HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

In de herfst van 1995 vertrokken we met vrienden voor een week naar de Ardèche.  Gewerkt werd er niet, we deden alleen maar leuke dingen, onder andere een bezoek aan een schapenboerderij. En we reden naar het zuiden van de Ardèche waar we op bezoek gingen bij een wijnboer die ons alles uitlegde over het proces van de druivengroei en het wijnmaken. Het was een Belg, zo'n leuke man en hij nam echt de tijd voor ons. Hij werkte niet echt meer mee, zijn kinderen hadden het bedrijf overgenomen maar zo nu en dan een bezoeker ontvangen deed hem plezier, hij was trots op zijn produkt. We maakten de mooiste wandelingen, waren hier behoorlijk gestegen, dat ging in die tijd nog wat makkelijker met de knietjes. Ik kan me herinneren dat we hier verdwaald waren, ik snapte niets van onze route. Nu zou ik het zo weten want we staken hier de de rivier de Beaume over die uitkomt in de Ardèche en ik heb me gewoon in die bochten van die twee rivieren vergist. Het was mei 1996 en in de noordelijke Ardèc

De ergste wind hebben we nu wel gehad en die was stormachtig maar alles is buiten op zijn plek gebleven, gelukkig. We hadden veel stroomonderbrekingen zaterdagavond en nacht, waarschijnlijk veroorzaakt door die keiharde wind. Gistermorgen was het loodgrijs, geen lichte plek in de lucht te zien. Honder procent regen was er voorspeld en dat klopte helemaal. Toen wij gisteravond naar bed gingen regende het nog steeds, je kan beter zeggen, kwam het nog met  bakken uit de lucht.  De vooruitzichten zijn niet best, er wordt de hele week regen voorspeld. Om daaraan even te ontsnappen heb ik vrijdag al met een vooruitziende blik Sophie van het restaurantje in Saint Julien du Gua gebeld om een tafeltje te reserveren... even iets anders, misschien dat we nog bekenden tegenkomen, zou leuk zijn. Op weg naar Gua gistermiddag nam ik beneden bij het huis van Annie en Rudolph een foto van ons riviertje, normaal een kalm stroompje. Nu een bruisende rivier, ik geloof dat ik daar op die plek nog nooit zov

Het was hier gisteren nog steeds droog toen we uitgekeken waren op de rondwandeling van de koninklijke familie door een feestelijk Emmen. We hebben snel een paar boterhammen gegeten en zijn buiten aan het werk gegaan. Er moesten nog een paar planten in de border gezet worden en daarna zijn we ons gaan beraden wat te doen aangezien de weersverwachtingen niet best waren. Harde windstoten werden voorspeld en voor vandaag werd er zware regen verwacht. De jonge sla- en bietenplantjes werden afgedekt met kratten, die blaadjes zijn nog te teer om ze bloot te stellen aan de elementen. Verdorie, al twee stengels van de nieuwe rabarberplanten afgerukt door de wind die steeds heftiger begon te worden. Mart is boven in de garage een paar cementkuipen gaan halen waarmee de planten   beschermd konden worden. En de potten met geraniums en nog een ander bloeiend plantje werden in een beschermd hoekje bij de kelders gezet. We hebben zelfs nog wat tuinstoelen terug in hun winterberging gezet. Het kan hi

Deze prinses wenst jullie samen met ons een leuke en gezellige koningsdag. Hier in de Ardèche wordt net zoals gisteren veel regen voorspeld dus ik hoop dat men het in Nederland een stuk beter treft, wij gunnen het jullie van ganser harte. Dat slechte weer is een goede reden om vandaag onderuitgezakt op de bank met koffie en een gebakje de feestelijkheden in Emmen op tv te bekijken. Ik moet toch zien wat al die koninklijke hoogheden vanmorgen uit de kast getrokken hebben. Tsja, en dat gebakje, weer geen oranjetompoucen te krijgen,  Dit prinsesje, kleindochter van mijn jongere zus is net vier jaar geworden en gaat nu naar de basisschool wat ze reuze interessant vindt. Kan ze nog bijdehanter worden dan ze al is. Ze weet haar mondje wel te roeren. Ach, zit in de familie zullen we maar zeggen.

Een bezoekje aan de kwekerij in Aubenas combineren we met de wekelijkse boodschappen doen. In Privas gaan we naar de SuperU en in Aubenas naar de Intermarché. De afstand naar deze twee supermarkten bij ons vandaan is ongeveer gelijk zoals ook de kwaliteit en het aanbod. Een half uur rijden voor de boodschappen doe je niet zomaar, we denken er altijd van te voren goed over na of we nog iets anders nodig hebben. En deze keer stonden er rabarberplanten op mijn lijstje. En dan ben ik daar op die prachtige kwekerij en dan zie ik weer van alles. Prachtige Franse geraniums in verschillende kleuren staan naar mij te lonken en de kweker zoekt de mooiste voor me uit. Terwijl hij staat te praten plukt hij een paar verlepte bloemen uit de planten. Ik zie het mijn vader zo doen. Een soort automatisme. Ik loop de kas even in en daar zie ik mooie grote vlijtige liesjes staan. Ja, die wil ik ook voor op de cour, daar doen ze het in de schaduw altijd zo goed, echt tot de vorst intreedt. De potten voele

Niet ver van Ruoms doorkruisten we een dorre hoogvlakte bezaaid met kalksteenblokken- en platen. Hier vindt men de drie dolmens van Font Méjannes, het is ook de naam van de bron die de beek onderaan de vallei voedt.   Deze dolmens maken deel uit van de uitgestrekte necropolis van  Bourbouillet m et ongeveer vijftig dolmens die dateren van 3500 jaar voor Christus. Een necropolis is een begrip uit de oudheid, het slaat op een grote uitgestrekte begraafplaats.  De dolmens van Font Méjannes zijn het best bewaard gebleven. Er werd begraven in de holen van de dolmens. Deze necropolis werd al in de Romeinse tijd geplunderd. De Romeinen zochten naar brons om het om te smelten voor hergebruik. Een dolmen is een megalithisch grafmonument en een variant op het hunebed. Verschil zit in het feit dat de grote zwerfkeien die voor dolmen zijn gebruikt, zijn bewerkt tot relatief platte platen. Dolmens komen voor in Engeland, maar zijn vooral gevonden in Frankrijk. Ze bestaan gewoonlijk uit een grote

Net nadat we afgelopen zondag aan onze fietstocht in de zuidelijke Ardèche waren begonnen stopte ik even om een foto te nemen van de druivenvelden. Ik had mijn camera nog niet uit mijn stuurtas of Mart riep 'kijk eens achter je'. Daar kwamen ze, een kudde schapen, oh jongens, wat mooi.  Voor in de kudde een grote witte Tatra hond, ze komen uit Polen. Wat een pracht van een beest. Haha, echt weer iets voor mij, ik bleef te lang staan om foto's te nemen en de schapen stopten niet voor mij, die liepen gewoon door. Ik stond middenin een kudde schapen en knipte ook maar gewoon door. De herder keek eens om, gaf me een geruststellend knikje en ik bleef netjes staan tot alle schapen voorbij waren. Blijkbaar is de kudde en zijn herders gewend om zich te verplaatsen over de openbare weg want ze stoppen nergens voor, dan kunnen ze natuurlijk wel aan de gang blijven. Dus fietsers en auto's wringen zich in de kant en de honden hebben het druk met alles in goede banen te leiden. De b

  Het zou zondag in het zuiden van de Ardèche vijf graden warmer zijn dan bij ons dus reden wij naar Ruoms om daar met een fietstocht te beginnen. Strakblauw en vijftuin graden maar dat bleek niet warm genoeg te zijn als je die ijskoude noordenwind tegen had. En tegenwind heb je vaak op de fiets. Maar ik ga niet klagen want de de route was prachtig, hij krijgt een acht plus, en dat maakte veel goed. Hier waren we nog maar net begonnen en we kruisten met het fietspad waarop we reden de toegangsweg naar de camping waar mijn halve familie vaak komt. Over een paar weken gaan we op bezoek bij een van mijn zussen die daar dan voor weken verblijft. Ik kon het niet laten om 's avonds een appje naar een paar familieleden te sturen met de opmerking 'waar is dit'? Ze wisten het allemaal. Ongelooflijk, wat een water in de Ardèche, 's Zomers kan je vanaf de camping die rechtsachter ligt gewoon door het lage water naar dat eilandje lopen, dat hoef je nu niet te proberen. Aan de ander

Niet kapot te krijgen, mijn artisjok. Hij staat er al jaren en blijft maar mooi zijn. Een keer gaf hij bijna de geest maar kwam toch weer boven de grond. Ik heb rondom alle onderste oude bladeren weggetrokken, de grond wat koemestkorrels gegeven en dat is het. Ik vind het een koninklijke plant, kijk alleen maar eens naar dat prachtige blad Hier en daar zie ik een bloemetje in de aardbeienplantjes. Hard gaan ze nog niet, ze krijgen wel zon genoeg maar willen meer warmte en die is er nu niet  Staat er opeeens een hele grote pol met komkommerkruid aan de rand van de moestuin. Die blijft voorlopig in zijn geheel staan, al was het alleen maar om dat mooie tere bloemetje in die fijne kleur blauw. Terwijl ik deze foto van het mooie vijgenblad maakte kwam de zon opeens door de wolken en ja, dat maakte de foto af. Verder valt er nog niet zoveel te melden over de moestuin. Wel dat we hem wat kleiner gaan maken. We hebben geen aardappels en uien meer gepoot en zetten wat minder bonen. Meestal heb