HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

  Wat een geluk hadden we gisteren met het weer, vandaag was het pet. Koud en in de loop van de dag regen die niet meer ophield. Maar van een bezoekje aan een kwekerij word ik altijd blij dus reden we naar de Rhône vallei waar een geweldig bedrijf zit. We waren niet de enige die er zo over dachten, want het was er druk. Gelukkig is er genoeg te zien en er zijn ook veel kassen waar bijna niemand komt, behalve wij dan want ik ben een nieusgierig aagje en wil alles zien. We kochten er een hangplant en een paar prachtige vlijtige liesjes die het altijd zo goed doen op mijn cour. Verder wat groenteplanten en ik heb toch ook alvast twee tomatenplanten meegenomen want ik betwijfel of die zaailingen van mij nog wat worden. Hier staan ze, heel klein nog, net overgepoot in grotere potjes. En daar in die kwekerij staan prachtige grote tomatenplanten voor de prijs van zestig cent. Dan denk ik, wat ben ik toch aan tobben. Ik vind alles aan tuinieren echt ontzettend fijn. Geef mij een bo

Onze wandeling van vandaag begon in het kleine plaatsje Saint-Laurent-sous-Coiron, wat ligt, de naam zegt het al op het plateau van Coiron. Dit plateau ligt vlak bij ons en is de overgang van de bergen naar het zuidelijke deel van de Ardèche. Het is er dunbevolkt en je kunt er prachtig wandelen. Op de foto hieronder zie je in de verte Aubenas liggen. Het mag dan een klein plaatsje zijn daar maar de uitzichten zijn groots. Aan alle kanten heb je prachtig zicht op het omliggende landschap. Het is de hele week koud geweest maar vandaag was het een prachtige dag. Wat een plezier om dan te kunnen wandelen in natuur die nu op zijn mooist is. Er stonden ontzettende veel wilde bloemen in bloei waar ik natuurlijk foto's van maakte. Ik zal ze jullie aankomende week laten zien in een aparte blog. Ondertussen moeten jullie het met de bloeiende brem doen.

Het lijkt wel of de valeriaan hier tegen de muur ieder jaar hoger wordt en ook nog eens steviger. Dat komt beslist niet door verwennen van mijn kant, want deze jongens redden zichzelf. Ook al is het weken droog dan nog  krijgen ze geen drup water van me. Dat betonnen pad voor het huis is aan alle kanten gescheurd, er moet eigenlijk nodig wat aan gedaan worden maar die valeriaan ziet daardoor zijn kans en wortelt in alle gaten en kieren. En omdat ik het zo leuk vind staan breng ik het reparen van het betonpad gewoon niet ter sprake bij de man, het hoeft voor mij niet allemaal zo strak en keurig.

Om Koningsdag te vieren heb je toch minstens de kleur oranje nodig, maar helaas, daarin kan ik niet voorzien. Om enigzins tegemoet te komen aan het oranjegebak wat heel Holland vandaag nuttigt bij de koffie heb ik de driekleur maar op mijn zelfgebakken perentaart gezet. Je moet toch wat om in de stemming te komen tijdens het kijken naar het verslag van de feestelijkheden in Tilburg.  Nee, voor oranje moet je bij onze kleindochter Saar zijn. In tegenstelling tot haar broer Luuk die beslist niet van die gekkigheid houdt is Saar overal voor te vinden. Het kan haar niet gek genoeg zijn, dat bewijst deze foto weer eens die haar moeder vandaag stuurde.

Waarschijnlijk door het mooie weer van de afgelopen weken is hier alles in de fruittuin als een gek gaan groeien. Prachtige vijgen, zo mooi gezond zien ze eruit. Die glans en dat nog tere blad er bovenuit. Ook de twee kruisbesstruiken dragen al veel vrucht. Het ziet er veelbelovend uit. Door de regen die er gisteren en vannacht is gevallen is alles lekker opgefrist, het land het het nodig. Onze kwakkelende braam zou vervangen worden, er stond al een nieuwe op mijn lijstje voor de kweker. Dat is net doorgeschrapt want een plant die zo zijn best doet met zulk mooi jong blad ga je niet afdanken. Hij heeft het jarenlang prima gedaan dus ik gun de plant even een rustpauze. De scheuten lopen mooi uit en al zullen we dit jaar nog geen vruchten hebben dan toch zeker volgend jaar.

We zijn hier nu ruim drie weken en we hebben alleen nog maar zon gehad, iedere dag was de hemel strak blauw. Voor vannacht werd er regen voorspeld maar die is niet gevallen. Bij het opstaan was de lucht grijs en aan een kant heel dreigend. Koud ook, dus ik ging maar strijken, dat werd weleens tijd. Mart maaide snel het gras op het bovenste terras en strooide er wat mest over, het laatste stuk met een regenjack aan want toen begon het te regenen en het bleef de hele dag buiig. Niets zo lekker voor het gras dan een malse bui regen maar ook voor de moestuin waar de aardappels al opkomen . Ik heb veel gelezen vandaag. Afgelopen weekend heb ik mijn boek weer opgepakt waar ik in Nederland al aan begonnen was. Ik kan, nu hier alles op orde is, weer de rust vinden om te lezen. ' New York' van Edward Rutherfurd. Het is een dikke pil van ruim duizend bladzijden die de geschiedenis van van de stad beschrijft. Het begint in de tijd van Peter Stuyvesant en de Indiaanse nederzettin

We hadden laatst een leuk gesprek met een ouder echtpaar in ons favoriete restaurant in St. Pierreville. Monsieur vertelde trots dat hij al tachtig was, zijn vrouw twee jaar jonger. Nou, ze zagen er nog patent uit. Hij zal toch hard gewerkt hebben want hij vertelde dat hij fruitkweker was geweest in het Eyrieux dal. Heerlijk om mensen van zulke leeftijd nog lekker te zien zitten genieten van hun maaltijd en flesje wijn. Dan wil ik nog even vertellen over de mensen aan de andere twee tafels in de serre waar wij zaten. De vierpersoonstafel werd bezet door opa, oma, dochter en schoonzoon en het tweepersoons tafeltje door de kleinkinderen van zo ongeveer vier en vijf jaar oud en daar gaat mijn verhaal over. Die kleintjes hebben daar ruim tweeëneenhalf uur aan tafel gezeten zonder ook maar een beetje vervelend te worden. Het jongetje zat met zijn autootjes te spelen, het meisje zat lief te kleuren. Halverwege kwamen hun borden met een stukje vlees, wat groenten en patatjes. Oma en mama s

Onze eerste brocantemarkt van dit seizoen weer bezocht. Heerlijk om in het zonnetje onder de platanen te lopen slenteren en te kijken wat er allemaal te koop is. Zelfs als ik niets mee naar huis zou nemen vind ik het nog leuk om al de waar te bekijken. Leuke oude poppen, grappig aangekleed en dan al die meubeltjes zoals oventjes, wasmachines en zelfs een blauwe sofa. Bij deze handelaar, een jonge vent, was het een zooitje. Hij had alles zo maar neergesmeten, van uitstallen was geen sprake. Maar ik had al snel door dat tussen al die rommel schatten verborgen waren. Dit doosje bijvoorbeeld zag er van buiten niet zo heel mooi meer uit maar ik ben gek op die beklede doosjes dus pakte het toch even op. En wat zat er binnenin? Een prachtige set roze briefpapier van goede kwaliteit. Dat gaat weer met plezier gebruikt worden voor blije post. Één euro werd er voor gevraagd die ik grif betaalde. Twee grote  kunsttijdschriften met binnenin werkelijk prachtige platen maar ook veel

De wandelschoenen weer aan vandaag. We liepen rond Jaujac, een plaatsje ten westen van Aubenas. De météo gaf voor daar 22 graden op en dat klopte aardig, misschien was het zelfs wel warmer. We kwamen al snel langs een plek waar mineraalwater uit de grond kwam. Mineralen geven dit water een specifieke smaak, zoals in dit geval ijzer, magnesium en zink. En het water was bovendien koolzuurhoudend. Wij hebben, in navolging van anderen die dit ook deden onze flessen gevuld en vonden het heerlijk water. Prachtige voren getrokken in deze tunnelkas, klaar voor beplanting. In de lagere delen van de Ardèche begint de brem te bloeien en ook is overal het geel van het koolzaad te zien. De eigenaar van deze villa in Jaujac gaf het huis, om ruzie tussen de dames te voorkomen, maar de naam van alle drie zijn dochters. Verstandige man. Het dorpsplein van Jaujac met zijn prachtige platanen lag er verlaten bij, de horeca was gesloten. En op de terugweg naar huis kwamen we

Het was niet echt bijzonder hoor, wat ik daar in een hoekje van de moestuin vond, maar ik was er blij mee. Ik had het er nota bene een paar jaar geleden zelf neergezet maar al lang weer vergeten, Ja, dat geheugen hè. Een stek van onze laurier struik was daar in dat hoekje in de vergetelheid geraakt doordat die uitwassende moeder mij het zicht ontnam op dat kleintje. En dat kleintje was ook al weer aardig aan de groei gegaan en kon ik scheuren in drie kleintjes. En die drie zijn keurig op pot gegaan, staan tegen de zuidmuur van het huis te genieten van de zon en worden door mij iedere dag even liefdevol toegesproken. Want het is de bedoeling dat minstens een van deze kleintjes in de toekomst een boompje gaat worden zoals op de foto hieronder. Dit was ooit een stek van onze grote laurierstruik die buurvrouw Marie-Christine van mij kreeg. Ik raadde haar aan om telkens alle uitlopers op het stammetje weg te knippen. Is het geen leuk boompje geworden? Nou, dit wil ik ook en ik weet

Behalve dat ik gisteren rabarber trok en in de vriezer stopte deed ik nog veel meer werk in de moestuin. Ik pootte een rij witte en een rij rode uien. In het zelfde bed zaaide ik worteltjes en rode biet. In de koude bak die Mart in elkaar knutselde kwam het zaaisel van verschillende soorten sla en ook nog een rijtje venkel. Dat was dat. Daarna ben ik Mart gaan helpen met het schoonmaken van de laatste vierkante meters moestuin. Nu de grote laurierstruik hier tegen de muur weg is hebben we er een stuk grond bij en komt de prachtige trap goed in het zicht. Zo mooi gemaakt, we komen ze vaak tegen tijdens onze wandelingen. Bedenk wel dat hier geen cement aan te pas is gekomen, louter en alleen droog gestapeld maar wel vernuftig. Ik kwam vanmorgen nog wat tegen in dat hoekje onder de trap maar dat laat ik morgen zien.

Op de aardappelen na is er nog niets gezaaid of gepoot in onze moestuin en toch kon ik al oogsten vanmorgen. De stelen aan onze rabarberplanten zagen er zo goed uit dat ik besloot een deel ervan te trekken. Dit is een soort die heel groot wordt en dikke en lange stelen heeft die meer groen dan rood zijn, maar ze geven een hele goede opbrengst. Ze zijn wel wat zuurder dan de fijnere soort maar ik gebruik de rabarber vaak in combinatie met aardbeien waar ik meestal een overvloed van heb.  Aarbeien/rabarberjam is echt heel lekker en als je van deze combinatie een moes maakt met een dotje crème fraiche erop lik je er je vingers bij af. Deze planten komen trouwens uit België, de vader van een vriendin stond ze af voor ons. Na wassen en snijden ging er drieëneenhalve kilo in de vriezer, niet gek voor een eerste vroege oogst. Ik trok niet alle stelen eruit, de plant heeft blad en stelen nodig voor verdere groei. Mochten jullie nu denken dat ik al die wijsheid van mezelf heb, niet dus, z