
Langs de Via Podiensis is het één van de meest bijzonder plaatsen waar alle pelgrims vanaf de middeleeuwen langs moesten op hun weg naar Santiago om Sainte-Foy eer te bewijzen en haar hulp in te roepen.
Zo'n mooi plaatsje wordt natuurlijk druk bezocht, niet alleen door pelgrims. Gelukkig worden auto's geweerd, er zijn twee grote parkeerterreinen rondom het dorp.

Dit is de achterkant van de grote Romaanse kerk die stamt uit de 11e eeuw.
Aan de andere kant, dus achter de kerk staat ons onderkomen voor de nacht, Een groot, kloosterachtig gebouw waar vroeger de monniken sliepen.
We zullen niet de enigen zijn vannacht, dat is duidelijk.
Via een diep uitgesleten natuurstenen wenteltrap komen we op de slaapverdieping, het is de eerste slaapzaal die we treffen maar ik heb dankzij mijn oordoppen toch goed geslapen.
Het prachtige houten plafond van de eetzaal met kroonluchter. We zaten er 's avond met 55 pelgrims te eten, alles verzorgd door vrijwilligers. Het smaakte voortreffelijk.
Met deze dames die met een ezel liepen hadden we al
verschillende keren een praatje gemaakt en ook een keer in dezelfde gîte
geslapen. Zij mochten de ezel voor de nacht in een weitje zetten achter de kerk
en toen ik de volgende ochtend uit het raam van onze slaapzaal keek zag ik dat
het beest aan een rozenstruik stond te knabbelen op het kerkhof wat onder ons
raam lag.
Anderhalve eeuw geleden was de Abdijkerk bijna afgebroken,
beschadigd door brand en godsdienstoorlogen. Gelukkig is het tijdig erkend als
monument en hersteld.

De binnenkant van de kerk was ook het bekijken waard, daar laat ik later nog wat van zien.
27 september 2019
27 september 2019
Reacties
Fijn weekend.
Groeten
Mara
Lies
Jullie overnachting vind ik wel héél bijzonder. Net als de "diep uitgesleten natuurstenen wenteltrap."
Lieve groet