HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

We vertrokken om tien uur vanmorgen op de fiets maar terwijl de zon stralend aan de hemel stond was het koud en dat bleef het de hele rit. We hadden ons erop gekleed, zelfs handschoenen aan. Nog geen 500 meter van huis worden we al op dit beeld getrakteerd, Hollandser kan het niet. Via Gouda rijden we naar Reeuwijk waar we nog genoeg watersporters zien. Ook deze oude watersporter geniet. Na Reewijk fietsten we bij Bodegraven richting Woerden langs de Oude Rijn. Kilometers lang langs het water. Linschoten met zijn prachtige boerderijen. Ja, we zagen veel water vandaag, dit is de Lange Linschoten. Daarna fietsten we van Oudewater ook nog eens langs de Hollandsche IJssel naar Hekendorp en toen waren we bijna in onze eigen polder met zijn slootjes en vaarten. Ondertussen was de zon verdwenen en was het gewoon koud. Thuis wachtte een warme kop thee.

Vlak voor Vaison-la-Romaine, gelegen aan een groen fietspad zagen wij deze plek. Het bleek een tuin te zijn bedoeld om te wandelen en te picknicken. Op deze locatie staan 81 grote granieten stenen waarvan een deel gegraveerd met de inscriptie van gedichten en berichten ter nagedachtenis aan hen die zijn overleden na de afschuwelijke vloedgolf van de rivier L’Ouvéze van 22 september 1992. Een plek van herinnering.  Le Jardin des 9 Damoiselles (Tuin van de 9 jonkvrouwen) is vooral  bekend om zijn gebeeldhouwde stenen, waarvan er 9 in het midden een gedicht voordragen, een boodschap van  de 9 Europese cultuursteden: Reykjavik, Bergen, Helsinki , Brussel, Praag, Krakau, Bologna, Avignon en Santiago de Compostela. Op elke van die 9 stenen staat een uitspraak van een bekend persoon uit de cultuursteden  van het jaar 2000 weergeven. Een zin van de respectievelijke stadsdichters, in de oorspronkelijke taal met de Franse vertaling. Op de stenen maar ook op de groene takjes zagen we iets wits en

Vaison-la-Romaine, zoals de toevoeging aan haar naam aangeeft, heeft een rijk Romeins verleden. De plaats heette in de Gallo-Romeinse periode Vasio Vocontiorum: Vasio van de stam Vocontii.  Na de Romeinse verovering werd Vasio een stad en geen kolonie, en behield dus een zekere autonomie. De stad breidde zich uit over de rechteroever van de Ouvèze. Aanvankelijk gebeurde dit vanuit al bestaande hoeven en pas vanaf de tweede helft van de eerste eeuw zijn er sporen van Romeinse stadsplanning. Dan kwamen er Romeinse wegen en openbare gebouwen: een theater, thermen, een brug, een aquaduct en een waterkasteel (castellum aquae). De stad kende haar hoogtepunt in de 2e eeuw toen ze zich uitstrekte over 70 tot 75 ha en tussen 7.000 en 8.000 inwoners telde. De stad werd niet ommuurd en had begraafplaatsen aan de stadsranden. Info: Wikipedia Wij fietsten uit de bovenstad naar beneden en zochten de doorgaande route toen we toevallig langs deze opgravingen kwamen. De foto is door de spijlen van ee

Stijgend naar de plaats die we gingen bezoeken tijdens onze laatste fietstocht van dit jaar in Frankrijk kwamen we dit bouwwerk tegen. Heel mooi maar gek genoeg heb ik, zelfs niet via Google Lens, kunnen ontdekken wat het precies is. En een stukje verder dit, ook met bogen. Het is al weken geleden dat ik deze foto's nam en helaas, ik kan er niets over vinden dus valt er voor mij ook niets over te vertellen. Op dit prachtige pleintje met mooie fontein stalden we onze fietsen, we zijn hier in de middeleeuwse b ovenstad van  Vaison-la-Romaine.  Hooggelegen op een rots wordt deze sfeervolle wijk beschermd door een dubbele stadsmuur en een versterkte poort.   Meteen al konden we prachtige panden bewonderen aan de andere kant van het pleintje waar we aanbeland waren. Dit soort panden regen zich aaneen, alles is hier prachtig bewaard gebleven. 's Zomers is dit plaatsje een publiekstrekker, nu was het er heerlijk rustig. Mooie doorgangen. En overal trapjes die verder omhoog gingen. Op

Toen wij zaterdagsmorgens na de fotoweek vertrokken uit de zuidellijke Ardèche reden we door naar de Vaucluse, een departement wat iets zuidelijker aan de andere kant van de Rhône ligt. Daar woont onze voormalige buurvrouw Jany en we zouden 's avonds gaan eten met haar.  Ik had een mooie fietsroute opgezocht om de dag daar in de buurt sportief door te brengen. We startten in het piepkleine dorpje Violès en fietsten al snel door grote wijnvelden en stopten even bij dit prachtige wijndomein. Het landgoed bevindt zich op een terrein waar van de 10e tot de 16e eeuw een klooster stond dat toebehoorde aan verschillende ordes.  Het terrein werd in de jaren 30 gekocht door de grootvader van Françoise Rey. Zij nam het landgoed over na de dood van haar vader Gabriel Rey in 1994. Prachtig, die eeuwenoude gebouwen met daarvoor die dubbele rij platanen. Het geheel beslaat ongeveer 150 ha wijngaarden , waaronder ongeveer 100 ha Gigondas. De rest ligt in Chateauneuf du Pape, Vacqueyras, Rasteau,

Hetzelfde gebouw waarop de mieren waren geschilderd had aan de zijkant een laaddeur met deze muurschildering. Ik vond hem leuk, hij past wel bij mij. Ik houd van een glaasje wijn en ik hou van het leven. Sinds onze pensionering drinken wij iedere avond bij het eten een glas wijn en daar genieten we van dus die gewoonte blijven we voortzetten. Als wij in Frankrijk zijn drinken we altijd Ardèche wijn, daar wijken we niet van af. We sponsoren onze wijnboeren.

Wat een prachtig weekend hebben we gehad wat het weer betreft, een gelukkie zo laat in september. Wij hebben ervan genoten, vooral zaterdag op de fiets door de Krimpener- en Alblasserwaard. Hier zijn we nog net in Stolwijk, in buurtschap Benedenkerk. Mooie huizen genoeg hier, grote en kleine. Ik val altijd voor de kleintjes. Door het Loetbos zijn we naar Krimpen aan de Lek gereden waar we hier de veerstoep achter ons laten en naar de overkant, de Alblasserwaard varen. Vanaf het water een kijkje op Ridderkerk. Aan de overkant ligt Kinderdijk, bekend om zijn molens, Werelderfgoed. Wij hebben wel trek in een broodje maar als we bij deze gelegenheid aan komen fietsen wordt er aan de Lek net een boot gelost vol met Japanse toeristen. Te druk voor ons en we keren om want net hiervoor had ik onder aan de dijk iets veel leukers gezien. Hoe leuk is dit! Een kleine uitspanning bij een speeltuin, gerund door vrijwilligers. Lekkere koffie, een heerlijke tosti ham kaas en een brandschoon toilet. Hi

Soms geloof ik het zelf niet maar het is toch echt zo, vandaag zijn wij 53 jaar getrouwd. Meer dan een halve eeuw samen, als je het tegen jongeren verteld staan ze je ietwat bevreemd aan te kijken. Wat waren we nog een kinderen op die huwelijksfoto, nog onwetend wat voor ons zou liggen. Natuurlijk zijn er hobbels geweest en is er nog weleens een hobbeltje maar we hopen nog een flink poosje met elkaar door te gaan, in lief en leed. Vanavond komen de kinderen even koffie drinken, zonder kleinkinderen, ook weleens leuk. Ze rekenen op een gebakje zeiden ze, nou dat komt in orde.

De laatste dag van onze fotoweek hadden we niets op het programma staan, ieder kon zijn eigen ding gaan doen. Wij hadden onze fietsen bij ons en besloten een fietstocht te gaan maken langs plekken waar we geweest waren met de groep. We fietsten onder andere door het Bois de Païolive en genoten weer van al die rotsformaties. Ik maakte niet veel foto's maar voor deze leuke muurschildering stapte ik toch even van de fiets. We hadden samen met een groep leuke vrouwen een prachtige vakantie/fotoweek. En ik heb weer het een en ander bijgeleerd over mijn camera en het fotograferen in het algemeen. Ik blijf het zeggen, wat is de Ardèche toch mooi, van noord tot zuid.

Wij komen al ruim veertig jaar in de Ardèche. Eerst twee keer gekampeerd met onze puberkinderen in de zuidelijke Ardèche en daarna als huizenbezitter in de noorlijke Ardèche. In al die jaren heb ik de wereldberoemde Pont d'Arc verschillende keren gezien maar gek genoeg nog nooit gefotografeerd. Als je er dan met een groep fotografen vlakbij zit moet je dit fenomeen toch echt op de foto gaan zetten. We hadden er gelukkig prachtig weer bij. De immense natuurlijke boogbrug is de toegangspoort tot de Gorges de l'Ardèche. Hier beginnen dan ook de meeste kanoroutes door de Gorges. De Gorges de l'Ardèche zijn 29 km lang in prachtige natuur met 11 uitkijkpunten die adembenemende uitzichten bieden op deze spectaculaire kloof. We fotografeerden en werden gefotografeerd. Hier sta je dan, 200 m boven de rivier, bovenop de duizelingwekkende rotswanden en je voelt je heel nietig. Meer dan 80 geiten leven hier in het wild. En zo wild zijn ze niet. Ze komen graag gedag zeggen, zeker als je