HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

 Woensdag at ik spagethi carbonara met twee kleinzonen die me daarmee verwend hadden. De dag daarop, Hemelvaartsdag, was ik door Bas en Christianne uitgenodigd en aten we kaasfondue met heel veel verschillende dips voor in de kaas. Toen ik binnenkwam was het hele gezien bezig om al die dips klaar te maken. En gisteren kwam Floor net als verleden week een heerlijk stukje kabeljauw brengen. Ik had een recept opgezocht in mijn eigen online kookboek. Dit was wat ik klaarmaakte:  Kabeljauw in pancetta gewikkeld met citroenmayonaise en asperges voor 2 personen. Ik maakte het natuurlijk voor 1 persoon klaar. Ingrediënten:  - 2 stukken kabeljauw van 2,5 cm dik, elk 150 - 200 g  - de geraspte schil en het sap van 1 citroen  - zwarte peper uit de molen - 8 dunne plakjes pancetta of doorregen rookspek  - olijfolie  - 2 eetlepels mayonaise  - 1 grote bos groene asperges, schoongemaakt  Bereiden:  1. Verwarm de oven voor op 200' C. Bestrooi de vi...

Gisteren kwamen zoals verleden week al afgesproken mijn twee kleinzonen uit Scheveningen voor me koken. Sebas beperkte zich tot tafeldekken en Thijs was de kok. Hij kan echt goed koken en dat is niet zo vreemd met ouders die dat heel goed kunnen en bovendien heeft hij veel in de horeca gewerkt, ook in de keuken. Ik hoefde niets te doen, zat te kijken en genoot. Het gemak waarmee die kleinzoon zich in mijn keuken bewoog zonder iets te vragen, zo leuk om te zien. De boodschappen hadden ze zelf mee genomen. We aten spagethi carbonara met wangspek. Ik vond het zo lekker dat ik me twee keer op heb  het laten scheppen. Onder het eten hebben we gezellig zitten praten. Over voetbal met Sebas, die heeft dit weekend een groot meerdaags internationaal toernooi bij een grote voetbalclub in Brabant. Er wordt geslapen op grote slaapzalen! Thijs weet altijd wat te vertellen over zijn studentenhuis in Utrecht waar de mannen zelf koken voor elkaar. Een studiegenoot van hem kan nog geen ei koken, ma...

In  je eentje een dekbed verschonen, daar kwam ik voor te staan. Ik ben niet sterk en mijn schouders laten het afweten als ik een tweepersoons dekbed in een hoes moet laten zakken, een hoop gedoe waarvan ik van te voren al weet dat het geen succes gaat worden. Ik keek op internet in de hoop een handige truc te vinden en ja hoor, daar stonden er genoeg. De meeste met filmpjes en die gaan bijna allemaal over de burritomethode. Bekijk dit filmpje en zie hoe het werkt. Ik heb tijdens de handelingen wel drie keer goed moet kijken wat de volgende stap moest zijn maar het lukte me uiteindelijk en het resultaat was verbluffend.  Normaal doen Mart en ik dit samen maar echt, in mijn eentje kreeg ik het dekbed veel netter in de hoes dan anders. Trots op mezelf, dat heb ik maar mooi gefikst.

 Het is maandag vandaag en normaal gesproken neem ik op die dag mijn reumamedicijnen in, dat doe ik al meer dan twintig jaar. Als ik bij een nieuwe zorgverlener kom wordt er altijd gevraagd op welke dag ik de methotrexaat slik, het is belangrijk om die wekelijks op dezelfde dag te slikken. Het staat als herinnering in mijn telefoon en Mart vraagt 's maandags altijd of ik mijn MTX ingenomen heb. Totdat er verleden weekend in het ziekenhuis in Gouda tegen mij gezegd werd dat ik beter kon stoppen met de MTX in verband met de tumor. Het werd wat terloops gezegd en weg was de arts. Aarzelend nam ik de volgende dag geen MTX meer in, ik slikte nog maar drie pilletjes en dat is weinig, heb er in het verleden veel meer geslikt. Mijn reumatologe noemt het een onderhoudsdosis en we hadden het er al eens over gehad om te proberen te stoppen. Maar over dat stoppen wilde ik meer uitleg en ik heb telefonisch contact gezocht met haar. Ik belde poli reumatologi en vroeg om een telefonische afspraak...

Onze oudste zoon zou vanmiddag even langskomen en hij vroeg of ik nog wat nodig had. Nou, zei ik ik, na even nadenken, een bloemetje hoeft niet maar een lekkere doos chocolade zou ik heerlijk vinden. Daar lag ik namelijk telkens aan te denken in dat ziekenhuis in Aubenas, toen ik bijna niets binnenhield en ook bijna niets at. Je zou zeggen dat ik dan ook niet aan eten wilde denken maar dat deed ik juist wel. Ik ben altijd iemand met een gezonde eetlust geweest en hou van lekker eten en lag daar in bed echt te denken aan een goede pasta saus of een heerlijke bonbon. Ziet dit er niet heerlijk uit? Ik ga iedere dag één zo'n lekkere bonbon nemen. Er zitten er 49 in en tegen de tijd dat ze op zijn geef je maar een seintje, zei zoon nog. En vanmorgen kwam er een lieve buurvrouw langs met een bakje kippensoep. Dat ga ik straks opwarmen en daar heerlijk van genieten. 

 Kleinzoon Luuk, ook dertien net als zijn neef in Scheveningen, kwam vanmiddag langs met een gebakje, moest hij van zijn moeder brengen. Het is immers vrijdag en dan eten opa en jij toch altijd een gebakje. Mijn lieve attente schoondochter. Het gebakje was nogal groot, het kwam van 'Het Suikerhuys'  dus we hebben het samen gedeeld en lekker dat het was, een traktatie.  Daarna hebben we een hele poos zitten praten. Hij vroeg hoe dat nu allemaal ging, die onderzoeken en alhoewel zijn ouders hem en Saar regelmatig bijpraten heb ik hem alles nog eens uitgelegd. Ik ga niets uit de weg, dat zijn wij niet gewend in onze familie en een kind van die leeftijd begrijpt alles donders goed. Daarna hebben we over school gepraat, over een meisjes net zo oud als hij die al rookt maar dan altijd alleen zit. Over de schooldokter die veel vragen stelde, ook over je thuissituatie. En nog veel meer van dit soort zaken. Ik vertelde dat ik een account had aangemaakt bij de supermarkt en dat mor...

 Ik maakte me het afgelopen weekend behoorlijk ongerust of ik dinsdag wel in dat UMC terecht zou komen voor mijn afspraak. Ik bleef maar slap maar at ook nog niet veel, nog steeds problemen met mijn stoelgang. Ik vond dat ik daar zelf maar eens wat aan moest doen dus maandagmorgen zei ik tegen de verpleging dat ik zelf wel kon douchen. Heeft u hulp nodig mevrouw? Nee hoor, ik red me wel. Ik had gezien dat er in de douche stangen waren waar ik me aan vast zou kunnen pakken als ik een appelflauwte zou krijgen. Het ging goed en daarna bleef mijn beschuitje ook zonder problemen binnen. Ik deed me wat flinker voor dan ik me voelde en stelde voor dat ik wel naar huis kon. Vroeg in de middag kwamen er twee dokters aan mijn bed die me vroegen hoe het ging. Goed, zei ik  en geen pijn. Dat laatste was waar, ik heb geen pijn, het eerste was ietwat twijfelachtig. Maar ik kreeg toestemming om naar huis te gaan. Aan zoon Bas die me kwam halen vroeg ik wel of hij een rolstoel mee wilde nemen...

 Op de site van het UMC had ik al gelezen dat door bouwwerkzaamheden het parkeren moeilijk zou zijn en daarom had ik allerlei aanwijzingen op een briefje geschreven maar dat was allemaal niet nodig voor die dochter van mij, die vond tussen al die drukte daar rond dat grote ziekenhuis met tientallen borden zo een  parkeergarage waar nog plek was, dook een rolstoel op en over een loopbrug liepen we zo de hoofdingang van het ziekenhuis binnen. We waren te vroeg maar in een comfortabele wachtkamer namen we een kopje koffie en aten ons meegenomen broodje op. De eerste afspraak was met een co-assistente die me werkelijk het hemd van het lijf gevraagd heeft en zij deed een opppervlakkig onderzoek. Dat duurde een klein uur en daarop aansluitend kwam ik bij een arts die ook nog wat vragen had en een heel grondig onderzoek van mijn lichaam deed. Ik mocht me weer aankleden en toen vertelde hij over de stappen die zouden volgen. Allereerst gaat de radioloog de beelden van de scans die in ...

 Gisteren ben ik thuisgekomen uit ziekenhuis Gouda en vanmiddag ga ik samen met dochter Floor naar het UMC Utrecht. Ik heb moeite om overeind te blijven, ben verschrikkelijk slap maar denk er niet over om die afspraak af te zeggen, veel te belangrijk. Met een rolstoel en Floor zal het wel lukken.

 In mijn laatse blogbericht schreef ik dat ik weer terug in Stolwijk was maar daar ben ik niet lang gebleven. Woensdagavond na een vermoeiende rit kwamen we thuis maar vrijdagochtend heel vroeg kreeg ik hevige buikkrampen met diaree. Ik heb niets aan Mart laten merken want die zou die dag terug naar Frankrijk rijden en dan zou hij de hele dag in de zorgen zitten. In de loop van de ochtend, ik werd ik steeds beroerder, merkte ik dat mijn armen hevig begonnen te trillen, ik kon ze niet meer stilhouden. Floor kwam en die heeft de HAP gebeld, we moesten onmiddeliijk komen. Ik werd snel geholpen met als resultaat dat ik moest blijven. Ik lig nu in het ziekenhuis in Gouda, dit is binnen drie weken het vierde ziekenhuis, ik wordt er wanhopig van. Ik bleek weer hoge koorts te hebben en nog een paar dingen die niet goed waren. Ik was wat verward en dan sla je sommige dingen niet meer op. Het deed me denken aan de sepsis die ik had in de nacht voordat ik in Aubenas werd opgenomen. Ik lig in ...

Al een paar dagen geen blogbericht van mij maar ondertussen is er wel veel gebeurd. Toen ik op 7 mei nadat ik in Lyon was geweest meteen door naar ons huis in Le Serret ging had ik twee mappen met papieren bij me. In de map van het ziekenhuis in Aubenas niets bijzonders, in ieder geval voor mij niet. Uitslagen van bloedonderzoeken en dergelijke. In de map van Lyon bevestigingen van de afspraak van het te nemen biopt wat ik zou krijgen en de afspraak met de anethesist. Plus een verslag over de bevindingen van de specialist over mij. Een paar woorden in dat verslag vielen me op: dit wijst op een hematologische tumor . Ik had het zo opgezocht, in Nederland gebruikt men hetzelfde woord. Het is een kwaadaardige aandoening van bloedcellen, beenmergcellen of lymfklieren. Waarom heeft die arts hier niets over gezegd?  Ik had een paar dagen nodig om dit te laten bezinken, het is niet de meest gunstige kanker. Maar het is natuurlijk pas helemaal zeker als de onderzoeken die er gedaan moeten ...

Ik was eerst niet van plan om vandaag een blogbericht te maken, weinig te vertellen en nog steeds moe maar toen Mart net de post binnen bracht werd ik helemaal blij van twee mooie kaarten en het briefje van mijn factrice (vrouwelijke postbode). Een kaart van mijn zus en eentje van Mieke, een goede blogvriendin en op haar envelop zat een serie postzegels van vogels. Erg mooi. Erbij dus een briefje van Natacha. Zij die me altijd attendeert op mooie franse postzegels omdat ze weet dat ik die graag op mijn enveloppen plak, zij die naar beneden de trap afkomt om een gezellig praatje te maken als ze een pakje heeft. We hebben ondertussen een band opgebouwd samen, zijn een soort vriendinnen geworden. En nu dit briefje van haar waarin ze me vraagt die mooie postzegels te bewaren voor haar, ze verzamelt ze. Ik ga straks een mooi kaart zoeken voor haar, ik heb geloof ik nog iets met tulpenvelden en die gaat samen met de envelop van Mieke in onze brievenbox met het vlaggetje op rood, het teken vo...

We hebben besloten om de verhuur van de gite gewoon door te laten gaan, we hebben er eigenlijk geen moment aan getwijfeld om dat niet te doen. Onze zonen waren het in het begin niet met ons eens, dat kunnen jullie er niet bij hebben, bel die mensen maar af. We denken er niet aan was ons antwoord, we gaan zo kort van te voren geen mensen afbellen en hun vakanties bederven. Ze trokken bij en samen hebben we voor bepaalde zaken oplossingen gevonden. Zo heb ik vanmorgen op mijn laptop alvast wat dingen in orde gemaakt betreffende de verhuur.   Even de tuin ingelopen vanmiddag om wat rond te kijken. Mijn border staat er mooi bij. Al weer zoveel planten in bloei gekomen, heerlijk om te zien.  Ik hoor veel zonnige berichten uit Nederland. Jammer maar die zon is hier ver te zoeken en de temperatuur is nog steeds te laag. Daar komt weer een bui aan, we waren net binnen en het begon te regenen. Vond Mart niet erg want die wilde naar Feyenoord kijken, het is spannend in de competiti...

Toen de ambulancebroeders mij woensdag om een uur of half twee afgezet hadden in mijn kamer die ik deelde met iemand anders vroeg ik eerst  aan een verpleeghulp of ik nog wat te eten kon krijgen. Lilian en ik hadden in ons gesprek met de chirurg in Lyon gevraagd of ik naar huis mocht, hij dacht er even over na en had eigenlijk geen bedenkingen. Ik moest het regelen in Aubenas, zei hij. Ik nam aan dat ik de volgende dag moest vertrekken maar toen ik daar zo op dat bed zat te wachten op een late lunch dacht ik bij mezelf waarom ik niet zou proberen om vanmiddag al naar huis te gaan. Verpleegkundige gebeld, zij zou kontakt opnemen met mijn behandelend arts en ik kreeg al snel te horen dat ik toestemming kreeg, de administratie ging de ontslagpapieren in orde maken. Onmiddellijk Mart gebeld  tegen wie ik zei dat hij kon gaan rijden. Weet je het zeker, hij kon het niet geloven. Ik liep de gang op, ongeduldig als ik was en kwam mijn dokter tegen. Hij gaf me een arm, kom op, lopen we...

Het was vroeg op de dag dat ik naar Lyon moest. Ik had twee fijne nachtzusters en afgesproken met hen dat ze me om zes uur wakker zouden maken, ik eerst zou douchen en daarna nog een klein ontbijtje zou krijgen. Om kwart voor zeven kwamen twee ambulance medewerkers me halen met de brancard. Ze hielpen me erop en daar gingen we. Dit is niet-dringend patiëntenvervoer dus geen officiele ambulance. Een van de jongemannen kwam naast me zitten en we praatte wat. Het was een lange rit, twee uur en een kwartier en af en toe dommelde ik in, 's nachts slecht geslapen. Op weg naar de autoroute zag ik hellingen vol met bloeiende brem. Dat was in die tien dagen dat ik weg was allemaal in bloei gekomen. In het grote ziekenhuis hielpen de mannen mij van de brancard in een rolstoel en meldde zich in de hal aan. Ik moest weer door een hele procedure maar een van de mannen bleef bij me en hielp. Als  ik een vraag niet helemaal begreep legde hij het op een ande manier aan me uit zodat ik het wel begr...

Ik zou wel onder een steen geleefd moeten hebben de laatste tien dagen als ik niet begreep dat er iets serieus mis moest zijn met mijn lijf. Dus toen ik gisteren naar Lyon voor onderzoek ging vreesde ik echt niet het ergste maar wist wel bijna zeker dat er een tumor in mijn lijf zat. Ik werd door een jonge vrouw uit de wachtkamer gehaald. Studente zei de arts, een oncologisch chirurg en ze werkt als mijn assisstente. Hij stelde zich voor en vertelde dat zijn vader een Belg was maar jammer voor u geen Nederlandstalige. Lilian vertelde later dat zijn achternaam heel veel in België voorkomt. Maar hij sprak aardig Engels en dat maakte het voor mij wat makkelijker.  Hij stelde veel vragen, ook over mijn gezondheid tot nu toe en daarna onderzocht hij me. Toen hij daarmee klaar was liet hij me op een groot computerscherm zien waar de tumor zat, hij zoomde een paar keer langzaam in en uit. De tumor zit naast de linker nier tussen de nier en een of meerdere wervels. De nier is niet beschadi...

Bedankt voor jullie medeleven, jullie lieve berichtjes. Het doet me zo goed! Ik ben gisteren denk ik niet helemaal duidelijk geweest, Lilian staat me bij per telefoon, zij komt niet naar Frankrijk. We hebben gisteren alles doorgesproken en ik kan volledig op haar rekenen. Ik zal vandaag alleen zijn maar vertrouw op mijn kracht!

Morgen ga ik met de ziekenwagen naar Lyon, ruim twee uur rijden hiervandaan. Ik ga daar naar het CLB (Léon Bérard Centrum), een kankerbehandelcentrum voor de regio Auvergne Rhône-Alpes en dat is een heel groot gebied, groter dan Nederland. Het is een ziekenhuis dat zich 100% richt op kanker, te vergelijken met het AVL (Antoni van Leeuwenhoek) in Nederland. Deze afspraak is al gemaakt op 27 april, de dag dat ik binnenkwam op de Spoedeisende Hulp in Aubenas en de dokter daar heel snel een CT scan liet maken. Hij was jong, die dokter en ik had aanvankelijk niet veel vertrouwen in hem. Maar hij was slimmer dan ik dacht want hij heeft die scan goed bekeken en zag een vlek bij een nier waana hij direct kontakt opnam met dit kankercentrum. Toen hij antwoord had uit Lyon wat lang duurde, het was zondag, vertelde hij wat hij had gezien en noemde het woord tumor. Daarna werd dat woord niet meer genoemd, men spreekt hier over een masse, een vlek. Volgens mijn huisarts gebruikt men in het buitenla...

Als je in een ziekenhuis ligt en veel antibiotica slikt zoals ik krijg je onherroepelijk diarree kan je op internet lezen. Nou, dat is dan bewezen want ik heb het en niet zo'n beetje ook. Het sloopt je kan ik er ook nog bij vertellen. Het begon donderdagochtend vroeg toen ik naar Montélimar moest voor het plaatsen van de stent. Het was zo erg dat ik alles in een keer kwijt was, hoopte ik, dus er zat niet anders op dan me in zo'n incontinentiebroekje te hijsen en hup de ambulance in. Ja, de schaamte voorbij zeggen mijn zussen en ik dan lachend. Het bleef helaas aanhouden en hoewel de dokter en verpleging op de hoogte waren bleef men maar grote plateaus met warm eten op mijn tafeltje zetten. En dat tweemaal per dag. U moet wel eten hoor, zei men doorlopend en veel drinken. Dat drinken doe ik wel, liters per dag, het wordt doorlopend tegen me gezegd en kannen met water worden op mijn tafeltje gezet. Dit in belang van mijn nier. Maar eten durfde ik op het laatst bijna niet meer, ik...

Gisteren naar Montélimar voor het plaatsen van de JJ-stent. Zo'n stent is nodig als de urine niet goed van de nier naar de blaas kan stromen. Ik werd al vroeg door de ambulance opgehaald, het is veertig minuten rijden. We reden bij de Spoedeisende Hulp een grote garage binnen en ik was daar nog niet uit de ambulance of er kwam een gedistingeerde heer naar me toegelopen die zich voorstelde als de uroloog, hij had een mooie Italiaanse naam. Hij legde even uit wat er ging gebeuren maar, zei hij, u bent al bekend met een JJ-stent las ik in uw dossier. Inwendig lachte ik, wat dat briefje wat ik zondag gemaakt had al niet teweeg brengt. De plaatsing van de stent in de urineleider zou een half uur in beslag nemen en ik ging onder volledige narcose, vertelde hij. Ik kwam na de operatie weer goed bij kennis en had enorme dorst maar mocht niets drinken, verlangend dacht ik aan de waterijsjes die je in Nederlandse ziekenhuizen krijgt na een narcose en waar je dan lekker aan kan liggen lebbere...

Dinsdagmiddag werd er plotseling besloten dat ik de volgende dag een MRI scan zou krijgen. Er was nog even een taaldingetje want de arts zij tegen mij dat ik een IRM zou krijgen. Promp vroeg ik hem natuurlijk wat is een IRM? Maar toen hij erna het woord 'scan' gebruikte snapte ik het. Magnetic resonance imaging gebruiken we in Nederland en in Frankrijk  Imagerie par résonance magnétique. Ach ja, de fransen zijn zuinig op hun taal.    In de loop van de middag kreeg ik ontzettende pijn, mijn hele bovenlijf, voor- en achterkant. Ik dacht eerst nog even dat ik misschien mijn adem onder de scan te strak ingehouden, mijn spieren reageren nogal snel. Maar nee, daar was het veel te heftig voor, het kwam met golven, nierkolieken., ik herkende het. De verpleegster kwam met een pijnstiller maar dat helpt niet tegen deze heftige pijn. Dokter erbij, morfine en terwijl ik weet dat ik daar niet tegen kan kon ik alleen maar denken, kom maar op die morfine, ik moet van die pijn af. Het hi...

 Mijn leven voelt op het ogenblik als een rollercoaster, er gebeurt van alles met me. Zoals een zus gisterteren terecht opmerkte, je weet niet meer of je van voren of van achteren leeft. Je verliest het besef van tijd en datum.  Ik heb er even over nagedacht en heb besloten om te blijven bloggen. Ik noemde mijn blog altijd een huis, tuin en keuken blog maar dat zal het nu even niet worden. Ik besef dat een deel van de berichten voor sommige mensen moeilijk kunnen zijn door eerdere ervaringen, mijn enige advies is dan een poosje te stoppen met lezen.  Ik kan ook een familie app aanmaken maar ik wil wat er nu gebeurt als een dagboek kunnen bewaren. Van mijn blogberichten weet ik zeker dat ze bewaard blijven, van mijn appjes heb ik die zekerheid niet. Voordat we zondag naar Aubenas vertrokken had ik een kort overzichtje in het frans gemaakt van het gebeuren rond mijn niersteen een paar jaar geleden met datums en handelingen die toen uitgevoerd werden. De gegevens kon ik in e...