HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

 Ik kom regelmatig in het museum 'Beelden aan Zee' omdat onze zoon er in de buurt woont. Wat eigenlijk weinig mensen weten is dat dit museum vlakbij, op de boulevard een permanente tentoonstelling met sprookjesbeelden heeft. De Amerikaanse beeldhouwer Tom Otterness boetseerde drieëntwintig beeldengroepen geïnspireerd op legenden over de zee, waarvan de grootste, de Haringeter dertien meter hoog is. Deze beelden werden in 2004 op de boulevard geplaatst.  De beelden van mensen en dieren verbeelden bekende verhalen als Gullivers reizen, Hans en Grietje, Pinokkio en Moby Dick. Verder zijn er minder bekende sprookjes als De leeuw en de muis, en Oh Lars, mijn jongen te zien.  De eerste vier foto's zijn van Gulliver die gevangen werd genomen op het eilandje Lilliput. Als je het beeld goed bekijkt zie je allerlei leuke details.  Zo bevinden zich op de grotere beelden soms nogal verstopte kleine poppetjes. Zie je het? Dit is het verhaal van Moby Dick

Vanaf Corn dalen we langzaam weer naar de rivier, ons verbazend over de grote, kasteelachtige huizen die we tegenkomen. In ieder dorp, hoe klein ook staan in dit gedeelte van het traject een paar van zulke 'burchten". We komen uit in Espagnac, een dorpje met prachtige oude huizen, de een nog mooier dan de ander en alles goed onderhouden. In de tuin bij een van die huizen een uit hout gesneden pelgrim. Bij zo'n mooi dorp hoort natuurlijk een mooi kerkje met daarnaast een oude priorij. En dan gaan we weer stijgen, flink stijgen zelfs maar de uitzichten zijn geweldig, hoe hoger we komen hoe meer we zien van de vallei onder ons. Langs de rivier die ver onder ons stroomt liggen kleine dorpjes met daar omheen velden, net lappendekens. In een ver verleden is er hier een mooie fontein gebouwd op een plek waar water uit de rotswand stroomt. Les Chateaux des Anglais, ook bekend als Rocas, kijken uit over de rivieren Lot en Célé. Ze vertellen ee

Dit was een pittige dag. We waren iets vergeten in de gîte en kwamen daar pas achter toen we al een stuk op weg waren. Gelukkig kregen we een lift van een vrouw die ons zag lopen tegen de richting in. Haar man liep ook de route, vertelde ze en ze bracht ons zelfs naar onze gîte en weer een flink stuk terug in de goede richting. Geweldig, zo'n engel op je pad! De kerk in het dorpje Faycelles. Fris drinkwater en een toilet in het dorp, wordt erg gewaardeerd door al de pelgrims die daar passeren. Het landschap verandert, we gaan over naar een kalkplateau waar we de komende dagen veel kenmerken van zullen zien. Niet in elke plaats zijn winkels. We vonden vanmorgen in Figeac wel een bakker dus brood hadden we maar bij het uitlopen van de stad zagen we nergens iets wat op een kruidenierswinkel leek. Jammer, dan moesten we het maar doen met wat er nog in de rugzakken zat. En dat was een doosje 'La Vache qui rit', smeerkaas dus, een paar bananen en de verse baque

We gingen op bezoek bij oudste zoon in Scheveningen maar maakten eerst nog even een wandelingetje, onder andere over de boulevard. Het was druk, het lijkt wel of het altijd druk is in Scheveningen, zeker op zondag. En er werd hard gewerkt want veel strandtenthouders waren aan het afbreken.     Het seizoen van de strandtenten eindigde zondag 6 oktober en dus werd er al vanaf 7 oktober afgebouwd. Maar dat betekent niet, dat alle grote beachclubs gelijk weg zijn. De strandtenthouders kunnen namelijk verlenging aanvragen zodat ze de herfstvakantie nog open kunnen blijven.  Die strandtenten bouwen vanaf 28 oktober af.  Het is een werk hoor, dat op- en afbouwen. Zoon heeft weleens meegeholpen, vrienden van hen hebben een strandtent. Grote ploegen mensen met allerlei materieel zijn een paar dagen hard bezig met dat karwei.  Al dat materiaal gaat in grote zeecontainers en die stonden in rijen te wachten. Dus tot gisteren kon je gezellig bij een haardvuurtje van een ko

Ik nam drie van deze flessen vanuit Frankrijk mee naar huis. Dochter Floor had er verleden jaar al eentje gehad, onze andere twee kinderen waren nu aan de beurt. En dan een fles voor mezelf, dat maakt drie. Ik koop ze op brocante markten, er zijn er nog genoeg te krijgen. Meestal betaal ik er maar een paar euro voor, dit grote model misschien wat meer. Er zijn wel handelaren die veel hogere prijzen vragen maar die loop ik voorbij. In Frankrijk had ik er weleens van die grijsgroene olijftakken in staan, heel mooi maar deze herfsttakken vind ik eigenlijk nog mooier. Het zal ook wel door de kleur komen, het geheel maakt me vrolijk. Wat ik ook op dit kastje zet, het staat altijd mooi. Of dat nu door de afmetingen komt of door al dat glas weet ik niet maar ik zal in ieder geval dit kastje niet gauw wegdoen. De zaadjes in deze lampionnetjes ga ik drogen en bewaren. Zo kan ik volgend voorjaar gaan proberen om mijn eigen plant op te kweken. Kijk eens bij Ageeth , die maak

We vertrokken deze ochtend gelijk met het Franse stel waar we mee op de foto staan. De eigenaar van de gîte neemt bij het vertrek van al zijn gasten een foto en die hangt hij dan op. In het midden staat  zijn vrouw die een voortreffelijke kokkin bleek te zijn. Het was een leuk echtpaar, zes maanden geleden waren ze met hun gîte begonnen en ze deden er alles aan om het hun gasten naar de zin te maken. Als ik omkijk om een foto te maken ligt Livinhac nog in nevelwolken maar de zon begint al krachtig zijn werk te doen. Het werd een prachtige dag, de temperatuur liep zelfs op naar zo'n 28 graden. Hier en daar komen we door een huizengroepje en na 5 km is Montredon het eerste plaatsje wat we passeren. Bij de kerk is een speciaal gebouwtje voor de pelgrims waar we koffie kunnen krijgen (niet op de foto) waar we dankbaar gebruik van maken. Hier lopen we nog hoog maar het laatste gedeelte van de route van deze dag gaat steil naar beneden, naar Figeac wat in he

We verlaten Conques via de Porte du Barry waar de route door steile straatjes naar beneden loopt,  naar het rivierdal. Het laagste punt ligt bij oude pelgrimsbrug, de Pont des Roumieux over de rivier de Dourdou en meteen na de brug gaan we klimmen, steil omhoog. We kunnen even op adem komen bij een kapelletjes wat tegen de rotswand is gebouwd, iedereen staat daar uit te puffen en dan klimmen we verder, de trui is al lang uit. Boven wacht een prachtig uitzicht over de velden, de damp is verdwenen en we zien steeds meer blauw in de lucht. Weer een kapelletje, we zouden er vandaag drie tegenkomen, deze neem ik maar even op de foto. Het is de kapel van St. Roch die op het hoogste punt van vandaag ligt, 595 m. Natuurlijk loop ik even naar binnen waar ik deze moderne glas in loodramen zie, tegenover elkaar in de zijmuren. Hoog zitten we hier, dat is wel te zien. Het asfaltweggetje is bijna niet bereden en het is geen straf om er over heen te lopen met vri