In een stille vallei op weg naar Estaing, terwijl we die dag al zoveel moois gezien hebben, komen we dit bijzondere dubbelkerkje van Saint-Pierre-de-Bessuéjouls tegen. Het
ligt daar vergeten, midden in de natuur en als gewone toerist zou je het hier zeker
niet gaan zoeken. Het is Romaanse bouwkunst waarvan de oudste delen uit de 11de
eeuw stammen.
Het kerkje is van roze zandsteen, eenvoudig maar erg mooi en erboven moet nog een kapel liggen die nog mooier is, te bereiken via een nauwe trap. Die trap vind ik eigenlijk maar niets maar ik ben nieuwsgierig, wil het daarboven ook graag zien.
Voor de foto heb ik me even omgedraaid wat maar net aan ging. Hier moet het verstand even op nul en de blik op oneindig om boven te komen..
Maar daar heb ik er geen spijt van want op de
eerste verdieping van de klokkentoren ligt een kapel, een juweel van romaanse kunst. Dit wordt
ook wel een luchtkapel genoemd en het heeft gewerkte- kolomkoppen en vlechtwerk en
een altaar uit de 12de eeuw.
Wat zijn de handwerklieden in die tijd toch meesters in de beeldhouwkunst geweest.
Het mooiste kapiteel (het bovenste deel van een zuil) wordt door twee centauren ondersteund, hun
hoofden vullen de hoeken, op hun rug is een zeemeermin met een dubbele staart
in een prachtige decoratieve compositie.
Wat we hier zien is van een ongekende schoonheid. We blijven maar kijken en hoewel de kapel niet groot is, ongeveer zes meter lang en zeven tot acht meter hoog, valt ons oog iedere keer weer op wat anders. Door de steen die is gebruikt heeft het geheel een roze uitstraling, echt heel mooi.
Onvoorstelbaar dat zoiets moois de tand des tijds heeft doostaan, bewaard is gebleven om door ons gezien te kunnen worden. Een getuigenis van middeleeuwse beschaving wat zover afstaat van onze huidige wereld die winstgevend en efficiënt moet zijn.
25 september 2019
25 september 2019
Reacties