HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

De sjoelbak staat al buiten, klaar om in de auto gezet te worden. Zoals ieder jaar vieren we de jaarwisseling met twee zussen van Mart en hun partners. Deze keer in Alphen aan de Rijn waar we ook blijven slapen. We eten straks met zijn zessen, hebben allemaal wat klaargemaakt. Ik mocht het voorgerecht doen, dat wordt iets lekkers met zalm. In de loop van de avond komt de sjoelbak op tafel en zullen we eens kijken wie deze keer de meeste schijven in de gaten kan mikken. Fijne jaarwisseling iedereen!

Voor een boodschap moesten we even naar Lekkerkerk en stopte onderweg   bij dit gerestaureerde windmolentje om een foto te maken. Met o.a. Lekkerkerk vormt de gemeente Vlist waar wij nu nog toe behoren over twee dagen de gemeente Krimpenerwaard. Het zal wel even wennen zijn om in zo'n grotere gemeente te wonen, de lijnen worden wat langer. Wat ons trouwens vandaag opviel is dat er veel minder vuurwerk afgestoken wordt als voorgaande jaren. Wij wonen midden op het dorp en het is nu een stuk rustiger, heerlijk.

Altijd mooi rond de kerst, witte lelies met het grijsgroen van de eucalyptus. De bloemen staan er nog mooi bij evenals de kerstboom. We laten het allemaal maar staan tot na nieuwjaar om nog even in de sfeer te blijven. Daarna gaat alles wat aan de kerst doet denken eruit en krijgt de huiskamer een flinke poetsbeurt.

Ik mag deze dagen dan wel half in een winterslaap zijn, maar dit was toch te mooi om binnen te blijven. Stevige wandelschoenen aan met een goed profiel, wat ook wel nodig was en de polder in. Ik hoef er niet veel over te zeggen, het was prachtig. Het viel ons wel op dat we heel weinig mensen tegenkwamen. Vond men het te glad of is iedereen in winterslaap?

Vanmorgen vroeg bleef de sneeuw nog even liggen, maar toen de temperatuur steeg werd het snotterig buiten en ik besloot om de hele dag binnen te blijven. Ik hoef er zelfs niet uit voor boodschappen want we hebben nog overheerlijke restjes. Oh, wat zijn we lui deze dag, lezen met de radio op de achtergrond. Twee stappen buiten de deur gedaan om deze foto te nemen, meer moeite doe ik niet.

Ik had aan Frans, de vader van schoondochter Christianne, voorgesteld om deze keer zijn Nieuwjaarswandeling in de Amsterdamse Waterleidingduinen te lopen. Kreeg ik meteen de organisatie in mijn schoenen geschoven. Niet erg, ik doe het graag. Er staat een prachtige wandeling op de site van de AWD maar die wilde ik wel even voorlopen. Goed weer vandaag dus dé gelegenheid om dat te doen. Het was weer genieten, wat is het toch een prachtig gebied. We kwamen langs verschillende bunkers die onderdeel zijn van de Atlantikwall die in de tweede wereldoorlog werd aangelegd door het Duitse leger. Tientallen damherten gezien die je tot op enkele meters kunt benaderen om een foto te nemen. Het was maar goed dat we de route gelopen hebben want er zaten wel wat twijfelmomenten in die nu uit de weg zijn geruimd. Nu alleen nog duimen voor goed weer op 3 januari.

Jacek en Wietske namen nog een logeetje mee naar ons kerstdiner wat we dit jaar op kerstavond gaven. Drie kleine mannetjes die voor behoorlijk wat lawaai zorgden maar zo lief speelden dat je ze dat eerste vergaf. Netjes is het dan niet meer in huis, maar daar zijn wij makkelijk in, we letten gewoon op waar we onze voeten neer zetten. Voor die kleintjes pas je het eten wat aan, dus dat werd patat met balletjes van oma en dan mag bij ons gewoon de mayonaise en ketchup op tafel, want dat vinden ze lekker. Als dessert aten ze de versierde cupcakes die Sebas en zijn vriendje Leander 's middags met Wietske gemaakt hadden. Thijs eet met de groten mee en vond het net als zijn oom Bas zeer smakelijk. De mannen begonnen moe te worden en mochten voor het naar bed gaan nog even een filmpje kijken samen met hun knuffels. Zelfs de volgende ochtend zat de stemming er nog goed in. Jacek had inmiddels al ruim een uur hardgelopen rondom Stolwijk. Een feest van herkenning, zei hij.

Ik wens je Vrede, Hoop en Liefde, Vandaag, Morgen en Altijd. Vrolijk Kerstfeest.

Afgelopen zaterdag heeft Thijs, onze oudste kleinzoon van bijna elf jaar, op eigen initiatief  geld bij elkaar geknuffeld voor Serious Request. Met zijn knuffeljas aan en dat lekkere koppie erboven haalde hij maar liefst 112 euro op. De knuffel van zijn vader op de foto hieronder zal zeker een flinke duit opgeleverd hebben. Inmiddels heeft hij het geld in Haarlem bij het Glazen Huis ingeleverd. De foto's zijn met een telefoon gemaakt en niet van goede kwaliteit maar dat geeft in dit geval niets, want deze oma is heel trots op haar kleinzoon en daarom gaat hij op haar blog. Klasse, Thijs!

Om de winterblues te verdrijven heb ik maar een vrolijke bos tulpen gekocht, gemengd met goudgespoten takjes om in de kerstsfeer te blijven. Met dit weer zijn we laat uit bed, laat aan het ontbijt en laat aan de koffie. Ik deed wat huishoudelijke klusjes en haalde veel boodschappen in huis. Niet te laat eten en dan genieten van alweer zo'n lange winteravond met een boek, wat televisie kijken en Wordfeud op mijn tablet spelen met een vriendin en onze dochter.

"Denk nou niet dat ik even leuk ga zitten poseren met die gekke muts op mijn hoofd, oma. Je mag me dan wel proberen te paaien met een koekje, maar daar trap ik niet in, weg met dat ding". Dit tafereel met onze eigenzinnige kleindochter duurde zo ongeveer zes seconden en ik moest heel hard knippen om het vast te leggen.

De grote kerstboom op het Dorpsplein staat te schudden in de harde wind, een wonder dat die ballen er nog aan blijven hangen. In het verleden wilde het nog weleens gebeuren dat de kerstboom 25 december niet eens haalde, daarvoor al in de brand gestoken was of omgehaald. Zijn de pubers tegenwoordig braver of hebben ze het nu te druk met andere dingen?

We verlieten Limburg   vanmorgen in de stromende regen maar tegen de tijd dat we thuis waren was het weer droog en dat kwam goed uit want ik wilde alvast wat kerst inkopen doen. Eerst   een bestelling bij de slager geplaatst, daarna kersttakken en bloemen op de markt op het Dorpsplein gehaald en toen mijn boodschappenkar volgeladen bij de supermarkt. Zo, één lijstje is afgewerkt, in het weekend maak ik weer nieuwe. De foto is nog van gisteren, vanmorgen was het te nat en vanmiddag had ik weinig tijd.

Sevenum ligt vlakbij het  Nationaal Park De Groote Peel  en daar hebben we vandaag een wandeling gemaakt. Schoonzus Anja houdt ook van fotograferen dus we hebben samen tientallen foto's geschoten. Verschillende sluitertijden en diafragma's uitgeprobeerd, andere standpunten ingenomen met als resultaat modderknieën, maar we waren lekker bezig. En denk nou niet dat er geen kleur te fotograferen is om deze tijd, wij zagen genoeg.

Gisteren hadden we geluk dat het droog was want de voorspellingen waren niet al te best maar vandaag regende het de hele dag. Gelukkig kunnen wij ons uitstekend vermaken met lezen en spelletjes doen en vanmiddag hebben we een poosje in het zwembad doorgebracht. Dat is wel prettig als je een huisje in zo'n park huurt, je hebt alles bij de hand. Je kunt zelfs eten bestellen, wat we voor vanavond hebben gedaan.

Van de Bijbelgordel naar het Rijke Roomse Leven is maar anderhalf uur rijden. We zitten een paar dagen in Sevenum, een plaatsje in Noord Limburg, waar zwager en schoonzus een huis hebben gehuurd. Vanmiddag een stevige wandeling gemaakt naar het mooie plaatsje Griendtsveen . Vanavond eten we erwtensoep uit een Stolwijkse vriezer.

Wat is het somber buiten, dit zijn echt de donkere dagen voor kerstmis. Maar binnen steken we de lichtjes aan. Afgelopen vrijdag hebben we de kerstboom binnengehaald en versierd en ook de kerststal staat inmiddels. Hier en daar een brandend kaarsje en wat waxinelichtjes en dan komen we die laatste weken van december wel door.

Het is heerlijk ouderwets maar ik krijg nog ieder jaar een kerstpakket van mijn voormalige werkgever. Jarenlang heb ik in het bestuur van de personeelsvereniging gezeten en toen ik een keer voorstelde om het geld wat we besteedde aan de pakketten te schenken aan een goed doel stuitte dat op veel bezwaren, men wilde gewoon een kerstpakket. Niet zo'n moderne met een thema, maar simpel een doos met wat luxere boodschappen. Voorheen pakten we als bestuur op een zaterdag voor de kerst nog zelf zo'n 160 pakketten in, maar tegenwoordig wordt dat door de leverancier gedaan. Het stelt niets voor, die doos, maar ik vind het nog steeds leuk om hem te krijgen.

Samen met een groep oud collega's brachten wij als gepensioneerden vandaag de dag door in de Alblasserwaard. Deze polder, grenzend aan de Krimpenerwaard met als grens de rivier de Lek is nog heel oorspronkelijk. Vanmiddag brachten we na een prachtige rit langs de Lekdijk met zijn mooie boerderijen en door rustige kleine dorpjes een bezoek aan het baggermuseum te Sliedrecht waar we door oudgedienden uit de baggerindustrie rondgeleid werden. Met gepaste trots lieten ze ons zien waar ons land groot in geworden is. Behalve de waard en het museum was het natuurlijk weer ontzettend leuk om elkaar weer te zien en even bij te praten.

Onder aan de Lekdijk tussen Bergstoep en Lekkerkerk fotografeerde ik afgelopen week dit boerderijtje. Het lijkt ongelooflijk maar het wordt nog bewoond, de geraniums achter de ramen waren echt geen namaak. Vraag me wel af wie er dan wonen, oude mensen of juist jonge, gezien de tuintafel links van het boerderijtje. Ach, misschien is het van binnen wel heel erg leuk en bewoonbaar, het oude uiterlijk vertelt niet alles.

Toen we vanmorgen uit Stolwijk wegreden kletterden de regen tegen de ramen van de auto en stond er een straffe wind. Aan de kust aangekomen waar we een schoonzus in Katwijk ophaalden was die wind bijna stormachtig en in Noordwijk, waar we een broer en schoonzus opzochten was het natuurlijk hetzelfde weertype. Met dit weer wil ik graag even de zee zien wat dit plaatje opleverde. Niet helemaal scherp want de wind blies mijn toestel alle kanten op en terug bij de auto moest een passerende fietser mij helpen met het autoportier wat ik niet in mijn handen kon houden.

Na jaren van trouwe dienst staat mijn computer nu in een container op het afvalbrengstation in Gouda, vanmiddag weggebracht. Traag en een oud besturingssysteem waar niet veel meer mee te doen was waren de oorzaak dat we hem bijna niet meer gebruikten. Ik heb een goede laptop en sinds kort ook een tablet dus het werd tijd om wat weg te doen. Ik zit nu aan een bijna leeg bureau dit blogje te maken, beetje vreemd is het wel, dat apparaat heeft hier jaren gestaan.

De rivier de Lek bij Bergambacht, waar de pont van Bergstoep net aan de oversteek begint. De Lekdijk was tussen Bergambacht, Ammerstol en Schoonhoven niet voldoende stabiel en niet overal hoog genoeg. Daarom werd het 5,7 kilometer lange tracé tussen 2011 en 2015 verstevigd en waar nodig opgehoogd. Kijk even op deze site  om te zien wat een enorm werk dit is. Ondanks de hoge kosten is deze dijkverzwaring hard nodig. Wij zitten hier tussen de rivieren de Lek en de IJssel, zo'n beetje op het laagste punt van Nederland en houden ook graag droge voeten

Op dit moment is dit het favoriete speeltje van Saar. Binnen no time heeft ze de blokken opgestapeld, alleen met de bovenste, die aan een kant dicht is en de toren afsluit, wil het nog niet lukken. Maar ze blijft het proberen, dat is zo leuk. Met ouders die beiden in de bouwsector werken zie ik haar wel naar de TU gaan, net als haar moeder.

Als we zo'n zondag als vandaag hebben, de hele dag thuis, ga ik meestal tegen de avond een pizza bakken. Ik heb een man die het heerlijk vindt om tijdens Studio Sport een paar stukken pizza naar binnen te werken, glaasje rode wijn onder handbereik. Mijn broodbakmachientje zorgt voor een mooi deeg, de tomatensaus staat te pruttelen en het beleg voor de pizza staat al klaar. Ik zeg er zelf ook geen nee tegen!

Dit is nou niet de makkelijkste tijd voor een fotograaf die in een klein dorp op het platteland woont. In ons dorp is al sowieso weinig te fotograferen en iedere dag een stuk polder op de foto gaat ook vervelen. Dus toen ik vanmorgen naar buiten keek en de zon zag spelen met de uitgebloeide hortensia 'Annabelle' wist ik het, dit wordt mijn foto van vandaag. Ik moest nog snel zijn, want het perk lag al weer grotendeels in de schaduw toen ik naar buiten kwam. Nog net gelukt.

Toen vanmorgen de zon nog scheen namen wij ons voor om vroeg in de middag een lekker eind door de polder te lopen. Jammer dan, die zon was al heel snel verdwenen maar aangezien wat beweging zeker geen kwaad kan toch op pad gegaan. Grauw en grijs in de polder, wat schapen en watervogels, meer was er niet te zien. Maar in onze ogen blijft het mooi en hebben we een lekkere frisse neus gehaald.

Ik ben weer redelijk opgeknapt van mijn forse keelontsteking, vanmorgen kon ik weer meelopen met de Nordic Walkers. Koud was het, ik droeg voor het eerst hoofdband en handschoenen en was daarmee zeker niet de enige. Terug op de Markt in Oudewater nog even een foto gemaakt van de viskar met op de achtergrond die mooie gevels. Gauw weer naar huis waar we ons op het ogenblik bezig houden met de boekhouding van het afgelopen jaar. Een mooi binnenklusje.

Op de terugweg uit Hekendorp (ja, dat dorp waar de vogelgriep voor de eerste maal geconstateerd werd) nam ik deze boerderij op de foto. Het is een schoonheid waarbij de kap nog niet zo lang geleden opnieuw gedekt is. Maar het meest opvallende van het plaatje zijn de leibomen die uitlopen. Veel te vroeg natuurlijk, maar dat krijg je met die zachte winters.

Wij zijn gek op gezelschapsspelletjes, zo ook onze kinderen en kleinkinderen. Wij begonnen al vroeg met kaartje keer, nu weer bij de kleinkinderen, daarna eenvoudige kaartspelletjes tot het wat moeilijkere werk, o.a. bordspelen. Dit hadden de kinderen afgelopen zomer meegenomen naar Frankrijk, Keez Bord, en we hebben er ontzettend veel plezier mee gehad. Nu kreeg ik het van Sinterklaas. Goed gedaan Sint, hier gaan we ons kostelijk mee vermaken.

Sebas kwam verkleed als Zwarte Piet binnen, die zit helemaal in het Sinterklaas gebeuren, heilig is zijn geloof.  Het was weer een druk, gezellig feest vanmiddag met veel kadootjes, gedichten en een paar surprises. Thijs had wraak genomen op de vieze surprise  van verleden jaar. Samen met zijn moeder had hij een brood gevuld met allerlei viezigheid waar Oma een aanwijzing naar haar kadootje in moest zoeken. Hij had zelf de grootste lol. Luuk vond zijn knikkerbaan het mooiste cadeau en zijn neef Thijs hielp hem erbij. Thijs is altijd erg lief voor de kleintjes. De surprise die we voor deze oudste kleinzoon gemaakt hadden vond hij geweldig. Hij was vroeg in dezelfde zondagmiddag met een paar klasgenoten naar de wedstrijd ADO-Ajax geweest en daar ging de surprise over.  De pan erwtensoep is leeg, iedereen is tevreden naar huis, de meeste rommel is weer opgeruimd en de rest komt morgen wel. Opa en oma zitten even met de benen omhoog uit te blazen. 

Deze week heeft Mart de garage opgeruimd en vond dit ding weer terug. Een stevige stok met bovenaan een houder voor een pot pindakaas. Die staat nu in de tuin, met aan het haakje ook nog een vetbol. Dichtbij het raam zodat ik de gasten kan fotograferen. Die gasten lieten niet lang op zich wachten, de koolmeesjes vlogen af en aan. In het begin was de vetbol favoriet maar al snel hadden de allerbrutaalsten door dat er in die pot ook wat te halen viel. Ik zag een roodborstje vliegen maar die wilde niet voor mijn lens komen. Ik wacht geduldig af.

Meteen toen ik vanmiddag het erf afliep (voor het eerst weer even buiten) zag ik hem hangen, deze vrolijk gekleurde Pietenmuts. Misschien hangt hij er al sinds de intocht van afgelopen zaterdag maar het zou ook zo maar kunnen dat ie vandaag opgeraapt is en op die paal gehangen. Ik heb hem maar laten hangen, een paar boodschappen gedaan en gauw weer naar binnen gegaan. Vies koud windje!