HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Toch maar weer zinnia's in de moestuin gezaaid deze zomer. Het is een dankbare snijbloem, vazen vol zet ik er mee en de bloemen blijven lang goed. Ik  zet er takken klimop tussen, vult lekker en staat leuk. De vlinder op de bloem is volgens mij een keizersmantel, volgens de Vlinderstichting  dit jaar voor het eerst sinds 1980 weer gezien in Nederland. Bij mij op de vlinderstruiken zitten er tientallen, dus in Frankrijk zullen ze niet zeldzaam zijn.

Op weg naar Nederland vanuit Spanje kwamen Jacek en Wietske met Thijs en Sebas nog een dag en een nacht bij ons langs. We hebben een heerlijke middag aan het water doorgebracht. Thijs is stoer, die springt al vanaf grote hoogte de diepe put in. Mij niet gezien, daarin ben ik geen held. Morgen krijgen we nog gasten voor veertien dagen en daarna gaan we langzaam aftellen naar ons vertrek naar Nederland.

Ik ben gek op lezen, mijn hele leven al. Als kind verslond ik boeken en dat is nooit meer opgehouden. Toen we veertien jaar geleden in Stolwijk verhuisde naar een nieuw huis, wilde ik een blinde muur waar een grote boekenkast tegen aan kon staan. Ook in ons Franse huis staan veel boeken, zoveel dat ik ze eigenlijk niet meer kwijt kan. In de winter ga ik naar de bibliotheek maar in de zeven maanden dat ik hier ben kan dat natuurlijk niet en heb ik toch veel boeken nodig. Dat alles in overweging nemend heb ik het eindelijk gedaan, een e-reader aangeschaft. Natuurlijk mis ik het papier, de geur van een boek, een bladzijde omslaan. Maar toch, het bevalt. Het ding is licht, makkelijk mee te nemen, je kunt via internet altijd over boeken beschikken en ik ben gek op het kleine lampje, makkelijk als ík 's nachts weer eens niet kan slapen en Mart niet wakker wil maken. Van de winter haal ik mijn behoefte aan een 'echt' boek wel weer in.

Als alleenstaande vrouw in een gehucht met verder alleen oude mensen heb je af en toe een beetje hulp nodig, het liefst van iemand met twee rechterhanden. Laat die man van mij die nou hebben en daar is buuf Marie-Christine heel blij mee. Met zijn drieën hebben we haar nieuwe wasmachine uit haar aanhangwagentje naar zijn nieuwe plek gebracht waar Martien hem aangesloten heeft. De oude machine in de aanhanger gezet waarna Mart de auto met aanhanger voor haar gekeerd heeft. Kan ze niet, ik ook niet, de meeste vrouwen niet. Maar dit even terzijde. Marie is weer hardstikke blij met haar buurman, ze heeft hem gezoend!

Als in juni de rode valeriaan, ook wel spoorbloem genoemd (Latijnse naam Centranthus ruber), in mijn border rijkelijk bloeit vind ik eigenlijk dat er teveel van staat. Heb je het eenmaal dan raak je het nooit meer kwijt, zeker in het zuiden van Europa. Het groeit overal, ook tussen stenen en ik zie het zelfs vanuit een klein scheurtje in het beton te voorschiijn piepen. Ergens in juli heb ik de planten gekortwiekt en het spul bloeit nu vrolijk voor een tweede keer. De border heeft om deze tijd zijn hoogtepunt wel gehad dus nu ben ik heel blij  met de extra kleur van de valeriaan.

Ik had er niet veel vertrouwen in toen ik van het voorjaar het kleine meloenplantje in de grond zette. Maar verdraaid, het is gelukt, er liggen op het ogenblik wel een stuk of zes van deze mooie ronde meloentjes aan de plant. Rijst de vraag, wanneer zijn ze rijp, wanneer mogen ze van de plant? Internet gaf raad, ze mogen eraf als er scheurtjes rond de steelaanzet te zien zijn. Nog niet dus, even geduld. Volgend jaar wel een grotere plek voor deze plant zoeken, ze kruipt door mijn halve tuin.

We zwaaiden vanmorgen al vroeg onze gasten uit en maakten van die gelegenheid gebruik om direct door te gaan naar de brocantemarkt van La Voulte. Jammer genoeg vond ik daar deze keer niet veel van mijn gading op twee mooie apothekersflessen na, bruin glas met nog de oude etiketten erop. Kopje koffie gedronken in het zonnetje op een terras bij de brug over de Rhône en al weer vroeg naar huis. Mart ging een paar uurtjes fietsen en ik heb heerlijk in de tuin zitten lezen. Prima zondag!

Een rondreizend gezelschap met twee pipowagens getrokken door paarden deed gisteravond het naburige dorpje Pervenche aan. In gezelschap van verschillende buren, dorpsbewoners van Pervenche en nog wat loslopend spul hebben we genoten van muziek, het luisteren naar een verhalenverteller en lekkere hapjes uit de gerestaureerde broodoven van het dorp. Het was zoals altijd heerlijk kneuterig, ongeorganiseerd dus typisch Frans maar wel ontzettend leuk. Gisteravond had ik geen fototoestel bij me dus vanmiddag even naar Gua gelopen waar ik nog een plaatje kon schieten van een van de wagens die voor de kerk gestald stonden.

Al meer dan dertig jaar wordt ik iedere zes weken door dezelfde kapster geknipt maar sinds we hier langduriger in Frankrijk zijn is het niet mogelijk dat schema aan te houden. Ik was nu al drie maanden niet meer geknipt en dan te weten dat ik het altijd zeer kort draag. Dus Marie-Christine gevraagd naar de naam van haar kapper. "Glamour" heette de kapsalon, nou dat past niet echt bij mij, ik ben bepaald geen glamour girl. Maar goed, ik had een afspraak gemaakt, dus hup, naar binnen. De aardige kapster verteld dat ik het heel kort wilde en ze snapte het, niks geen glamour, gewoon een lekker kort koppie!

We zijn nu nog maar met zijn tweeën, dus er worden geen grote hoevelheden meer uit de moestuin gegeten. Maar alles groeit maar door, de oogst is geweldig. Ik kom om in de tomaten, courgettes en paprika's, dus daar moest wat mee gedaan worden. Ik herinnerde me een recept op de site van Diana's mooie moestuin  en zie hieronder het resultaat. Ik heb vier kilo tomaten gebruikt, vier uien, vier paprika's en twee courgettes. Ik doe het in potten van verschillende grootte, kan ik naar behoefte pakken. Dat noem ik de zon in een potje!

Een nuttig dagje vandaag. Vanmorgen vroeg samen twee kilo braam geplukt waarna ik er jam van ben gaan maken. Mart ging verder met de kelder waar hij gistermiddag stopcontacten had aangelegd voor de verwarmingsketel. Nu kon de oude vakkenkast uit de smederij van opa Berends weer op zijn plaats geschoven worden en daarna is het achterste deel van de kelder goed schoongemaakt. Al het gereedschap, en dat is veel, kon daarna weer op zijn plek geruimd worden en nu zijn we samen zeer tevreden.

Terugrijdend vanuit Valence hebben we vanmiddag een broodje zitten eten langs de Rhône, waar een grote waterkrachtcentrale staat. Het is altijd weer imponerend om te zien hoeveel water er door die rivier stroomt, dus een krachtcentrale is daar wel op zijn plaats. Dit is niet de enige, er staan in totaal 19 van deze waterkrachtcentrales in de Rhône. Iets verderop staat de nucleaire centrale van Cruas, waarvan de grote waterdampwolken die uit de koeltorens ontsnappen tot in onze omgeving te zien zijn.

Overal in het huis zijn nieuwe ramen en deuren gekomen met dubbel glas en Mart is bijna klaar met het schilderen ervan, zowel binnen als buiten. Een hele klus, maar hij doet het met het grootste geduld. Volgend jaar wil hij de luiken schilderen, welke kleur wil ik? Voorheen waren zowel de ramen, deuren en luiken blauw/grijs maar nu zijn de ramen en deuren wit geschilderd, doen we de luiken dan ook wit? Goeie vraag, mag ik er nog even over denken?

Ik geloof niet dat ik met zoiets aan mijn arm zou gaan lopen, maar misschien zijn deze kleurrijke tasjes alleen maar bedoeld voor kleine meisjes.  Leuk zijn ze in ieder geval wel en ze vrolijkten het marktbeeld in St. Pierreville vanmorgen aardig op. Minder touristen op de markt, het einde van de vakanties is in zicht. Het is nog steeds heerlijk weer, alhoewel je gaat merken dat de dagen al weer wat korter gaan worden.

Onze moestuin is groot genoeg om er behalve allerlei eetbaars ook planten in te laten groeien die er zuiver voor de sier staan. Ik krijg of koop weleens wat zaad of een plant en die zet ik dan lekker tussen de sperciebonen en tomaten in, gewoon om het te zien groeien en bloeien, zoals bijvoorbeeld de kattensnorren . Ook de artisjok staat er bij mij alleen voor het mooi. Het is een prachtige plant met grote ingesneden bladeren en de eetbare bloemknop is een sierraad om te zien. Eten doe ik ze niet, ik kijk en bewonder!

Vanmorgen om zeven uur hebben we de laatste kinderen uitgezwaaid. Die gaan nog twee weekjes in Spanje verder genieten. Drie weken lang kinderen en kleinkinderen over de vloer gehad en we hebben er met volle teugen van genoten. Twee volle dagen was het spul met zijn allen hier, druk maar gezellig. Het is opeens akelig stil en ik heb me maar op het schoonmaken van de gîte gestort, morgen krijgen we nieuwe gasten.

Vijftien augustus, Maria Tenhemelopneming, als kind ben ik er mee opgegroeid. In Nederland al lang niet meer maar in Frankrijk is het nog steeds een zondag. En dat betekent dat er vandaag veel rommelmarkten gehouden worden. Eentje vlakbij in een winderig weiland, tien minuten rijden bij ons vandaan. En laat ik daar nou die ijscoupes vinden waar ik de hele zomer al naar op zoek ben. Twaalf voor vijf euro, daar kan je niet voor zonder zitten!

Ze kwamen laat op gang, maar gelukkig weer veel vlinders in de tuin. De vlinderstruiken zijn natuurlijk erg in trek maar ook de rode en witte zonnehoed zijn favoriet bij de vlinders. Ik heb de naam maar weer even opgezocht, dit is dus de dagpauwoog. Jacek en Wietske brengen vandaag Floor naar het TGV station bij Valence en plakken er een dagje stad aan vast. Oma en opa passen op de kleinzoons, vinden ze niet erg!

Met dochter en schoondochter vandaag gewinkeld in Privas en Thijs mocht mee. Op het plein bij deze fontein lekker zitten lunchen. We vonden nog maar net een plaatsje op het terras, terwijl op een ander terras alles om kwart over twaalf al vol zat. Niet bepaald recessie, terwijl je toch ook andere verhalen hoort uit sommige Europese landen. De mannetjes op de foto hieronder hebben gelukkig nog helemaal geen weet van economische malaise, die speelden gisteren onbekommerd in de beek.

Ik heb nog een stel van deze foto's, maar dit was de enige foto waarop Thijs, helemaal rechts, geen gekke bek trok. Mart heeft speciaal voor de foto zijn Franse hoofddeksel, de baret, opgezet. Met die snor eronder heeft hij ook wel wat weg van een Fransman. Weer een heerlijke dag met alle kinderen doorgebracht. We mogen ons gelukkig prijzen met dit stel.

Ons hele gezin is compleet. Gisteren waren Bas, Christianne en Luuk weer teruggekomen van de camping en vanmorgen vroeg kwamen Jacek, Wietske, Thijs en Sebas uit Nederland aan na de hele nacht doorgereden te hebben. Dat laatste was uitstekend gegaan en de ouders hebben vanmiddag na een uitgebreide lunch een tukkie gedaan terwijl Thijs een watergevecht hield met zijn tantes. Het eindigde er natuurlijk mee dat iedereen nat was, maar dat geeft niet met dit weer. We hebben met zijn allen ontzettend veel plezier!

Ik had er ooit een afbeelding van gezien, lampjes opgehangen via een dunne koperen buis, vond het wel leuk. Meestal kan Mart mijn ideeën wel vormgeven, dus ook deze keer is het na wat gefröbel van mijn handige man weer aardig gelukt. Ook de kapstok is leuk geworden. Oude haken hadden we genoeg en prachtige verweerde planken zijn hier ruimschoots voorradig. De slaapkamers worden steeds leuker zo.

Samen met dochter Floor hebben we vanmiddag een stevige wandeling gemaakt boven Albon. Het was er goed weer voor, niet al te warm. Bijna vier uur gelopen met een lange stijging van 625 meter. Dat vergde wel wat van de bovenbeen spieren. Eigenlijk hadden Mart en ik daar het minste last van, wij zijn na maanden hier ondertussen wel gewend om te stijgen en dalen, alleen al op ons eigen terrein. Maar we hadden al lang niet meer zo'n eind gelopen en het ging uitstekend. Ik ben er best trots op, ik kan het nog steeds!

Een half uur rijden onder de touristische trekpleister Vallon Pont d'Arc ligt Barjac, een mooi oud plaatsje met niet al te veel toeristen. In mei 2011 hebben wij er in de buurt gekampeerd en gisteren reden we erdoor op weg naar onze zoon en schoondochter. We hebben er koffie gedronken en het daarna op ons gemak bekeken. Nagenoeg alle huizen zijn gerestaureerd en de smalle straatjes opnieuw geplaveid. Zoals zoveel van die zuidelijke dorpjes ziet het er prachtig uit. Dit vindt je niet bij ons in de streek, die van oudsher armoe kende. Het huis op de foto staat trouwens te koop zagen we bij een makelaar in de etalage. Wel een hele dikke portemonnee meenemen .

Er werd al een paar dagen onweer voorspeld voor vandaag en dat is uitgekomen ook. Ondanks dat slechte vooruitzicht zijn we vandaag toch op bezoek geweest bij onze zoon Bas die met zijn gezinnetje op een kleine camping staat in de noordelijke Gard. Toen het even droog was hebben we een wandelingetje gemaakt waar bij Luuk natuurlijk geen plas oversloeg. Omdat hij dat zo goed gedaan had kreeg hij als beloning een ijsje, maar dat spul is toch wel erg koud, daar knijp je je wenkbrauwen van samen.

We hebben geen zwembad maar wel een riviertje beneden ons lopen wat op verschillende plekken  verderop in de vallei diepe putten heeft geslagen waar je je prima kunt vermaken in het heldere frisse water. Floor wilde verfrissing in de tuin dus heeft ze samen met haar vader het bad voor de kleinkinderen opgezet waarna ze zich zomaar in het ijskoude water liet zakken. Heerlijk, zei ze!

Gelukkig heb ik een dochter die ook van wandelen houdt dus vanmorgen zijn we samen weer op stap gegaan, nu naar de overkant van de vallei en dan steigend naar Intre, een gehucht wat schuin boven ons ligt op een heuvelrug. Het heeft een kleine camping, wat huizen, allemaal niets bijzonders maar iedere keer als ik daar boven kom word ik weer getroffen door de schoonheid van het geheel. Op de weg terug, net voorbij Pervenche zagen we dit mooie houten paard tegen een helling staan.

Deze week hebben we kennis gemaakt met een echtpaar wat al vijf jaar vlakbij ons een huis aan het verbouwen is. We wisten wel van hun bestaan hier, maar waren elkaar nog niet tegengekomen. Vanmorgen met Floor door het bos naar hun huis gelopen in Le Théron, een gehucht boven St. Julien du Gua. Wat een mooi huis hebben zij en wat een prachtig uitzicht op Gua en de omliggende bergen. Er is de afgelopen vijf jaar al ontzettend veel gedaan aan het huis, maar er moet tegelijkertijd ook nog heel veel aan gedaan worden. Ach, als je het in zo'n omgeving mag doen is het toch altijd een beetje vakantie.

Ondertussen is zoon Bas met zijn gezin vertrokken naar een kleine camping in de Gard, onder de Ardêche en hebben we vanmiddag dochter Floor opgehaald van het TGV station bij Valence waar het behoorlijk druk was. Vandaag is het zwarte zaterdag, wat betekent dat het extreem druk is op de Franse wegen. Zowel op de heen- en terugrit kruisten we de autoroute en reden er een stukje langs en ik had medelij met al die mensen in dat opstropende of stilstaande verkeer. Zelfs wij kregen er last van want veel mensen verlieten de snelweg in de hoop door te kunnen rijden op de secundaire wegen. Niet dus, die slipten ook al snel vol. Blij dat we weer op ons rustige plekje zijn waar we de beek horen ruisen en de vogels horen fluiten.

Ze waren laat dit jaar, de vlinderstruiken en gek genoeg ook de vlinders. Maar ze bloeien weer en deze schoonheid, de Buddleja davidii 'Pink Delight' heeft zelfs twee stekken gevormd. De plant staat op het tweede terras en heeft het daar tussen al die rommel maar net aan overleeft. Bijna bedolven onder een grote hoop zand hield hij kranig stand en kreeg aan de andere kant van de hoop twee nakomelingen die ook al in bloei staan. Dichtbij wonende geïnteresseerden kunnen zich melden voor een stek.

Ondertussen beginnen de twee logeerkamers in ons eigen huis al aardig de voltooing te naderen. Er moeten nog een paar lampjes opgehangen worden en twee kastjes moeten er nog uit Nederland mee genomen worden. Vanmorgen heeft Mart met zoon Bas het oude ijzeren ledikant uit de garage naar beneden gesjouwd en toen weer hier de trap op, het ding is loodzwaar. We hebben het ooit gevonden tijdens een wandeling hoog op een berg naast de ruïne van een huis. Mart heeft het met een vriend naar beneden gesjouwd en daarna opgeknapt, we noemen die wandeling nog steeds de beddenwandeling. Het stond tijdelijk opgeslagen en ik twijfelde of ik het weer neer zou zetten, maar de kamer is groot genoeg voor twee éénpersoonsbedden, een kastje en dit ledikant en het geeft toch een Franse draai aan het geheel.