HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

De GR34 is een langeafstandswandelpad dat begint bij Mont-Saint-Michel en eindigt in Saint-Nazaire. Het loopt langs bijna de hele kust van Bretagne en wij liepen er vandaag een deel van. Een heel klein deel, het is totaal 1700 km lang en wij liepen er maar 6 km van, en dan nog heen en terug. Op de paal zie je het rood-witte teken wat een langeafstandspad aanduidt. Wij liepen die 3 km naar een bepaald doel, het Point du Raz, helemaal in de verte zie je het oude vuurtorentje wat er vlak voor in zee ligt. Achter ons ligt de Baai van Trepasse waar we onze wandeling begonnen. Aan de foto kan je zien dat we al aardig geklommen hebben. Zowel de kust als het pad slingert voortdurend. Zo loop je vlak boven zee die voortdurend op de rotsen beukt en even verder ga je weer een stuk landinwaarts. Boven op de kaap nam ik deze foto van een afstand en toen ik voor het gebouw stond las ik dat het militair terrein was en het verboden was er te fotograferen. Maar dat zal wel gelden voor foto's van di

Tot nu toe hadden we uitstekend weer maar voor gisteren waren de weersvoorspellingen niet erg gunstig dus fietsen of wandelen schrapten we even van ons lijstje. We besloten Quimper te bezoeken, de hoofdstad van het département Finistère.  We begonnen droog en namen op dit terras een koffietje terwijl we verbaasd om ons heen keken naar al die verschillende panden.  Veel vakwerkhuizen, dat deed aan de Elzas denken. Maar tegelijkertijd staan er dan ook weer traditionele Franse huizen tussen. We keken onze ogen uit naar al die mooie huizen in deze meest Bretonse stad van alle Bretonse steden. Ieder jaar op de vierde zondag van juli is hier een festival van Bretonse folklore en mannen en vrouwen trekken dan in klederdracht dansend door de stad. We winkelden wat, kochten er onder andere een echte Bretonse boterkoek en lunchten op een terras. Leuk, dat mannetje tegen de gevel. Precies aan de overkant van de straat stond een pand met een vrouwtje aan de gevel. Of ze bij elkaar hoorden vertelt

Ons vakantiehuis staat aan de baai van Douarnenez en links in de baai vanuit het huis gezien ligt deze plaats met dezelfde naam. De legende gaat dat Douarnenez is geboren uit de stad Ys, de verdwenen stad die koning Gradlon stichtte voor zijn dochter Dahut. Ik hou wel van legendes dus ik geloof het zo maar. Rond de 16e eeuw al is het een commerciële haven waarvandaan linnen werd geëxporteerd maar de grootste rijkdom komt uit de visserij, als Douarnenez in de 19e eeuw een belangrijke vissershaven voor de sardinevangst wordt. En nog steeds varen hier de sardinevissers binnen. Dit is ons uitzicht vanuit het huis, de foto is wat naar links genomen. Daar zie je aan de kust Douardanez liggen. In het huis is een grote schuifpui waar de zithoek voor staat. Vanavond nog een schitterende zonsondergang, het is net of we in een bioscoop zitten. Er zijn verschillende havens in deze stad en wij kozen Port du Rosmeur uit om te bekijken. De gekleurde gevels aan de kade leveren mooie sfeervolle plaatje

Locronan behoort tot de club van de mooiste plaatsjes van Frankrijk en dat is niet zonder reden. Het historisch centrum is helemaal bewaard gebleven, daar komt geen nieuwbouw aan te pas. Om dat te beschermen blijven auto's buiten het stadscentrum en worden winkels aangegeven met traditionele borden. We zagen veel bakkerijen die de Bretonse boterkoek maken. Op het centrale plein en grote kerk met een kapel ernaast. En achter kerk en kapel een grote begraafplaats met opmerkelijk op ieder graf een kruis. Het was daar als ware een zee van kruizen. Alle gebouwen, hoewel heel oud, zien er verzorgd uit, vaak aangekleed met bloembakken. Hortensia's, wat we tot nu toe gezien hebben van Bretagne, overal hortensia's. Hele grote hagen zelfs, een prachtig gezicht. Op de een of andere manier weten de Fransen ieder hoekje leuk aan te kleden. De deur was oud, werd niet meer gebruikt maar het geheel vormde een plaatje. Ja, dit is echt Bretons en in dit stadje struikelde je er bijna over, cr

Het was een lange rit gisteren van de Ardèche naar Bretagne, net zo lang als naar Nederland vanuit het Franse huis. Maar we vertrokken vroeg dus waren we om vijf uur al op de plaats van bestemming, een huis in de kop van Finistère met uitzicht op zee en een groot zandstrand voor de deur. Nadat we de dingen die we nodig hebben voor een week uit de auto gehaald hadden zijn we naar het strand gelopen en daar waren we verbaasd te zien hoe breed dat was. En ook lekker vlak en hard, heerlijk om over te wandelen. Dat komt natuurlijk omdat het strand door de sterke eb en vloed iedere zes uur wordt overspoeld. Dit is een echt zandstrand met maar heel weinig rotsen, die zoeken we later nog wel op.  Gisteren liepen we de ene kant op, straks de andere, als het tenminste droog blijft. Het dreigde verschillende keren vandaag maar geregend heeft het niet en we hadden vaak de zon erbij. Vanmorgen fietsten we naar het dichtsbijzijnde plaatsje, Plonovez-Porzay waar het marktdag was. Ik kocht er een kaas