HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Ik had het al eens met Mart gedaan en daarna ook nog een keer met mijn zus Lidy, wandelen door de straten van mijn jeugd. Deze keer namen zus en ik ook onze broer Joop mee, we hadden het vermoeden dat hij het beste geheugen van ons drieën had, wel het meest wist te vertellen. Nou, dat klopte, bij het eerste de beste huis op de Voorstraat waarvan ik de mooie entree op de foto nam wist hij al te vertellen dat daar vroeger een vriendje woonde waar hij weleens mee speelde. Terwijl hij nog sprak kwam er een echtpaar uit het huis die afscheid nam van een bezoekster. De man van het echtpaar volgde half ons gesprek en wat bleek, hij was van dezelfde leeftijd als mijn broer dus zij waren heel lang geleden vriendje geweest. Bij een huis aan het eind van de Voorstraat zei Joop dat daar achter vroeger een oude stuur stond en verdraaid, toen we naar achteren liepen stond die schuur er nog. Mooi dat men die nog bewaard heeft. Passchier de touwslager, daar mochten Lidy en ik van moeder weleens een ni

Wij fietsten naar het net buiten Stolwijk gelegen buurtschap Koolwijk waar deze boerderij ligt, het melkgeitenbedrijf MooiMekkerland waar iedere dag 800 geiten worden gemolken. Van de melk gaat 90% naar de fabriek en van 10% van de melk wordt geitenkaas gemaakt. De foto is van internet, ik mocht geen kijkje nemen in de stal. En die geitenkaas hebben ze met diverse smaken; jong belegen en oude kaas maar ook met diverse kruiden zoals Italiaanse kruiden met olijven, pesto, fenegriek, komijn, brandnetel en honingklaver. En hun nieuwe smaak is een geitenkaas met verse basilicum. Ik maak 's zomers vaak maaltijdsalades waarin stukjes kaas en soms wat ham in gaan. Dus ik liet een paar stukken jong belegen kaas insealen en nam ook nog een paar stukjes met die mooie smaken mee. Lekker bij een glaasje wijn. Het gaat allemaal mee naar Frankrijk. Ook hier nam ik een grote pot van mee. Blokjes geitenkaas op olie met herbes de Provence. Die gebruik ik heel veel.  Voor deze kaas kreeg men half maa

Al fietsend in de polder zie je van alles wat een fotootje waard is. Bij een volkstuincomplex zagen we deze dame op een vlonder staan, klaar voor de wintersport, skies aan de benen. Terwijl ik een foto nam zei ik tegen Mart, als grapje, dat de kleding ondertussen wel wat luchtiger mocht. Achter de heg kwam een stem die riep 'de nachten zijn anders nog koud hoor '. Lachend gingen we op zoek naar de eigenaar van die stem die achter de heg op zijn knieën bezig was in zijn moestuin. Gezellig praatje gemaakt, over moestuinieren natuurlijk. Al veel eerder zag ik foto's op blogs van katjes maar ik had ze nog niet gezien. Naast de oprit van de werkschuur van het Zuid Hollands Landschap stonden ze. Vanuit deze werkschuur aan de Schaapjeszijde in Ouderkerk aan den IJssel zetten medewerkers, zo'n 65 in totaal, zich in voor de natuur in de drukste provincie van Nederland. Het lijkt me een prachtig beroep. Wij kwamen daar in de polder vlakbij elkaar drie auto's van de Muskusratt

Op het moment dat ik dit zag fietste Mart gelukkig voor me want ik was er al bijna voorbij en maakte weer eens een onverwachte stop. Dit is een strijdpuntje in onze relatie, volgens hem ben ik een gevaarlijk mens en veroorzaak ik nog eens een ongeluk. Ik probeer dit gedrag van mij goed te praten maar eigenlijk heeft hij gelijk.  Maar zeg nou zelf, als je een gebouwtje ziet waarop staan 'Mannenplashuis' móét je toch stoppen. Het woord 'Mannenplashuis ' behoort niet echt tot mijn woordenschat alhoewel ik natuurlijk wel begrijp wat men er mee bedoelt. Het bordje op de muur gaf wat uitleg en de verdere informatie komt van internet.  He gebouwtje dateert van 1927 en is een ontwerp van Died Visser. Het Mannenplashuis deed vele jaren dienst als openbaar herentoilet en is door zijn bijzondere karakter en bouwstijl aangewezen als gemeentelijk monument. Omdat het urinoir niet meer aan de moderne eisen van hygiëne en milieu kon voldoen, werd het eind 20e eeuw gesloten waarna het i

Bergambacht ligt maar 5.5 km bij ons vandaan en heeft een veel groter winkelbestand dan Stolwijk dus af en toe doe ik daar wel eens een boodschapje en dat kan dan heel makkelijk op de fiets. Zo ook afgelopen maandag, het was mooi weer en we besloten erna om door te fietsen naar de Lekdijk. Het was heerlijk rustig op de dijk, dat kan 's zomers wel eens anders zijn, vooral de motorrijders zijn dan een plaag. Zoals als altijd verbaas ik met over het grote aantal vrachtschepen op de Lek, het is nog net geen snelweg. Op de achtergrond komt Schoonhoven in zicht. Onderaan de dijk liggen grote boerderijen maar ook veel van die kleine woninkjes, mooi onderhouden met heerlijke tuinen. Veel bomen hebben al een lichtgroene waas of komen zelfs al in blad. In Schoonhoven hebben we koffie gedronken en reden daarna door naar de Vlist waar langs het water nu opeens overal de gele dotterbloemen staan. Prettig, zo'n man die alle leuke fietsweggetjes weet en we daardoor bijna nooit langs drukke pr

Twee boeken vandaag, geschreven door Martje van der Brug met zeer actuele thema's. De schrijfster ging na het Rijnlands lyceum in Wassenaar studeren in Leiden waar zij lid werd van de Leidse Studenten Vereniging Minerva. In 'Havo is geen optie' neemt de jonge natuurkundige Jenneke Wissink tijdelijk waar voor een zieke docent op het Waterland College in het villadorp Berkheij met adel en veel oud en nieuw geld. Daar gaat het wat anders aan toe als bijvoorbeeld in de Haagse Schilderswijk, dat merk je al snel. Op school blijken veel ouders te hoge verwachtingen van hun kinderen te hebben - vwo is de norm en niet alle kinderen kunnen daaraan voldoen. Jenneke helpt haar leerlingen zo goed mogelijk met het lastige vak natuurkunde. Na een dramatisch ongeluk ontdekt zij de ware aard van haar welgestelde dorpsgenoten.  Elizabeth, één van de hoofdpersonen uit het vorige boek wat zich afspeelde in het villadorp Berkheij, wordt gevraagd om een gezin van statushouders op te nemen in het

Eind maart 1995. Er moest deze week hard gewerkt worden, voordat we weer naar Nederland zouden vertrekken moest er in de badkamer een douchecabine staan. Hier ligt Mart op de vloer om de douchebak te stellen. We hadden weer een lading spullen uit Nederland meegenomen, wat kwam onze grote aanhanger die we tweedehands op de kop getikt hadden toch van pas. We zouden hem jaren intensief gebruiken en hebben hem nog steeds.  Dit kastje wat ik al had kwam onder andere mee voor in de slaapkamer. Hij staat sinds de grote verbouwing nu in onze nieuwe slaapkamer. Aan de andere kant van de slaapkamer maakte ik met een paar oude groentekisten een boekenkast. Het leuke kapstokje erboven kreeg ik van een schoonzus en het hangkastje wat Mart gebeitst had van een andere schoonzus. We zijn daar in het Franse huis begonnen met heel veel gekregen spullen en nog staan er weinig nieuw gekochte spullen in het huis. Bij aankomst moet er altijd gemaaid worden, gas groeit nu eenmaal dus terwijl Mart daarmee bez

De buitentemperatuur is op het ogenblik net een jojo, het vliegt van hoog naar laag en dat laatste was gisteren het geval, wat was het koud. Maar woensdag was het schitterend weer en aangezien wij van zulke dagen willen profiteren maakten we weer een fietstocht, ditmaal vanuit huis naar de Reeuwijkse Plassen. Het was bijna windstil dus het water lag er roerloos bij. Mooi, zo'n rand dotterbloemen, ik had ze nog niet gezien in de polder. Een smal stukje land tussen een vaart en een deel van de plassen. Of ze te koop waren weet ik niet maar het is in ieder geval een leuk gezicht, al die kleurige vogelhuisjes. Eendenkooi tussen het riet. Overal zie je deze witte bruggetjes die vaarten en plassen verbinden. Hier heeft een visser zijn net te drogen gehangen. Er zijn nog enkele broodvissers in het gebied actief  maar zij bestaan niet meer van de visvangst alleen. Dat hebben wij al een poos niet meer gedaan, kanoën. Het was er in ieder geval heerlijk weer voor. Nog een laatste doorkijkje n

De vaccinatiegraad onder kinderen én het vertrouwen in kindervaccinaties is tijdens de pandemie wereldwijd gedaald, blijkt uit onderzoek. Dat leidde al tot uitbraken van de dodelijke kinderziektes polio en mazelen. (Trouw april 2023). En nu zijn er in Nederland opnieuw uitbraken geweest van mazelen en kinkhoest. Ik ben van 1949 en weet nog wat de gevolgen waren van polio, kinderverlamming, je zag het als kind om je heen. Tot ver in de jaren '50 van de twintigste eeuw was er geen methode bekend om de ziekte te behandelen waardoor polio dodelijk kon zijn. Ook raakte veel mensen die polio kregen voor de rest van hun leven verlamd. In Nederland vond de grootste uitbraak van de ziekte in 1956 plaats met alle verschrikkelijke gevolgen van dien. Mijn oudste zusje stierf in 1953 aan tetanus. Sinds 1957 is de vaccinatie tegen tetanus onderdeel van het Rijksvaccinatieprogramma. Sinds de introductie van de vaccinatie daal de het aantal sterfgevallen tot bijna nul. Onze oudste zoon, ruim vijft

Er staan enorm veel boerderijen in de buurtschappen rondom Stolwijk maar ik ken er niet veel waar op het erf een ooievaar nestelt. Maar toen ik laatst door Schoonouwen wandelde zag ik opeens een ooievaar op een nest bij een kortgeleden tot woonhuis verbouwde boerderij. Gek dat ik het niet eerder opmerkte. En wat voor een nest. Dit is hoogst waarschijnlijk een zelfgemaakte en het staat daar prachtig op die gesnoeide boom.   Ooievaars nestelen graag op hoge plekken maar vaak doen ze dat op menselijke bouwsels, zoals daken en speciaal geplaatste wagenwielen. Maar hier zijn geen  mensenhanden aan te pas gekomen, dit is natuur in optima forma. Een heel werk, zo'n nest en zo kunstig gemaakt. Het wordt opgebouwd met grote takken en twijgen en aan de binnenkant met gras en ander plantenmateriaal. Wisten jullie dat het weinig gescheeld had of de ooievaar was uit ons land verdwenen. Eind jaren zestig broedden er nog maar een handvol paartjes in Nederland. Nu zien we deze prachtige vogel weer

Emie  is mijn oudste blogvriendin. Wij begonnen elkaars blog te volgen in augustus 2012 en ontmoetten elkaar in het echt in januari 2015 en hebben dat met een onderbreking in de coronatijd sindsdien ieder jaar gedaan. Het ene jaar bij mij en het andere jaar bij haar. Deze keer ging ik naar Delft en nadat we koffie gedronken hadden reden we naar duurzaamheidscentrum De Papaver in het Delftse Hout. Dit is een  plek om meer te leren of bezig te zijn met duurzaamheid en natuur. Ze organiseren natuurexcursies en gastlessen voor basisscholen en lenen lespakketten uit over natuur en milieu.  In het zonnetje hebben we lekker door de tuinen lopen dwalen waarin veel kruiden en planten met aparte namen die ik beslist niet kende. Maar deze natuurlijk wel, de sleutelbloem (primula) die hier enthousiast stond te bloeien. Nog even en dan zijn we weer op onze plek in Frankrijk waar ze volop staan. Er zijn mooie terrassen waar je kan genieten van een kopje koffie of thee wat verschillende mensen ook al