HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

De bewoners van dit huis zijn gek op bloembollen, dat moge duidelijk zijn. En duidelijk is ook hoe mooi dat staat, veel bloeiende bollen bij elkaar. Deze liefhebber kwamen we tegen toen we in Heusden door een mooi wijkje met wat kleinere huizen liepen. Ik keek even om een hoekje de tuin in en die zag er met al die haagjes perfect uit. Hier tuiniert iemand die zijn ziel en zaligheid in zijn tuin legt. Hoe mooi staat dat, zo'n grote bak vol met blauwe druifjes. Een blikvanger daar achterin de tuin. En dan zijn we er nog niet want dit is de voorkant van het huis, een en al kleur met al die bloeiende bollen. Eigenlijk zou ik hier over een maandje weleens om een hoekje willen kijken want dan zijn al die bloembollen uitgebloeid. Ik denk zo maar dat het geheel dan opgevuld wordt met kleurige eenjarigen. Ik hink op twee benen bij zoiets al dit. Persoonlijk vind ik het allemaal een beetje veel van het goede maar aan de andere kant heb ik er ook veel plezier in. Dat heb ik ook met huizen die

Zo'n 45 jaar woon ik nu in een polder met bijna uitsluitend veeboeren maar zoveel koeien als hier heb ik nog nooit bij elkaar gezien. We reden een dijk op waar dit drukbevolkte weiland direct in het oog sprong aan de andere kant van de weg. Mart moest weer eens een noodstop van mij maken. Ik vond het zo mooi dat ik het op de foto wilde hebben. Ik denk dat ze net uit de winterstalling kwamen en nog even bij elkaar mochten blijven, wennen aan dat lekkere groene gras.  

Ik ben bij wijze van spreken tussen de bollen geboren. Ik kom namelijk uit een van oudsher katholiek bollendorp, Noordwijk-Binnen,  wat ligt in de Duin- en Bollenstreek en mijn vader kweekte daar onder andere bollen.  Maar ik heb nog nooit zoveel bollenvelden gezien als in de NoordOostpolder. De veel kleinere velden onder aan de duinen in de Bollenstreek zijn niet te vergelijken met de uitgestrektheid van de velden in de Noordoostpolder. De narcissen en hyacinten zijn uitgebloeid, nu zijn de tulpen aan de beurt. Alles stond nog niet in bloei maar er was genoeg te bewonderen. Leuk, zo'n knalrode in een bed lila tulpen. Prachtig, die oranje dubbele tulpen, daar had ik wel een flinke bos van mee willen nemen. Jammer, maar nergens stond er een stalletje waar de bloemen te koop waren.   We waren niet de enigen die daar rondreden om de velden te bewonderen, er stond zelfs een bollenroute aangegeven maar wij reden onze eigen route en hebben met volle teugen genoten van  de tulpen in de No

In een stadje wat helemaal is gerestaureerd zie je behalve de mooie huizen ook ander zaken waar aandacht aan besteed is. Ik geloof niet dat deze koeienkop boven een slagerij hing maar misschien was het een voormalige slagerij. Ik ben benieuwd of een van jullie de betekenis van dit tableau kan ontdekken. Wij kwamen er niet uit. En uithangborden hingen er veel in Heusden. Ik heb van de mooiste een collage gemaakt.

Het vestingstadje Heusden ins een prachtige plaats om zo maar door te slenteren, er is veel te zien. Leuke straatjes met eeuwenoude huizen met van die mooie gevels, er moet hier in het verleden welvaart geweest zijn. Heusdens geschiedenis begon rond 1200, toen langs rivier de Maas een stedelijke nederzetting ontstond. Door de komst van de vestingwerken brak een glorietijd aan: vanaf eind zestiende eeuw bood Heusden als garnizoensstad onderdak aan duizenden soldaten. De stad zag er toen al uit zoals ze er nu nog altijd grotendeels uit ziet: zoals kaartenmaker Jean Blaeu haar in de zeventiende eeuw tekende. (foto internet) Toen ik van dit huis een foto nam kwam er net een man naar buiten lopen, hij zag me naar de gevel kijken en zei dat ik zeker wel wilde weten wat de spreuk boven de deuren betekende. Toen ik bevestigend knikte liep hij weer naar binnen en kwam terug met een kaart met daarop een foto van een kunstwerk, gaf dat aan me en zonder iets te zeggen stapte hij in zijn auto en re

Na Slot Loevestein ontdekte ik het stadje Heusden op de kaart Daar waren we wel meer geweest maar dat was al weer jaren geleden dus dat werd ons volgende doel. We parkeerden de auto aan de rand van het stadje en liepen de vestingwal op waar we op een bankje in het zonnetje onze boterhammetjes op aten. Uitzicht op een kleine binnenhaven met dure bootjes. Heusden is een gerestaureerde vestingstad en het ligt aan de Maas en de Bergsche Maas. In 1968 is begonnen met het in oude stijl restaureren van het stadje en dit project liep veertig jaar. Nu lijkt het weer alsof je door de 17e eeuwse straten loopt. Met deze restauratie won Heusden de prestigieuze ‘Europa Nostra’-restauratieprijs. Restanten van de oude stadsmuur die bewaard zijn gebleven . Op de vestingwallen staan verschillende van deze standerdmolens. Prachtig, deze kaart van de vesting van Heusden.  In 1581 begon men, in opdracht van Willem van Oranje, met de modernisering van de vestingwerken. Heusden had vroeger vier stadspoorten

Wij wonen vlakbij de school van onze kleinkinderen Luuk en Saar, dus ik liep er gisterenmorgen even heen om te zien of ik vanuit de verte wat foto's kon maken. Het was de laatste dag voor de meivakantie en de koningsspelen werden gehouden. Ik had geluk want de klas van Saar kwam net van het schoolterrein afgelopen, ze gingen picknicken. Saar mocht van de juffrouw even uit de rij om haar verhaal aan mij te vertellen.  Ze was namelijk de dag ervoor getest omdat er in het gezin van een klasgenootje van haar Corona was geconstateerd, dit was al de tweede keer. Als de test positief was had zij niet mee mogen doen met de spelletjes. 's Avonds om elf uur kwam het verlossende bericht dat de test negatief was dus ze mocht naar school. Ze is gelukkig een zonnig kind en kan wel tegen een stootje maar ik vind al die corona perikelen toch wel wat voor een kind van zeven jaar. Maar goed, ik ben een bezorgde oma en zo te zien had Saar er weinig last van, ze kletste er zoals gewoonlijk vrolijk

Ja, zelfs van een paardenbloem kan een mens al gelukkig worden. Een hele rand van die gele rakkers tegen een muurtje, een zonnig gezicht. Waar ik ook blij van werd was mijn eerste vaccinatie, het gaf mijn echt een goed gevoel. Dat verbaasde me een beetje want ik ben nooit echt angstig geweest. Wel af en toe wat ongerust en ik bleef heel voorzichtig. Ik gebruik medicatie die de weerstand verlaagd dus voorzichtigheid is geboden. We waren veel te vroeg op de priklocatie en dat kwam omdat ik daarvoor een tijdslot had gereserveerd bij de kringloopwinkel in Bergambacht, dezelfde plaats waar we ook gevaccineerd zouden worden. Ik wist precies wat wilde hebben bij de kringloop en ook waar dat lag dus ik was snel klaar. Het was geen probleem dat we te vroeg waren bij de priklocatie, we mochten zo doorlopen en binnen twintig minuten zaten we geprikt en wel aan de koffie die ons werd aangeboden. Je wordt daar nog een kwartier in de gaten gehouden en dan mag je weg.  Nu willen jullie wel weten wat

Het was even zoeken maar we vonden het, Slot Loevestein, het beroemdste kasteel van Nederland. Het ligt daar prachtig, in de uiterwaarden van de Maas en de Waal. Het slot is alleen maar te fotograferen vanaf de weg die er naar toe loopt, je kan er aan de voorkant  niet bij komen en om van de achterkant, die toch niet echt fraai is een foto te maken lukte niet goed omdat ik de zon pal tegen had. Maar langzaam kreeg ik dit strenge fort toch goed in beeld en begrijp nu wel waarom ontsnappen hieruit moeilijk was, zo niet onmogelijk. In dit slot zat Hugo de Groot gevangen maar hij wist op spectaculaire wijze uit zijn gevangenis te ontsnappen. Het hele verhaal is net een spannend kinderboek. Tijdens het Twaalfjarig Bestand (1609-1621) in de Nederlandse Opstand laait een religieus meningsverschil op tussen twee partijen en in 1618 worden verschillende leden van de Staten van Holland gevangen genomen. Hugo de Groot krijgt levenslang en wordt naar Slot Loevestein gebracht.   Hugo leest veel t

Dit is de Veerpoort, een 17-eeuwse poort van Schoonhoven en de enige overgeblevene ook. Hier tegenover gaat het veer naar de overkant van de Lek, vandaar de naam en dat veer oftewel die pont namen wij. Een leuk begin van een dagje toeren, zo het water oversteken, het geeft mij altijd een apart gevoel. We reden richting Gorinchem en vandaar ging het binnendoor. Ik had de kaart van Nederland op mijn schoot, een vooropgezet plan hadden we niet, er is altijd en overal genoeg te zien. Zoals het vestingstadje Woudrichem waar we niet stopten en waar ik later spijt van had maar ik maakte wel een foto van de mooie entree van het plaatsje. Op de kaart had ik namelijk een bezienswaardigheid in de buurt van Woudrichem opgemerkt waar we graag naar toe wilden maar we konden de juiste toegangsweg niet vinden. Valt ook niet mee met al dat water daar. Maar we kwamen er uiteindelijk na de uitleg van een vriendelijke mijnheer. Deze prachtige gekandelaberde bomen stonden als een soort poortwachters vlakbi

Al weken wordt er door een groep vrijwilligers gewerkt om het zwembad wat achter ons appartementencomplex ligt klaar te maken voor het nieuwe seizoen. Voordat zij aan de slag gingen is eerst de beschoeiing in opdracht van de gemeente rondom het terrein helemaal vernieuwd.  Nadat het zwembad leeg was heeft men de wanden schoongemaakt en zijn de voegen in het ondiepe bad vernieuwd. Het gras is al een paar keer gemaaid en onkruid is tussen de tegels weggehaald, Sinds een paar dagen zie ik rook uit de schoorsteen van het ketelhuis komen, het water is aan het opwarmen, morgen gaat het zwembad open. Met ruim 70 vrijwilligers beheert de stichting VOB twee zwembaden in de Krimpenerwaard: Zwembad  De Loete in Haastrecht en Ons Polderbad in Stolwijk. Beide baden werden ooit met sluiting bedreigd maar met de inzet en ondersteuning van veel vrijwilligers en bedrijven zijn de zwembaden gebleven en kunnen ze voortbestaan. Hier is heel wat strijd aan vooraf gegaan.  Ik heb jarenlang 's morgens in

Verleden jaar voorjaar liepen wij heel vaak de Zwarte Sternroute in de Berkenwoudse Driehoek. Een prachtig gebied daar en heerlijk rustig. De meeste mensen die er lopen hebben een verrekijker en/of fototoestel bij zich, vogelliefhebbers dus. Vogels zijn er dan ook genoeg te zien. Wij liepen gisteren een klein stukje van deze route om te kijken of ik er wat op de foto kon krijgen. Volgens mij kan deze grauwe gans links langer op één been staan dan ik, hij veranderde niet van houding toen ik stond te fotograferen. Het mooie fijne blad van een berkenboom. Als je daar door heen kijkt naar een blauwe lucht is je dag al goed. Deze witte reiger stond rustig tussen het riet, te wachten op....? Ze hebben altijd zo'n oudemannetjes uitstraling met die opgetrokken schouders. Dat vleugje groen aan de bomen, ik kijk er ieder voorjaar naar uit. Raapzaad, varens die zich ontrollen, heerlijk om te zien. Als je goed over de ruige weilanden keek zag je  hier en daar een zwaan op haar nest zitten. Bi