HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

 De hitte hield ons afgelopen week binnenshuis en daar had ik het helemaal mee gehad, ik wilde wel eens uit dat huis. Dus terwijl Mart vanmorgen heel vroeg een stukje ging fietsen zocht ik op internet naar een leuk restaurant want behalve dat ik uitgelaten wilde worden had ik ook geen zin om te koken.  En wat kan je dan beter doen dan 'op restaurant' gaan, zoals de Belgen zeggen. Ik vind het een leuke uitdrukking zoals ik zoveel van de Belgische taal leuk vind. Ik stelde wel eisen aan dat restaurant want ik wilde buiten in de schaduw kunnen zitten en niet zuidelijk van hier want daar is het nog warmer. Ik vond wat aan de rivier de Volane tussen Mézilhac en Antraigues, een prachtige locatie.  Er stond een lekker windje op het terras waar we zaten en om koel te blijven dronken we een mooie rosé, natuurlijk van de Vignerons Ardéchois.  Onder ons aan de rivieroever een grote moestuin, erg prettig als je een restaurant hebt. Lekker gegeten, geen liflafjes ma

Dit is het kastje waar al mijn potten met inmaak altijd staan, bijna leeg. Nog drie potten jam en een potje tomatensaus. Zo leeg is dit kastje in jaren niet geweest want normaal gesproken staat er al nieuwe inmaak in.  Maar er valt niets in te maken, geen fruit meer en ook geen rabarber. Over een week kunnen misschien weer de eerste aardbeien plukken maar dat zullen er nog niet veel zijn.  We moeten volgende week maar eens naar het Eyrieuxdal rijden, daar zitten veel kwekers van abrikozen en perziken. De myrtilles worden pas in augustus geoogst en dan zal ik ze verder weg moeten kopen. Hier in de buurt zal er weinig oogst zijn.  Voorlopig toch maar een paar potjes jam in de supermarkt kopen, jaren niet meer gedaan.

Na mijn ongelukkige ontmoeting met een ezel heeft het even stilgelegen maar ik ben vandaag weer begonnen met mijn voetentraining. Ik heb de laatste jaren wat problemen met de pezen en spieren in mijn voeten en heb afgelopen winter eindelijk een podotherapeute gevonden die mij echt kon helpen.  Ik gebruik voor mijn oefeningen onder andere deze massagebal en ook als je geen serieuze problemen met je voeten hebt is het een fijn ding om te gebruiken. Het stimuleert de doorbloeding, heerlijk bij vermoeide voeten. Ik gebruik de bal ook voor mijn handen waar de pezen ook voor steeds meer problemen zorgen. Dit is een gevolg van de reuma die ik heb en er is geen medicatie voor. Het ouder worden zal er ook wel mee te maken hebben.  Maar goed, handen en voeten moeten nog wel een poosje leuk mee blijven doen dus vandaar deze spike bal, zoals hij ook wel wordt genoemd.

 Heel voorzichtig komt de eerste kleur weer terug in mijn tuin na de vernietigende hagelbui. Een paar dagen geleden knipte ik alle dode restanten uit de drie geraniums die altijd op de stenen tuintrap staan en nu wordt ik beloond met de eerste bloem.  Op de begraafplaats beneden staan heel wat stokrozen en die komen nu ook in bloei.    Het is nog maar elf dagen geleden van die hagelbui dus  ik had niet verwacht dat de planten zich zo snel zouden herstellen. Er is wel veel blad kapot maar daar kijk ik maar niet naar, die trek ik er nog wel vanaf.  Jammer dat mijn tuin alleen lichtgele stokrozen voort wil brengen, ik werd jaloers toen ik die prachtige rode en roze exemplaren bij  Bertie   zag gisteren. En deze vlijtige liesjes bracht ik mee van de kweker toen we daar nieuwe groenteplanten gingen kopen. Al het moois wat in dit rek stond en ook de andere planten op de cour waren kapot. Ik had kleur nodig om me te troosten en zocht daarom de meest felgekleurde planten ui

De rust in onze vallei wordt verscheurd door brullende automotoren, er wordt weer een rally gereden. We hadden de bordjes al zien hangen, we moesten vanmiddag uit de weg blijven. Voor zo'n evenement wordt de hele vallei afgesloten, onzinnig. De verpleegkundige die hier aan huis komt mopperde er al over. Maar aan de andere kant kan je niet riskeren om op die bochtige smalle weg te gaan rijden als er een stelletje van die racefanaten hun parcours rijden.  Zoals je op het bordt kunt lezen is het deze keer de Rally Automobile Tour des Alpes die gaat van Valence naar Cannes door de Alpen. Voor de rallyrijders en de autoliefhebbers natuurlijk een prachtig parcours maar voor de mensen die langs zo'n parcours wonen is het een stuk minder leuk.

In Nederland is het behoorlijk warm, maar het kan nog heter. Bijna heel Frankrijk wordt de hele week getroffen door hitte, met temperaturen die vanaf woensdag de 40 graden bereiken.  Vandaag was het hier tegen de dertig graden maar zoals vaak hadden we een lekker windje, een van de voordelen als je hoog woont, op 650 meter. Vroeg eruit en en na het ontbijt een uurtje in de tuin gewerkt. Daarna mijn wandelingetje en dan lekker een douche en op de verpleegster gewacht. Nog wat binnen klusjes en na de lunch gestrekt op deze lekker stoel met de beentjes hoog, dat ligt heerlijk. Een beetje lezen en een beetje dutten in de schaduw van een boom, dan is het allemaal prima uit te houden. In de Franse media spreken ze van een ongekende hittegolf en herinneren ze aan de hitte van augustus 2003, toen mede als gevolg van die hitte naar schatting 15.000 mensen bezweken, vooral ouderen. De Franse minister van Gezondheid heeft gezegd dat alles klaar staat om waar nodig hulp te biede

 Het is allemaal nog wat kaal in de moestuin maar de groei zit er wel in, zowel in oude als in nieuw aangeplante groente. De venkel heeft het overleefd, ik heb er vanmorgen de geknakte bladeren afgeknipt maar er bleef nog genoeg blad over om de plant verder te laten groeien. Tegen de muur had ik wat bietjes en wortelen ingezaaid en dat is dankzij de beschutting van de muur ook heel gebleven. De twee komkommer planten zijn opnieuw geplant, zo ook alle tomatenplanten op de drie tegen de muur na. Ik heb er wat blad af moeten trekken maar die blijven het wel doen. Het bed aardbeien op de volgende rij heeft Mart helemaal schoongemaakt en in een paar planten zitten alweer bloemen. Het zal nog wel even duren en de oogst zal wel veel minder zijn maar aardbeien eten we nog wel deze zomer.  De kool was allemaal aan snot, dus dit zijn de nieuwe planten; bloemkool, broccoli en witte kool. Bij de bonenstokken heb ik vanmorgen deze paarse stokbonen gelegd. Die doen het altijd heel goed o

Toen we voor mijn eerste afspraak met de chirurg in de wachtkamer zaten waren we niet de enigen. In een hoek zat een oude vrouw en haar zoon stond naast haar, ook al niet zo jong meer. Ze was zenuwachtig, dat was aan alles te zien. Doorlopend stelde zij vragen aan haar zoon die hij probeerde te beantwoorden maar het werd niet allemaal begrepen door haar. Ze was van slag, dat was goed merkbaar, ik kreeg de indruk dat haar man net was opgenomen.  Op een gegeven moment moest de zoon even weg met wat papieren en hij zei tegen zijn moeder dat ze moest blijven zitten, niet weg mocht gaan. Ze bleef achter op haar stoel, een klein vrouwtje met een spits gezichtje,  wat grijs haar, een jas aan die te groot was geworden en haar handen zenuwachtig bewegend.  Opeens begon ze te zingen, luid en duidelijk. Er zat niet veel variatie in de toon maar het was prachtig, ontroerend. Na een minuut of twee stopte ze en vroeg aan de wachtende mensen of het hen hinderde dat ze zong. 'Zingt u al

 Probeer maar veel te lopen zei men gisteren in het ziekenhuis en dat is bij mij niet tegen dovemansoren g ezegd . Dus vanmiddag weer mijn rondje dorp gewandeld. Fijn om te doen, ik geniet van mijn wandeling en zie van alles.  Loop even mee.  Als ik het pad wat het dorp uitloopt neem kom ik eerst langs de broodoven en een stukje verderop ligt rechts van het pad een heel oud kerkhofje. Wat lager liggen er nog twee met recentere graven .  Al dit blad is een week geleden uit de bomen geslagen door de hagelstorm die over ons heen kwam. De fruitbomen aan de andere kant van het muurtje zijn zwaar beschadigd, te triest voor een foto .   Onder de beschutting van een paar bomen heeft het vingerhoedskruid het overleefd. Fijn om weer wat kleur te zien. Een oude, in verval geraakte wasplaats. Hier deden de vrouwen uit Le Serret vroeger de was. Het pad komt uit op een asfaltweggetje wat naar Seignebelle leidt, een gehucht van twee huizen en een paar schuren. Het rech

 Om een uur of acht vanmorgen zwaaiden we de laatste fietsers uit. Deze groep van vier was lid van een fietsclub in het noorden van Frankrijk tegen de grens met Luxemburg aan. Het is leuk om aan tafel verhalen te horen uit alle windstreken van dit grote land. Gauw nog even twee wasmachines volgegooid voordat we vertrokken naar het ziekenhuis in Aubenas, dat is toch snel een drie kwartier rijden.  Onderweg kwamen we nog veel fietsers tegen, zwoegend naar de col de la Fayolle, een flinke klim. Uit ervaring wist Mart te vertellen dat ze aan het eind van de dag nog een veel zwaardere zouden krijgen. In het ziekenhuis gingen de hechtingen uit de operatiewond en men was heel tevreden over het diepe gat wat de drain gemaakt heeft, het begint te helen.  Nog even langs de apotheek geweest om verbandmiddelen te halen, de thuisverpleegster moet blijven komen totdat de wond van de drain helemaal dicht is. Als we dan toch in de stad zijn doen we maar meteen wat boodschappen en da

L' Ardéchoise ,  het jaarlijkse fietsevenement wat hier plaatsvindt is weer bezig en wij hebben zoals ieder jaar twee dagen achter elkaar acht fietsers die hier eten en overnachten. De eerste groep fietsers   vertrok vanmorgen al om half acht. Het was gelukkig net droog geworden want tegen de ochtend was het gaan regenen en terwijl ik nog in mijn bed lag dacht ik aan al dat wasgoed wat weer schoon en droog moest worden. Inmiddels hangen er twee draaien aan de lijn en zijn mijn wasmachines bezig met de volgende lading. Het voorgerecht, een hartige taart staat af te koelen, ik lig op schema . Het is dit jaar de zevende keer dat we de fietsers ontvangen en zoals altijd is het weer leuk om te doen. Sportieve mensen die tevreden zijn met een koud pilsje als ze aankomen, een lekkere douche en dan een stevige maaltijd met een glaasje wijn. Een schoon bed is ook fijn en daar lagen ze om negen uur allemaal al in. Wij een uurtje later want je moet wel zorgen dat je uitgerust bent

Mart kwam binnen met een pakje in zijn hand, hij had de brievenbus geleegd. 'Voor jou' zei hij en ik was verbaasd want ik verwachtte helemaal niets. Op de achterkant zag ik het al, het was van blogvriendin Inge . Ieder mens heeft weleens een aardig gebaar of een lief woord nodig.  Dank je wel, lieve Inge, dit was voor mij precies dat moment.

Dit hou je over van een flinke paprika plant na een hagelstorm, een stokje zonder blad. Daar komt geen groei meer in, dat staat vast. De spitskool is aan snot, dat wordt ook niets meer. En de tomaten staan er net zo zielig bij als de paprikaplanten. Maar naast de vernielde plant ligt al weer een nieuwe klaar en die zit inmiddels ook al in de grond. Het was gisterochtend vroeg op voor ons en om kwart voor negen stonden we al bij de kweker waar we meestal onze planten voor de moestuin kopen.  Dat is in de Rhônevallei, een flink stuk rijden  maar hij heeft zulke prachtige planten dat we dat er wel voor over hebben. Zo dachten er meer over want het was al druk, veel mensen uit St. Julien du Gua, ons buurdorp en ook vrienden van ons die verderop in de vallei wonen. Allemaal getroffen door die hagelbui. Het is allemaal veel werk maar inmiddels zijn in de moestuin alle planten vervangen die het niet meer zouden gaan doen, er is nog voldoende tijd voor groei. De grond was

We zouden er eigenlijk een week of twee geleden gaan eten met vrienden, in die rozentuin maar een ezel gooide roet in het eten en die vrienden zijn weer aan het werk in België. Er zouden ongetwijfeld nog wel wat rozen te zien zijn dacht ik en ik had ook wel zin om te eten daar op dat terras met uitzicht over de tuin dus we gingen alvast maar voorproeven. Dan gaan we volgend jaar volgens het oorspronkelijke plan begin juni nog eens met onze vrienden, dan staan er zeker veel meer rozen in bloei. Na het eten maakten we een rondje door de tuin waar nog genoeg rozen te bewonderen waren en dit vond ik ook mooi, een veldje bloeiende tijm met in het midden een oude steen. Ook veel fruitbomen, vooral appels. De tuin heet niet voor niets 'Roseraie des Pommiers'. Ik vroeg naar het toilet en werd tot mijn verrassing verwezen naar dit romantische gebouwtje, ontzettend leuk.  Lekker gegeten en een mooie tuin bezocht. Morgen gaan we ons bezighouden met o

Gisterenmiddag net na de lunch voltrok zich hier een kleine natuurramp. Een felle hagelbui die niet langer dan tien minuten duurde vernielde alles wat groeide en bloeide. Net na de bui, voordat de regen begon was het even droog en liep ik naar buiten om de schade op te nemen. En die is groot, heel groot zelfs. Die mooie vlijtige liesjes die ik laatst nog liet zien op mijn blog, helemaal aan snot. Nou ja, ik heb gelukkig de foto's nog 😉 Deze muur was helemaal bedekt met klimop en geeft nu een troosteloze aanblik. De twee plantenbakken op het muurtje waar ik zo trots op was, kapot geslagen. Mijn mooie border, volop in bloei, er nu is bijna geen kleur meer in te bekennen, de ravage is groot.  Dit bleef er over van de alliums. En dit van de vlinderstruik. Naar de andere op het tweede terras heb ik nog niet gekeken maar die zullen er slechter aan toe zijn want het is daar meer open dus de harde wind had daar vrij spel.  Ook de bomen op het terras