HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Saar had een tros ballonnen bemachtigd en  liep weg bij de drukte rondom het podium bij Sinterklaas verleden week. Ze zocht een stiller plekje op het Dorpsplein om er mee te spelen. Ze stond stil en keek vanaf een afstandje naar een paar Pieten die touwtje sprongen. Ondertussen zette de fanfare een nieuw Sinterklaas lied in.   Saar geniet altijd van muziek en ze zou Saar niet zijn als daar ook geen dansje bij hoorde.   Haar benen en de ballonnen gaan omhoog en ze geniet en ik geniet van mijn kleindochter die daar helemaal in haar eigen wereldje zo bezig is.

Iedere donderdagmorgen rij ik door dit stuk polder vanuit Stolwijk. De weg loopt naar het riviertje de Vlist en vandaar ga ik via Haastrecht naar Ouderwater om daar te gaan wandelen. Het is dan even na half negen en ik heb meer dan voldoende tijd om in Oudewater te komen. En die tijd heb ik eigenlijk ook wel nodig want om de klip klap sta ik stil op een uitwijkplaats om alle mensen die weer eens te laat uit hun bed zijn gekomen de gelegenheid te geven om nog wat van hun verloren tijd in te halen.  Maar soms maken automobilisten het wel erg bont. Vanmorgen kwam er met volle vaart een auto op me af rijden en die auto had al een uitwijkplaats genegeerd. Ik kreeg het gevoel dat de bestuurder dacht dat hij me met twee wielen boven de sloot kon passeren en gooide de bus naar het midden van de weg, dat remt bij een tegenligger meestal aardig af wat in dit geval ook gebeurde. Toen we elkaar voorzichtig, alle twee helemaal in de graskant, passeerden zag ik dat het een moeder was met dr

Mistroostig weer buiten en dan ben ik ook nog verkouden en loop ik flink te hoesten. Boodschappen heb ik gelukkig gisteren al gedaan, ik ga de deur niet uit. Ik heb me bezig gehouden met Sinterklaascadeautjes inpakken en kruip zo op de bank met een boek waar ik net aan begonnen ben. Sinterklaas, somber weer en verkoudheden, het hoort allemaal bij de tijd van het jaar. Over een week is het, op het weer na want dat kan ik niet voorspellen, allemaal weer voorbij.

Met vriendin Stan had ik het laatst over sjaals, we dragen ze alle twee veel. Ze vroeg toen of ik een bepaalde sjaal nog had uit de tijd dat we nog jong waren, een jaar of negentien. 'Die mooie, die dure die ik veel meer droeg dan jij omdat ik hem zo geweldig vond', zei ze. Ik wist meteen welke ze bedoelde, het kon er eigenlijk maar eentje zijn terwijl ik toen toch al stikte van de sjaals. Ik wist zeker dat ik die nog had want ik gooi nooit of te nimmer een sjaal weg, vandaar dat ik dozen vol heb staan.  Toen ik vanmorgen boven stond te strijken dacht ik aan dit gesprekje en zocht in mijn dozen naar de sjaal waar ik al gauw mee in mijn handen stond. Ja, dit is eigenlijk de mooiste die ik ooit heb gehad, nu vijftig jaar oud. En wat een toeval, ik zag dat de sjaal prachtig bij de nieuwe trui kleurde die ik aanhad.  Ik ga hem voorlopig maar weer eens een poosje dragen.

Fransen die in overheidsdienst werken maken 20% uit van de totale werkgelegenheid, ofwel 1 op de 5 actieven werkt bij een overheidsdienst. Je zou dan toch zeggen dat het daar bij die overheid gesmeerd moet lopen met al die mensen op al die posten. Nou, het tegendeel is waar. Neem de belastingdienst, echt, die doen hun best om het niet leuker te maken. Het zou een lang verhaal worden om hier te beschrijven wat er allemaal al is mis gegaan tussen ons en de diverse belastinginners maar ik zal de nieuwste miskleun van een van die diensten even toelichten. En natuurlijk, het is niet leuk om belasting te betalen maar daar kom je niet onder uit en wij zijn echt bereid om te betalen maar dat wordt wel moeilijk gemaakt.  Als eigenaars van een woning in Frankrijk moeten wij twee onroerendgoedbelastingen betalen. De taxe foncières is een grondbelasting  en de taxe d’habitation is een woonbelasting. De twee aanslagen worden altijd in oktober/november verstuurd en laten wij daarom al 25 jaar n

En ook in Stolwijk is Sinterklaas gisteren weer ingehaald. Toen we kort voor tweeën naar het Dorpsplein liepen was het al heel erg druk daar en overal sprongen Pieten in het rond. Er werd gewacht op Sinterklaas die vanaf een hoog balkon in zijn nachthemd stond te zwaaien. Hij had in dat huis een nachtje geslapen. Luuk stond al helemaal vooraan met zijn vriendjes, die hoef je niet meer aan een handje te houden. De zwarte pieten zagen er prachtig uit, er waren nieuwe pakken aangeschaft en dat was goed te zien. Alle kinderen mochten natuurlijk, zoals altijd, even bij Sinterklaas komen en kregen een cadeautje. Gezellig, Luuk en Saar bleven een nachtje bij ons slapen. De kleurplaten die ik aflopen week ergens kreeg kwamen goed van pas, want die gingen, heel mooi ingekleurd, in de schoen voor de kachel.  Wat blijft het toch een heerlijk feest, zeker als je nog een paar kleinkinderen hebt die nog heilig geloven.

Al jaren zeurden Floor en vriendin Diane dat ik mee moest gaan naar de jaarvergadering van de IJsclub. IJsclub? ….zullen veel van jullie denken. Ja, in een dorp in de polder is dat een belangrijke en in dit geval ook nog eens een heel levendige vereniging met een gezellige en soms dolkomische jaarvergadering waar gisteravond zeventig leden aanwezig waren. De meeste verenigingen zijn al blij als er twintig mensen zijn op zo'n avond. Stolwijk is in schaatsminnend Nederland bekend om zijn Landsingtocht en vormt onderdeel van de Negendorpentocht.  Na de koffie werd er een glaasje geschonken waarbij een kommetje lekkere erwtensoep, gemaakt door de slager van onze supermarkt, hij kwam het hoogstpersoonlijk brengen. Ondertussen luisterden we naar wat een amateurweerman dacht over een mogelijk strenge winter. Niet te voorspellen natuurlijk maar hij bracht het leuk en had de lachers op zijn hand. Hoop doet leven! De reden dat ik me had laten overhalen om mee te gaan w

De film begint met een familiereünie, met een bruiloft als directe aanleiding. Als Irene (Carla Campa), de dochter van Laura (Penélope Cruz) en Alejandro (Ricardo Darin), ontvoerd wordt, zijn de festiviteiten abrupt klaar. De familie is vermogend, tenminste, dat denkt men en er wordt een flinke som geld verlangd. Familievriend en ex-man Paco (Javier Bardem) loopt voorop in de zoektocht naar Irene maar wordt geconfronteerd met geheimen uit het verleden. Todos Lo Saben is de nieuwe film van tweevoudig Oscarwinnaar Asghar Farhade. Het is een psychologische thriller. De zaal zat vol, echt stampvol dus de verwachtingen waren blijkbaar hoog. Maar jammer, wij vonden de film matig. Het eerste kwart deel als de familie samen komt was warrig, ik snapte de familierelaties niet meteen, kan ook aan mij liggen hoor, ik wordt tenslotte ook een dagje ouder. Als je dan eindelijk weet wie bij wie hoort begint zo'n beetje de bruiloft waarop de dochter van Laura wordt ontvoerd. Die bruilo

'Saar wil graag accessoires voor Barbie (kleertjes, meubels). Originele items zijn best prijzig. Misschien te koop bij de 2 e hands winkel?' Dit stond in het mailtje wat ik van schoondochter kreeg na mijn vraag wat Saar graag voor Sinterklaas wilde krijgen. Dat van de tweede handswinkel vond ik geen slecht idee dus vanmiddag even naar de Dorcas in Bergambacht gereden en ik kwam tevreden terug. Helaas geen meubeltjes, die kon ik nergens ontdekken maar twee prachtige Barbies. Die linker ontdekte ik nog op het laatste moment en die kon ik echt niet laten liggen. Wij hebben een kleindochter die gek is op glitter (haha, ze heeft het niet van mij) dus deze Barbie zal zeker hoog scoren.  Nog wat leuke kleertjes die schoon waren en niets mankeerden.  Op een andere plank zag ik deze zak met allerlei kleine spulletjes liggen die volgens mij ook bij het Barbiegebeuren horen, dus hup, ook maar mee.  En deze wat kleinere poppetjes vond ik zo leuk dat ik ze voor dat

Ik heb de laatste maanden veel leuke post ontvangen waar ik erg blij mee was maar iets terug sturen kwam er niet van. Voor het vertrek naar Nederland heb ik altijd veel te doen en eenmaal hier lijkt het wel of ik het vreselijk druk heb. Wat helemaal niet zo is maar mijn dagen vliegen voorbij zonder dat er echt iets bijzonders uit mijn handen komt.  Het gekke is dat ik daar als we in het voorjaar in Frankrijk aankomen nooit last van heb. Daar duik ik meteen de tuin is waar op dat moment genoeg te doen is. Hier is minder te doen en tegelijkertijd komt er veel meer op je af. Het geeft niet maar ik heb me nu toch echt voorgenomen om boven in die leuke werkkamer te gaan zitten en eens op gang te gaan komen. De ideeën zijn er al.

Deze platte boot zagen wij voor een boerderij liggen toen we zondag liepen te wandelen. Je ziet ze veel hier en ze worden ook nog wel gebruikt. In deze omgeving wordt het een schouw genoemd en de boeren gebruikten de grootste om koeien te verweien.  Op de foto's van gisteren kan je wel zien hoeveel water er hier is en een koe moest weleens van het ene naar het andere weiland gebracht worden, dat ging dus met zo'n schouw. Ook werden ze veel gebruikt om  de melkbussen en andere zaken van en naar de boerderij te brengen. (foto internet)  De eerste vierentwintig jaar hebben wij hier in Stolwijk in een klein huisje gewoond, het was van een schouwenmaker geweest. Achter, aan het huis vast stond een grote timmermanswerkplaats waar schouwen werden gemaakt.  Ik ben even gaan zoeken in oude fotoalbums en vond nog een paar foto's. Die schuur zorgde voor extra woon- en bergruimte want het huis was echt klein, zeker met drie opgroeiende kinderen. Maar het stond vr

Prachtig weer gisteren dus er moest weer eens gewandeld worden. Dichtbij deze keer want we hadden geen zin om de auto ervoor te starten, we hoeven hier maar het huis uit te stappen en zitten na een paar minuten in de 'boerenkant' zoals we dat altijd noemen . We begonnen in Benedenkerk aan de andere kant van de provincialeweg. Hier staan in de dubbele buurt veel boerderijen maar ook kleinere huisjes die ik soms net zo mooi vind. Veel van de boerderijen doen geen dienst meer en zijn verbouwd naar woonhuizen. Het viel op dat er nog ontzetten veel koeien in het land liepen. Het gras is door het mooie weer nog aardig groen en omdat het nog niet veel geregend heeft is het ook nog niet al te nat voor de beesten. Van dat graadje nachtvorst hebben ze geen last. Na Benedenkerk liepen we langs een enkele buurt, Benedenheul en aan het eind daarvan sloegen we rechtsaf, de Elzenkade op. Deze ka komt uit in Achterbroek en daar weer een lange rij boerderijen, de mees

Op veel plaatsen in Nederland was gisteren de intocht van Sinterklaas. In mijn geboorteplaats Noordwijk kwam Sinterklaas op een reddingsboot aan op het strand, ik vond de foto op internet. Volgende week zaterdag wordt de Goedheiligman in Stolwijk ingehaald maar Luuk en Saar mochten gisteravond natuurlijk al hun schoen zetten.  Wij waren samen met de ouders van onze schoondochter bij hen blijven eten en toen de kinderen naar bed gingen werd er eerst gezongen. Stonden we daar met zes volwassenen en twee kinderen bij hun schoentjes onder het verwarmingselement luidkeels sinterklaasliedjes te zingen, prachtig. 'Zouden ze zich dit over twintig jaar nog herinneren' vroeg schoondochter.

 We gaan het eens heel anders doen in onze tuin, geen buxus meer, er gaan grassen in. Omdat we hier natuurlijk een deel van het jaar niet zijn moet het onderhoud van de tuin wel makkelijk blijven en die grassen leek ons wel wat. Ik hoop dat het mooi zal staan maar dat weet je eigenlijk pas over een jaar of wat als de planten tot volle wasdom gekomen zijn.  We hebben voor drie verschillende soorten gekozen: Zegge, Lampenpoetsersgras en Prachtrie t. Terwijl ik in Drenthe was heeft Mart niet stilgezeten. Hij heeft alle buxus uit de grond gehaald en afgevoerd. Zo gauw ik gisteren thuis kwam met de auto heeft hij een deel ervan naar het afvalstation in Gouda gebracht en vanmorgen is hij er nog een keer geweest. Op de terugweg nam hij nog wat zakken tuinaarde mee dus we kunnen beginnen.  Het plan was om dat vanmiddag nog te doen maar Floor kwam langs voor een niemendalletje en we bleven lang zitten kletsen en Bas heeft zijn schoonouders op bezoek en vroeg of we ook even lang

Het had licht gevroren en terwijl ik samen met zus Hen vanmorgen de honden uit liet zagen we deze pareltjes waar we telkens even bij stilstonden om ze te bewonderen.  Na de koffie gingen we weer naar huis met de belofte aan elkaar dit meer te doen. Onderweg werd jongste zus geappt of ze pannenkoeken kwam eten bij haar dochter. Ik kreeg opeens zo'n verschrikkelijk trek in pannenkoeken dat ik besloot om ze ook te gaan bakken. Lekker met spek en dan wat stroop er over of  met kaas maar ook met jam vind ik ze lekker. Dat wordt smullen!