HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Het was vandaag zulk mooi weer dat we vanmiddag lekker zijn gaan fietsen. Als je dan polder Bilwijk uit fietst, die onder Stolwijk valt, zie je deze molen staan aan het riviertje de Vlist. Links ga je naar het dorp Haastrecht, rechts naar het dorpje de Vlist. Deze drie dorpen vormen samen de gemeente Vlist. Jarenlang heeft de molen daar gestaan zonder kap en wieken maar kort geleden is de restauratie voltooid en zie hier het resultaat. Is ie niet prachtig?  De oude boerderij valt onder Landgoed Linschoten en wordt bewoond door de ouders van Cor, een oud collega van mij. Ook een schoonheid! In de Krimpener- en Lopikerwaard valt er nog veel meer moois te zien, je zit hier voor je plezier op de fiets.

In Frankrijk ook nog de tijd gevonden om wat lakentjes te naaien voor de nieuwe babykamer. Van restjes stof een kussentje genaaid en met wat vilt een uil en hart gemaakt. Schoondochter Christianne was er blij mee, getuige deze foto die ze me dit weekend stuurde.

Ik krijg van veel mensen te horen dat ze niet weten hoe ze moeten reageren op een bericht van mij. Hierbij een volledige uitleg: Klik op "reacties", dit staat onder mijn bericht. Je komt nu in een ander veld. Typ je tekst in het vak "Laat een reactie achter". Typ vervolgens het woord wat je daaronder ziet staan in het vakje "woordvertificatie'" Vervolgens komen we bij de identiteit; heb je een google account kun je deze gebruiken. Anders kies je voor: '"Naam/URL". Vul je naam in bij "naam" en laat URL leeg. Klik vervolgens op "reacties publiceren" en ik krijg jouw reactie binnen op mijn mail en hij blijft ook achter op de blog. Ik vind het heel leuk om reacties te krijgen dus schroom niet en laat eens wat van je horen, als is het maar de groeten!   Zoek geen grote woorden als een klein gebaar volstaat!

Vandaag deze prachtige geraniums (pelargoniums) gekocht in Aalsmeer bij kwekerij 'Morning Glory' samen met nog wat andere plantjes. Daarnaast zit rozenkwekerij 'Belle Epoque´, waar ik mooie rozen gekocht heb, drie dezelfde, ´Mozart`, een enkelbloemige, donkerroze heesterroos. Ik heb deze roos ooit zien bloeien in een tuin die wij bezochten en sindsdien stond hij op mijn verlanglijstje. Ze zitten vol knoppen, dus die bloeien binnenkort in mijn Franse tuin. 

Vanavond met onze oudste kleinzoon de avondvierdaagse gelopen. Onder veel geginnegap op de foto met vriendje Alex en twee klasgenoten. Ze zijn op elkaar, maar wie op wie is nog niet helemaal duidelijk.

We moesten vandaag in Rotterdam zijn en werden uitgenodigd door onze schoondochter Christanne om het uitzicht van haar werkplek eens te komen bewonderen. Zij werkt in het middelste gebouw op de foto, de voorste toren, elf hoog en het uitzicht is inderdaad schitterend. Gezicht op de Maas, Kop van Zuid en achter je half Rotterdam. De foto is gestolen van internet, ik had mijn fototoestel niet bij me, waar ik direct spijt van had toen ik daar liep.

Ja, die hebben wel wel gemist, dan duren zeven weken lang, te lang. Vooral Sebas, die op zijn leeftijd in zijn ontwikkeling natuurlijk erg hard gaat, moesten we nodig zien. Een schat, die jongste kleinzoon van ons. Je wilt hem alleen maar knuffelen, wat hij allemaal prima vindt. Thijs had vanmorgen een rugby tournooi op het strand, georganiseerd door zijn eigen vereniging HRC. Nou, met het weer van vandaag was dat geen straf. In de paar maanden die ik hem niet heb zien spelen is hij enorm vooruit gegaan. Hij speelt goed en scoort vaak. Behoorlijk fanatiek, die zie ik nog weleens in het Nederlands rugbyteam spelen. Hier spreekt een trotse oma en opa zegt niets maar is nog veel trotser.

We waren onderweg naar Nederland en aten onderweg een broodje in de buurt van een kerkhof. Het valt me altijd op dat de Fransen hun doden veel eerbetoon geven. Misschien iets te kitscherig naar onze smaak maar ze besteden er wel veel aandacht aan. Er worden veel kunstbloemen gebruikt, makkelijk, want die gaan een poosje mee.

Ieder jaar in mei knip ik veel vaste planten in mijn border terug en sommige zelfs helemaal af, bijvoorbeeld de tuingeranium (ooievaarsbek), die gaat echt met de grond gelijk. De meeste van deze geraniums hebben al gebloeid en door dat terugknippen bloeien ze vrolijk in de loop van de zomer een tweede keer. En de salvia's, phloxen, gaura's en herfstanemonen gaan een kopje kleiner. De bloei wordt hierdoor uitgesteld, ze worden bossiger en minder hoog, waardoor ze niet zo gauw meer omvallen. Je kan dit natuurlijk niet bij iedere plant doen en ook niet later dan de langste dag, maar het werkt uitstekend, jarenlange ervaring. Toen ik dit hier voor het eerst deed stonden mijn buurvrouwen verbaasd te kijken, knippen in een prachtig bloeiende border, dat kan nooit goed gaan. Wel, dus! Ik had geluk vandaag, tegen de avond een mals buitje regen. Gauw een regenjack aangetrokken en bij al die zielige afgeknipte planten koemestkorrels gestrooid. Als dat geen verwennen is! 

De kersen van de buurman zijn bijna rijp, die van ons nog lang niet, ander soort blijkbaar. Wij gaan a.s. donderdag voor ruim twee weken naar Nederland, dus ze mogen nog even wachten. Er hangt behoorlijk wat aan, dus als er nu geen wormpjes meer in komen hebben we een goede oogst. Tegen dat probleem hebben we gele lijmstroken in de boom gehangen want de kersenvlieg schijnt de boosdoener te zijn. Die van de buurman zien er in ieder geval prima uit en zo smaken ze ook.

De rode valeriaan, Centranthus ruber, voelt zich erg op zijn gemak in mijn tuin, zo goed dat het zelfs bovenop de tuinmuur bij de poort groeit. In niets, in een voeg van oude stenen. Krijgt geen water, alleen van de hemel, en dat was de afgelopen weken niet veel. Ik heb het ooit als plantje uit Nederland meegenomen en inmiddels geniet het halve dorp ervan. Het groeit het best in voegen van muren, waar je het dus veelvuldig ziet. De witte heb ik ook weleens geprobeerd, maar die houdt het niet lang uit bij mij. Of die nou naar rood verkleurd of gewoon verdwijnt weet ik niet. Voor dat we weggaan aan het eind van de week knip ik het helemaal af, wat ik trouwens met veel tuinplanten doe, en dan groeit de plant gewoon weer aan en binnen een paar weken bloeit het weer. Makkelijker kan niet.

Vandaag de rozentuin van Berty bezocht. Stond al jarenlang op mijn verlanglijstje, maar ja, de tuin is maar van half mei tot half juni geopend en dan waren wij er nooit. Gelegen een paar kilometer buiten Largentière in de zuidelijke Ardêche stond er op hun site en zoek het verder zelf maar uit. Gelukkig vonden we in Largentière bordjes die ons de weg wezen en na kilometers over een onverharde weg kwamen we terecht op een werkelijke droomplek. Een schitterend oud huis, wat hoger gelegen, en daaronder een mooi wilde tuin met ontelbare rozen en vaste planten. We hebben er lopen genieten en de lunch daarna op een terras in Largentière maakte de dag af.

Samen met Marianne gaat Mart op 18 juni een rit van de 'Ardéchoise' rijden. Het grootste wielerevenement van Europa vindt hier in onze Ardêche plaats met acht ééndaagse tochten en 2-, 3 en 4 daagse tochten met overnachtingen. Het aantal inschrijvingen wordt geraamd op 15.000 (40 nationaliteiten) en om dit alles in goede banen te leiden zijn er 6000 vrijwilligers in touw, waaronder een grote groep Nederlanders. Er is zelfs een Nederlandse site  met alle nodige informatie. Tot in de verre omtrek is er geen bed meer beschikbaar. Deze twee gaan 'Le Doux' rijden, 85 km. met een col van 1080 m. en eentje van 920 m. Ze zijn beide, onafhankelijk van elkaar al druk in training en begin juni wordt er nog een dag gezamenlijk getraind met een verkenning van de route. Inmiddels begrijpen we natuurlijk ook waar al die mooie, nieuwe bordjes voor zijn die we overal tegenkomen. Ter ere van de 20e editie van de 'Ardéchoise' heeft zelfs de Europese Unie bijgedragen aan de kosten 

De hellingen van de Ardêche zijn prachtig geel gekleurd door de brem, wat ook lekker ruikt. Deze foto is genomen vanaf de D 122, die wij 'hoge weg' noemen. Hij komt uit op het kruispunt waar je rechtsaf naar Aubenas kunt en linksaf naar Privas. Links op de foto kun je in de verte Aubenas zien liggen. 

Mooi, al die gekleurde tassen, je zou er zo een kopen. Het was markt in Privas vandaag en behalve de tassen was er veel fruit en groenten te koop. En ook plantjes voor in de moestuin, o.a. tomaten, paprika's, sla en allerlei kruiden. We hebben fruit en groenten gekocht, maar van de plantjes ben ik afgebleven, nog maar even wachten tot we weer terug zijn op onze stek. Ondertussen zullen we nog een stukje grond schoonmaken, kunnen de plantjes er straks zo in.

Tijdens de graafwerkzaamheden op het tweede terras is er ook een boomstronk uitgehaald en Bas gooide de restanten naar beneden, op het terras van Patrice. Ieder stuk hout, geschikt voor de kachel, kunnen wij gebruiken en laten we dus niet liggen. Er lagen ook nog wat grote takken van een oude kersenboom, dus alles werd vandaag in handzame stukken gezaagd. Het geluid van een motorzaag hoor je hier nog al eens ronken door de vallei, iedereen heeft zo'n ding. Terrein (met bomen) heeft men hier genoeg en in ieder huis staat een kachel.

De teilen waarin we het water opvingen van de wel hebben plaats gemaakt voor druppelslangen en het werkt, net genoeg druk. Een ieniemienie moestuintje met aardbeien (stekjes van Chantal en Eibert), uit zaad opgekweekte lage zonnebloemen en dahlia's. Als we terugkomen uit Nederland begin juni gaan er ook nog tomaten en slaplantjes in. Die druppelslangen konden we verleden jaar via Marktplaats gratis ophalen bij een fruitkweker. We kregen vijf grote rollen mee en hebben met één rol de boomgaard, klein fruittuin en dit tuintje voorzien van slangen. Hier en daar moest er wel een druppelaar vervangen worden of bijgezet, maar die zijn los te koop, vooral hier in Frankrijk is er heel veel op dat gebied te koop.

Het ingezaaide gras begint aardig te groeien, Marie-Christine zou de sproeiers nog een keer aanzetten en het weer voorspelde alleen maar goeds,  dus we konden twee daagjes weg met de auto en onze daktent. Gistermorgen vertrokken richting Gard, het departement onder de Ardêche. In het mooie stadje Barjac bij het Office de Tourisme een adres van een leuk boerencampingje gekregen, een wandelkaart met routes gekocht en een paar uur heerlijk gewandeld. Normaal gesproken komen we nooit een hond tegen tijdens een wandeling, maar nu wel, met zijn baasjes, man en vrouw, spiernaakt op een rugzak na. We liepen in lage, dichte bebossing en ze hadden ons niet aan horen komen, ik hen wel. Mijnheer liep voorop, schrok zich een hoedje, sloeg zijn hand voor zijn geslachtsdeel en keerde zich om, maar toen besefte hij dat wij het hele zaakje toch al gezien hadden en liep hij, met zijn vrouw net zo bloot, langs ons heen terwijl hij 'Bonjour' mompelde. 'Had je niet een foto willen maken voor

De afvalwaterhuishouding is nu goed geregeld, maar watertoevoer, en dan bedoel ik voor de tuin, is ook weer een hoofdstuk apart in ons dorp. Wij krijgen ons drinkwater van een bron in de bergen waar een waterzuivering opstaat en de overloop van deze bron wordt opgevangen en via slangen door het dorp verspreid. Ieder huis heeft een dagdeel per week de beschikking over dit water, wij twee dagdelen, want de toevoer naar het huis van buurvrouw Jacqueline loopt via onze tuin. Er wordt nu al voorspeld dat we in juli en augustus in de problemen gaan komen, want door het droge weer gaan die bronnen in de bergen minder water geven. Dus zijn we blij met al het water dat we op kunnen vangen met de wel (zie 15 april) en wat d.m.v. de ondergrondse slang naar ons tweede terras loopt. Per dag hebben we 3 teilen vol water. Gieter erin en mijn kleine moestuintje heeft water.

Ik ben de laatste dagen aan het werk geweest in onze fruittuin. Al het gras en onkruid onder de frambozen en braam weggehaald, het staat er weer prima bij. We hebben veel kleinfruit en bijna alles is als stekje gekregen. De frambozen rechts beloven veel vruchten en de braam links daarnaast heeft ieder jaar een behoorlijke opbrengst. Daarnaast staat een stekje van een Japanse wijnbes, die moet nog groeien. Dan hebben we nog wat rode bessenstruiken, een zwarte en blauwe bes, twee kruisbessen en nog een rijtje frambozen, die kregen we laatst van buurman Jean-Baptiste en dan zeg je geen nee.

Vandaag zou ik Marie-Christine treffen in Privas bij het overdekte zwembad, wij hadden sportieve neigingen. Maar helaas, zwembad dicht, 'vergeten te kijken naar de openingstijden', aldus mijn buurvrouw. "Gaan we toch lekker lunchen' stelde ze voor. En zo zaten we vanmiddag heerlijk in het zonnetje op een mooi pleintje lekker te eten. Niet verkeerd! Ondertussen zijn de hoge hellingen van onze vallei bedekt met wilde klaver, wat heen en weer golft in de wind.

Toen we zeventien jaar geleden hier kwamen vroeg ik na een paar dagen aan mijn buren waar ik met mijn vuil naar toe moest. Nou, dat was een dorpje verderop, ik zou het vanzelf wel tegenkomen. En inderdaad, je rook het al van een afstand, een echte vuilnishoop, zoals wij ze vroeger kenden. Tot ons afgrijzen zagen we er van alles liggen; oude koelkasten, accu's, vaten met ?? en zelfs hier en daar een stuk asbest. Af en toe schoof een shovel er wat grond over en storten maar weer. En dat alles in een prachtige vallei. De Fransen zaten er niet mee, heel normaal vonden ze het. Gelukkig hebben we nu de déchetterie, zoals het Nederlandse afvalbrengstation, in Les Ollières, wel een half uur rijden bij ons vandaan. Maar in combinatie met zand en cement halen hebben we weer een enorme berg troep opgeruimd vandaag.

Alle stenen die we overgehouden hebben bij het opbouwen van de muur is Mart naar boven aan het halen. Leve de pannenlift die we verleden jaar via Marktplaats gekocht hebben. Ondanks die lift is het natuurlijk een vervelend karwei, maar alla, het kan niet altijd feest zijn. Met deze stenen gaan we muurtjes bouwen op het tweede terras, leuker werk, want dan zie je resultaat. Gelukkig is het mooi weer en begint ons bovenste terras weer groen te worden

Rond het middaguur, Mart was net terug van een rondje fietsen, vroeg  Ludovic, zoon van onze buurvrouw Jacqueline, of wij een glaasje champagne kwamen drinken. Hij is afgelopen week getrouwd, woonde echter al jaren samen, heeft een dochter uit deze relatie en een grote dochter uit een vorige relatie. Ludo had een groep vrienden uitgenodigd in het vakantiehuis van zijn moeder om dit te vieren. In de namiddag zijn we bij Akkie op Chateua La Tour langs gegaan. Hij was met een hulpje bezig het zwembad het schoon te maken. Even bijgepraat en alles bewonderd. Bij Akkie kan je in het kasteel logeren in prachtige appartementen, een aangeklede tent huren of op de kleine camping gaan staan. Na dit bezoek had ik nog in het hoofd om ergens een hapje te gaan eten, maar manlief wilde  wel erg graag de ontwikkelingen in de  Nederlandse voetbalcompetitie zien. Zucht!