HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

We doen onze boodschappen altijd in Privas en daar vandaan loopt een groene fietsroute over een oud spoorwegtracé naar Le Pouzin aan de Rhône. Deze Voie douce de la Payre sluit dan weer aan op de Via Rhôna en de Dolce Via. Mooie namen en mogelijkheden genoeg dus. Het leek ons een leuk idee om boodschappen doen te combineren met een fietstocht en zo stapten we gisterochtend op de fiets richting de Rhône. De auto hadden we achtergelaten op een parkeerplaats aan de route vlakbij de winkels waar we altijd komen. We hadden al fietsend een mooi gezicht op de landerijen waar met grote sproeinstallaties de gewassen water kregen. De aankleding van de route is heel goed aangepakt.  Mooie picknicktafels overal, diverse parkeerplaatsen langs de route met op een daarvan zelfs een toilet en oplaadpunt voor fietsen. Overal bordjes waar je naar een dorp of een bezienswaardigheid kon afslaan. Nooit geweten dat een stukje van de weg af die we vaak met de auto rijden dit mooie kasteeltje ligt. We reden o

Een mooi klein verhaal (158 blz) over de liefde tussen twee jonge mensen die uit verschillende milieus komen en je voelt eigenlijk al snel dat het nooit iets kan worden met die liefde. Het verhaal gaat ook over de politieke onrust in Argentinië. Het is droevig, ontroerend en heel mooi geschreven.  Een pareltje.

In de bossen van de Ardèche, net als in alle bossen, gooien wilde zwijnen, eekhoorns en koekoeken geen afval weg en veroorzaken zij geen branden door onachtzaamheid.  Waarom niet doen wat zij doen?"... Walhker'S Fotografie (bosbrand van 17/06/2022 te St Priest - Freyssenet Dit bericht werd door de Gendarmerie van de Ardèche afgelopen week op Facebook geplaatsst. En dit zagen we afgelopen zondag toen we aan het fietsen waren door de mooie natuur van de Drôme. Zowel daar als in de Ardèche zijn verschillende bosbranden geweest. Freyssenet wat genoemd wordt in het bericht ligt hier maar twintig km vandaan. De meeste bosbranden ontstaan door menselijk handelen....!

Het was al jaren geleden dat we in de Drôme waren en ik wilde er graag weer eens heen om de lavendelvelden te zien bloeien. Het is zo'n mooi gezicht, daar krijg je niet gauw genoeg van.   Lavendel bloeit maar een paar maanden in het jaar, meestal tussen half juni tot het einde van juli of midden augustus. Wanneer de bloemen in bloei staan hangt af van het weer van de voorafgaande maanden, de locatie en de soort lavendel. Het was de afgelopen weken behoorlijk warm geweest dus ik gokte erop dat de meeste velden wel in bloei zouden staan en dat deden ze.  De hele regio daar kleurt paars en overal ruik je die heerlijk geur van lavendel. Een feest om langs al die mooie velden te fietsen. Ik heb genoten en ben weer voor een paar jaar tevreden gesteld.

We reden gisteren naar de andere kant van de Rhône, naar het departement Drôme waar we een fietstocht maakten. Op een steile heuvel daar staat een van de mooiste dorpen van Frankrijk, Le Poêt-Laval en hier zetten wij de auto neer op een parkeerplaats halverwege de heuvel. We wilden eerst dit mooie plaatsje bekijken zonder al te veel toeristen en gingen het laatste stuk verder omhoog met de fiets, autoverkeer in het dorp is verboden. Wat een geschiedenis heeft zo'n klein dorp. De Hospitaalridders van Sint Jan van Jeruzalem (later de Orde van Malta) besloten in de 12e eeuw  een commanderij op de heuvel van Poët-Laval te vestigen en boven in het dorp een kasteel met een donjon te bouwen. Ten tijde van de kruistochten diende het als tussenstop en toevluchtsoord voor pelgrims die naar het Heilige Land vertrokken. Het werd in de 13e en 15e eeuw verbouwd en tijdens de Revolutie geplunderd. Het hele dorp is in zijn middeleeuwse staat gebleven, zonder auto's of straatmeubilair en zelfs

De eerste potten zijn weer gevuld met onze lievelingsjam, aardbeien-rabarber. Na de warmte en de daarbij behorende droogte regent het hier al een paar dagen. Prima, want de gortdroge grond snakte naar water.  En die regen gaf mij de gelegenheid om eens wat jam in te gaan maken, er lag al genoeg fruit in de vriezer. En, ook niet onbelangrijk, er stonden nog maar drie potten jam in mijn jamkastje maar dat zijn er nu met die drie meegerekend precies dertig.  De jampotten gebruik ik ieder jaar weer alleen beginnen sommige deksels slecht te worden. Of ze sluiten niet goed meer of ze krijgen een roestplekje met als resultaat een gaatje in het deksel. Bij de GammVert kocht ik afgelopen week nieuwe deksels, die kan je daar los kopen voor zeventien cent per stuk. Natuurlijk staat zo'n rood geruit deksel wat leuker maar om dan maar die mooie glazen potten in de glasbak te gooien gaat me te ver.  Als het volgende week niet al de warm is ga ik weer door met jam inmaken want er ligt nog genoeg

 Bigorre-Les Maziaux zijn twee kleine gehuchten die aan elkaar grenzen en in de gemeente Saint Front in de Haute Loire liggen, wij bezochten ze afgelopen zondagmiddag. De eerste huizen werden meer dan 400 jaar geleden gebouwd, toen de eerste boeren kwamen zorgen voor de weiden, het land en de bossen in dit deel van de gemeente Saint Front.  Bijna alle huizen in Bigorre-Les Maziaux zijn gebouwd van steen en bedekt met riet of lauzes, twee soorten dakbedekking die typisch zijn voor deze streek. De duurste huizen hadden daken van lauzes, dikke en zware fonolietsteen, gewonnen uit plaatselijke steengroeven. De huizen van de kleine of middelgrote boer waren meestal bedekt met stro van de rogge die hij verbouwde. Wij namen aan dat die trapjes aan de gevel nodig waren om het het dak te onderhouden. Een rieten dak kan, als het regelmatig wordt onderhouden, tot 40 jaar meegaan voordat het stro volledig moet worden vervangen. Een lauze dak kan tot 200 jaar en meer meegaan, met weinig onderhoud. 

Op weg naar  Chaudeyrolles, het dorpje waar we afgelopen zondag hadden afgesproken met onze vrienden kwamen we deze kudde met paarden tegen. Prachtig vond ik ze, helemaal passend in dit landschap. Ik heb geen verstand van paarden maar deze deden me aan wilde paarden denken, het soort wat je in films over steppes ziet draven. Dit veulen heeft de witte manen van de moeder geërfd. De vachtkleur van de merrie is hier heel donkerbruin, de manen zwart en ook het veulen heeft zwarte manen. Dit leek me het oudste paard van de kudde, die grijze manen geven hem het uiterlijk van een oude wijze man. Paarden zijn echte kuddedieren, ze leven als het maar even mogelijk is in een groep. Heel veel paarden hebben echter geen keus omdat ze alleen op stal gehouden worden maar deze paarden hebben een goed leven zo met elkaar in de natuur.

Het Fête de la Musique is een van oorsprong Frans jaarlijks terugkerend muziekfestival op 21 juni, dat vooral amateurmuzikanten de kans geeft op te treden in een straatfeestachtige sfeer. Het wordt sinds 1982 in alle gemeentes van Frankrijk gevierd, en later ook buiten het land, in onder meer België en Duitsland. Op kleine schaal wordt het tegenwoordig ook in Nederland gevierd. Het feest is bedacht door de Amerikaan Joel Cohen in 1976, toen werkzaam bij Radio France. Zijn idee was om op de avond van de zomerwende zo veel mogelijk bandjes en andere muzikanten de straat op te laten gaan om de hele nacht muziek te maken. (info internet) Samen met vrienden hebben wij zo'n feest eens meegemaakt  in Aubenas waar overal in de stad bandjes optraden. Ontzettend leuk, de stad swingde. In de kleine dorpen hier rondom wordt er weinig aan gedaan. Maar de nieuwe uitbaters van het restaurantje in St. Julien du Gua maakten bekend dat zij een avond met hapjes vergezeld van muziek  gingen organise

Leuk uitgevoerd, dit fietsoplaadpunt. Ik heb er al meerdere van gezien nadat ik deze had gefotografeerd, eenmaal in je hoofd herken je ze onderweg. Er kunnen drie fietsen tegelijk in opgeladen worden. Degene die ik zag stonden op parkeerplaatsen.   Met het op de markt komen van sportieve e-bikes heeft het fietsen in heuvel- en bergachtige gebieden in Frankrijk een vlucht genomen. Ook ouderen kunnen nu een tocht maken met wat hoogteverschil en dat is goed te merken, wij zien veel leeftijdsgenoten op de fiets. Iedere fietser hier draagt een helm, voor jongere tot 12 jaar is het zelfs verplicht. Kijk maar eens op de site van Ardèche Tourisme wat er allemaal mogelijk is op de fiets in ons departement.

Deze twee stoeltjes kwamen we gisteren tegen tijdens een wandeling in de Haute-Loire, net boven de Ardèche.We hadden daar afgesproken met vrienden om weer eens lekker bij te praten en te lunchen. Maar eerst dus even in de benen. Als je die stoeltjes zo ziet staan keer je je automatisch om en kijk je even wat er te zien valt vanaf die plek. Ja, voor dit uitzicht wil een mens we even gaan zitten. Glooiende velden met in de verte een dorpje onder aan de helling. Een stukje voorbij de stoeltjes dit huis, volledig gerenoveerd. Mooi vonden wij maar we hebben altijd wel wat aan- of op te merken. Tsa, dat heb je als je zelf al veel  hebt verbouwd, dan heb je zo je mening over bepaalde zaken. We vonden het bijvoorbeeld jammer dat het leistenen dak niet verder doorgetrokken was maar ondertussen zijn we kenners genoeg om te weten dat zoiets veel geld kost. Weer wat verder dit 'opknappertje' maar wij hoeven alle vier niet meer, genoeg gedaan. Uit 1832 stamt dit kruis, dus bijna twee eeuwen