HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Iedereen een fleurig Pasen toegewenst met een beetje zon zo nu en dan. Mijn tulpen houden het op een treurig Pasen. Verwen ik mezelf gisteren met twee bossen mooie tulpen, laat ze een nachtje in de verpakking in de bijkeuken staan en zet ze vanmorgen in een vaas, krijg ik dit als resultaat. Slap, helemaal slap! Ik heb heel wat bossen tulpen in een vaas gezet, mijn vader teelde ze zelf, maar dit nog nooit meegemaakt. Ik heb er nu een paar koperen centen bijgegooid, hoop op resultaat. Wat ook nog weleens wil helpen is om ze een nachtje stijf in een krant te rollen. Kom ik bij het volgende probleem, ik heb geen krant in huis!

Een heerlijke middag met kinderen en kleinkinderen doorgebracht. Laat het buiten maar koud zijn, binnen was het warm en gezellig. Schoondochter Christianne had een tapasmiddag georganiseerd en we hadden allemaal lekkere hapjes meegenomen. Vooral dochter Floor had flink haar best gedaan en samen met een goed wijntje was het natuurlijk smullen. Als je daarbij nog optelt het plezier wat we allemaal hebben in die drie heerlijke kleinzoons dan kan je zeggen dat de middag zeer geslaagd was. 

Een mens ontwikkelt in de loop der tijd van die gewoontes, prettig, dat geeft vastigheid in je leven. Zo stoppen we 's morgensvroeg op de dag van vertrek altijd onderweg bij deze bakkerij. Hij ligt prettig aan een rotonde, groot parkeerterrein ervoor en na onze aankoop schieten we zo de route national 7 op die ons voert naar Valence en de péage. Die aankoop bestaat altijd uit hetzelfde. Een pain aux raisins voor het ontbijt, een chausson aux pommes voor bij de koffie om een uur of tien en als lunch, we zijn dan inmiddels in Luxemburg, een baguette au thon. Grote kan koffie mee, af en toe wat fruit en zo komen wij de dag wel door. Oh ja, en ik heb altijd een blik met muntdrop vermengd met pepermunt bij me.

Er zijn op het laatste moment, morgen gaan we naar Nederland, nog wat lampen opgehangen. Lastig voor mij, nu moest ik toch echt een beslissing nemen over welke lampen op de slaapkamers kwamen en welke in de hal. Ten einde raad heb ik de mannen maar mee laten beslissen en ze waren unaniem, deze moesten in de twee slaapkamers van de gîte komen. Eigenlijk was ik het wel met ze eens en aldus geschiedde. Veel van de lampen, ook deze, komen van Marktplaats waar ik al heel wat leuke koopjes heb gedaan.

De laatste grote vloer ligt bijna in. De foto is vroeg in de middag genomen, er rest nu nog een klein stukje bij de deur wat morgen gestort wordt. Daarna moeten er nog twee kleine afwerkvloeren, van de hal in ons huis en de tuinkamer, maar dat zijn niemendalletjes volgens onze bouwvakkers. Dit was een "project", met veel voorbereiding en hard aanpoten om het nagenoeg in één dag klaar te krijgen. De Paasvakantie is verdiend. Ook een beetje voor mij, want ik heb vandaag hard in de tuin gewerkt, wat geen straf was met dat zonnetje. Border en gras mest gegeven, fruitstruiken en rozen gesnoeid en nog wat ander gerommel.

Moderne kunst op de vloer van de woonkamer. Het is de vloerverwarming die gelegd is en morgen gaat de zand-cement vloer erop. Mart is voor de tweede keer vanmiddag onderweg om een aanhanger zand te halen en hij zal morgen waarschijnlijk nog wel een keer moeten. Op de foto is aardig te zien hoe groot die kamer wel is, ik heb niet eens het hele vloeroppervlak genomen. Ook is te zien (klik op de foto voor een vergroting) dat de rechterwand al gestuct is, de linker moet nog gedaan worden

Vandaag vond onze Franse les plaats in het theater van Privas. Men heeft daar een expositieruimte met op dit moment en fototentoonstelling van Beatrix von Conta. De foto's gingen allemaal over water en dan met name wat er te zien is langs de grote en kleine rivieren in deze omgeving. Ik heb genoten van de foto's maar ook van Mireille, de dame rechts op de foto. Zij heeft jarenlang bij het theater gewerkt, o.a. exposities organiseren, is nu gepensioneerd maar als vrijwilligsters nog steeds aan het theater verbonden en tevens een van onze professeures. Zij leert je van de Franse taal houden, een fantastisch mens. De foto's zijn genomen met mijn telefoon. Sommige mensen kunnen daar uitstekende foto's mee maken, ik dus niet! 

Mijn favoriete brocantemarkt is in La Voulte sur Rhône en deze wordt iedere 4e zondag in de maand gehouden. Zowel afgelopen januari als februari was het vreselijk slecht weer met veel sneeuw, dus jammer voor mij, geen brocante. Het beetje regen van vandaag weerhield ons er niet van om te gaan, we hadden gewoon zin in een uitstapje. Er waren inderdaad weinig handelaren, maar desondanks bemachtigde ik twee mooi potten. Vooral de rechtse is fraai, ik weet er al een plekje voor. 

Al rijdend door het Eyrieuxdal op weg naar Valence kun je merken dat daar het voorjaar toch echt begonnen is. De eerste perzikbomen staan in volle bloei en op andere velden zie je een voorzichtige roze waas komen. Op onze hoogte bloeit er nog niets, alhoewel in het krentenboompje de knoppen aardig beginnen te zwellen. Nog even geduld!

Tussen het grotere werk door wordt er wat aan de afwerking gedaan zoals plinten afsmeren en deuren plamuren. Het tegelwerk in onze slaapkamer boven en in de toilet daarnaast is klaar, het moet nog wel gevoegd worden. In de  grote woonkamer van de gîte is het plafond en de achterwand gestuct en is men nu bezig de muren te voegen. Als dat klaar is kunnen de slangen van de vloerverwarming gelegd worden en kan de afwerkvloer erop. De mannen willen dat nog voor het Paasreces gedaan hebben, ik heb er zo mijn twijfels over of we dat wel gaan redden..... 

Op mijn knieën voor de border heb ik vandaag de lente gevierd. Op de hellingen om me heen nog aardig wat sneeuw maar met het zonnetje op mijn rug en mijn neus tussen de planten was het  genieten. Alle planten hebben de lange winter goed overleefd, er is niets bevroren. Het heeft ook niet uitzonderlijk hard gevroren en er lag vaak sneeuw, wat een beschermend dek geeft aan de planten. Er staan juist veel zaailingen, het meeste laat ik maar staan, altijd een verrassing wat er uitkomt en wegtrekken kan altijd nog.

Franse les en boodschappen vanmorgen. Bij de GammVert pootaardappelen en uien gekocht voor de moestuin, die nog wel omgespit moet worden. Dat kan nog wel even wachten, want de aardappeltjes moeten eerst spruiten. Ik heb ze daarom in de tuinkamer achter het raam gezet, daar blijven ze een paar weken staan en dan mogen ze de grond in. Ondertussen gaan mijn mannen lekker door, de laatste tegels in onze slaapkamer worden hier gelegd.

Het begint wat zachter te worden buiten met veel zon, daar heb ik van geprofiteerd. Mijn vetplanten achter de tuinmuur vandaan gehaald, plateautje schoongemaakt, violen in potten en manden en overal wat neergezet. De leistenen die daar tegen de muur staan moeten ooit dit beton gaan bedekken, maar daar is nu nog geen tijd voor. Niet erg, ik ben hier al weer tevreden mee en verklaar vanaf vandaag het tuinseizoen geopend!.

Ik krijg een joekel van een inloopkast, bijna een kamer. Tegen de muur die hier gestuuct wordt komen de Lundia kasten te staan die we uit Nederland meegenomen hebben. Stonden vroeger op de slaaapkamers van de kinderen. Aan de andere kant van die muur komt ons bed te staan waaruit we door de grote ramen zo naar de hemel kunnen kijken. In die slaapkamer is het laatste deel van de wand dichtgemaakt, daarachter is de woonkamer van de gîte. Aan beide kanten dubbele gipsplaten met daartussen dik geluidisolatie zal er voor zorgen dat we niets horen. Ik sta te popelen om die kamer in te gaan richten! 

Vandaag broer Joop weggebracht naar het vliegveld van Grenoble, vanwaar hij in anderhalf uur in Rotterdam zal zijn. Op de terugweg door de Vercors langs de rivier de Isère gereden, een mooi stukje Frankrijk. Droog daar en geen sneeuw. Bij ons viel gisteravond een flink pak sneeuw en vanmorgen begon het te regenen en het is nog niet opgehouden. Ons kleine riviertje is tweemaal zo breed als normaal.

Helemaal verliefd stonden Mart en mijn broer Joop in de grote bouwmarkt te staren naar een rek met gereedschappen. De voors en tegens van een bepaald apparaat werden afgewogen en uiteindelijk gingen de mannen tot aankoop van dit breekijzer over. Volgens mij is het ook nog zo dat hoe groter zo'n ding is hoe mooier, in de ogen van een man dan. Maar goed, er is ondertussen mee gewerkt en hij doet het goed. Voordeel voor mij is dat ik na twintig jaar eindelijk een fatsoenlijke afstap naar de kelder krijg.

Vandaag precies twee jaar geleden begon ik met mijn blog en tot op heden heb ik daar geen spijt van. Nog steeds vind ik het leuk om iedere dag een plaatje en een praatje te maken. In die twee jaar werd mijn blog bijna 40.000 keer gelezen en ik heb er leuke contacten door opgedaan. Al mijn trouwe lezers: bedankt voor jullie support. Ik blijf het leuk vinden als jullie een reactie plaatsen, een stimulans om door te gaan!    

Vakmensen hebben wij in huis. Wordt er  even uit de losse pols een opstapje naar een slaapkamer gemaakt, netjes afgevoegd en dan is dit het resultaat. Ondertussen is het tegelwerk op de beneden verdieping van de gîte klaar en wordt er in onze nieuwe slaapkamer getegeld. Keldervloertje is ook klaar en vandaag goedgekeurd wat betreft de afmetingen door de installateur van de verwarmingsketel. Achterin komen de olietanks en dan blijft er nog genoeg ruimte over voor de maaimachines waarvan we er nog steeds drie hebben....:) En verder kan ik nog vertellen dat het buiten sneeuwt en het voorjaar weer voorbij is. Toch te vroeg geweest met het wisselen van de kopfoto van mijn blog!

Al wandelend kom je van alles tegen in deze omgeving en aangezien ik behoorlijk nieuwsgierig ben sta ik vaak stil om even te kijken. Lopend door een gehucht met een paar oude huizen loer ik in schuren en op binnenplaatsen. Regelmatig zie je ergens onder een afdak een oude auto staan waarvoor in Nederland de liefhebber een hoop geld zou willen betalen. Door een open deur zag ik dit binnenplaatsje, ik deed een stap naar voren om een foto te maken en kreeg het gevoel dat ik vijftig jaar terug in de tijd stapte.

Ik heb vandaag niemand uit Nederland aan de telefoon of skype gehad dus weet niets over de weersomstandigheden daar, maar hier was het verrukkelijk. Aanvankelijk leek het niets te worden vanmorgen en ik aarzelde met het aanzetten van de wasmachine, maar in de loop van de morgen kwam de zon goed door en steeg te temperatuur. Lekker vanmiddag een poosje in mijn tuin gewerkt, de eerste meters van mijn border zijn schoon. Met de mannen buiten koffie gedronken en die was is kurkdroog.

Onze kleine kelder waar voorheen  het brandhout lag wordt in gereedheid gebracht om twee olietanks van elk 750 liter te herbergen. Nadat al het hout wat erin lag opgestookt was heeft Mart hem wat uitgegraven en gaat hij nu samen met Joop een vloertje storten. Mijn andere mannen zijn bijna  klaar met het tegelen van de benedenverdieping van de gîte, er wordt nu gevoegd en plinten gezet. Prettig als er vier man voor je bezig zijn, kan je zelf op je gemak naar Franse les en (veel) boodschappen doen.

  Voordat die mannen zich weer op allerlei werkzaamheden storten moest er vandaag eerst gewandeld worden. Het weer leende zich er wel voor, heerlijk zonnig. Ergens onder Aubenas hebben we een prachtige wandeling gemaakt, stijgend en dalend door het landschap, door kleine gehuchten en tweemaal de rivier de Ardêche overgestoken. We kregen in de middag nog een onweersbui over ons heen met regen en hagel. Maar na een kwartier schuilen in een onbewoond huis was het weer droog en kwam de zon weer door. Die broer van mij heeft de hele dag in zijn T-shirt gelopen, uitslover!  

We zijn er! Het was een lange rit, maar we zijn weer veilig met onszelf en de lading aangekomen. Mijn broer Joop is mee en dat was gezellig onderweg. Bij aankomst direct even gekeken wat de mannen gedaan hebben, die zijn een paar dagen geleden al begonnen. En ja hoor, de eerste tegels liggen, wat staat dat aangekleed! We gaan nu aan de meegebrachte erwtensoep, dat zal smaken.

Nog een laatste Hollandse foto uit de Krimpenerwaard, morgenavond zijn we alweer op het Franse platteland. Nou ja, plat is het natuurlijk niet daar, maar landelijk beslist wel. Het is natuurlijk een voorrecht om van de ene mooie omgeving in een dag tijd op de andere mooie plek te komen en dat allebei je "thuis" te kunnen noemen. En ik weet nu al dat ik daar de draad moeiteloos weer oppak, alsof ik niet weg ben geweest. Kwestie van wennen!

Die mooie mand met violen kreeg ik afgelopen zondag van een lieve schoonzus en dat herinnerde me eraan dat ik nog wat violen moest kopen. Sneeuwvoorspelling of niet, als ik volgende week weer in Frankrijk ben ga ik manden en potten met violen vullen en zo het voorjaar afdwingen. Hoe vol die auto en aanhanger ook zijn, dit moet er nog bij kunnen!

Ikea Delft was goed te kombineren met Scheveningen, waar opa Sebas nog even voor kon lezen. Na een kleine week met van alles overal vandaan te halen beginnen auto en aanhanger al aardig vol te raken. Morgen die dertig zakken Rotband nog even laden en dan hebben we het geloof ik weer zo'n beetje. Komt er ooit een eind aan dat gesleep?

Ik had vandaag een afspraak op de Westhaven in Gouda waar ik met iemand gesproken heb over het maken van een website voor onze gîte. Het was mooi weer, ik had de fiets bij me dus dus het was heel aanlokkelijk om nog een rondje historisch Gouda te doen. Vlak achter de Westhaven ligt immers de Museumhaven met ligplaatsen voor historische schepen. Op de foto, genomen van de Mallegatsluis, zijn er een paar van te zien met daarachter, dominerend over de binnenstad, de St. Jan. Helemaal links is nog net molen de Rode Leeuw te zien. Dat is nou het leuke van een blog beheren. Omdat je dagelijks een foto nodig hebt ga je met andere ogen om je heen kijken. Ik woon bijna achtendertig jaar vlakbij Gouda en zie nu pas de schoonheid van deze plek!

Zo, dit is voorjaar! Onderweg uit Krimpen aan de IJssel kon ik het niet laten om even in het Loetbos te stoppen om een stukje te wandelen en een paar foto's te maken. Deze visser zat te genieten in het zonnetje en er liepen verschillende mensen lekker te wandelen. In Krimpen was ik bij Suze geweest, die mij al zo'n twintig jaar met grote regelmaat masseert. Behalve dat masseren stopt ze me altijd vol met goede raad betreffende mijn lijf. Ieder mens zou een Suze moeten hebben, voor mij is ze goud waard! Ik ben in ieder geval weer opgeknapt, door Suus en het mooie weer.

Mijn nieuwste aanwinsten waar ik heel blij mee ben. De kroonluchter komt boven de eettafel in ons eigen Franse huis te hangen, waar de spiegel komt weet ik nog niet. Of ik die, na een schoonmaakbeurt, zo laat of een ander kleurtje geef moet ook nog even sudderen. De inrichting van de twee Franse huizen, gaat net zoals in Stolwijk, een ratjetoe van stylen worden. Ik zet erin wat ik leuk vind op dit moment en stoor me niet aan een ander. De gîte gaat er wat stoer uitzien en ons eigen huis krijgt een zweempje romantiek, niet teveel, want dan wordt het weer zo zoet. Leuk om hier mee bezig te zijn!

Dat is het fijne van in Stolwijk zijn, dan komt er zomaar een schoondochter met een kleinzoon een bakkie doen. Twee van onze drie kinderen wonen op hetzelfde dorp, daarom alleen al ga ik nooit verhuizen naar een andere plaats en ga ik nooit permanent in Frankrijk wonen. Zo'n mannetje wat op zijn parmantige fiets zomaar voor je deur staat, daar wordt je toch helemaal gelukkig van!

We moesten vandaag over de Lek zijn, in de Alblasserwaard. Terwijl ik aan de  Noordzeekust ben geboren en getogen, maanden per jaar in een mooi deel van Frankrijk vertoef, blijf ik onze oude polders prachtig vinden, zelfs in de winter. We hebben eerst de pont over de Lek genomen en zijn daarna zijn zonder haast over allerlei kleine weggetjes naar onze bestemming gereden. Er waren veel wilgen geknot, goed dat het nog steeds gedaan wordt, want het is het behoud van deze boom. En wat zouden onze polders zijn zonder wilgen in de kant?