HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Nadat we in een restaurantje niet ver bij ons vandaan een lekkere lunch gebruikt hadden was dit voor de rest van de zondag ons uitzicht. We zijn allebei weer eens in een boek begonnen. Verder valt er vandaag niets te melden, behalve dan dat het heerlijk weer is en we een kleurtje hebben gekregen.

Voor onze gasten hebben wij op de binnenplaats van de gîte een leuk terrasje gemaakt met typische Franse stoeltjes en een tafel met gaatjes in het blad. Het bankje rechts komt uit de grote woonkeuken van het ouderlijk huis van Mart. Dat was niet het enige wat we meenamen toen het huis leeggehaald moest worden, ook de  keukenkastjes hebben hier een plekje gevonden. Zo hebben in de twee huizen die we hier nu hebben ontzettend veel spullen een verhaal: geërfd, gekregen, gevonden via internet of gekocht op brocantes. Leuk als het een tweede bestemming krijgt!

Onze kleinzoon Thijs vroeg zich af of deze zomer De Internationale Familie Berends outdoor Jeu de Boules kampioenschappen al gehouden kunnen worden. En die jeu de boulesbaan had hier moeten liggen! Sorry Thijs, maar we hadden een beetje oud hout over en dat moesten we toch ergens kwijt. Hier kan echt niet op gespeeld worden, maar jij als voetbalkenner weet wat Johan Cruijff altijd zegt: " Ieder nadeel heb zijn voordeel". Want van al dat hout, er ligt nog veel meer dan je op de foto ziet, kan je natuurlijk wel een prachtige hut bouwen. Ga jij alvast maar een tekening maken, vraag tante Christianne om advies, opa en oom Bas kunnen helpen en dan weet ik zeker dat er aan het eind van je vakantie een hut staat.

Onze bouwvakkers zijn vertrokken. Zij hadden nog een dringende andere klus en gaan dan vakantie vieren. Half augustus komen ze terug om de badkamer te renoveren en de keuken te plaatsen. Ik vind het wel goed zo, het geeft ons een een flinke adempauze en de rust om het een en ander op te ruimen, wat we vandaag al flink hebben gedaan. Mart heeft onze binnenplaats aangepakt, alweer een aanhanger vol voor de déchetterie en ik heb de tuinkamer opgeruimd en schoongemaakt. We hadden daar veel spullen opgeslagen die ik nu verhuisd heb naar de woonkamer, die gaan we voorlopig toch niet gebruiken. En zoals je kan zien hebben we daar ruimte genoeg.

We hadden nogal wat achterstallig tuinwerk, op de moestuin na, want die ligt er keurig bij. Ik heb op het bovenste terras  vandaag een paar perken irissen opgeknapt, wat was dat een bende. Uitgebloeide bloemen eruit, alles afgeknipt en al het onkruid er tussen uit gehaald. Groeit vanzelf weer aan, overleefd alles. Mijn krentenboompje met zijn mooie rode besjes is weer te zien. Beneden heeft Mart de begraafplaats gemaaid en geknipt, wat hard nodig was. De kleinfruittuin is ook gemaaid, nu de boomgaard nog, dan zijn we weer helemaal bij. Nou ja, bij? Hier en daar moet nog wel een onkruidje weggetrokken worden!

Ik ben de naam even kwijt maar deze lieverdjes hebben aan landverhuizing gedaan. Jarelang had ik ze in de border, ieder jaar zaaide ze zich kwistig uit. Nu is er geen een terug te vinden op die plek maar zijn ze naar een lager terras verhuisd. Aan de rand van de moestuin, tegen een muurtje staat opeens een hele groep bij elkaar, nu zelfs in twee kleuren, de roze heb ik nooit gehad. Ik herkende de zaailingen in het vroege voorjaar gelukkig direct, anders was het als onkruid weggerukt. Mooi zijn ze, nu de naam nog!

Een wens die ik al jaren had, een groot fornuis met twee ovens. Is ie niet prachtig? Vrijdag tegen de avond kreeg ik een telefoontje dat het fornuis aangekomen was (een week te laat), zaterdagmorgen op weg naar het zuiden opgehaald en vandaag door de mannen uit de auto gesjouwd en door Mart geïnstalleerd. Voorlopig in de bijkeuken, want de keuken is nog niet klaar. Omdat mijn andere fornuis naar de gîte was gegaan heb ik me een week moeten behelpen met een oude gaspit en een electrisch tweepits plaatje. Vanavond ga ik dit mooie apparaat inwijden met een heerlijke ovenschotel.

Een gedeelte van de oogst van een ochtendje brocante in La Voulte. Prachtig weer, dus de markt was goed bezet met heel veel leuke spullen. Af en toe moet ik een rem op mezelf gooien, denken, kan ik dat wel kwijt, want anders zou ik onze bus zo volladen. Vooral met dat achterste schilderijtje ben ik heel blij en dat maar voor vijf euro. Het waren toch allemaal belachelijke prijsjes, de glaasjes bijvoorbeeld, vijf stuks voor één euro. Links voor is een presse papier, ik ben van plan om ze te gaan verzamelen. Verleden jaar kocht ik ook al een mooie op een brocante.

We waren vandaag op bezoek in de zuidelijke Ardêche bij mijn broer en zus en hun partners. Hun camping ligt aan de rivier de Ardêche, onder de berg Sampson. Onder het genot van hapjes en drankjes lekker bijgepraat, een heerlijke rustige dag. Waren we ondertussen weleens aan toe na al dat harde werken van de laatste weken.

Alle wanden in onze woonkamer zijn gestuct en men is nu met tegelen begonnen. Dat wordt door twee man gedaan dus het gaat razendsnel, de halve kamer is al klaar. Het wordt een prachtige  grote ruimte, lekker licht nu al die donkere kasten er uit zijn. Aan de keukenkant heb ik er een raam bijgekregen in het gat van onze voormalige voordeur. Dat raam komt precies boven de gootsteenbak, ik kijk dan gezellig uit op de cour (binnenplaats).

Begin juni had ik een foto beloofd van de nieuwe trap met een bloeiende roos erboven. Nou, daar is ie dan, een plaatje toch? Dit gedeelte was vroeger van mijn buurman, Mr. Chaussedent, vandaar dat ik de de roos naar hem vernoemd heb. Elders in Frankrijk is het weer niet zo best, veel wateroverlast in het zuiden en westen en ook lage temperaturen. Gek genoeg hebben wij niets te klagen. Er zijn vandaag drie spatten gevallen, verder wat wolkjes met heel veel zon.

Onze gîte is zeer ruim bemeten. Een hele grote woonkamer en de slaapkamers zijn ook niet kinderachtig. Veel te groot, zeiden mijn bouwvakkers. Heerlijk ruim, zeggen de eerste gasten. Ik had in de hal plaats genoeg om dit oud tuinstelletje kwijt te kunnen. Mart heeft het een verfje gegeven en ik heb een paar kussentjes bekleed. Ik had niet genoeg van de prachtige Liberty stof dus heb ik voor de achterkant van de kussentjes een ander restje gezocht. De schoolkapstok erboven heb ik gekocht op de brocantemarkt van La Voulte. Moet nog wel even geschilderd worden, zei een van mijn mannen toen hij hem op hing. Niets daarvan, zei ik, die kleur is prachtig, houden zo. Hij keek me me niet begrijpend aan. Het grootste compliment over ons huis wat ik ooit zal krijgen gaf iemand die nu in onze gîte verblijft, zij heeft het syndroom van Down. Super cool vond zij het huis!

Nu de eerste gasten zijn gearriveerd is de druk een beetje van de ketel en vind ik weer wat tijd voor de tuin. De beste tijd van de dag om daar wat te doen is 's morgensvroeg, want de temperatuur loopt hier behoorlijk op in de loop van de dag. Wat geschoffeld en aardbeien geplukt, daar heb ik er dit jaar onwijs veel van. De mannen, ikzelf trouwens ook, hebben gesmuld gisteravond van aardbeien met ijs en slagroom maar ja, dan hou ik er nog heel veel over. De bijkeuken, waar ik  na de gîte heen verhuisd ben met al mijn keukenspullen is nog niet helemaal op orde, ik ben daar nog aan het werk met twee bouwvakkers in mijn nek, dus jam maken zit er nog even niet in. Dan maar in de vriezer met die rode rakkers en op een ander tijdstip wordt er dan wel wat mee gedaan. 

Nog twee foto's van de slaapkamers. De grote kast hebben we gekocht bij  Vroeger & Toen Brocante , leuk snuffeladresje waar ik al meer gekocht heb. De ladekast op de onderste foto stond zolang ik me herinner in de woonkamer bij Mart thuis. Ik vroeg altijd aan mijn schoonmoeder of ik er alvast een stickertje op mocht plakken, vooruit lopend op de erfenis. Zij lachte dan wat en ik dacht weinig kans te maken met zeven schoonzussen. Maar laat nou niemand hem willen hebben, behalve ik dan. Mart heeft het binnenwerk wat gerenoveerd en hij staat me daar toch prachtig te zijn. 

Alles mag als hoofdboord achter het bed tegenwoordig, ik heb zelfs foto's gezien met een houten pallet erachter. Oude Franse luiken zie je ook vaak, maar die moest ik dan weer kopen. Dit zijn de deuren van de kast uit mijn oude kamer/keuken, zonde om weg te gooien, dus achter het bed met die twee, met de grote oude scharnieren er nog aan. De hoofdboorden achter de bedden in de kleine slaapkamer heb ik jaren bewaard voor dit doel. Ze komen van oude bedden waar we een poosje in geslapen hebben, maar 1.90 m lang was voor ons toch te kort, dus ze zijn al gauw vervangen voor een comfortabeler bed. Dit was een kijkje in de slaapkamers, er volgt nog meer. 

Het is maar een gewoon vetplantje, maar al bloeiend opeens heel bijzonder. Mijn oog viel erop toen ik vanmorgen mijn trap naar de tuin veegde en ik vond het een foto waard. Heerlijk, we beginnen te ruimen buiten. Al het bouwmateriaal is van de binnenplaats van de gîte verdwenen, alleen nog een hoop zand, maar die gaat morgen weg. Het terras in de tuin aangeveegd, potten gezellig neergezet, ik krijg het gevoel dat het weer een beetje mijn stekkie is. We zijn de laatste puntjes op de i aan het zetten in de gîte die er steeds mooier uit gaat zien. Morgen een foto van het interieur.

Mijn eerste wielrenners vertrokken vanmorgen om half acht voor een tocht van honderdvijftig kilometers op hun tweede dag. Vier anderen vertrokken een half uur later, uitgezwaaid door hun gastvrouw die daarna haar zoveelste wasmachine in twee dagen ging vullen. De voorste renner was trouwens een Nederlander, Johan, een ontzettende aardige vent, waar ik leuk mee heb zitten praten. Hij heeft me beloofd alle visitekaartjes van onze gîte die hij meegenomen heeft uit te delen op zijn fietsclub. Ja, we moeten wel zakelijk blijven.

Onze badkamer heeft drukke dagen beleefd, maar kreeg gelukkig veel complimenten. Heerlijke douche mevrouw, werd er meerdere malen gezegd. Vanmiddag vertelde een fietser dat hij afgelopen nacht met zestig man in een oud klooster in de noordelijke Ardêche heedt geslapen en daar was maar één douche. Ja, geen wonder dat je dan blij bent met die van mij, zeker als je ook nog de eerste bent, die hem mag gaan gebruiken!

Mart en ik hebben hard moeten werken om alles op tijd klaar en schoon te krijgen, het leek bij ons wel een aflevering van 'Ik vertrek'. Zulke dagen moet je niet al teveel hebben, slecht voor je gestel. Maar de voldoening was groot. Gasten die zeggen dat het een prachtig onderkomen is, die je eten heerlijk vinden en waar we lang mee hebben zitten tafelen. Het stelletje grappenmakers hierboven waren gasten van Marie-Christine die bovenop ons muurtje gezellig een pilsje zaten te drinken. Hadden ze bij mij gehaald, want Marie drinkt geen alcohol (meer) en schenkt blijkbaar ook niet aan haar gasten. Als je hondentdertig kilometer in het bergachtige landschap van de Ardêche in de benen hebt zitten mag je van mij wel een pilsje!

We waren vandaag met zijn allen bezig de laatste hand aan de gîte te leggen, morgen krijgen we onze eerste gasten. Zes Franse mannen die de Ardêchoise  fietsen komen bij ons eten en slapen en de volgende morgen fietsen ze dan weer verder, waarna wij aan het eind van die dag nog eens zes mannen krijgen. Bij die groep zit een Nederlander, leuk. De uit Nederland meegenomen Franse geranium geeft al een beetje sfeer op de gloednieuwe tuintafel.

Aan deze kant van de muur wordt een halletje gemaakt waarin deuren komen naar de twee logeerkamers. De houten vloeren zijn klaar en de tussenwand bijna. De bestaande deur die je ziet is van onze slaapkamer. Zo begint de bovenverdieping aardig op te schieten. Heel veel schilderwerk nog, maar dat kan wachten.

We zijn weer terug in de Ardêche waar veel boeren inmiddels gemaaid hebben. Net thuis begon het te regenen dus ik ben bang dat deze rollen nu nat zijn. Ook gisteren heeft het hier geregend, wat weer betreft hadden we dus beter in Nederland kunnen blijven. Morgen geeft de meteo nog regen op en daarna wordt het weer zonnig. Gelukkig maar, want woensdag begint de Ardêchoise en ik gun al die duizenden fietsers goed fietsweer.

De drie oudsten uit ons grote gezin, Jopie, Karel en Gré. Vandaag hebben we Karel begraven, en helaas, de andere twee zijn er ook niet meer. Jopie, de alleroudste, overleed op negenjarige leeftijd. Ik was toen drieëneenhalf jaar oud en de gebeurtenissen rond haar dood  behoren tot mijn eerste herinneringen. Zeven jaar geleden overleed Gré, negenenvijftigjaar oud en ik mis haar nog steeds. Het jammere is dat met hun dood ook veel herinneringen aan vroeger wegvallen. Vooral Karel wist nog heel veel uit onze jeugd en hoe ouder je wordt, hoe belangrijker deze dingen blijken te zijn.

Onze jongste bouwvakker is een lieverdje, vijfentwintig jaar oud en nu al een vakman. Werkt hard en netjes, een plezier om hem bezig te zien. Sinds hij bij mij in de kost is, is hij al drie kilo aangekomen, hij eet als een dijkwerker. In ons eigen huis begint het op te schieten, alle leidingen zijn zo'n beetje getrokken, de vloer beneden ligt erin en daar zijn ook de muren al voorbewerkt. In de gîte is de keuken tot in de puntjes afgewerkt en wordt op dit moment de balustrade rondom het trapgat gezet. Wij gaan morgen naar huis, mijn mannen gaan wel door.

Als je zoiets intens verdrietigs meemaakt als het verlies van een broer zou je willen dat de wereld even stil staat. Maar dat doe ie niet, alles gaat gewoon door, dus ook ik. Mijn bouwvakkers willen aan het werk blijven, dus gewoon naar Valence om deuren en hout voor de vloer van de bovenverdieping halen. We moesten nog veel andere spullen hebben en waren er bijna de hele dag druk mee. Prima, heb je ook geen tijd om te denken.

Mijn broer, onze oudste, is vandaag overleden, achtenzestig jaar oud. Half april kreeg hij te horen dat er alvleesklierkanker was geconstateerd en genezing niet meer mogelijk was. Verleden jaar was hij met zijn vrouw op bezoek in de Ardêche, voor de eerste keer in Frankrijk en wat hebben ze genoten. Hij was een vakman timmerman en heeft in die week Mart veel goede tips gegeven voor de aanstaande verbouwing. Hij leefde erg mee en las trouw mijn blog. Als het af is kom ik kijken, zei hij.

Er is vandaag weer wat moois verricht in Le Serret, een prachtige trap naar de bovenste etage van de gîte. Omdat de verdiepingsvloer  omhoog is gebracht is ook de deur hoger in de pui gezet en dan moet je natuurlijk wel gemakkelijk bij die deur kunnen komen. Tot nu toe stapten we op een paar grote stenen, niet helemaal comfortabel. Maar dat is over en uit, eindelijk een trap en wat is ie mooi. Als alles straks gevoegd is, nieuw grind gestort en de oude roos van monsieur Chaussedent bloeit zal ik nog een fotootje maken, beloofd.

Eindelijk eens een echte dag mooi weer, daar waren we aan toe. De temperatuur is nog niet echt hoog maar de meteo belooft progressie, daar klampen we ons maar aan vast. Het heeft ontzettend veel geregend de laatste weken, de planten in de border doen het prima. Met de moestuin is het anders gesteld. Alles staat nog net zoals ik het een paar weken gelden gepoot hebt, dus geen groei. Mijn boontjes en twee komkommerplanten staan er zo triest bij dat ik bang ben dat die niets meer worden. Ik heb vandaag alles geschoffeld, de aardappels aangeaard en kom nu maar op met die zon.

Allerlei karweitjes gedaan vandaag. Kussenhoezen gemaakt en een rolgordijn opgehangen samen met Mart, een karweitje waar ik tegenop zag, maar hij hing in één keer perfect. Het grote raam van de gîte goed schoongemaakt en de houten vensterbank daaronder in de vernis gezet. Daarna heb ik deze prachtige fles ontdaan van zijn mand, een rot werk maar hij is er heel uitgekomen. De laatste twee klusjes, schilderen en met een tang knijpen zijn niet echt bevordelijk voor mijn reumahandjes. Drieëntwintig jaar geleden, toen ik net begon met de reuma vroeg ik aan mijn therapeute of ik nou wel of niet zou gaan wadlopen. Als je de pijn er voor over hebt moet je het gewoon doen, zei ze en sindsdien doe ik dat dan ook af en toe en denk ik maar niet aan morgen.