HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

De weersverwachting voor gisteren was goed dus we besloten de avond ervoor om te volgende dag te gaan wandelen. Toch was van die zon die voorspeld was 's morgens weinig te zien maar  optimistisch van aard als wij zijn gingen we toch. Koud zou het ook zijn maar daar kan je je op kleden. Ik haalde van het Wandelnet   de OV-stapper Linge die loopt van het station Leerdam naar station Beesd. Dat wil zeggen dat we met de trein terug naar Leerdam zouden moeten en dat was wel even een twijfelachtig, we hebben sinds het uitbreken van de Corona niet meer met het openbaar vervoer gereisd. In het verleden hebben we deze wandeling al eens gedaan en ik wist nog dat station Beesd een heel klein stationnetje is ergens op een industrieterrein en de reis naar Leerdam maar een stukje is. Op zondagmiddag om deze tijd en met dit weer moest dat kunnen vonden wij. Uiteindelijk hebben we die treinrit nooit gemaakt maar dat is een verhaal voor later. Dus daar liepen wij op een koude zondagmorgen om tien u

Onze middelste zoon en zijn gezin waren er al vroeg gisterenmiddag en na de koffie met wat lekkers werden er eerst spelletjes gedaan. Op het fornuis stond een pan stoofvlees met een Italiaans tintje klaar, die had al een paar uur staan te sudderen. Na het eten, de pannen gingen schoon leeg, werd het tijd voor de pakjes. Normaal gesproken kwamen er bij ons altijd twee Zwarte Pieten op bezoek maar dat ging nu niet. Bonzen op de deuren en ramen en dan omlopen kon ook niet want met een appartement valt er niets om te lopen.  We hebben alle pakjes op ons bed en ernaast gelegd, raam wijd open aan de gallerijkant en de buurman heeft een paar keer lang op de bel gedrukt. Ik moest Luuk wel even remmen want die vloog naar voren. Saar geloofde heilig het verhaal dat de Pieten alles door het raam hadden gegooid, dat vond zij wel spannend. Het werd een heerlijk avondje met cadeautjes, gedichten en grapjes. Volgende week zondag gaan we in de herhaling met het andere gezin.

Behalve dat je mooi uitzicht hebt is het leuke van wat hoger wonen dat je de mooiste luchten langs ziet trekken. Vroeg in de middag deze weer. Een soort wattendeken in de lucht met daaronder nog een flinke streep blauw, de zon probeert er door de komen maar dat lukt net niet. Ook hebben we al prachtig avond- en ochtendrood langs zien komen, dat moet ook nog een keer op de foto. Ik hou van luchten, vooral die boven de polder maar van zo'n hoger standpunt als hier kijk je weer heel anders tegen een lucht aan. Het geeft meerwaarde aan het wonen in een appartement op de tweede etage.  Nooit verwacht.

We zagen dit huis toen we laatst door Schoonhoven wandelden. Leuk, die wit gepleisterde muur en dat fel gekleurde schilderwerk, ik mag dat wel. Het viel op tussen rest van de huizen van bruinrode baksteen. Ik moest meteen denken aan die mevrouw  in Den Helder die haar huis appeltjesgroen had laten verven.  Tweeëntachtig jaar was die mevrouw en dan gewoon je huis appeltjesgroen laten schilderen, geweldig toch. Daar spreekt durf en levenslust uit. Maar zoals wel vaker gebeurd als je het hoofd boven het maaiveld durft uit te steken, zij kreeg te horen dat ze haar huis over moest laten schilderen. Buren hadden geklaagd, die vonden te kleur te fel, zij overtrad het welstandsbeleid.  Andere  woningen zijn inderdaad ook beschilderd, maar in pastelkleuren wat bepaald is voor die wijk. Maar deze mevrouw had wel een punt want er zijn   in deze wijk ook huizen die steenrood, zwart en antraciet geschilderd zijn, bepaald geen pastelkleuren. Tot de hoge raad heeft zij gevochten maar zij kreeg helaas

Dit plantenmandje staat op de galerij naast onze voordeur. Veel buren hebben daar een of twee planten staan, het geeft zo'n galerij wel een leuke aanblik. Ik heb het mandje even naar binnen gehaald om er wat anders in te zetten want een van de drie planten die erin zaten deed het niet goed en ik zag bij mijn mijn buurvrouw een helleborus, dat vond ik een goed idee. Piet, mijn plantenman had prachtige staan in verschillende maten dus ik kocht er eentje. Omdat ik er nu toch was nam ik ook een klein kerstboompje mee voor op het balkon. Voor de lichtjes moeten we nog even op zoek gaan in de kerstdozen die nog in de loods staan maar dat heeft geen haast. Ik ben nooit zo vroeg met het kerstgebeuren, eerst Sinterklaas, want dat vieren we. Weliswaar in twee weekenden met twee verschillende gezinnen maar dat is dan niet anders. Vanmorgen alle cadeautjes ingepakt, ik heb op één dingetje na alles in huis. En nu de gedichten nog en daarmee mag ik wel op gaan schieten want zaterdag komt het Sto

Iedere keer als ik langs dit pand in Oudewater loop waar deze verzameling tentoongesteld is sta ik even stil om te kijken. Wonderlijk, anders kan ik het niet noemen. Het heeft ook wel een bepaalde schoonheid, vooral die onderdelen van porselein.  Alles wat er ligt heeft met elektriciteit te maken zoals stopcontacten, schakelaars, driewegstekkers, stoppen en nog veel meer. Hier moet een echte liefhebber wonen, misschien een oud elektricien, want voor een van de ramen in dit woonhuis is een soort eletagekast gemaakt waarin je dit alles kunt bewonderen. Vroeger werd dit soort materiaal gemaakt van bakeliet en porcelein, tegenwoordig is het allemaal kunststof.  Die kleine dopjes bijvoorbeeld waarvan sommige op vingerhoedjes lijken zijn lasdoppen, de witte van porcelein en de zwarte van bakeliet. Het allermooist in die etalage vind ik wel de vakkenkast met al die schroefkoppen voor zekeringen, allemaal van porcelein. Hier spreekt liefde uit, ik denk namelijk dat de kast speciaal voor die sc

Dochter las online streekkrantje 'Het Kontakt' en zag daar iets waarvan ze dacht dat het mij wel zou interesseren. Ze kent haar moeder goed want het wekte direct mijn interesse en ik heb dezelfde avond contact opgenomen met de secretaris van de Stichting Boerderij & Erf Alblasserwaard-Krimpenerwaard-Vijfheerenlanden. Die vertelde mij dat men al een paar jaar bezig is met het op de foto zetten van meer dan 2.500 boerderijen maar dat blijkt een hele klus. 'Op dit moment is meer dan de helft van de boerderijen in beeld gebracht. Aan de rest wordt hard gewerkt', aldus secretaris. De stichting probeert nu opnieuw om in contact te komen met mensen die mee willen helpen om de klus te klaren. Vrijwilligers dus die het leuk vinden om te fotograferen en wat affiniteit met het boeren leven is natuurlijk meegenomen.  Nou, dit leek mij wel wat, ik help graag mee aan dit project.  Ondertussen heb ik al een legitimatiebewijs met foto en een adressenlijst van boerderijen in Sto

Nadat we tijdens die wandeling daar langs de Vlist zo'n fijne rustplek hadden gevonden moesten we natuurlijk weer door, we hadden nog wel wat kilometertjes voor de boeg. Je ziet ze niet veel om deze tijd van het jaar, kano's, maar deze man liet ons weten dat hij genoot daar op het water met dat prachtige weer.  Paddenstoelen verwacht je meer in een bos, in ieder geval onder bomen dus ik was blij verrast toen ik dit zag, zomaar in een weilandje langs het water. Zeker een foto waard. Ondertussen lopen we in Bonrepas, vlak voor Schoonhoven, nog steeds langs het riviertje de Vlist.  Bij Bonrepas vond op 28 juni 1787 aan de weg van Schoonhoven naar Haastrecht, de aanhouding plaats van Wilhelmina van Pruisen, de vrouw van stadhouder Willem V. Deze gebeurtenis is echter bekend geworden als de aanhouding bij Goejanverwellesluis, wat dus niet juist is. Ik heb de naam 'Bonrepas' altijd verbonden aan deze gebeurtenis maar dat is waarschijnlijk een verkeerde gedachte. Ik ben eens a

Als wandelaar kijk je vaak uit naar een bankje of flinke boomstam waar je even op kan gaan zitten om te pauzeren om wat te eten en/of te drinken. Dat hadden wij laatst toen we langs de Vlist liepen. Ik had trek in een boterhammetje en wilde wat drinken en zoals altijd zeg ik dan: 'het eerste bankje is voor ons'. Nou wist ik wel dat daar geen bankjes staan maar een hek of een stenen trog was ook goed geweest. Maar toen we een flauwe bocht doorkwamen stond daar opeens een bank naast de oprit van een boerderij. We liepen blij het terrein op en zagen toen pas dat er ook een grote houten hut stond met nog wat stoelen erbij en op een bord aan de wand lazen we dat  het een rustpunt was voor wandelaars en fietsers. Er kon koffie of thee gezet worden, we vonden verse stroopwafels in een bus en er stonden flesjes met vruchtensap. Ook was er water en een EHBO set. Kortom, alles waar een wandelaar of fietser behoefte aan kan hebben op zijn tocht was daar. Het duurde dus niet lang of wij za

Er werd gisteren tegen de avond aangebeld en voor de deur stond het dochtertje van een vriendin van onze dochter Floor, Deze vriendin is samen met haar zus eigenaar van café - lunchroom Het Wapen van Stolwijk. Samen met een personeelslid van het café kwamen de dames een zak van Sinterklaas brengen en er werd onder veel gegiechel van de jongste bij gezegd dat het van Floor was. Ik vond het zo jammer dat je in deze tijd van Corona beperkingen die twee niet even gezellig binnen kon vragen. Dit is de inhoud van de zak, zo leuk. De pepernoten meteen in een schaaltje op tafel gezet, ik had ze nog niet gekocht. In de bijgaande envelop een waardebon voor een liter verse soep.  En die soep ga ik deze week bestellen bij het Wapen, er is keuze genoeg, kijk maar even. Dagelijks worden daar grote pannen soep gemaakt, alle producten daarvoor worden in de plaatselijke supermarkt gekocht. Ze hebben door het hele dorp flyers in de bus gedaan en een gesprek gehad met Gerrit, de eigenaar van de supermark

Onze zwager Kees is gek op oliebollen, hij lust er wel pap van. Toen hij dan ook tijdens onze wandeling op het Pieterpad een oliebollenkraam zag op het parkeerterrein waar wij onze auto net hadden neergezet liep hij er snel naar toe om een zak te halen. 'Lekker voor bij de koffie' zei hij, helemaal gelukkig. In het hotel waren ze zo vriendelijk geweest om een kruik met koffie voor ons te vullen dus halverwege de ochtend vonden we twee boomstammen waar we op konden zitten voor de koffiepauze. Er bleken 6 oliebollen in de zak te zitter, de twee extra kwamen wel op volgens Kees. Nou, dat klopte want er passeerden twee wandelaars, ook Pieterpadlopers en die boden we die twee oliebollen aan. 'Graag, maar dan zingen we eerst een liedje voor jullie'. Uit een foudraal wat op een rugzak was gebonden kwam een kleine ukelele en de twee troubadours zetten een lied in. Ze hadden er blijkbaar lol in, wij ook hoor en brachten zelfs vier liedjes ten gehore. Bij het laatste liedje dacht

 Onze derde opeenvolgende dag op het Pieterpad. We liepen over het mooie Landgoed Geysteren wat een particulier landgoed is, nog steeds eigendom van de baron van Geysteren.  Naast de Oostrumse beek, naar het schijnt de mooiste van Noord-Limburg staat een Frankische boerderij met een watermolen. Deze molen is van het type rosmolen, vroeger aangedreven door een paard en hij heeft tot 1928 dienst gedaan. In dat jaar kocht de gemeente Venray het maalrecht af van de baron om de waterhuishouding van de beek te verbeteren. De watermolen is na restauratie weer maalvaardig. Er stromen veel mooie beken op het landgoed Geysteren. Over een van die beken deze brug gemaakt van een grote boomstam. Voor deze laatste dag was er veel regen voorspeld maar die regen zou uit het westen komen en wij liepen ver oostelijk. Op deze foto is te zien dat we nog steeds volop zon hebben, de schapen zoeken zelfs de schaduw van de boom op. Ons pad bracht ons bij een kasteelhoeve waar we zelfs over het terrein en door

Deze  prachtige paddenstoelen zagen we in de bossen rondom Gennep op een van onze wandeldagen. Eerst dacht ik dat het één paddenstoel was maar het zijn er meerdere. Het lijkt of ze over, op en in elkaar groeien. De sporenplaatjes zijn heel mooi en bij één paddenstoel helemaal uitgewaaierd. Ik wilde weten welke naam dit exemplaar heeft en er zijn natuurlijke allerlei sites die je daar bij kunnen helpen.  Maar jammer genoeg kan ik er niet goed achter komen. Ik denk dat het een trechterzwam is, kijk maar naar deze foto, dat is toch echt een trechter. Dat zou het determineren makkelijk moeten maken maar laat nou die trechterfamilie erg groot zijn dus ik kom er nog niet uit. Wie het weet mag het zeggen, na al dat gezoek ben ik ondertussen wel nieuwsgierig hoe deze paddenstoelen heten.

De tweede dag van dit traject van het Pieterpad bracht ons wederom prachtig weer, de jacks gingen zelfs uit in de loop van de morgen. We begonnen in Ottersum, net na Gennep. We lopen over een heideachtig gebied met open vlaktes waar we ongehinderd door bomen van de zon kunnen genieten. Grote grazers die met hun vacht qua kleur helemaal in het herfstige landschap passen. Sinds ik heb gelezen dat er een man op de horens is genomen door zo'n koe ga ik er met een grote bocht om heen. Ik vind die horens behoorlijk indrukwekkend. Veel vennetjes in dit gebied. De mooie gele begroeiing aan de kant komt terug in het water. Bij het plaatsje Afferden steken we met de veerpont de Maas over. Hier is de rivier de grens tussen Noord-Brabant en Limburg. We vervolgen onze route over brede zandwegen. Vroeger plantten de boeren heggen tussen hun percelen maar door de uitvinding van het prikkeldraad verdwenen die langzamerhand. Nu worden weer hagen aangeplant en hersteld. De vogels zijn er blij mee.