HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Dank jullie wel, merci beaucoup! Voor de vele bezoeken aan mijn blog, dit jaar zelfs 46.900 pagevieuws! Voor alle lieve, leuke en grappige reacties. Voor alle lieve en leuke mailtjes. Aan alle trouwe lezers een welgemeend gelukkig nieuwjaar. Dat 2014 alles mag brengen wat je wenst. Maar bovenal wens ik iedereen een goede gezondheid. Au revoir, waar en wanneer dan ook.

Wij wonen in een boerendorp met een landelijke omgeving, dus is dit een normaal beeld voor ons. Er rijden hier de hele dag door tractoren, grote en kleine, oude en nieuwe. Behalve veel boeren hebben we hier ook een paar loonbedrijven die vaak van dat hele grote materiaal hebben. Voor ons is het gewoon, maar onze twee jongste kleinzoons kijken nog iedere keer verrukt op als ze het geluid van een tractor horen.

Tien jaar werd Thijs, onze oudste kleinzoon vandaag. Zoals iedere jongen van die leeftijd is hij af en toe vervelend, maar dat is echt maar heel weinig. Verder is het gewoon een lieve, sportieve knul met een tien voor gym op zijn rapport, die het goed doet op school en waar we ontzettend trots op zijn. Gisteravond zaten zijn andere opa en oma bij ons aan tafel en spraken we de wens uit dat we het mee mogen maken dat hij met zijn eerste vriendinnetje thuis komt!

Vanavond krijgen we eters maar omdat ik alles gisteren al voorbereid had was er vanmiddag genoeg ruimte voor een wandeling. Dochter Floor wilde mee maar dan wel iets anders dan de Stolwijkse polders. We startten in Harmelen en liepen bij Putkop onder het spoor richting Woerden. Op die plek vond in januari 1962 de ernstigste treinramp in de Nederlandse geschiedenis plaats, waarbij bijna honderd mensen om het leven kwamen. Toen we verder liepen was goed te zien hoe dicht de bebouwing van Woerden oprukt naar Harmelen. Floor vond bij nader inzien de polders rondom Stolwijk toch mooier en we gaven haar gelijk.

Het was weer ontzetten gezellig, het kerstfeest met onze kinderen gisteren. Iedereen was in opperbeste stemming, getuige de foto's. Wilde Luuk dan geen kerstmuts op, precies zijn vader dat kind, Sebas had er geen moeite mee en trok er ook nog een paar gekke gezichten bij. Die twee hierboven gingen zelfs een showtje opvoeren. Ja, ingetogen Kerst is er bij ons niet bij. Jacek had hele mooie wijnen meegenomen, Floor prachtige kaasjes en mijn gerechten waren prima gelukt, vooral mijn zalmtartaar kreeg veel complimenten. 

Ik weet zeker dat ik vanavond na alle drukte van de kerstmaaltijd geen puf meer heb om een blog te maken, daarom een foto van verleden week die ik maakte in de Bovenkerkse buurt. Deze oude boerderij is in andere handen overgegaan en wordt nu verbouwd. Hij was in slechte staat maar nu wordt er toch weer wat moois van gemaakt. Het dak is helemaal vernieuwd en de rietdekker is nu bezig de kap te dekken. Het werk wordt uitgevoerd door een aannemer die gespecialiseerd is in het renoveren van oude gebouwen en kerken. Ik beloof jullie een foto als de klus klaar is.

Omdat het bij de ouders van een van de schoondochters thuis beter uitkomt om daar eerste kerstdag te zijn vieren wij kerst op tweede kerstdag met de kinderen. Het maakt ons niet uit, al doen we het derde kerstdag, als je maar bij elkaar komt. Dus hadden wij vandaag alle tijd om een stevige wandeling te maken, zelfs het weer werkte mee. Van Noordwijk naar Katwijk gelopen door het duin en over strand terug. We waren beslist niet de enige en toen we later van Noordwijk over de Duinweg naar Noordwijkerhout reden was daar ieder parkeerplekje bezet. Nederland genoot van het mooie weer!

Ik wens alle lezers van mijn blog een warm en gezellig kerstfeest toe te midden van familie of vrienden. Maar ook als je alleen bent hoop ik dat je een fijne kerst hebt met warmte in je hart.

In deze tijd van het jaar is het extra leuk om een etentje te geven, tafel feestelijk gedekt, kerstboomlichtjes aan, extra veel kaarsen, buiten guur en binnen behaaglijk. We hadden een broer en zus van mij uitgenodigd met hun partners en hebben een gezellige namiddag en avond gehad. Oude verhalen van toen we kind waren gingen natuurlijk weer over tafel en ik hoorde zelfs nog een anekdote over mijn moeder die ik nog niet kende. Met elkaar heb je als familie een schat aan herinneringen.

We wilden net een stukje gaan wandelen toen de brandweer uitrukte, schoorsteenbrand in Schoonouwen. Vierentwintig jaar hebben we vlak voor de brandweer garage gewoond, nu wonen een klein stukje verder. We waren altijd goede slapers, maar voordat de brandweersirene te horen was wisten wij al dat er brand was. We konden aan de rennende voetstappen horen wie er aankwam en Mart herkende zelfs de auto's die aan kwamen scheuren. Er kwam een keer iemand op de fiets zo hard de hoek om dat hij de regenpijp van ons huis reed. Het blijft altijd spannend, ook wat beangstigend, als dan de sirene aangaat en de auto wegrijdt. Wat zullen ze aantreffen?

Ik gebruik deze vaas alleen maar met de kerst, veel te groot voor normaal gebruik. Maar om deze tijd gaan er witte bloemen in met dat mooie grijze eucalyptus. Als ik om me heen kijk zijn eigenlijk al mijn kerstversieringen in witte tinten. Niet dat ik mee doe aan de 'kerstmode' hoor, want mijn kerstballen heb ik al jaren. Ik hou van die rustige tinten, ben niet zo'n uitbundige versierder.

Rond deze tijd bak ik altijd een kersttulband, hij staat nu in de oven. Lekker met rozijnen geweekt in rum. Terwijl ik ermee bezig was kwam Luuk met zusje Saar en mama Christianne binnen. Dat kwam goed uit, kon hij de schaal uitlikken. Handen, armen, zijn toet en de vloer zaten onder het cakedeeg, maar dat is allemaal te verhelpen. Luuk vond het lekker!

Het werd me vanmorgen niet makkelijk gemaakt om het Bleuland ziekenhuis in Gouda te bezoeken. Allereerst een toegangsweg afgesloten voor het verkeer, noodreparatie aan het wegdek dus een stuk omrijden om alsnog het parkeerterrein op te kunnen rijden. Jammer mevrouw, de parkeergarage is vol en door de verbouwing zijn er verder geen parkeerplaatsen beschikbaar. U kunt proberen in de woonwijk hier achter uw auto kwijt te raken. Drie straten verder lukte me dat. In de stromende regen teruggelopen waar ik voor de ingang van de polikliniek te horen kreeg dat deze ingang helaas gesloten was en ik gebruik mocht maken van de nieuwe hoofdingang. Weer verder gelopen, nog steeds in de regen. In de grote nieuwe hal stonden veel mensen, net als ik, volkomen gedesoriënteerd te staren naar al die bordjes met nieuwe routes. Gelukkig waren er veel vrijwilligers aanwezig om je op weg te helpen en bereikte ik, een pietsie te laat, eindelijk de afdeling waar ik een afspraak had. Tegenwoordig probeer ik i

Hij staat al jaren in onze schuur, ooit gekocht via Marktpaats, deze Franklin kachel. Het is de bedoeling dat hij ooit in Frankrijk komt te staan. Hij kan branden met zowel de deurtjes dicht als open, een echte sfeerkachel. Mart is begonnen met de staalborstel, wat aan de buitenkant al te zien is. Vanmorgen zijn we bij de kachelboer geweest om materiaal te kopen om hem te repareren en op te knappen en aangezien manlief in het verleden in het familiebedrijf heel wat kachelonderhoud heeft gedaan denk ik wel dat het goed gaat komen met dit oude beestje. T.z.t. krijgen jullie een foto te zien als hij staat te pronken in het Franse huis.

Het valt in deze donkere dagen voor Kerstmis natuurlijk niet mee om iedere dag een geschikte foto te maken. De dagen zijn kort zodat je niet veel tijd hebt om met goed licht te fotograferen en een mens zit in deze tijd van het jaar meer binnen dan buiten. Echt spannende dingen ondernemen we deze week ook niet, dus dan wordt het teruggrijpen in het fotoarchief. Deze is van verleden week, toen we een paar uurtjes op de Scheveningse kleinzoons pasten. Sebas heeft rond de Kerst al de zomer in zijn hoofd, hij liep de hele middag met zijn duikbril op zijn hoofd.

Wij wonen tussen twee rivieren, de Lek en de Hollandsche IJssel. Vanmorgen moest ik even in Hekendorp zijn wat aan de IJssel ligt tussen Oudewater en Haastrecht. Vanuit het dorp nam ik deze foto waar je aan de horizon het spoor ziet liggen, Utrecht richting Den Haag en Rotterdam. Daar weer achter ligt de snelweg, de A12. De lucht kleurde bijna zwart maar toch kwam er geen regen.

Deze foto is genomen vlakbij ons Franse huis en het zou zomaar kunnen dat het er daar op het ogenblik zo uitziet. Omdat ik de laatste twee weken erg bezig ben geweest met het bouwen aan een nieuwe site voor de gîte vond ik deze foto van onze mooie omgeving wel passend. Hij is nu klaar, de website voor ons vakantiehuis in de Ardèche . Ik ben er best trots op, heb wat hulp gekregen, bedankt Bas en Rob, maar heb het grootste deel toch zelf gedaan. En nu maar hopen op veel boekingen.

Toen we donderdag in Scheveningen op de boulevard een wandelingetje maakten met Sebas zagen we tot onze verbazing een grote kerststal ergens naast een terras staan. Dat had ik op die plek nooit verwacht. Behalve in kerken zie je in deze streken niet zo vaak een kerststal van dit formaat buiten staan. In Noord Brabant en Limburg is het gewoon, ik heb zelfs in het verleden wel kerststalwandelingen gemaakt . Ondertussen hebben we vanmiddag onze eigen kleine kerststal opgezet, ben ik ook tevreden mee!

Onze kleindochter Saar groeit als kool, het gaat goed met haar. Iedere keer als ik haar zie, en dat is vaak want ze woont met haar ouders en broer Luuk vlakbij ons, heeft ze weer een andere schattige meisjesoutfit aan. Leuk, al die kleurtjes. Weer eens wat anders dan die stoere jongenskleding van de laatste jaren. Baby Saar, noemt Luuk haar en hij is heel lief voor zijn zusje.

Terwijl we vanmiddag samen met kleinzoon Sebas de Scheveningse boulevard oplopen valt ons onmiddellijk die vreemde rode mast op. Nooit gezien, wat is dat voor een ding, waar dient dat voor? Sebas wist het wel, een vuurtoren, zei hij beslist. Uiteindelijk hebben we het aan een voorbijganger gevraagd. Dat ding staat er al jaren, het is een reclamezuil. Nadat de pier een paar maanden geleden gesloten werd zijn alle reclameborden er af gehaald en dit is wat er van over gebleven is. Duidelijk, maar toch gek dat zo'n mast ons nu, ontmanteld, opeens opvalt.

Onze oudste zoon Jacek heeft samen met een vriend verschillende outlet wijnwinkels  en vanmorgen ben ik met schoondochter Christianne even een kijkje wezen nemen in de winkel in Reeuwijk. Omdat ze daar in een heel groot pand zitten was er de mogelijkheid een kerstmarkt te houden waaraan verschillende bedrijfjes meedoen. Het zag er heel leuk uit en er was veel belangstelling. De heren zelf waren niet aanwezig, ze moesten even heen en weer naar Reims in Noord Frankrijk om een partij niet geleverde champagne op te halen die de volgende dag weer door geleverd moest worden. Tsja, ondernemen schept verplichtingen.

Nadat ik heerlijk door Suze (mijn masseuse) was behandeld ben ik nog even het Loetbos ingelopen. Dit bos strekt zich uit langs het riviertje de Loet zo ongeveer van Berkenwoude tot Krimpen a/d IJssel. Er loopt een fietspad door en over allerlei wandelpaden met mooie bruggetjes kan je het hele gebied doorkruisen. Toen wij hier achtendertig jaar geleden kwamen wonen was het pas aangelegd en wandelden en fietsten wij hier vaak met onze, toen nog, kleine kinderen.

Ik ben nooit zo snel met het kerstversieren, even rust tussen twee feesten. Wilma, de eigenaresse van deze winkel was wel druk met alles in kerstsfeer te brengen binnen en buiten haar zaak. Logisch, zij moet het van deze tijd hebben maar ik hou me nog even in en ben daarom nog maar niet naar binnen gestapt. Vanmorgen alles opgeruimd wat met Sinterklaas te maken had en dan gaan we nu even een poosje gewoon doen.

Hij was goed geslaagd, de surprise voor Thijs, en terwijl hij stond te griezelen zag je dat hij genoot. Er werd meteen gedreigd door hem dat hij oma volgend jaar wel terug zou pakken. Goed zo Thijs, daar wilde ik je hebben. Het was weer ontzettend leuk, ons Sinterklaasfeest, met kadootjes, een paar surprises en heel veel gedichten. Mijn zelf gebreide sjaaltje voor Sebas werd door zijn moeder erg gewaardeerd en door zijn vader gepast. Sebas had het te druk met zijn nieuwe autootjes. 

We moesten er een eind voor rijden, maar het was interessant om eens te zien. Met een bus vol oud collega's van mijn werk bezochten we een steenkolenmijn in Valkenburg. We begonnen de kennismaking met de wereld van de mijnwerkers in een ondergrondse filmzaal, in mijnbouwstijl ingericht. Daar zagen we een promotie-film van de Staatsmijnen (DSM) uit het midden van de jaren zestig. Na de film bezochten we met een ex-mijnwerker de mijn. Het is nu niet meer voor te stellen onder welke omstandigheden die mensen moesten werken. Een hard leven! Na het bezoek aan de mijn werden we in de gelegenheid gesteld om de kerstmarkt in de grotten te bezoeken, maar daar stond zo'n geweldige rij mensen te wachten om naar binnen te mogen dat we dat maar aan ons voorbij hebben laten gaan. Veel leuker was het om met een paar mensen onder het genot van glaasje herinneringen op te halen aan onze  tijd bij een leuk bedrijf.

Dit viel me afgelopen week op, een parasiet op een knotwilg, ik denk dat het een berberis  is, zeker weten doe ik het niet. Je ziet wel meer dat een vreemde uitloper zicht nestelt op of in een boom, de met kerstmis veel gebruikte mistletoe oftewel de maretak is daar een goed voorbeeld van. Ik ben alleen naar buiten geweest voor de weekendboodschappen, tussen de buien door. Dat was wel nodig want morgen zijn we de hele dag weg en zondag hebben we hier een huis vol.

Dit was de Kleiweg in Gouda vroeg in de middag. Normaal is dit een zeer drukke winkelstraat, nu kon je er bijna een kanon afschieten zonder iemand te raken. Het was natuurlijk guur weer, maar dan toch verwacht je wat meer publiek op de middag voor het heerlijke avondje. Doen we echt zoveel inkopen vanaf de bank via internet? Ik in ieder geval wel, moest alleen even in Gouda zijn wegens een klein mankementje aan mijn bril wat zo verholpen was. Het laatste pakje waar ik nog op wachtte is vanmorgen keurig bezorg door die aardige jongen van PostNL. Wij vieren het feest zondag, maar iedereen die vanavond vol verwachting bij de schoorsteen zit wens ik een warme, gezellige avond toe.

Zomaar een kastje in mijn huis, met van die zomaar dingetjes erin. Maar wel dingen die me dierbaar zijn. Sommige van die kleine flesjes bijvoorbeeld heb ik een leven lang. Als kind bewaarde ik al de, in mijn ogen, mooie spullen die ik tegenkwam. Zo heb nog steeds het poezenblikje waar ik op de lagere school mijn bidprentjes  in bewaarde. Het hoort allemaal bij mijn leven, daarom krijgt het een plekje in mijn huis.

Niet in staat om iets anders te doen omdat ik vanmorgen door de gladdigheid een smak maakte en mijn hand wat kneusde heb ik bijna de hele dag achter de laptop doorgebracht. Wel heel nuttig want ik ben al aardig opgeschoten. Gisteravond heb ik met zoon Bas een opzet gemaakt voor een nieuwe site voor onze gîte en vandaag heb ik alle pagina's vormgegeven. Er moet nog wel het een en ander bijgeschaafd worden en hier en daar een probleempje opgelost worden, maar het gaat mooi worden. Ik heb strakke schouders van het bezig zijn, vanavond is die sauna dik verdiend!

Niet alleen is de meteorologische winter gisteren begonnen, ook het weer zelf wordt deze week winters, staat er in mijn krant. Voor mij hoeft het nog niet, ik heb nog slechte herinneringen aan afgelopen winter in het Franse huis. Kou, sneeuw, rommel, stof en een stel bouwvakkers, alhoewel, dit plaatje is toch wel weer mooi. Manlief gaat woensdag rijden vanuit Frankrijk, hoop dat hij het koufront voor is. Ik heb vandaag voor Pakjespiet gespeeld, alle kadootjes hebben een mooi papiertje. Nu de surprises en gedichten nog!

Wij wonen aan de Bovenkerkseweg en in het verlengde van onze straat ligt met dezelfde naam een sloot met aan weerskanten een weg. Dit noemt men bij ons een dubbele buurt. Rondom ons dorp liggen verschillende buurtschappen, ook enkele buurten. We hebben  o.a. Bovenkerk en Benedenkerk, Schoonouwen en Koolwijk en dan nog halverwege Gouda 't Beijersche.  Veel van die buurtschappen hebben ook nog hun eigen buurtvereniging  die een paar maal per jaar wel wat organiseert. Ook al wonen wij midden in de Randstad, het gaat er bij ons nog dorps aan toe.