HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Gisteren met mooi weer de reis naar het zuiden gemaakt en vanmorgen was het al weer stralend mooi weer. Volgens Mart had het licht gevroren, zou best kunnen maar daar merkten we in de loop van de dag niets meer van. Tot de koffie waren we bezig met de inhoud van de auto maar toen we met ons bakkie leut op een bankje in de tuin van het zonnetje zaten te genieten besloten we om die tassen en dozen te laten voor wat het was en buiten te gaan spelen. Hier moet je nu het mooi weer is toch van genieten! De struik hierboven heb ik verleden jaar na de bloei niet geknipt en is nu eigenlijk te groot geworden. Maar is hij niet prachtig zo? Als de struik uitgebloeid is krijgt hij een knipbeurt, moet wel want anders gaat ie te overheersend worden in de border.  En hier op de rand van het eerste terras staat het krentenboompje te pronken. Het is een vroegert hoor, verleden jaar was hij zelfs al uitgebloeid toen we kwamen. Inmiddels heeft Mart het gras gemaaid en heb ik de roze

Al lopend over het Pieterpad kwamen we verleden week in een bosrijk gebied een groep mannen tegen die gewapend met grote plastic zakken afval verzamelden. Ze droegen allemaal dezelfde jassen en toen we dichterbij kwamen zagen we dat het vrijwilligers van het Staatsbosbeheer waren. We stopten even om een praatje te maken wat ze erg leuk vonden, ze vertelden graag over het wat en hoe van het vrijwilliger zijn.  Nuttig werk doen ze want behalve afval verzamelen, meestal ijzer en plastic dunnen ze ook percelen bos uit en houden vennetjes schoon. En ze wisten veel over het gebied waar we liepen te vertellen, onder andere over de vogels wat zwager Kees natuurlijk weer leuk vond. Mocht je nou interesse hebben om ook vrijwilliger te worden, kijk dan even op deze site van Staatsbosbeheer.

Wat ga je doen als je een leuk dagje uit wil gaan met vier kinderen waarvan de oudste zeven jaar ouder is dan de rest. Eigenlijk loste dit probleem zich vanzelf op. In eerste instantie vroegen we het aan Sebas en Luuk en die twee hadden er wel oren naar om een museum te bezoeken met vliegtuigen, tanks en jeeps. En toen ik aan de jongens vroeg of Saar dan ook mee mocht vonden ze dat prima. Ach, en van Saar weet je dat die zich toch wel vermaakt, die maakt van alles een feestje.  En toen zei Thijs dat hij ook wel mee wilde, het leek hem wel gaaf. Dus toen gingen we uiteindelijk met alle vier de kinderen op stap. Ze kunnen gelukkig heel goed met elkaar opschieten, hebben echt lol met elkaar en de jongens zijn heel lief voor Saar. De keuze van het museum bleek dit keer een schot in de roos, dat leeftijdsverschil maakte daar niets uit. Misschien dat het wat moeilijker wordt als Thijs nog een paar jaar ouder is maar dat zien wel dan wel weer.  

We hadden een jarige in ons midden vanmorgen in ons groepje waarmee we koffiedrinken na het wandelen in Oudewater. En die koffie drinken we bij de beste bakker van Oudewater dus ik kan jullie verzekeren dat deze traktatie echt verschrikkelijk lekker was. Maar ik wil even terugkomen op de jarige, die was namelijk tachtig jaar geworden. Tachtig en ze loopt nog als een kievit.  En ze is niet de enige hoor, we hebben in onze groep ook nog twee drieëntachtig jarigen en die lopen niet bepaald te sloffen. Met Nordic walken heb je een wat hogere snelheid dan met gewoon wandelen en we liepen vanmorgen anderhalf uur, zweet op de rug. Dat zegt wel wat over de meer dan goede conditie van deze 'oudjes'. Je moet natuurlijk een beetje geluk hebben met het lijf maar het besef dat je dat lijf in beweging moet houden is denk ik net zo belangrijk. Ik neem in ieder geval graag een voorbeeld aan deze mensen.

We kozen voor dat dagje uit het Nationaal Militair Museum in Soest en onze kleinzonen vonden dat een goed idee, zelfs Thijs wilde mee. Er is daar genoeg te zien en ook te doen. Vanaf een trap loop je het Arsenaal in waar onder andere veel topstukken uit de Nederlandse militaire luchtvaartgeschiedenis hangen. Daaronder staan veel tanks opgesteld. Er werd door de jongens bekeken hoe zwaar ze waren en hoe hard ze konden.  Deze eBike is in 2017 tijdens de Vredesmissie in Mali gebruikt door het Nederlandse leger. Het is een hoog technisch ding met een actieradius van 100 km en zijn topsnelheid is 75 km/u.  En deze Shermantank heeft jarenlang als doelwit op het Artillerie Schietkamp in Oldenbroek gestaan. Er is op afstanden van ca. 1000 meter met bepaald schiettuig op geschoten. Mijn kleinzonen waren diep onder de indruk. Ja, het blijven jongens.  Dan was er nog een zaal met allerlei interactieve zaken en dat vinden kinderen meestal erg leuk, zo ook onze kleinkin

  Op onze derde dag op het Pieterpad, we liepen op de Hondsrug, kwamen we deze grote steen tegen met een mooie tekst erop: Tijd Ik droomde dat ik langzaam leefde  langzamer dan de oudste steen  Vasalis Bijna alle hunebedden liggen in Drenthe, op één na: deze Groningse 'G1'. Hij ligt vlakbij Noordlaren op een uitloper van de Hondsrug, net over de grens met Drenthe. Het is eigenlijk maar een half hunebed maar de ligging is mooi, op het hoogste punt van de licht glooiende Noordlaarder es. Het was in de ochtend nog wat mistig en dat leverde prachtige mystieke foto's op. Maar om een uur of elf begon de zon door de mist heen te breken en werd het eindelijk beter weer. We liepen ondertussen in het Nationaal Beek- en Esdorpen Landschap Drentsche Aa.  Prachtig gebied om te wandelen, puur natuur. De Drentsche Aa is een van de weinige beken in Nederland die een natuurlijke, meanderende loop heeft behouden.  Het werd zelfs zo warm dat de j

Jeanette was jarig en daarom trakteerde ze. Ze gaf twee gehaakte kroontjes weg en in een reactie kon je laten weten waarom je zo'n kroontje zou moeten winnen.  Ik antwoorde dat ik graag een kroontje zou winnen voor mijn kleindochter Saar. Ze houdt van versieren, van feest en van prinses zijn.   En jullie zien het al aan de foto, Saar won een kroontje. In een pakje gericht aan mij en Saar kreeg ik het afgelopen week in de bus.  Ze was er, zoals kleine meisjes zijn, verrukt van, ik kan geen ander woord bedenken. 'Ik doe hem nooit meer af', zei ze direct. Natuurlijk wilde ze er wel voor op de foto, daar heeft Saar geen moeite mee. Toen ik vroeg waarom ze zo vreemd lachte was het antwoord: 'Dan kunnen ze goed mijn wiebeltand zien'. Jullie begrijpen het al, ze is aan het wisselen.

 Wel jammer dat we deze drie wandeldagen niet het weer kregen wat er voorspeld was. Het bleef zwaar bewolkt en het was deze dag zelfs zuur koud. De eerste uren liepen we langs veel water, eerst het Reitdiep en daarna het Starkenborghkanaal. Een beetje eentonig, maar het kan niet altijd alleen maar leuk zijn. En het feit dat je lekker buiten bent en lichamelijk bezig is voor ons vaak al genoeg . Ondanks het wat sombere weer zagen we overal het uitbottende voorjaar. Veel struiken die heerlijk in kleur komen. Voordat we de stad Groningen binnen liepen kwamen we deze oude grenssteen van de stad tegen. De Noorderhaven waar veel oude schepen aangemeerd liggen. Veel van die schepen hebben nu overnachtingsplekken voor toeristen.  Twee uitersten tegenover elkaar. Het mooie oude station van de stad Groningen met daar tegenover het hypermoderne Groninger museum hieronder op de foto. Ik vind ze alle twee op hun eigen wijze mooi. De route naar de St. Piet

 Afgelopen woensdag begonnen we aan de meest bekende langeafstandswandelroute van Nederland, het Pieterpad, 487 km. Niet de langste want het Zuiderzeepad wat we net beëindigd hebben is 3 km langer. Ja, het moest er maar eens van komen, we hadden het lang voor ons uitgeschoven omdat iedereen altijd doet of dit het enige langeafstandspad in Nederland is terwijl er zoveel mooie andere paden zijn. We begonnen, zoals zovelen voor ons die dit pad liepen, in Pieterburen, ook bekend als beginpunt van wadlooptochten wat we van hieruit ook verschillende keren hebben gedaan.  De St. Petruskerk met ervoor de prachtige botanische tuin 'Domies Toen'. Nu was er niet veel te zien maar ik heb de tuin in betere seizoen mogen bewonderen. Het leuke van dit bekende pad is dat men rekening houdt met wandelaars zoals bijvoorbeeld deze kweker. Aan onze rugzak en wandelschoenen is natuurlijk te zien dat we langeafstandslopers zijn en we werden daarom verschillende keren aangesproke

Het laatste boek waar ik een recensie over schreef op dit blog was 't Hooge Nest , een boek over de oorlog. En nu heb ik weer een oorlogsboek wat ik onder jullie aandacht wil brengen. Als je helemaal niet van dit genre houdt, wat ik best kan begrijpen, klik je nu lekker weg, volgende keer misschien meer jou smaak. Dit boek trok mijn aandacht door de nieuwsgierigmakende titel en de naam van de schrijfster. Zij schreef 'Aprilheks' wat hier in de boekenkast staat en wat ik toendertijd erg goed vond. Het boek gaat over het leven van Miriam. Het begint met haar 85e verjaardag en ze krijgt een mooie armband van haar familie waarin haar naam gegraveerd staat en dan kan ze de woorden 'Ik heet geen Miriam' niet meer binnen houden. Haar familie denk dat ze in de war is, praat er over heen maar als haar kleindochter dan ook nog de opmerking maakt dat de armband van Roma makelij is, is de geest uit de fles. Alles wat ze jarenlang zorgvuldig verstopt heeft komt naar b

Ik kom tegenwoordig steeds meer recepten met zoete aardappelen tegen en gebruik ze steeds vaker. Zou ik ze ook zelf kunnen kweken, vroeg ik me af. Ik ging maar eens op de site van Diana kijken want die allesweter op het gebied van moestuinieren zou er ongetwijfeld wel iets over weten te vertellen.  En ja hoor, zij was al eens bezig geweest met het telen van zoete aardappelen maar was er weer mee gestopt omdat zij de resultaten te pover vond. In een warmer klimaat zou het vast beter gaan was haar mening. Mijn Franse moestuin ligt in een warmer klimaat en ik vond dat ik het daarom maar eens moest gaan proberen. Keurig heb ik de aanwijzingen van Diana opgevolgd  De aardappelen moeten op een warme plaats in een glas water voorkiemen. Zij raadde hyacintenvaasje aan en die had ik hier staan dus dat kwam mooi uit. De boven- en onderkant van de knol is soms lastig te bepalen vond ze, nou dat klopt want ik heb zeker een kwartier lang naar die stomme knollen zitten kijken en terwijl