HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Met een vertraging van drie kwartier vertrokken we vanmorgen uit de haven van Alcheciras om in anderhalf uur naar de overkant te varen waar we aankwamen in de nieuwe haven bij Tanger. Nadat we alle formaliteiten achter de rug hadden reden we om elf uur de kustweg richting Martil op. We genoten direct al van alles wat we te zien kregen onderweg, zeker de mooie kustlijn maar ook deze ooievaars op hun nesten. In Martil dankzij het navigatiesysteem wat we op het tablet gedownload hebben het huis van Hoessein moeiteloos gevonden. Hoessein is getrouwd met mijn beste vriendin Stan, ik ken hem al 46 jaar en sinds zijn pensionering verblijft hij regelmatig in Marokko. Na een lekkere Marokkaanse thee hebben we een mooie wandeling gemaakt, heerlijk na drie dagen in de auto. Terwijl wij van de zon genoten werd er in het huis van Hoes lekker gekookt en hebben we daar na onze wandeling van zitten smullen. Als dessert, ik ken het gebruik van Hoes al, werden er mandarijnen en sinaasappels gepeld

We vertrokken vanmorgen met alweer mooi weer van de camping en ik kon nog een paar foto's maken van de prachtige omgeving waar we zaten. Sommige stukken, zoals hierboven, leken wel op een maanlandschap. We passeerden gisteren en vandaag ontelbare kwekerijen met citroenen, mandarijnen en sinaasappels. De route van vandaag, vooral die tussen Murcia en Granada, was prachtig, voerde ons door woeste, grootse landschappen. Om vijf uur vanmiddag bereikten we ons einddoel wat Europa betreft, Algeciras, waar we tickets kochten voor de overtocht naar Marokko. Een paar kilometer verder, we passeerden Gibraltar, ligt Tarifa en dat is echt het zuidelijkste punt van Spanje. Daar vonden we een camping en straks lopen we over het strand naar een restaurantje iets verderop. Morgen moeten we al vroeg uit de veren, de boot gaat al om acht uur.

We vervolgden vanmorgen onze reis door Spanje en bleven de eerste uren dicht onder de kust. Net onder Tarragona vonden we dat we de Middelandse Zee wel even wilden zien en zijn van de snelweg af gegaan. Op een prachtig plekje aan de kust, we wilden er bijna niet meer vandaan, hebben we koffie gedronken. Aan het eind van de middag zijn we op een camping beland in een heel mooi gebied, onder Murcia. Het is het Regionale Park de Sierra Espuna en het landschap is van een uitzonderlijke schoonheid. Helaas kon ik geen foto's meer maken omdat wij aan de schaduwkant laat in de middag naar boven reden maar morgen hoop ik dat goed te maken.

We vertrokken vanmorgen om negen uur, het was net boven het vriespunt en op de hoogste weg die we passeerden lag een vers laagje sneeuw, het was glad. Toen we vanmiddag om vier uur stopten net voor Barcelona was het twintig graden. We hebben een camping gevonden die open was en hier zitten we aan een verdiend glaasje wijn. Ik maak zo een lekker campingmaaltje en we gaan vroeg naar bed. Morgen trekken we weer verder.

In de korte tijd dat we hier zijn hebben we al ontzettend veel gedaan. De fruitbomen, de druiven en de  klimophagen zijn gesnoeid.  We hebben een nieuwe roos geplant, de oude bloemen zijn uit de hortensia's geknipt en ik heb veel plantenresten van de valeriaan die overal uit de muren komt, afgeknipt. Voorlopig laten we het zo, de border en moestuin moeten wachten. We gaan op avontuur, morgen vertrekken we en we zien wel waar we die avond slapen.

De tuinmuur achter mijn border is meer dan een halve meter breed, loopt van boven rond is bekleed met allerlei prachtige mossen en vetplantjes. En dat dan zo'n twaalf meter lang. Hier en daar staat er ook nog zo'n mooi klein krulvarentje in. Ik zag vandaag dat er ook steeds meer grijze mossen komen, ben ik heel blij mee want dat geeft een mooie kleurschakering. Waar ik ook blij mee was waren de twee vale gieren die boven mijn hoofd zweefden toen ik in de tuin aan het werk was. Het blijft een prachtig gezicht.

Begin januari toonde ik een foto van een kast achter in onze VW bus. We zijn vandaag bezig geweest met de afwerking ervan en het is precies geworden wat we voor ogen hadden. Achter dat 'gordijn' kan ik ontzettend veel wegbergen zonder dat het door het schudden van de auto eruit valt. Inmiddels zullen jullie wel begrepen hebben dat we op reis gaan, waar naar toe laat ik nog even in het midden. We weten nu in ieder geval dat alles wat we nodig hebben in de auto past, dat hebben we vandaag uitgeprobeerd.

De hele dag regenachtig, dus vermaak ik me binnen. Een beetje op mijn laptop rommelen, een spelletje Wordfeud spelen en lekker lezen. Kaarsjes aan en een kopje thee, laat het buiten maar regenen. Toen het vanmiddag even droog was hebben we met behulp van wat mededorpsbewoners de daktent op de auto gezet. We gaan volgende week een reisje maken, dat is ook de reden dat we zo vroeg naar Frankrijk zijn vertrokken. Dit item wordt dus vervolgd!

Hier, in het 'Montagne Adèchoise' komt het water op allerlei plekken uit de grond, we zitten nooit zonder. De Loire, de langste en een van de grootste rivieren van Frankrijk, ontspringt in de Ardèche op een hoogte van 1400 meter boven de zeespiegel, aan de voet van de Mont Gerbier de Jonc, een half uurtje hier vandaan.Rondom ons dorp komen verschillende stroompjes naar beneden die het riviertje de Auzène voeden. Die Auzène van ons komt weer uit in een grotere rivier, de Eyrieux en die eindigt zijn reis in een echt grote rivier, de Rhône.

Het had gevroren vannacht en als het dan helder blijft wordt het hier in de loop van de dag echt heerlijk weer. Samen waren we vanmiddag zonder jas lekker in het zonnetje buiten bezig. Mart heeft de twee grote bomen die op het bovenste terras staan gesnoeid en al het hout opgeruimd. Ik heb op de afscheiding met buurvrouw Jacqueline drie kamperfoelies gesnoeid en nog het een en ander afgeknipt. Het ruimt al lekker. Toen ik even naar Marie-Christine liep zag ik in de tuin van Jean-Pierre en Florence een prachtige Helleborus (kerstroos) staan, een foto waard. De witte bloemen verkleuren naar roze na de bevruchting. Wat is de natuur toch mooi.

Iedere dag, behalve op zondag, wordt hier in dit Franse gehucht de post bezorgd en ook opgehaald. Ik hoef maar een paar meter te lopen om een brief op de post te doen, de brievenbus hangt aan de zijkant van onze garage. En dat voor een gehucht van vijftien huizen waarvan er nog maar vier permanent bewoond worden. "Een verworven recht, daar valt niet aan te tornen", zegt mijn buurvrouw dan! (Ook geplaatst in het 3x50 Project )

Jaren geleden kochten we hem via Marktplaats en al die tijd stond hij in de garage in Stolwijk, deze mooie kachel. Verleden jaar winter heeft Mart hem helemaal opgeknapt en in het najaar met broer Joop op zijn plek gezet. Vandaag heeft Mart de pijp erop gemaakt en nu brandt de kachel. Behalve warmte geeft hij ook ontzettend veel sfeer, ik ben er helemaal gelukkig mee.

Mart ruimt altijd de auto leeg en ik zorg dat alle spullen uit dozen en tassen op hun plek komen. Dat is dus vanmorgen gebeurd en verder hebben we buuf Marie Christine op de koffie gehad en is er 500 liter stookolie geleverd. Vanmiddag in het zonnetje naar Privas gereden voor de boodschappen, jullie zien wel hoe mooi blauw die lucht is. Onderweg is te merken dat er behoorlijk wat sneeuw gevallen is want de hopen die er nog liggen langs de weg zijn hoog.

Hier begonnen we aan het laatste toltraject, net voorbij Lyon. De hele dag buien en in de Ardennen en bij ons in de bergen van de Ardèche veel sneeuwresten. Het was niet druk op de weg, het voordeel van zondags rijden, we vertrokken om zes uur vanmorgen en waren vanmiddag om vier uur in het Franse huis. De verwarming brandt, internet en telefoon werken en ik ga een maaltje klaar maken terwijl Mart een fles wijn open trekt.

Het is weer zover, het huis is schoon, de auto staat geladen, morgen rijden we richting het zuiden. Toen we de eerste jaren naar Frankrijk gingen nam ik nog veel Nederlandse boodschappen mee maar dat is in de loop der tijd veel minder geworden. De Franse supermarkten zijn  een eldorado voor mensen die van koken houden, je kan er alles vinden. Alleen kaas, Stolwijkse boerenbelegen, daar gaat heel wat van mee. Niks ten nadele van de Franse kaas, maar een plakje boerenbelegen op het brood vinden wij nog steeds het lekkerst.

De hele dag schijnt de zon al door de ramen en ik kreeg er een beetje een voorjaarsgevoel van maar toen ik vanmiddag buiten kwam viel de frisse wind me tegen. Op de stoep bij de bloemist kwam dat voorjaarsgevoel weer even terug toen ik die prachtige bossen tulpen zag. Omdat het vrijdag is bij de bakker nog even twee gebakjes gehaald en toen weer snel naar binnen waar ik in de warme kamer wel van de zon geniet.

Op het parkeerterrein voor een winkelcentrum is Gouda werd een kleine markt gehouden en daar maakte ik deze foto. Ik probeerde de dames eerst van opzij te fotograferen maar ik kreeg ze niet goed in beeld. Om hen heen gelopen en eerst maar de visboer die hen hielp op de kiek gezet. Dat vonden zij wel leuk, ze moesten er om lachen en dan is de situatie ontspannen en kan je de foto maken die je wilt hebben. Lekker veel kleur, ook door de gele bakken erachter. Goedgekeurd voor het 3x50 Project van deze week.

Zodra ik weer in het Franse huis ben begin ik al een lijstje te maken voor spullen die uit Nederland vandaan mee moeten komen. Er is altijd wel wat, van grote tot kleine dingen die in Frankrijk niet of moeilijk te krijgen zijn. Vanmiddag kon ik het laatste item afstrepen van mijn lijstje wat verleden jaar oktober mee naar Nederland kwam, eindelijk. De lamp  boven de eettafel moet naar het midden verhangen worden en daar hebben we een metertje ketting voor nodig. Alle bouwmarkten in de buurt in de loop van de winter bezocht maar het juiste vonden we niet. Je moet in het leven concessies doen en vanmiddag in de zoveelste bouwmarkt gekocht wat enigszins lijkt op de ketting waar de lamp nu aanhangt.

Omdat ik vandaag met twee vriendinnen de hele dag in de sauna zit en niet fotografeer krijgen jullie  alweer Saar in beeld. Het zullen voorlopig wel de laatste foto's van een kleinkind zijn, dus alla, moet kunnen. Saar at gisteren na haar boterham met worst er nog eentje met chocoladepasta en dat liet ze zich smaken. Ze was niet te remmen, stak drie stukjes gelijk in haar mond en zat te genieten. Ze heeft in ieder geval een gezonde eetlust en die tafelmanieren, ach, die komen later wel.

Dit heerlijke stel hadden we vandaag om ons heen en dat is genieten. Thuis zijn ze altijd erg vroeg wakker maar bij opa en oma  gedragen ze zich, Luuk werd om half acht en Saar om acht uur wakker. Dan nog even met zijn allen in het grote bed en daarna gaat het spul in bad. Terwijl ik onder de douche sta en Mart zich scheert zitten ze heerlijk te spelen. Dan gaan we op ons gemak ontbijten. We nemen voor alles de tijd, zo komen we dag wel door.

Als we dan toch even bij schoonzus Gre in Katwijk op bezoek gaan moet ik, geboren aan de kust, even het strand zien. Veel wandelaars die genoten van het goede weer aan de kust. Wij hadden er geen tijd voor, we moesten weer op tijd thuis zijn voor twee kleine hummels die een nachtje komen logeren. Dat wordt morgenochtend een vroegertje!

Na weken onderhandelen is het dan toch gelukt, zoon Bas en schoondochter Christianne hebben hun droomhuis gekocht. Het is een jaren dertig woning, groot en degelijk gebouwd, maar jongens, wat zit er een werk in. Bas heeft gelukkig flinke rechterhanden en een vader die daar ook mee gezegend is, dus het zal wel goed komen. Aan de achterkant ligt nog een half voetbalveld aan tuin. De oplevering is pas eind juni, dus nu eerst proberen het andere huis te verkopen.

In tegenstelling tot vorig weekend  hebben we deze komende dagen niets om handen dus dan is iets lekkers bij de koffie van harte welkom. Bij het schoonmaken van mijn keukenlades vond ik nog een half pak bakmeel wat nodig op moest dus ik besloot vanmiddag een boterkoek te bakken. Jaren geleden dat ik zo'n koek gebakken heb, maar hij is gelukt en ruikt voortreffelijk. Smaken doet ie zeker!

Vroeger zag je geen tulpen in de winter, er stonden hooguit een paar potten hyacinten te bloeien in huis. Mijn vader kweekte bollen en pas in het voorjaar bloeiden tulpen, je wist niet beter. Tegenwoordig zijn er al in december tulpen te koop, vreemd eigenlijk. Ik heb het eens nagezocht en eigenlijk doen die kwekers op grote schaal hetzelfde als mijn vader deed met zijn potten hyacinten. Om tulpen in de winter in bloei te krijgen moet je ze voor de gek houden. In de herfst zet je ze koud zodat ze denken dat het winter is en in de winter zet je ze warm zodat ze denken dat het voorjaar is. Als je dus een bosje tulpen koopt midden in de winter moet je maar niet nadenken over de energie die dat gekost heeft, want zo'n kas wordt niet vanzelf warm.

Ze zwemmen richting de IJssel deze visjes op een tegelplateau in een fietstunnel in Krimpen aan den IJssel. Iemand van de fotoclub vertelde me van deze plek en nadat ik gisterenmiddag bij Suze was geweest ben ik er wat foto's gaan nemen wat resulteerde in deze foto voor het 3x50 Projekt  van deze week. Ik probeer iedere week een originele foto te nemen en dat is deze keer weer aardig gelukt.

Dit is Suze en al meer dan twintig jaar masseert zij regelmatig mijn soms wat moeilijke lijf. Daarbij moet ik nog aantekenen dat zij me als het nodig is oefeningen opgeeft, smeerseltjes meegeeft en me ook nog eens vol stopt met goede raad. Eigenlijk zou ieder mens een Suze moeten hebben, maar deze is van mij en ik hoop dat ze dat nog lang blijft.

Terwijl we op weg naar onze boekhouder waren zag ik deze dramatische lucht boven de weilanden hangen. De zon gaf het gras een ongewone felle kleur, een prachtig gezicht. Op mijn geroep kom Mart nog net een zijweggetje inschieten om te stoppen zodat ik een foto kon maken. Vijf minuten later roffelde de zoveelste hagelbui op het dak van bus. Ook nog even langs geweest bij mijn broer Joop waar we iets op moesten halen voor het Franse huis. We gaan dit jaar om een bepaalde reden al vroeg naar Frankrijk vertrekken, waarom horen jullie later wel.

Dit was het weekend van de verjaardagen. We begonnen gisteravond met de verjaardag van een zwager, het was gezellig en we waren een beetje laat thuis. Vanmorgen vierden we bij mijn jongere zusje haar verjaardag, ze was erg blij met de mooie sjaal die ik haar gaf en vanmiddag togen we naar Scheveningen. Wietske, onze schoondochter verjaarde daar vandaag en zij had een heerlijke lunch klaargemaakt voor haar gasten. We lieten het ons goed smaken!