HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Voorlopig de laatste keer gelopen in Oudewater vanmorgen. Ik zal het gezellige koffiedrinken wat we daarna bij Abrona doen missen. Als we binnenkomen staan er op 'onze' tafel al twee kannen water met ijs samen met glazen klaar. Het personeel weet ondertussen wel dat we na het lopen dorstig zijn. En dan natuurlijk de heerlijke zelfgemaakte koekjes, twee borden vol. Ik moest vanmorgen snel een foto maken anders was het bord leeg. We gebruiken altijd twee consumpties en kletsen ondertussen over van alles en nog wat. De vrouwen uit deze groep zijn me ondertussen dierbaar geworden.

Omdat een van mijn aankopen van gisteren geruild moest worden stapte ik vanmiddag weer op de fiets naar Gouda en op de terugweg liep ik met mijn fiets aan de hand even door het Houtmanplantsoen wat aan de rand van Gouda ligt. In de muziektent in het plantsoen vinden op zondagmiddag georganiseerde gratis concerten plaats, altijd heel druk bezocht. Aan het eind van de negentiende eeuw werd het park uitgebreid met de achtertuin van het huis van burgemeester Van Bergen IJzendoorn. Aan de rand van het park ligt de korenmolen 't Slot. Ik woon nu veertig jaar vlakbij Gouda en vijfentwintig jaar kwam ik hier met de auto of de fiets bijna dagelijks langs. In al die jaren heb ik dit park nooit bekeken. Eens moet de eerst keer zijn.

Voor een paar kleine boodschappen ging ik naar Gouda, ik kon het niet langer uitstellen want volgende week vertrekken we naar de Ardèche. Terwijl ik langs de grote winkelruiten van V&D liep zag ik de aanplakbiljetten die reuze kortingen beloofden. Nieuwsgierig liep ik er even naar binnen en er past maar één woord voor wat ik zag: ontluisterend. Lange rijen voor de kassa, veel bewakingspersoneel, overal graaiende mensen en er lagen veel spullen op de grond. Ik heb gauw een fotootje gemaakt, een beetje verscholen zodat de bewaking me niet zag en ben weer naar buiten gelopen, hier had ik niets te zoeken. Bij de Hema was er ook een soort opruiming bezig, die vonden zeker dat ze ook maar mee moesten doen. De wind was heftig in de polder, zonder mijn elektrische fiets had ik het niet gered. Ik moest oppassen dat ik het water niet in geblazen werd. Op de terugweg bij het naderen van Stolwijk begon het al weer te regenen maar die paar spetters deerden me niet meer. Mart wachtte met

Met kinderen (op skiënde dochter Floor na) en kleinkinderen hebben we vandaag gebruncht in Scheveningen. We zaten in een mooie strandtent en ja, het waaide hard maar daar was binnen niets van te merken. Alles was heel sfeervol aangekleed en het eten was meer dan goed verzorgd. De foto's zijn niet door mij genomen, kleinzoon Thijs van twaalf wilde graag de hoffotograaf van dit familiegebeuren zijn en jullie zullen het met me eens zijn dat hij het niet slecht doet. Dit is een van de weinige foto's door mijzelf gemaakt want ik wilde Thijs toch ook even op de foto. De mannen waren serieus deze keer, de vrouwen wat minder. Goed geschoten Thijs, bedankt.

Evenwijdig aan de Voorstraat in Noordwijk-Binnen loopt de Offemweg, ook wel het Achterom genoemd, die tevens de grens vormt met de dorpskern en het bos van Huize Offem . Vlak achter de Offemweg, tegen het bos stond in mijn kindertijd nog een grote bunker, overgebleven uit de oorlog. Deze Offemweg, het bos en de bunker vormden ons speelterrein. Bussie trap met de hele buurt in de Offemweg, fikkie stoken in de bunker en appeltjes jatten in de boomgaard van de graaf. In het voorjaar plukten we snotnagels (wilde hyacinten) en narcissen in het bos. We hadden thuis genoeg bloemen, mijn vader kweekte bollen, maar het ging meer om de spanning om de jachtopziender achter je aan te hebben. Het bos was immers verboden terrein. Wat verderop in de Offemweg ligt het terrein van de St. Jorisdoelen  waar we 's zomeravonds in het gras lagen om te kijken hoe de notabelen de voetboog spanden om daarna te richten op de schietpaal. Als kind ervaar je dat allemaal als normaal, met het ouder worde

Als je de weerberichten moet geloven wordt het niets met de beide paasdagen, regen en nog eens regen. Jammer, maar vandaag is het in ieder geval zonnig en buiten voor het huis staan mijn plantjes daarvan te genieten. Toen ik vanmorgen over het dorp liep om wat boodschappen te doen en bij de bloemenman deze prachtige geraniums voor een prikkie zag kon ik die natuurlijk niet laten staan. Daar heb ik in Frankrijk de hele zomer plezier van. Daarnaast op de tuintafel staan twee bakken die ik met mijn verjaardag cadeau kreeg. Door de lage buitentemperatuur gaan de bollen niet zo hard en heb ik er extra lang plezier van. Ik wens jullie allemaal fijne paasdagen.

Ik ben gek op tuinieren en daarom ook op planten. Als je dan net zoals wij vlakbij Boskoop woont is dat natuurlijk mooi meegenomen want het stikt daar van de kwekers. Mijn favoriet is Esveld , die heeft de meeste keus en de beste kwaliteit. Ook fijn is het deskundige personeel die precies weet waar iets staat en er dan ook nog goed advies bij geeft. Ik had thuis al een lijstje gemaakt en daar probeer ik me aan te houden, anders loopt het gierend uit de klauwen. Dit beetje op de kar kostte op een paar euro na al honderd euro. Ik kocht onder andere een Clematis voor op pot en een Clematis die ik niet omhoog laat gaan maar door de border laat kruipen. Ben benieuwd hoe dat er straks allemaal uit gaat zien. Verheug me er nu al op om aan de slag te gaan.

Ik neem jullie verder mee langs de straten van mijn jeugd. De Voorstraat is erg lang en ongeveer in het midden wordt de straat begrensd door het Lindenplein met op iedere kop een oude waterpomp. Aan dit plein staan ook mooie oude panden, onder andere ' De Lindenhof '. Dit grote pand werd door het LUMC Leiden jarenlang gebruikt als buitenkliniek voor chronisch zieke kinderen. Rechts op de achtergrond is nog net de pastorie te zien van de rooms katholieke kerk. Ik ben er voor het laatst geweest om de begrafenis van mijn moeder te regelen, nu tien jaar geleden. Pal aan de overkant staat het voormalige postkantoor van Noordwijk, het is gebouwd als kantongerecht in 1861. Na opheffing van het kanton Noordwijk heeft het bijna een eeuw dienst gedaan als postkantoor. Naast het gebouw een smalle doorgang naar de Zwanensteeg die verder naar achteren veel breder werd. Daar ben ik geboren en heb er gewoond totdat wij verhuisden, ik was toen zeventien jaar. Wat kan ik me no

'Laten we durven. Laten we graag zien omdat we dat kunnen, en leven – voluit en gretig – omdat wij dat mógen en het daarom dubbel zo goed moeten doen. Laten we beter leren weten, niet meer morsen met de dagen die al die anderen, daar, zomaar, opeens zijn kwijtgeraakt. Laten we geen engelen zijn, maar als het kan toch ook geen duivels. Laten we mensen zijn. En helemaal onszelf worden, niet wie we denken dat anderen wilden dat we waren. Laten we moed houden, durven wankelen en redden wat er te redden valt. Onszelf bijvoorbeeld, en mekaar. Laten we stoppen met hopen en doen wat moet gebeuren om het te doen gebeuren, en mild zijn voor wie dat nog niet kan. Laten we ze openlaten: onze deuren, onze armen, onze geesten. Laten we pantsers afleggen, en het en de andere tegemoet treden, telkens weer. Laten we slapende honden keihard wakker maken. Blijven geloven in dromen die ook uitkomen. Veel verwachten, genoeg spijt hebben, in zeven sloten tegelijk lopen, alle dingen aankijken,

Het Baarnse Bos is een bos van ongeveer 80 hectare tegenover Paleis Soestdijk, aan de Amsterdamsestraatweg in Baarn. Het behoort tot de weinig bewaard gebleven achttiende-eeuwse parkbossen in Nederland, en het enige in de provincie Utrecht. Het werd in 1999 aangewezen als rijksmonument. De zuidelijke grens wordt gevormd door de kaarsrechte Koningslaan, die als zichtas vanaf  Paleis Soestdijk naar het gedenkteken de Naald van Waterloo loopt. Wij waren vandaag in Soest bij goede vrienden en maakten vanmiddag een wandeling door dit mooie bos wat valt onder het beheer van Staatsbosbeheer. Maria, die hier met Mart staat te praten, is mijn grote voorbeeld. Vijfentachtig jaar oud en nog een jonkie in haar doen en laten. Maakt nog met gemak een wandeling van vijftien kilometer. Natuurlijk is het een zegen als je op die leeftijd zo gezond bent, maar een bepaalde instelling is hier ook niet vreemd aan.

Mijn echtgenoot is graag bezig, een hele dag niets doen kan hij niet. Als hij het huis in Frankrijk  niet had gehad was hij zeker nog een paar jaar doorgegaan met zijn rijwielzaak. Maakt niet uit wat hij doet, hij doet het met aandacht en plezier en daarbij komt dat hij ook nog eens verschrikkelijk handig is. Zeker ik maar ook de kinderen zijn daar natuurlijk blij mee. Denk nou niet dat hij ieder uur van de dag werkt want hij leest regelmatig een boek uit. In de aanloop naar ons vertrek naar het Franse land heeft hij vandaag alle terrassen schoon gespoten, het ziet er weer fris uit.

Voordat we een bezoekje brachten aan onze Katwijkse schoonzus stopten we in Noordwijk-Binnen en maakte ik wat foto's in de straten van mijn jeugd. Wij begonnen op de Voorstraat, de voornaamste straat van Noordwijk en tevens de duurste. Hier woonden de notabelen en de rijke bollenboeren. Veel panden zijn gerestaureerd, in mijn jeugd zagen de meesten er niet zo goed uit. In het huis hieronder moest ik vaak verse melk gaan halen. Als ik dan achter de voordeur de melkbus had overhandigd werd er streng gezegd dat ik op de mat moest blijven staan, ik mocht beslist geen stap doen op die mooie marmeren plavuizen.   Achter deze prachtige voordeur had onze tandarts zijn praktijk. Ik had een niet al te best gebit en bovendien, het was geen plezierige man, ik was doodsbang van hem. 'Paardenslager' noemden alle kinderen hem. Hieronder het gemeentehuis van Noordwijk. Achter dit oude pand is een modern gebouw aangebouwd. Daaronder de Grote Kerk, vroeger de katholieke St