HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Mijn gekke buurvrouw Marie-Christine kwam vanmorgen met deze oranje sjaal binnen lopen, waar ze die zo gauw vandaan haalde weet ik niet, maar ik moest beloven hem de hele dag te dragen. Heb ik netjes gedaan, kijkend naar de abdicatie en inhuldiging. Onze nieuwe koninging en haar dochters zagen er beelschoon uit en de toespraak van onze nieuwe koning vond ik krachtig, maar ook ontroerend hoe hij zijn moeder bedankte. Uit onze woonplaats in Nederland kreeg ik deze foto toegestuurd van zoon en kleinzoon die meededen aan de lawaaioptocht die ieder jaar op koninginnedag gehouden wordt. Het wuiven van onze kleine prins doet niet onder voor dat van de drie prinsesjes!

Jammer, dat nu de natuur op zijn mooist is, de zon niet schijnt. Het heeft bijna de hele dag geregend en dat belooft het de hele week te doen. Het is niet anders, we schikken ons er maar naar, ook zonder zon blijft het mooi. Een idiote dag vandaag. Eerst vanmorgen voor een weeshuis boodschappen gedaan in Privas en toen vanmiddag weer naar Aubenas, op zoek naar een paar onderdelen. Internet bracht uiteindelijk uitkomst in de hoop het goede besteld te hebben. Ik ga morgen, wat er ook gebeurt, zoveel mogelijk voor de televisie zitten, uitrusten van vandaag en naar de feestelijkheden in Nederland kijken. Ik heb nog in in Privas gekeken of er oranje tompoucen te koop waren, maar helaas, ze zijn daar blijkbaar niet zo oranjegezind!

De Nederlandse weerman voorspelde gisteravond sneeuw boven de 1500 m in de Franse Alpen, maar hij had niet naar de Ardêche gekeken blijkbaar. Gisteren aan het eind van de middag viel de temperatuur hier sterk naar beneden en zagen we tot onze grote verbazing sneeuw op de toppen (900 tot 1000 m) om ons heen. Echt uitzonderlijk op 27 april. Gelukkig was het vanmorgen even droog en reden we, maar net boven het vriespunt, de vallei uit waar de natuur alle tinten groen vertoont die er maar denkbaar zijn. En er stonden seringen in bloei dus ik kon het niet laten om ergens op een stil plekje wat takken af te breken. Op de kwekerij allerlei groenteplanten gekocht en nu maar hopen dat het ooit droog wordt, er wordt namelijk de hele week regen voorspelt, zodat die planten ook nog eens de grond in kunnen. Nou ja, uitdrogen zullen ze niet!

Onze oude slaapkamer is ontmanteld, we slapen vannacht op de nieuwe! De hele dag hebben we met zijn tweeën heen en weer lopen sjouwen, van beneden naar boven en weer terug. Als het allemaal door je handen moet gaan merk je opeens hoeveel spullen een mens heeft. Twee kasten op zijn plek gezet, zelfs van binnen schoongemaakt en weer ingeruimd en het bed uit- en weer in elkaar geschroefd. Boeken in dozen, die krijgen straks een andere plek. We zijn zelfs al begonnen met de twee slaapkamers te ontruimen, daar zal volgende week wel gesloopt gaan worden. Een deel van die spullen vindt voorlopig een plek op onze nieuwe slaapkamer, die is gelukkig groot genoeg.

Was dit  eergisteren nog een gat, nu is een het een fatsoenlijke doorgang. Het moet natuurlijk nog afgewerkt worden, maar de houten lateien zitten er ook in en er is zelfs, rechts, al een leiding voor een schakelaar aangelegd voor het licht op de overloop. Hierachter komt een klein halletje met twee deuren naar de beide logeerkamers. Goed is te zien hoe laag het plafond ligt van die slaapkamers. Het nieuwe plafond gaat een stukje omhoog, dus ook de balken. Hopelijk zijn ze allemaal nog in goede staat, afgezien van de poepbruine kleur waarin ze nu zijn geverfd. In mijn slaapkamer is vanmiddag door een handige man van alles opgehangen, daarna heb ik de vloer voor de zoveelste keer aangezogen en iedereen verboden om er nog in te komen, want er moest geschrobt worden. Morgenvroeg gaan we verhuizen en dat moet snel gebeuren want er staat er eentje te popelen om de waterleiding door onze oude slaapkamer te trekken.

Dat we vaklui in huis hebben had ik al een keer verteld, maar dat ik een timmerman hier heb die eigenlijk opgeleid is als meubelmaker wisten jullie nog niet. Dat zijn van die mensen die kunnen toveren met hout. Ik wilde graag een werkblad in mijn slaapkamer. De steunen had ik al, verleden jaar voor een prikkie op een brocante gekocht, terwijl ik toen nog niet wist wat ik er mee ging doen. Uit een oude balk, maar wel kastanjehout, heeft hij een paar dikke planken gezaagd, geschuurd, achter pas gemaakt tegen de onregelmatige stenen en rondom nog een soort schulprand. Op de steunen vastgezet et voilà, klaar is mijn werkblad. Het moet alleen nog even een lakje, maar laat ik daar nu ook nog een vakman voor in huis hebben. Lucky me!

Niet te stuiten zijn die mannen! Nu de gîte bijna klaar is stoten ze, letterlijk en figuurlijk door naar ons huis. Aan de andere kant van het halletje bij onze slaapkamer is een doorgang gemaakt gemaakt naar de bovenverdieping van ons eigen huis. Vanaf dit moment hoort onze nieuwe slaapkamer daarbij. Vandaag twee mannen verhuisd naar een van de slaapkamers van de gîte, morgen gaat de derde en dan hoop ik aan het eind van de week zelf te verhuizen. Dus dat betekent vloeren boenen, beddengoed wassen en wat dies meer zij. Na vanmiddag de zoveelste vloer geschropt en gedweild te hebben ben ik van balorigheid maar een uurtje in de tuin gaan wieden. Word ik altijd zo heerlijk rustig van!

Ik kan natuurlijk wel leuke foto's laten zien van zaken die af zijn of bijna af, maar het is niet allemaal rozengeur en maneschijn bij ons. Als ik uit mijn deur stap zie ik dit fraais en vroeg in de middag was het nog erger want toen lag de vloer van de tuinkamer waar s' avonds gegeten wordt ook nog open. Er moest even snel een elektriciteitskabel getrokken worden, waarbij we nu wel licht hebben in de kleine kelder, da's in ieder geval meegenomen. Het kleed in de tuinkamer is volgens mij gewoon over het gruis teruggerold, ik heb me er niet mee bemoeid, genoeg andere zaken aan mijn hoofd, dat trouwens af en toe tolt.

Vijfendertig jaar oud, onze Lundia kasten. Altijd bij de kinderen op de kamers gestaan, als laatste bij onze dochter, vandaar dat lichtgeel. En nu gaan ze hopelijk weer jaren dienst doen in onze slaapkamer. Een zee van kastruimte waar een vrouw helemaal gelukkig van wordt. Om die verwarmings installatie daar linksbeneden wordt een kastje gemaakt, onze timmerman is al bezig. Het gaat snel nu, er komt veel tegelijk klaar en ik kan opeens van alles schoonmaken. Kalm aan, zeg ik tegen mezelf, hol je niet over de kop.

We hebben vanmiddag even het kastje opgehaald op Chateau La Tour wat we er gestald hadden wegens plaatsgebrek bij ons. Het kan morgen op onze slaapkamer gezet worden want we zijn  zover dat we die kunnen gaan inruimen. Renée had al veel gedaan in de moestuin, zag er tip top uit. Trots wijst ze hier op haar nieuwste aanwinst, een roze azalea. Ze kon er op de kwekerij geen weerstand aan bieden en ik begrijp dat. Heb daar zelf, zeker met planten, ook vaak last van!

Heerlijk, die twee tuinstoelen onder de uitbottende lindeboom, alleen jammer dat het regent. De hele dag al, het houdt niet op. Prima voor mijn tuin maar ik had toch liever in zo'n stoel gezeten met een lekker boek. En als ik dan behoefte had gehad om wat te doen was ik die kale plekken in het gras onder de boom aan gaan pakken. Grond openkrabben en gras zaaien, ik heb het zaad al gekocht. Maar het zit er niet in, het moet maar wachten. En aangezien een mens zich toch enigzins nuttig moet maken ben ik allerlei papieren aan het opruimen, maakt het verhuizen naar onze nieuwe slaapkamer eenvoudiger.

De meteo heeft gelijk gehad, koud! En dan echt koud met vanmiddag ook nog eens regen. We hebben het grootste deel van de dag weer eens in twee bouwmarkten doorgebracht, een wekelijks ritueel. Thuisgekomen met de laatste tegels die we besteld hadden en waarvan we ook hopen dat het echt de laatste zijn. In de grote huiskamer van de gîte gaan er wel een paar en onze jongste bouwvakker werkt hard. Nou, hij kan vooruit!

Alle nieuwe ramen en deuren zijn op maat bij een timmerfabriek gemaakt maar voor de ronde toegangsdeur van de gîte gaat onze eigen timmerman een deur maken. Als ik dit zie gaat het volgens mij heel mooi worden. In de woonkamer boven worden de eerste tegels gelegd en de bijkeuken in ons woonhuis is nu helemaal gestuct. Er moet nog gevoegd worden en dan kunnen  daar de tegels ook in. Ik heb vanmiddag nog snel vier rijen uien gepoot, rode en gele. Er wordt morgen regen voorspelt maar de lucht begon vanmiddag al te trekken. Volgens de meteo zakt de temperatuur morgen naar tien graden, twaalf graden lager!

De eerste toilet hangt, een niet onbelangrijk deel van een huis. De tweede wordt morgen gemonteerd, boven naast onze slaapkamer. Ik weet niet wat er is met die mannen, voorjaar in hun hoofd of zo, maar ze gaan als een tierelier. Opeens komen er allerlei zaken klaar en we verwachten eind van de week een kleine verhuizing in gang te zetten. Het weer is vandaag 's zomers, zo warm dat ik genoodzaakt werd een korte broek en een T-shirt  aan te trekken, hi hi.

We zijn net terug uit Valence waar het in de Rhônevallei dik zesentwintig graden was. Mensen lopen ineens in korte broek en op slippers. Overal staan bomen in bloei, wit en roze en daartussen het geel van de forsythia. Dat, in combinatie met de eeuwenoude huizen "en pierres" tegen de hellingen doet me weer beseffen hoe mooi het hier is. In mijn tuin staan opeens alle narcissen te bloeien, een heerlijk gezicht. De knoppen in onze grote lindeboom staan op springen, ik verwacht morgen de eerste blaadjes. Iedere dag is er weer wat nieuws te zien in de natuur, zo vergeet je die lange winter snel.

Onze bouwvakkers zijn weer gearriveerd met één mannetje extra, dus er wordt hard gewerkt. Er gebeurt opeens van alles. De laatste muur van de woonkamer wordt gevoegd, het plafond in onze bijkeuken krijgt een stuclaag en er wordt gewerkt aan een wand in een van de slaapkamers van de gîte. Ik ben vanmorgen al vroeg naar Privas gereden om de koelkast en de kelderplanken weer aan te vullen, want voor vijf grote eters moet je wel wat in huis hebben.

Waar die plant zijn voedsel vandaan haalt weet ik niet, maar hij doet het geweldig daar boven op de poortmuur. Het is de Euphorbia myrsinites, jaren geleden gekocht bij kwekerij De Kleine Plantage in Eenrum. Ik was een weekendje in Groningen met een stel vriendinnen, allemaal tuingek, dus die kwekerij was een must. Een bezoekje waard als je ooit in de buurt bent. De plant zaait zich uit, niet lastig maar net lekker. Af en toe vind ik een stekje in een muur, zo is deze ook begonnen, of in de border. Die gebruik ik zelf, ook leuk in pot, of ik doe er andere een plezier mee. Dus al met al, een dankbare plant!

En eindelijk, daar was ie dan, die zon (met dank aan Gerard Cox). En wat is dat lekker, zomaar zonder jas de hele dag buiten werken, zweet op je rug, alhoewel, dat was ook van het harde werken. Want er is veel gedaan. Eerst vanmorgen het laatste stukje border schoongemaakt en samen met Mart de nieuwe druppelslangen gelegd. Vanmiddag nog een deel van de moestuin schoongemaakt en daarna de aardappelen gepoot wat nog een heel werk was. Aan het eind van de middag heeft Mart voor het eerst het gras gemaaid en dat ruikt zo lekker. De hele tuin knapte er meteen van op en wijzelf ook.

Onze slaapkamer is bijna klaar. Alle spanten en lateien zijn nu gelakt, de twee kleine raampjes worden  nog geschilderd en de grote openslaande deuren doet Mart van de zomer wel. Er moeten hier en daar nog wat stopkontakten gemonteerd worden, de radiator opgehangen en er moet nog een voegje langs de tegels die tegen de natuurstenen muren liggen. De foto is van het achterste gedeelte, de inloopkast, waar veel kasten komen te staan, een kledingroede en onder het raampje komt een werkblad. Het wordt een prachtige kamer!

Een welbestede dag vandaag! De zon kwam helaas niet goed door maar de temperatuur was prima, dus tuinweer. Eerst een groot perk met irissen schoongemaakt en daarna het bed met aardbeien. Al het oude blad weggeknipt en de paden ernaast onkruidvrij gemaakt. Gisteravond had ik al een grote gieter met water klaargezet met daarin een paar handen koemestkorrels. Die prut bij ieder plantje gegoten en nu maar hopen op een goed oogst.   Aan de goede zorg zal het niet liggen!

Iedere gemeente in Frankrijk, hoe klein ook, heeft een salle de fête, een feestzaal waar je als vereniging of organisatie gebruik van mag maken. Met het Centre Social, waar ik Franse les krijg, hadden we vandaag een manifestatie in de salle de fête van Privas. Het was de dag van de samenleving, tegen racisme. We moesten, ook al gewoon in Frankrijk, allemaal een gerecht mee nemen uit ons thuisland, zout of zoet. Er was een verhalenvertelster, een film, een discussie en natuurlijk eten. Qua aanvang van de verschillende onderdelen begon niets op tijd, heel Frans, behalve het repas, dat begon precies om twaalf uur. Voor de Fransen is dat het belangrijkste onderdeel van zo'n dag. Nou ja, niets mis mee, want we hebben heerlijk geproefd van allerlei gerechten en als bonus konden we buiten op het mooie grote terras eten, waar ik toevallig naast een vriendin van buurvrouw Marie-Christine kwam te zitten, dus ik heb mijn Frans ook nog even kunnen oefenen in een leuk gesprek.  

9 april 2012   Nou, die verschillen zijn niet moeilijk te vinden. Verleden jaar op exact dezelfde datum zag het in de border een stuk gezelliger uit. Ik ben nu al blij dat ik de kopjes van de narcissen eindelijk zie. Natuurlijk gaat het wel goed komen, die planten gaan heus wel groeien, dat is het niet. Maar we willen allemaal zo graag zon, warmte, bloeiende planten en struiken. En daar moeten we dit jaar zo verschrikkelijk lang op wachten. Ik zal jullie de foto's van de bloeiende kersenboom die op dezelfde dag verleden jaar gemaakt zijn maar besparen, dit is al erg genoeg.                                          9 april 2013

Als ik naar Privas rijd kom ik altijd langs dit huisje. Het staat al jaren te koop, al voordat wij ons huis gekocht hadden, dus al meer dan twintig jaar. Nadeel van het huisje is dat het dicht aan de weg staat met weinig voortuin. Voordeel is een schitterend uitzicht aan de andere kant. Omdat het hoog staat kijk je diep de vallei in, over de Vercors, zo naar de Alpen. Ik vind het zo'n lief huisje en iedere keer als ik er langs kom hoop ik dat er ooit iemand komt die het koopt, op gaat knappen en rozen tegen de gevels plant.

Ik had een moeder die alle spreekwoorden en gezegdes der Nederlandse taal uit haar hoofd kende en ze dan ook veelvuldig gebruikte. Tot vervelens toe totdat je merkt dat je, met het klimmen der jaren, ze zelf ook vaak gebruikt. Wat mijn kinderen daarvan vinden weet ik niet, nooit gevraagd. Het was vandaag droog, zonnig weer, dus we hebben ons niets van bovenstaand spreekwoord aangetrokken en de hele dag lekker in de tuin gewerkt. Mart heeft een deel van de moestuin omgespit en ik heb drie wilde kamperfoelies tot op het bot teruggesnoeid. Moet wel, anders gaan ze er met de afrastering vandoor. Verder nog wat aan de border gedaan, die nu bijna schoon is. Tevreden gevoel over die zondag, ook al rust er dan misschien geen zegen op!

De spanten in onze slaapkamer worden door Mart geschuurd en daarna krijgen ze een matte laklaag. Ik vind het een rijkdom om zoiets in je huis te hebben, ze zijn prachtig. Buiten is het koud en er valt zo nu en dan wat motregen, maar er gloort hoop, morgen wordt de hele dag zon belooft. Dat akelige weer heeft een voordeel, de boekhouding is weer helemaal op orde!

Het was een sombere reisdag, geen zonnetje gezien. Net boven nul in de Ardennen maar zuidelijker begon de temperatuur te stijgen en zag de natuur er wat appetijtelijker uit. De perzikbomen in de Rhônevallei zorgden voor een zee van roze en eenmaal van de snelweg af kon je goed het verschil met Nederland zien. Het gras is hier al veel groener en bijna bij ieder huis staat wel zo'n heerlijke knalgele forsythiastruik, sommige manshoog. Ik denk dat bij ons de maaimachine er deze week wel aan te pas komt.

Ruim twee jaar geleden stopte Mart na vijfendertig jaar met zijn fietsenzaak maar gelukkig vonden we een opvolger. Een jonge, enthousiaste vent, deskundig en servicegericht, heel belangrijk. Wij zijn blij met hem, maar wat nog belangrijker is, het hele dorp is blij met hem. Veel mensen waren bang dat er nooit meer een fietsenmaker zou komen, wat tegenwoordig al in veel kleine plaatsen het geval is. Vandaag trouwde hij en wij mochten erbij zijn. Veel geluk, jullie beide!

Ik weet nog precies wanneer en waar deze foto genomen is. Het was eind december 2007 in Balazuc, een schitterend dorpje in de zuidelijke Ardêche. Je moet er hoogzomer niet komen, veel te druk, maar buiten het seizoen heerlijk om te bezoeken en daarna een stevige wandeling er aan vast te knopen wat wij toen ook deden. Geloof het of niet, maar die auto stond daar blinkend gepoetst op mij te wachten, tenminste zo leek het. Op mijn gemak kon ik er een paar goede foto's van nemen en o.a. deze heb ik afgelopen week laten vergroten. Mart staat op dit moment in de garage een paar oude lijsten zwart te schilderen en zo hebben we dan weer een aanwinst voor een van de slaapkamers van onze gîte.

Ik moest vanmiddag in Gouda even het bestelde schoepje voor mijn broodbakmachine ophalen en nam toen deze foto van Magazijn De Zon , op de hoek van de Dubbele Buurt en de Wijdstraat. Een prachtig gebouw in Jugendstil stijl waar de laatste jaren een kantoor van de ING in gevestigd is. Heel vroeger was het een filiaal van V & D waardoor het gebouw onder de oud-Gouwenaren zeer bekend is en waardoor ze het nog steeds Magazijn de Zon noemen.

Iedereen genoot van de zon vandaag. Op het terrein en terras voor kasteel Groeneveld  was het druk en achter het kasteel in het park liepen veel mensen lekker te wandelen. Zelfs dit schaapje lag zich te koesteren in het zonnetje. Ook wij genoten met schoonzus en zwager van onze wandeling, een deel van het Trekvogelpad, wat ons voerde van Hilversum naar Soest. Een hele dag zon met eindelijk een redelijke temperatuur, ongehoord!