HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Het was vanmorgen even strak blauw bij ons maar toen ik vanmiddag met dochter Floor een rondje Koolwijk deed was de lucht alweer helemaal betrokken en viel er zelfs een spatje regen uit. Bij geitenbedrijf "Mooi Mekkerland" deze foto genomen en op internet een leuk filmpje van het bedrijf van de familie Verhoef gevonden. Ik maak graag reclame voor streekproducten uit onze prachtige Krimpenerwaard. Ga eens langs als je er in de buurt bent!

Afgelopen jaar heeft de gemeentelijke plantsoenendienst wat nieuwe struiken geplant recht tegenover ons huis in het park waar wij op uitkijken. Af en toe ga ik gewapend met een schaar wat takjes van die struiken knippen, staat heel leuk in een klein vaasje op tafel. Ter uwer informatie, het is de Callicarpa bodinieri 'Profusion'. Terwijl ik daar toch clandestien bezig was kon ik meteen een fotootje van de achterkant van ons huis nemen. Wij wonen er nu dertien jaar met veel plezier, hebben er weleens over gedacht kleiner te gaan wonen, maar dat idee toch maar weer laten varen. Midden op het dorp en toch heerlijk rustig, veel ruimte in en om het huis. Zolang wij huis en tuin nog kunnen bijhouden blijven we hier lekker wonen.

Luuk hoefde vandaag niet naar het kinderdagverblijf omdat zijn neef Sebas bij oma logeerde. Die twee kleine mannetjes gaan zo leuk met elkaar om, kunnen zo goed met elkaar spelen dat we ze volop die kans willen geven. Vanmorgen ben ik even naar Oudewater geweest om met mijn Nordic Walking groep te lopen en hebben de twee met Luuk zijn trein gespeeld. Vanmiddag hebben ze de eendjes gevoerd en daarna bij mij gespeeld. Ik ben nog steeds blij met het kastje  van Ikea in mijn kamer, met de inhoud daarvan is al wat gespeeld.

Met een kleinkind te logeren en allerhande kleurplaten van de supermarkt in huis zijn we vanmiddag maar eens gaan fröbelen.  Sebas in de weer met kleurpotloden, oma met schaar en lijm om de schoen in elkaar te zetten. Een oude veter om het af te maken, zo nog even een wortel kopen en de schoen inleveren en dan is het belangrijkste voor vandaag weer gebeurd. Zo simpel kan het leven zijn met een peuter om je heen.

Hier schiet mijn kennis weer tekort. Het zijn knobbelzwanen, dat weet ik maar waarom ze nou niet helemaal wit zijn? Waarschijnlijk jonge zwanen? Ik hoor het wel van een kenner. Eigenlijk zou ik eens een vogelcursus moeten doen, er is zoveel moois in de polder waar ik niet eens de naam van ken. En dan heb ik het nog niet eens over het luchtruim boven ons huis in Frankrijk, wat daar allemaal vliegt, prachtig maar ik kan het meestal niet benoemen. Er valt nog veel te leren op allerlei gebied en daarom ben ik verleden week lid geworden van een fotoclub, want vooral daarin wil ik me nog verder ontwikkelen.

Van schoonzus Gre hoorde ik via Skype dat  het in Katwijk buien gaf en op de blog  van Emy las ik dat het in Delft van hetzelfde was. Hier was het nog droog dus maar gauw even Bovenkerk in voor een wandelingetje, want de lucht begon al aardig te betrekken. Geen spetter gehad maar wel zware wolkenluchten boven de polder, aan de horizon is de bebouwing te zien langs het riviertje de Vlist.

Veertig werd ze gisteren, Diane, de beste vriendin van dochter Floor. Aan het eind van de middag werd ze, zonder het van te voren te weten, verkleed en naar onze plaatselijke kroeg gebracht waar ze moest optreden als Tina Turner. Het ging haar goed af, laat dat maar aan haar over en ze kreeg daarom luid applaus en gejoel. Met nog twaalf andere vrouwen vormen Floor en Diane al jarenlang een hechte vriendinnenclub, voortgekomen uit het meisjes- en daarna damesvoetbal. Iedere paar maanden met elkaar eten, jaarlijks een weekend weg en tussendoor nog de beroemde kerst- en kermisborrelavonden van de dames. Goud waard, zulke vriendschappen en zuinig op zijn, zeg ik altijd tegen mijn dochter. Ze luistert wel naar haar moeder (af en toe)!

Onze schoondochters vonden de Sinterklaasintocht in Stolwijk geweldig, hun zonen maar zo zo.   Tante Floor wilde wel op de foto met een vrolijke Piet, hoor. Maar kleine Luuk had zo zijn bedenkingen over die vreemde zwarte vent . Volgend jaar beter, Luuk!

Vanmorgen om vijf uur zwaaide ik mijn echtgenoot uit die voor een weekje naar het Franse huis vertrok om nog wat klusjes te doen. Voor het eerst in de twintig jaar dat we het huis daar hebben ging hij in zijn eentje, terwijl ik er al vaak alleen ben geweest. In mijn werkzame leven ging ik ieder jaar in mei of juni voor een dag of tien naar de Ardèche, altijd met de trein. Heerlijk was dat, beetje tuinieren, wat schoonmaken en veel lezen. Mart had het in die maanden altijd veel te druk in zijn fietsenzaak, dus genoot ik in mijn eentje van de dan prachtige natuur daar. Hij vond het fijn om nu even naar Frankrijk te gaan en ik vind het fijn om even thuis te blijven. Prima toch!

Ik weet nog dat dit gevaarte geplaats werd, achter ons voormalige huis op het terrein van de dienst gemeentewerken. Het is een antennemast voor de kabelmaatschappij en sinds 1986 maakt ook Vlistam Radio gebruik van de mast. In de loop van de jaren is er van alles aangehangen waar ik geen verstand van heb, maar wat ik wel weet is dat de sirene van de BB er aan hangt. Toen onze Bas nog een klein jongetje was schrok hij ieder maand ontzettend van het doordringende lawaai van die sirene. Ik zorgde altijd dat ik om twaalf uur in zijn buurt was om hem onmiddellijk in mijn armen te nemen en hem te troosten. Nu wonen wij een klein stukje verder en kijk ik er vanuit het zijraam op uit. Geen kind meer om te troosten.

Ik moest vandaag een kleine medische ingreep ondergaan in het ziekenhuis en ben bij thuiskomst een paar uur mijn bed ingekropen. Ik voel me weer goed maar dan is het eigenlijk al te laat om buiten nog een foto te maken. Daar moet ik weer rekening mee gaan houden, vooral met deze sombere dagen heb je om vier uur al te weinig licht. Maar ik had nog mooie foto's van verleden week toen we op Texel waren. Duin, zee en een regenboog, prachtig toch.

Zo, de eerste Sinterklaaskadootjes zijn gekocht. Alle kinderen en kleinkinderen mogen een verlanglijstje indienen en daarna wordt het snuffelen in winkels en op internet voor mij. Maar het lukt deze Sinterklaas toch ieder jaar weer om alles bij elkaar te krijgen. Dan moet ik inspiratie krijgen voor gedichten en een paar surprises. Daar begin ik niet te vroeg mee want de ervaring heeft me geleerd dat ik onder tijdsdruk de mooiste dingen kan verzinnen.

Nadat ik vanmorgen eerst een paar grote keukenladen uitgemest en schoongemaakt had vond ik wel het wel verdiend om vanmiddag te gaan wandelen. Door polder Bilwijk liepen we naar het riviertje de Vlist, waar we ontdekten dat er een nieuw fietspad ligt aan de Oostvlisterdijk. Prachtig om te lopen en veel veiliger voor de schoolkinderen die voorheen op de Westvlisterdijk door het autoverkeer erg gehinderd werden. In het dorpje Vlist namen we het fietspad richting Schoonouwen, een buurtschap vlakbij Stolwijk. Dwars door de polder liepen we en de wind die we tegen hadden was knap koud. De foto is van de rietkragen aan de Vlist.

Deze foto, gemaakt in de zomer van 2008 in Frankrijk, is me erg dierbaar. Martien met zijn oudste kleinzoon Thijs, toen ook nog het enige kleinkind. Stoer lopen ze daar te stappen , alle twee met hun bergschoenen aan. Wietske, moeder van Thijs, vond deze foto ontroerend, ik heb er hetzelfde gevoel bij. Hij staat op een prominente plaats in onze huiskamer en daar blijft hij voorlopig nog even staan.

Het wil niet lukken met de zon vandaag, mistig en koud buiten. Ik ben er alleen even uit geweest voor een paar boodschapjes, een foto zat er niet in. Dan maar eentje van een paar weken geleden, genomen tijdens een wandeling. We hebben ons vandaag verdiept in een eventuele nieuwe zorgverzekering, nog een heel gepuzzel want echt transparant zijn al die aanbieders niet. Dan is het leuke ijzeren mandje op de transportfiets heel wat duidelijker, daarin kan je tenminste zien wat er ligt.

Op de boot naar Den Helder bij ons afscheid van Texel alweer zo'n mooie wolkenlucht, we hebben ze genoeg gezien deze afgelopen dagen. Duin, strand, lucht en vogels, dat is Texel. We hebben er gewandeld en gefietst, zijn heerlijk doorgewaaid en hebben het gevoel dat we een volle week weg geweest zijn in plaats van drieëneenhalve dag. Schoonzus Anja en ik hebben veel mooie foto's gemaakt en zwager Kees, een echte vogelaar, heeft weer heel wat vogels gespot.

  Terwijl we gisteren een prachtige zonnige dag hadden werd er voor vandaag tachtig procent regen voorspeld. Nou, dat viel reuze mee, één buitje regen terwijl we op het strand liepen op het noordelijkste punt van Texel. Vanaf De Cocksdorp zijn we dwars over het eiland door de duinen naar de andere kant van het eiland gelopen, toen over het strand naar de vuurtoren en aan deze kant over nog een stuk strand en een dijk weer naar De Coksdorp. We hebben zelfs de zon nog gezien en achter ons op de foto is een mooie regenboog te zien.

Prachtige dag vandaag. Op de fiets voor een rondje Texel, wat natuurlijk een groot duingebied heeft. Ik ben opgegroeid vlakbij de duinen en nog steeds vind ik het heerlijk om er te fietsen of te wandelen. Vanuit Stolwijk gaan we nog vaak naar de Amsterdamse Waterleiding duinen, waar wij als kinderen met mijn vader regelmatig liepen te wandelen. Dit is een foto van de Slufter, een natuurgebied met een open verbinding naar zee, wat zorgt voor een aparte flora en fauna. (Klik op de foto voor een vergroting.)

Jullie moesten me gisteravond even missen, geen wifi in het vakantiehuisje. Maar goed, in de Koog bij een bakker met heerlijke gebakjes en natuurlijk koffie hebben ze wel wifi, dus hier mijn blogje over gisteren. Al vroeg de boot genomen, half tien, een lekkere lange dag voor de boeg. Eerst een flinke wandeling door het duin gemaakt met zwager Kees en schoonzus Anja en 's middags de Texelse bierbrouwerij bezocht. Leuk was dat. Het is een klein bedrijf waar speciaal bier gemaakt wordt en het bestaat pas sinds 1999. Na de rondleiding kregen we een proeverij met vier verschillende biertjes. De mening was eensgezind, Skuumkoppe vonden we het lekkerst!

We gaan morgen een paar daagjes naar Texel en het leek me wel lekker om erwtensoep mee te nemen. Dus vanmorgen al vroeg boodschappen gedaan en twee grote pannen van die lekkere soep gemaakt. Doe ik altijd, in een keer een grote hoeveelheid maken, kan er wat de vriezer in en het maakt niet uit of je nou in een of twee pannen tegelijk staat te roeren. Mart bood aan om wat stoofperen te schillen, dus daar gaat ook een bakje van mee en dan staat er ook nog een bananencake in de oven. Nog nooit gemaakt, weet niet hoe het smaakt maar er komt een heerlijke lucht uit de oven.

Op weg naar vrienden in Oudewetering reden we vanmiddag even langs het huis waar Martien is geboren en opgegroeid. Het staat aan de Drecht in Leimuiden en Marts ouders en een  tante en oom van hem hebben er vanaf het begin van hun huwelijk altijd gewoond. Totdat het  pand  verleden jaar juni verkocht werd hebben we het nog een beetje bij kunnen houden maar als je het nu ziet springen de tranen je in de ogen. Natuurlijk, het is oud en rijp voor de sloop, maar met al het onkruid rondom en de totale verwaarlozing die goed te zien is....geen leuk gezicht.

Ja, hier kan je wel terecht voor een pondje kaas. Onze kaasboer op het dorp heeft tevens een groothandel en er liggen wel duizenden kazen opgeslagen in dit pakhuis, een prachtig gezicht. De Stolwijkse boerenkaas is vrij bekend in het hele land, ik kan ze aanraden. Er zijn gelukkig nog steeds zelfkazende boeren hier in de omtrek die dit prachtige product maken.

We groeiden op in hetzelfde dorp, zaten bij elkaar in de kleuterklas en op de lagere school. We werden vriendinnen toen we pubers waren en het is nooit meer uitgegaan. Vandaag werd ze vijfenzestig, Stan, mijn vriendin. Soms zien we elkaar een half jaar niet, spreken we elkaar maanden niet, maar het is altijd goed. Ze komt net als ik uit een groot gezin en heeft veel zussen. Met hen en nog een paar vriendinnen hadden we in Noordwijk, onze geboorteplaats, een high tea. Er moest weer veel bijgepraat worden, daar had geen man tussen willen zitten.

Nadat ik in augustus 2011 een blog had gemaakt van de  overslag terminal  in Alphen aan de Rijn wilde ik nog steeds een keer een foto nemen van zo'n groot containerschip. Er varen er vijfentwintig per week door de Gouwe, dus dat moet niet zo moeilijk zijn, dacht ik. Wel dus, want als je er al een ziet varen vanuit je auto is het bijna niet mogelijk om te stoppen op die drukke N 207 tussen Gouda en Alphen. Maar toen we gisteren bij de Julianasluis voor de geopende brug stonden kwam er keurig een containerschip door en kon ik hem in volle glorie op de foto zetten.

Ik zou hier best een foto willen nemen, zei ik tegen Mart toen we bij de Julianasluis aan kwamen rijden. Ze zijn daar bezig met een verbreding  van de sluis door er een tweede naast te leggen. Een enorm karwei waar al een poos aan gewerkt wordt. Nou, ik had geluk want we moesten wachten voor de brug die open ging om een containerschip door te laten en zo kon ik uit de auto stappen en op mijn gemak een paar foto's nemen. Petje af voor wat daar gedaan wordt.

Binnenweer was het vandaag, niks buiten te zoeken. Ik heb al een poos geleden op mijn laptop een map 'Recepten' aangemaakt, waarin ik van alles verzamel wat ik voor lekkers tegenkom op het net. Soms zoek ik gericht naar een recept en soms kom ik er een tegen, bijvoorbeeld op de paar kookblogs die ik lees en als het een blijvertje is dan gaat ie in de map. Nu ontdekte ik dat de recepten van de Delicious en het kookblad van mijn eigen supermarkt ook op internet staan, dus zijn er vandaag diverse stoofpotrecepten naar mijn map gekopieerd. Dat wordt smullen! Als ik het hier dan toch over smullen en over kookblogs heb, Carolines blog is een aanrader, ik heb al heel wat van haar recepten op mijn laptop staan.

Ik vond dit oude boekje (1947) laatst in mijn boekenkast, geen idee waar het vandaan komt, waarschijnlijk ooit ergens op een boekenmarkt gekocht. De meeste liedjes die erin staan herinner ik me nog wel uit mijn lagere schooltijd, bijvoorbeeld 'Zeg ken jij de mosselman' en de canon 'Brand in Mokum'. Vooral die canons vond ik heerlijk om te zingen. Ik ben katholiek opgegroeid en zat bij de nonnen op school, niks mis mee, ik heb er geen frustraties aan overgehouden, maar ik kan nog wel een Latijnse mis meegalmen.

Het was een drukke maar gezellige dag. Als je allebei uit een groot gezin komt kan je wat bezoek verwachten op je verjaardagsfeest. Tel daar bij nog ons eigen uitdijende gezin op en je kamer zit bomvol. Maar alles is weer prima verlopen, de eigengebakken taart werd door iedereen lekker gevonden en de soep en broodjes aan het eind van de middag gingen er ook goed in. Mijn familie maakten zoals gewoonlijk weer de meeste herrie, wij zijn nu eenmaal wat uitbundig. Tussen alle rommel las schoondochter Wietske de twee kleinsten (sorry Saar, op jouw na) een verhaaltje voor.

Blijkbaar was buurman Kees zo geschrokken toen afgelopens dinsdag zijn boom omwaaide in de storm  dat er vandaag al een professionele boomverzorger de andere boom neer kwam halen. Ik heb in Frankrijk al genoeg mannen met speciaal gereedschap een boom of telefoonpaal in zien gaan, maar in Nederland nog nooit, en zeker niet in mijn eigen achtertuin. Het was zo gepiept, in een klein uurtje lag er vijfentwintig meter boom, keurig in stukken, in het grind bij Kees. We zijn toch wel wat opgelucht want onwillekeurig blijf je naar zo'n boom kijken als het ook maar een beetje waait.

Feest vandaag, manlief is 65 jaar geworden. We vieren het zondag met familie en vrienden. Vanmiddag hebben we Bas en Christianne op bezoek gehad met Luuk en Saar. Die laatste was voor het eerst buiten, in de kinderwagen. En straks komt dochter Floor nog gezellig mee eten. Zo'n drie jaar geleden stopten we allebei met werken, ik eind november en Mart eind december. Wat is die tijd omgevlogen maar tegelijkertijd hebben we het gevoel dat ons werkzame leven al een hele tijd achter ons ligt. Het zal wel komen omdat we met totaal andere dingen bezig zijn, dingen die we leuk vinden en ons leven vullen.