HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Eigenlijk hoor je op een dag als vandaag terug te kijken maar ik ben meer van het vooruit kijken. Alhoewel, het was een bijzonder jaar, voor de wereld en voor ons persoonlijk dus vooruit, heel even. De pandemie die de wereld trof was en is natuurlijk verschrikkelijk. Veel mensen zijn hun leven verloren, anderen raakten hun baan kwijt of hun bedrijf kwam in gevaar. Maar wij als gepensioneerden en nog in goede gezond hadden er eerlijk gezegd weinig hinder van. Wij konden, weliswaar voorzichtig, onze gang gaan. Goed, we konden niet knuffelen en met het kerstdiner niet met het hele gezin aan tafel zitten maar er zijn ergere dingen in deze wereld, laten we dat alsjeblieft niet vergeten. En dan de goede dingen van dit jaar. Wij namen het besluit om onze winkel en het woonhuis daarachter te verkopen en dat lukte vrij snel. Voor een tijdje bij onze dochter ingetrokken want naar Frankrijk vertrekken werd door de Corona de pas afgesneden. Toch konden we daar half juni voor een paar maanden alsno

Oliebollen, het hoort bij de tijd van het jaar om die te eten maar wij geven er niet om. Toen ik gisteren boodschappen ging doen bij mijn supermarkt stond zoals ieder jaar deze tent er weer en daarin worden sinds maandag aan een stuk door oliebollen gebakken, soms staan de liefhebbers er zelfs voor in de rij. Het komt niet bij me op om een zak oliebollen te kopen, ik geloof zelfs dat onze kinderen er niets om geven.  Ik heb ooit wel eens appelflappen gebakken, één keer maar en dat was het. Veel werk voor weinig afnemers en dan ook nog die lucht die overal in trok en die je dagen daarna nog rook. Ik heb nog een halve zak cranberries in de koelkast liggen en ik ga straks gewoon dezelfde tulband bakken die verleden week zo'n succes was. Dat vinden wij lekker.

Wij waren dit jaar met de kerstdagen aardig onder de pannen wat het eten betreft maar toch lagen er gisteren veel restjes in de groentelade van de koelkast. Ik zag ook nog een rol bladerdeeg en toen was het besluit gauw genomen, ik hoef geen boodschappen te gaan doen, ik red me hier wel mee. Deeg uitgerold op de bakplaat en wat passata (van eigen inmaak) er over uitgesmeerd. Daarop een ui, een grote halve paprika, een halve courgette en een half doosje kastanje champignons, alles klein gesneden. Er lag nog een aangebroken zakje geraspte kaas wat nodig op moest dus dat werd er over gestrooid en over het geheel ging nog even de pepermolen. Dat alles ging een klein half uur in een oven van 200 graden en daarna werd het smullen geblazen. Zo simpel kan het zijn, vegetarisch, lekker veel groenten en mijn restjes allemaal verwerkt.

Deze boom in Bovenkerk gaat bij mij vaak op de foto. Ik vind het een mooi beeld, die solitaire boom in het weiland. Ik keek even in mijn archief en dit is een foto van november 2013. Meestal neem ik de foto vanuit dit standbeeld. Dit is een foto van vandaag vanuit een ander standpunt. Ik liep een paar stappen door en toen nam ik hem pas. Bij beide foto's vallen de mooie luchten er boven op. Het water staat hoog in de polder, de weilanden zijn op sommige plekken zelfs drassig. We waren niet de enigen die een rondje liepen, de mensen willen er even uit na veel binnen gezeten te hebben.

Op internet las ik een artikel over het pokkenbriefje en er stond een afbeelding bij. Bovenaan op het briefje staat dat dit model no. 1 is, der wet van 4 december1872. Kijkend naar dat briefje ging er bij mij een lampje branden, zo'n briefje moest ik ook ergens hebben. Ik vond het vrij snel en de doos met als opschrift 'Oude papieren'. Zoals jullie op de foto kunnen zien is mijn briefje Model no. 2  volgens de inentingswet van 1939. Zeventig jaar oud is dit briefje. Er zaten ook nog twee inentingskaarten in de oude envelop van het gemeentebestuur Noordwijk. Bewondering voor mijn moeder met haar grote gezin die deze papieren van haar kinderen allemaal keurig bewaarde. Eind achttiende eeuw werd er een vaccin tegen de pokken ontwikkeld en deze vaccinatie zorgde er voor dat het aantal dodelijke slachtoffers sterk verminderde. Dus besloot de Nederlandse overheid in 1823 de koepok-vaccinatie voor kinderen indirect verplicht te stellen. Wie naar school wilde moest vanaf dat moment

De zon nodigde ons uit om een kort wandelingetje te gaan maken voordat we naar onze zoon zouden gaan om daar kerst te vieren. We liepen een rondje door de Hennepakkers, een dorpspark aan de rand van ons dorp, wij lopen er in vijf minuten naar toe. Aan beide kanten wordt het begrensd door water met aan een kant uitzicht over de polder. De lucht begon te betrekken en binnen en paar minuten trokken er donkere wolken over ons heen. Links van ons was de lucht nog blauw. Een prachtig gezicht maar het beloofde niet veel goeds. Het begon al snel te regenen en we hadden geen paraplu bij ons en ook geen jassen capuchons aan dus met drijfnatte haren kwamen we thuis. Snel mijn haar geföhnd, het was inmiddels droog buiten en met een mand met daarin mijn chocoladepudding op weg naar onze zoon, schoondochter en de kinderen waar we een heerlijke middag en avond hadden. We spraken over het oude jaar maar ook over plannen in het nieuwe jaar, vooral bij zoon en schoondochter.  Het leven gaat door.

  Eén lichtje is sterker dan alle duisternis van de wereld. Ik wens jullie warme, liefedevolle kerstdagen.

Wat ook meteen opviel in de gevel van de boerderij waar ik gisteren over blogde is het engelenraam, in de vakliteratuur heten ze officieel drielichtvenster. Het is een venster dat bestaat uit drie of meer ramen waarbij het middelste gedeelte hoger en breder is dan de zijramen. De ramen kunnen gescheiden zijn door metselwerk. De bovenkant van het middengedeelte kan verschillende vormen hebben, hier een driehoek. Door het model van het raam, met twee lagere zijramen in dezelfde vorm die lijken op de vleugels van een engel hebben deze ramen hun mooie poëtische naam gekregen.  Ook weer zo bijzonder, deze ramen komen vooral voor in de Zuid-Hollandse Waarden (Lopiker- en Krimpenerwaard) en de Utrechtse Waarden (tot aan Vinkeveen). Hier buiten komen ze sporadisch voor in Giessenburg en Zevenhuizen. Hier in de buurtschappen zijn ze dus genoeg te vinden, ik blogde er al meer over.  De benedenramen van deze boerderij waren al mooi opgeknapt, ook de luiken. Nu het engelenraam daarboven nog.

Dit is een van de boerderijen die ik verleden week in 't Beijersche voor de beeldbank fotografeerde. Wat me direct opviel was de trapgevel, ik kan me hier in de buurt geen boerderij voor de geest halen met zo'n kenmerk. Op internet las ik dat een boerderij met trapgevel vermoedelijk is gebouwd door een koopman uit de stad, daar komt zo'n type gevel immers het meest voor. Die vermoedelijke koopman heeft zijn boerderij lang geleden, in 1889, de naam 'Cornelis Hoeve' gegeven. Hij zal waarschijnlijk zelf zo geheten hebben en dan ging die naam zoals gebruikelijk door van vader op zoon.   Inmiddels waren we met de eigenaar van de boerderij, een bekende van ons, aan de praat geraakt en die vertelde dat de boerderij in 1903 verbouwd was en dat jaartal was te lezen helemaal bovenin de gevel. Als hij me er niet op had gewezen had ik het niet gezien, het was erg verweerd.  Met een andere lens op mijn toestel kon ik het wat dichterbij halen en lezen. Het achterste gedeelte van

 Een gezellige dag vandaag, we hebben Saar en Luuk in huis. Terwijl opa en Luuk een potje damden en Saar zat te lezen bakte ik nog even een kersttulband. Dat doe ik ieder jaar met af en toe een andere vulling. Vroeger bakte ik zo'n zware Engelse kerstcake maar toen waren er nog kinderen in huis die er van mee snoepten. Nu wil ik het wat minder zwaar en deze keer werd het een cake met verse cranberries, ik hou van de smaak van deze veenbes. Wie ook nog tijd en zin heeft om wat te bakken, het is een een makkelijke, hier is het recept: Ingrediënten  200 gr zachte roomboter 150 gr suiker 4 eieren 150 gr bloem 100 gr amandelmeel (enkel 250 gr bloem gebruiken kan ook) 2 tl bakpoeder 125 gr verse cranberry’s Rasp van 1 sinaasappel 1 tl kaneel Snuf zout Sinaasappeltopping 2 el sinaasappelsap 100 gr poedersuiker Zo maak je het Verwarm de oven voor op 170 gr (hete lucht). Klop de roomboter met de suiker luchtig met een mixer. Voeg één voor één de eieren toe en mix deze mee. Voeg de bloem, he

Het was verleden jaar om deze tijd nog niet nodig om bij het inkopen van je kerstboodschappen rekening te houden met een virus. Niemand had nog van Corona gehoord, we kenden het woord niet eens en nu ligt dat woord het op ieders lippen. Ik heb het even opgezocht: op 27 december 2019 deed een ziekenhuis uit Wuhan melding bij een lokaal centrum voor ziektepreventie en bestrijding dat bij een groep patiënten longontsteking met een onbekende oorzaak was waargenomen. En toen ging het balletje aan het rollen en dat is nog steeds niet uitgerold Maar goed, ik ga terug naar die boodschappen voor de kerstdagen. Wij hebben het heel makkelijk dit jaar, we zijn bij twee van onze kinderen uitgenodigd aan tafel. Op verschillende dagen natuurlijk. Op een van die dagen zorg ik voor het nagerecht. Dan krijgen wij morgen twee kleinkinderen de hele dag wegens werkzaamheden van de ouders en die blijven gezellig mee eten, pannenkoeken, hartig en zoet, want daar heb ik zelf enorme trek in en dat gaat er bij

Wat was er nu te zien in dat weiland?  Terwijl ik naar het knotten van de wilgen stond te kijken zag ik wel een kleine kudde schapen in het weiland er achter maar die liepen nog ver weg en ik besteedde er geen aandacht aan. Maar toen ik weer eens een blik in het weiland wierp ontdekte ik ook twee mannen die de schapen opdreven. Dat ging wel aardig totdat ze dichter bij de weg kwamen, toen werden die schapen dwars en liepen alle kanten op om niet uit het weiland te hoeven. De boer en zijn maat moesten af en toe echt  echt hollen om ze bij elkaar te houden. Een komisch gezicht. Voor de weg bleven de beesten staan en vertikten het om verder te lopen met af en toe nog een uitval naar rechts of links . 'Als er één schaap over de dam is volgen er meer' werd er door een van de kijkers opgemerkt. Ja, dat ging mij ook al door het hoofd. Nog even wat aarzeling..... En ja hoor, daar gingen ze! Vol met adrenaline gingen ze aan het rennen en liepen bij de boerderij ook nog eens een verkeerd

Te mooi weer om binnen te blijven dus we liepen een rondje Bovenkerk gistermiddag. Bijna aan het eind moesten we via een bruggetje naar de andere kant van de dubbele buurt want er stonden twee tractoren op de weg. Men was bezig wilgen te knotten en daar word ik altijd blij van want wat zou zo'n buurt zijn zonder wilgen aan het water. Een knotwilg kan bij geregeld onderhoud wel zo'n honderd jaar oud worden maar dan moet er wel regelmatig geknot worden. Gelukkig zien de meeste boeren de landschappelijke waarde van de bomen wel in en maken ze tijd vrij om dit werk te doen. Wij stonden aan de andere kant van het water maar ik had al gezien wat zich in de wei daarachter afspeelde. De mannen gingen er ook maar eens op hun gemak voor staan om te zien hoe dat zou aflopen. Morgen zien jullie het of kan je het al raden?

In ons vorige huis hingen ze aan de muur bij de eettafel, twee lange eikenhouten fotoplanken met foto's van kinderen en kleinkinderen, de meeste lijsten in wat groter formaat. Die lange planken kon ik niet meer kwijt maar ik had nog wel plek in de gang voor een kortere versie. Dus Mart heeft iedere plank in twee stukken gezaagd, er wat schroefgaten bij geboord en onder elkaar opgehangen.  Ik had nog heel veel oude kleine lijstjes die bij mijn moeder vandaan kwamen en die heb ik gecombineerd met wat grotere moderne lijsten. Foto's van de kinderen kwamen er niet meer in, besloot ik, alleen nog van onze leuke kleinkinderen. Nou ja, die van opa, samen met Thijs, daar was de hele familie het mee eens, die foto moest erbij. Gewoon omdat we hem allemaal zo mooi vinden. Tijdens de verhuizing kwam ik nog enveloppen tegen gevuld met foto's van de kleinkinderen en ik heb er een paar uit mijn archief gehaald. Ik zou om de paar weken wel kunnen wisselen, zoveel foto's heb ik en die

Prachtig zonnig weer hier gisteren en onder het mom van -we moeten gezond blijven en ook nog iets nuttigs doen- liepen we het dorp uit over de Goudseweg naar buurtschap 't Beijersche om daar wat foto's te nemen voor de Beeldbank . Ik had een lange lijst met huisnummers van wat er in dit buurtschap nog gefotografeerd moet worden maar met drie of vier boerderijen zou ik al tevreden zijn want het kost tijd om alles, ook de bijgebouwen, te fotograferen. Thuis moet dan al het fotomateriaal uit gezocht en bijgewerkt worden en dan moet iedere foto nog een bepaalde code krijgen. Nou, ik heb al door dat er soms van wandelen niet veel zal komen want bij de eerste boerderij begon het al. Mart wordt direct herkend en en dan gaan de mensen er op hun gemak voor staan om even een praatje te maken. We zitten hier op het platteland hè, niks haast. Tijdens die praatjes wordt er wel veel verteld dus ik maak nu zelfs aantekeningen, allemaal heel leuk en interessant om te horen. Dit pandje stond ni

Het is stil op straat. Ik merkte het gisteren al toen ik heen en weer naar Oudewater reed, veel minder verkeer op de weg. En vanmorgen merkten wij het zeker. geen kindergekwebbel. Achter ons appartementen gebouw ligt een stukje verderop het zwembad en daar weer achter de twee basisscholen van Stolwijk, je kan nog net rechts boven dat balkon de daken zien. Op een van die scholen zitten Luuk en Saar.  Iedere ochtend tussen kwart over acht en half negen hoor je kindergeluiden, gelach, geroep en gepraat, jonge kinderen op weg naar school. Niet storend maar gezellig. En dat is opeens  helemaal stilgevallen, ik mis het nu al. Het valt misschien extra op omdat het hier verder erg rustig is, uit 33 appartementen met voornamelijk ouderen komt niet zo veel geluid.   Het is mooi weer, de zon schijnt, we gaan straks wandelen in de polder, dat kunnen we nog en daar zijn we blij om. 

Ik moet al een poos iedere week in Oudewater zijn en parkeer daar dan tegenover de brandweergarage. Het is geen drukke plek, ruimte genoeg en in een van de parkeervakken staat deze oude brandweerwagen. Ik vind hem prachtig en vanmorgen nam ik er toch maar eens een paar foto's van. Voor mezelf maar ook voor mijn blogmaatje Sjoerd , misschien vind hij het nog wat voor zijn virtuele garage. Als ik zo naar het merkembleem voor op de auto kijk is het een Chevrolet. Alleen is het zo verdraaid jammer dat de auto zo vuil en helemaal groen uitgeslagen is, dat komt omdat de wagen daar maar onder een boom staat te staan. Mijn handen jeuken om met een paar emmers sop aan de slag te gaan, wat zou die auto daar van opknappen. Echt heel oud is hij volgens mij niet, roestplekken zag ik nergens. De achterkant kon ik niet fotograferen, dan had ik bijna in de sloot moeten gaan staan. Indrukwekkende schijnwerpers op het dak. Door de ramen zag ik binnen een groot bedieningspaneel wat doet vermoeden da

Op het plein voor ons appartementengebouw staat een mooi beeld in brons, aangeboden door de bouwer in 2011.  Het beeld heet 'Vrouw met duif' en is gemaakt door Ineke van Dijk , zij woont een werkt in Stolwijk. Er staan meerdere kunstwerken van haar in Stolwijk. Deze beeldhouwer heeft ontzettend veel werken gemaakt die in binnen- en buitenland staan. Zij maakte bijvoorbeeld het beeld 'De Steenzetter' op de Afsluitdijk en in Oudewater staat het monument 'Herman de Man', ik maakte er al eens een blogje over. Aan zo'n vogel alleen al herken je de kunstenaar, prachtig.   Het beeld staat daar op een mooie plek, iedereen die naar de groepspraktijk komt loopt er langs.  Deze laatste twee foto's nam ik vanaf ons balkon, wij zitten er nagenoeg boven. het voegt iets toe aan ons uitzicht.

Dit molentje staat langs de weg van Bergambacht naar Krimpen, een stukje van de weg af. Het valt daar onder het buurtschap Zuidbroek, vandaar de naam en dat Zuidbroek valt net als Stolwijk onder de gemeente Krimpenerwaard. Ik kom er langs als ik naar mijn masseuse rijd en dan moet ik altijd even naar dit mooie molentje kijken. Omdat ik vroeg was en mijn fototoestel bij me had stopte ik even en nam een paar foto's. Weer thuis ging ik op internet op zoek of ik er iets over kon vinden want vaag had ik in mijn hoofd dat dit vroeger een verroest, wrakkig molentje was en ik kwam er achter dat dat wel klopte.  Het is een Amerikaanse windmotor of roosmolen, dat is een type windmolen met veel bladen (wieken) en was zo'n beetje de opvolger van de klassieke typen Nederlandse wind- en watermolens. Dit type molen is in Nederland in de eerste helft van de 20e eeuw vaak toegepast voor de bemaling van kleinere polders. Deze is in 1922 is geplaatst en is eigendom van het Hoogheemraadschap van S