HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Summer of Soul is een muzikale documentaire over het legendarische Harlem Cultural Festival van 1969.  De film bevat nooit eerder vertoonde concertoptredens van onder anderen B.B. King, Nina Simone, Sly & The Family Stone, Gladys Knight & The Pips en Stevie Wonder. Gedurende zes weken in de zomer van 1969, slechts 160 kilometer ten zuiden van Woodstock, werd het festival gefilmd in Mount Morris Park. Na die zomer zijn de beelden nooit meer gezien of vertoond – tot nu. De filmopnames van het festival worden gecombineerd met andere historische beelden uit die tijd en betrokkenen kijken terug. Iedereen is het erover eens dat het festival veel meer was dan alleen een muziekfestival. Ik was in de roemruchte jaren zeventig een soulkikker (jeugdtaal in die tijd) en hou nog steeds van die muziek. De film is in Nederland in première gegaan op 19 augustus en nu maar hopen dat hij nog ergens te zien is als ik in oktober terug kom in ons landje want op een groot scherm met al die muziek om

Het Lac d'Issarlès is een volmaakt rond meer en dat komt door zijn vulkanische oorsprong, het is een kratermeer. Er loopt een mooie wandelpad om heen wat wij gisteren liepen. Het pad loopt langs steile hellingen begroeid met beuken en door wat meer open gebied met wilgen en berken. De wortels van de bomen, kaal geslagen door het water hadden allerlei grillige vormen. Deze grotwoning diende tot 1928 als woning van een visserijopzichter. De meeste stukken waren makkelijke wandelpaden tussen de bomen met naar rechts uitzicht op het meer. Maar je kon ook kiezen voor een wat uitdagender deel wat wij niet konden laten, daar kwam wat klauter- en klimwerk aan te pas. Ook de grond onder deze bank was wat weggeslagen en dat zorgde er voor dat de bank hoog boven het terrein stond, we konden er maar net op wippen. In ieder geval konden we de benen lekker laten bungelen. Het water was heel helder en toen ik iemand zag zwemmen ben ik de temperatuur eens gaan voelen. Die was prima om te zwemmen,

Tijdens een van onze bezoekjes aan de brocantemarkt van La Voulte zagen we deze bromfiets te koop staan en ik nam die schoonheid natuurlijk op de foto. We hebben hem uitvoerig staan te bewonderen en waren niet de enige, er stond een kring belangstellenden om heen. Voor zover ik heb kunnen nagaan is Motavit een Frans merk en is deze bromfiets van de vijftiger of zestiger jaren.  Hoe is deze bromfiets in zo'n perfecte staat gebleven? Er zat geen spatje roest op, alles glom en blonk. En kijk eens naar die mooi leren tassen, aan die rode biesjes te zien horen ze bij de bromfiets. Toch laten de riempjes zien dat de bromfiets gebruikt is.  Het was nog vroeg in de ochtend maar hij was al verkocht, voor 1.000 euro van eigenaar verwisseld.  Die nieuwe bezitter  is waarschijnlijk een echte liefhebber, hij heeft misschien wel een museumpje thuis.  Of hij zet de bromfiets in zijn woonkamer neer, dat is tegenwoordig helemaal niet gek.

De wandeling van zondag ging goed dus dat nodigde uit om ook een fietstochtje te gaan maken. Geen klimwerk en daarom kozen we voor een van de oude spoorwegtracés die vrijwel vlak zijn. Men is er al een paar jaar mee bezig om van die oude spoorbanen fiets/wandelpaden te maken en er wordt telkens weer een stukje aangebreid. Fietsten we verleden jaar nog van Vogué naar Ruoms, dit jaar konden we al wat eerder starten, bij Saint-Sernin, net onder Aubenas. In die plaats dronken eerst een kopje koffie. We stopten even ter hoogte van Vogué om over de rivier de Ardèche een foto te maken van het mooie stadje. Mocht je op je volgende vakantie in de Ardèche zijn en ook willen fietsen, kijk hier dan even naar de verschillende routes. Fietsen, ook elektrische zijn overal te huur. Het is ruim 20 km naar Ruoms dus daar ben je op een elektrische fiets snel. Net buiten Ruoms, in de wijk Chapoulière aten we op een beschaduwd terras. Erg lekker, een adresje om te onthouden. Naast het mooie oude hekwerk i

Een van de laatste veteranen van het grote Leger las ik op dit graf. Het was trouwens een heel eenvoudig graf, een stenen plaat zonder versierselen, met alleen dit marmeren vierkantje waarop de tekst die me intrigeerde. Hier wilde ik meer van weten, dit werd een onderzoekje. De Grande Armée was de benaming voor de grote multinationale legers die Napoleon begin 19e eeuw op de been bracht. Al in de tijd van de Franse Revolutie vormden zich revolutionaire legers. Het eerste leger dat tot Grande Armée werd gedoopt was een 200.000 man tellende legermacht die zich in 1803-1805 in Boulogne had verzameld voor een invasie van Engeland. Na het uitbreken van de Derde Coalitieoorlog in 1805 werd het leger hernoemd tot Grande Armée en naar de Duitse grens bevolen.  Naarmate Napoleons macht in Europa groeide, groeide ook het Grande Armée in grootte. De maximale grootte bereikte het leger in 1812, voor de campagne tegen Rusland. Het bestond toen uit ruim 600.000 man, waaronder rond de 300 000 Frans

Oude kerkhoven in Frankrijk zijn vaak juweeltjes, een bezoekje meer dan waard. Dus toen we afgelopen zondag met onze vrienden Vernoux en Vivarais uitliepen en een kerkhof passeerden namen we daar natuurlijk een kijkje. Een deel van deze begraafplaats werd ingenomen door wel hele oude graven, de meesten met prachtig oud hekwerk. Wij hebben ooit weleens geprobeerd zo'n oud stuk hek te kopen maar vonden uiteindelijk de prijs te hoog. De meesten van deze graven zijn familiegraven, bij sommige zie je van generatie op generatie dezelfde voornaam staan. Mooie tuinvazen, verweerd van ouderdom, waren er ook genoeg te zien. Er stonden geweldige grote grafstenen en de data erop liepen terug tot halverwege de 18e eeuw. Hier had de natuur de overhand gekregen, van de grafsteen was niets meer te zien.

Aan grote klussen is Mart dit jaar niet toegekomen, het heen en weer gereis voor de vaccinaties en de dood van mijn broer maakten dat we een onrustige zomer hadden. Maar nu was er een kleine klus noodzakelijk, de houtschuur begon aan een kant te verzakken en dat moest voor de winter wel hersteld zijn. Een van de steunbalken bleek aan de onderkant verrot te zijn. Hij ruste wel op beton maar daar was veel aarde op gekomen wat van het terras er boven spoelt bij hevige regenval. Doordat er een pallet waar het hout op ligt over dat beton lag was dat allemaal niet te zien. Allereerst moest het dak gesteund worden want er moest een nieuwe balk onder. De juiste maat steun hadden we niet maar met behulp van de autokrik kom je een heel end. Een overgebleven stuk pijp om de balk ging opnieuw in het beton, zo hopen we te voorkomen dat daar opnieuw een probleem ontstaat. Een nieuwe balk op de juiste lengte was ook niet in de garage te vinden, maar twee delen tegen elkaar bevestigd met een paar draa

Het was maar een klein wandelingetje wat we zondag maakten vanuit Vernoux en Vivarais. Ik heb een nieuwe app op mijn telefoon staan, 'Rando Monts d'Ardèche' en daarop kan ik uit 356 wandelingen kiezen. En dan kan ik ook nog de duur, moeilijkheidsgraad en een thema uitzoeken. Na en nog veel problemen met het reumalijf was het mijn eerste wandeling in maanden die ik ging lopen en hij moest kort zijn en weinig of geen hoogteverschil hebben en dat laatste is niet makkelijk hier want in de Ardèche stijgt en daalt alles. Het werd een wandeling van vijf kwartier, voorheen ging ik daar de deur bijna niet voor uit maar nu ben ik er al blij mee als dat lukt. En het ging goed. Het was ook geen bijzondere wandeling want ik had niet veel keus. Een stukje bos en wat velden met af en toe een huis. Maar als je zo lang niet echt gewandeld hebt geniet je van alles en zeker van zo'n moestuin. Daar stonden we met zijn vieren geïnteresseerd naar te kijken. Onze vrienden moestuinieren sinds

We wandelden gisteren in de buurt van Vernoux en Vivarais en omdat deze plaats ons vertrekpunt was keken we er eerst even rond. Onze vrienden Annelies en Ernst waar we mee waren wonen hier niet ver vandaan dus zij komen er regelmatig. Een heel leuk en ook gezellig plaatsje, dat voel je snel. Mooie oude straatjes , vooral deze hier met al die potten buiten. De klimmende winde doet flink zijn best. Zomaar uit een pot groeit hij langs een paar draden omhoog. Het is een wat grotere plaats dus herbergt het ook wat mooie gebouwen. Op een van de vele pleinen werd een markt gehouden en er was een groep mensen aan het dansen. Deze stijl van dansen heet de Swing die rond 1930 in Amerika ontstond. Ik heb het meer zien dansen en het is ontzettend leuk om te zien. Heel swingend, ik had zo mee willen doen. Kleine handelaartjes met hun eigen producten. Nog een paar van die mooie gevels, luiken zie je in Frankrijk echt in allerlei kleuren. De kerk met een prachtige toren is , zeker van een afstand, i

Op reclameblaadjes na vinden we verder niet veel in onze brievenbus dus we waren een paar weken geleden blij verrast met deze kaart. Leuk omdat het appartementengebouw waarin wij wonen op de kaart is afgebeeld, bij het kruisje zie je waar wij wonen. Kleindochter Saar was de afzender, dat maakte het extra leuk. Deze ansichtkaarten worden door onze drogist verkocht. Regelmatig wordt het assortiment gewijzigd, deze had ik nog niet gezien. Ik bedacht me dat ik wel een stelletje van deze kaarten wilde hebben, leuk om te versturen dus vroeg schoondochter Christianne of ze bij de drogist wilde kijken of ze er nog waren.  Gisteren al kreeg ik een appje met deze foto, ze had er tien gekocht.  Kijk, die kan je om een boodschap sturen.

  Ik heb nog niet veel jam gemaakt en dus zit die grote vriezer van mij vol met fruit. Het wordt tijd dat daar wat mee gaat gebeuren, ik kan dat niet op de laatste weken aan laten komen, dan moeten er altijd zoveel andere dingen gedaan worden. Dus heb ik tussen al het wassen van beddengoed en handdoeken alvast wat bramenjam en bessensaus gemaakt. Dat laatste eten we altijd op de yoghurt.  In deze tijd komen ook de tomaten goed op gang samen met de paprika's en courgettes en dat moet snel verwerkt worden. Potten vol met een heerlijke gevulde tomaten saus zijn het resultaat. Alles staat te wachten op etiketten die ik al wel geprint heb. En dan komt Mart terwijl ik boven en grote pan sta te roeren ook nog even doodleuk met een halve emmer mirabellen de keuken binnen lopen. Die heeft hij gelukkig zelf ontpit en ik heb vervolgens weer een zak in de vriezer gegooid.  De volgende mirabellen die hij plukt ga ik uitdelen, dat wordt me te veel!

Voorlopig weer de laatste foto's van de kleinkinderen, het hele spul is vertrokken. Een gezin rechtstreeks naar Nederland en de rest ging nog een paar dagen naar Parijs.   Wat hebben ze genoten daar in de put zoals ze de zwemplek even verderop in de vallei altijd noemen. Steeds weer tegen de rotswand opklimmen en dan in het water springen, ondertussen de gekste capriolen uithalend.  Wie durft nog hoger? Alle kinderen van de school van Luuk en Saar hadden een gele ballon meegekregen met de opdracht een foto naar de meester of juf te sturen waarop ze met de ballon te zien waren op een bijzondere plek. Volgens mij is deze opdracht geslaagd.