HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Dit pallet cement is gisteren gebracht samen een vracht mélange (zand en grind) en tien matten betonijzer. Donderdag komt Courby met de tweede helft van wat nodig is voor de betonvloer. Ondertussen ligt het cement beneden met behulp van de bouwlift die je nog net uit de schuur zien steken en wordt op dit moment de mélange naar beneden gestort met de kruiwagen. We hebben nu hulp van twee sterke kerels en dat scheelt een beetje veel. Al het hout van de verdiepingsvloer, balken en planken, is naar beneden gebracht. Daar ligt het niet in de weg en het meeste zal op een later tijstip wel in de kachel belanden. In de allergrootste stenen, ik kan beter zeggen rotsblokken, die waren blijven liggen gaat nu de boor waarna ze in stukken worden gehakt. En wat doe ik? Ik heb na veel heen en weer gebel en nogmaals de tekening en de offerte gecontroleerd te hebben, uiteindelijk Courby opdracht gegeven de balk- en broodjesvloer te bestellen. Het kost veel geld dus laten we hopen dat zij en ik elkaar

Het leven hangt van toevalligheden aan elkaar. Zitten we gisteravond gezellig bij Akkie te eten op Chateau La Tour komt er een man naar me toe die vraagt of wij Marthy en Martien zijn. Ik bevestig dit ietwat verbaasd en hij vertelt me dat zijn vrouw een grote fan is van mijn blog dus ik loop even mee om kennis te maken met haar. Zij heeft mijn blog ruim een jaar geleden op internet gevonden toen zij op zoek was naar de site van Akkie. Toen zij verleden jaar aankwamen op het Chateau hoorde zij dat wij net de avond daarvoor daar hadden gegeten, wat zij heel jammer vond want zij had graag kennis gemaakt. In hun gezelschap was nog iemand die verleden jaar op die manier mijn blog vond en nu een trouwe lezer is. Wat ontzettend leuk om op zo'n manier te horen dat je een ander een plezier doet met je foto's en je schrijfsels!

Een rustige zondag, tijd voor ons zelf. Naar Intres gewandeld aan de overkant van de vallei. Als je na het stijgen tussen de bomen boven bent gekomen zie je dit landschap. Oude muurtjes, brede terrassen. Het verveelt nooit, na al die jaren vind ik dit nog steeds een prachtige plek. Over het weer staan praten met een oud boertje en daarna nog met iemand die aan zijn huis bezig was en dat ging natuurlijk over verbouwen. Via Pervenche weer terug gewandeld naar huis, waar we bij Le Pounard ook nog even Rudolp hebben gesproken. Deze buurman blijft altijd vrolijk, ondanks het feit dat zijn tweede woning een uitzichtloze bouwput is. Hij heeft vijf of zes grote karweien aan zijn huis tegelijk onder handen en weet volgens mij niet meer aan welke hij nu weer bezig is. Maar wat ik al zeg, altijd vrolijk en zo te zien lijdt hij er niet onder. Ieder zijn meug!

Bij Akkie een tweede betonmolen gehaald. Als de mannen volgende week een vloer gaan storten hebben ze aan één betonmolen niet genoeg. Ja, dat moet met kruiwagens gedaan worden, een betonwagen is te zwaar voor het bruggetje beneden, er mag niet meer dan 5 ton overheen. Heb ik vanmorgen op internet gezocht naar een verhuurbedrijf voor bouwmaterialen, want we hebben straks stempels nodig, zie ik er bij Ak een stel buiten staan. We zijn eens gaan tellen en her en der over het terrein verspreid kwamen we er wel op een stuk of tien. We hebben er zelf ook nog vier dus dat moet voldoende zijn om straks onze broodjesvloer te ondersteunen. Spaart voor ons weer een rit uit om die dingen ergens te gaan halen, we krijgen het de komende weken druk genoeg.

Vanmorgen eerst naar  Les Ollières gereden, waar we bij Courby de bouwmaterialenhandel mélange, cement en betonmatten hebben besteld. Dat wordt maandagmiddag gebracht. Gelukkig zullen we dan hulp hebben, want al dat spul moet naar beneden. Daarna naar Privas voor de boodschappen. Onderweg is overal fruit te koop, er kwam gisteren zelfs een jongen in ons piepkleine dorpje meloenen verkopen. Geloof niet dat hij veel klandizie had. Wat je ook veel ziet zijn die gele nummerplaten van de Hollanders die  in grote getale aanwezig zijn op de campings en in huisjes. Ze hebben prachtig weer, ik gun het ze!

Dit is de oogst van vandaag en niet op de foto maar o zo lekker, nog een schaaltje aardbeien. Een gedeelte van mijn aardbeienplanten is doorbloeiers en die dragen weer vrucht. Met de stekken hiervan ga ik een deel van mijn andere planten vervangen, maar dat wordt een karweitje voor volgende week als het iets minder warm is. Vanmorgenvroeg nog wel even geschoffeld en wat tomatenplaten opgebonden maar verder moet je hier nu in de schaduw of in huis blijven want het is knap warm.

Vandaag verschillende grote bouwmarkten rondom Valence bezocht. Pijpen, bochten en T-stukken voor de riolering gekocht, weer een aanhanger vol materiaal. Daarna op zoek gegaan naar vloertegels voor de tuinkamer, waar we nog steeds op de betonvloer huizen. Een paar bedrijven afgeweest en uiteindelijk geslaagd. Ze moesten wel besteld worden maar zijn binnen tien dagen binnen. Dezelfde tegels willen we ook voor de gîte gaan gebruiken maar eerst maar eens kijken hoe ze in de tuinkamer liggen. We waren toch in de buurt dus zijn we ook nog even gaan kijken hoe Luuk het doet op de camping. Nou, hij heeft het geweldig naar zijn zin, vooral in het zwembad en in zijn badje boven op de campingtafel.

In mijn moestuin groeit alles dat het een lieve lust is. We eten aardappelen, sla, tomaten courgettes, komkommer en bietjes van eigen grond. De schrik toen ik ontdekte dat de schapen mijn tuin hadden  kaalgevreten   is vergeten, ik kan er bijna om lachen. Van heel andere orde is de ellende die ik zag op de  site  van Diane, iemand waar ik het afgelopen jaar veel van geleerd heb. Ik lees vaak haar tuindagboek en daarin zag ik dat door de hevige regenval van de laatste weken in Nederland haar moestuin volledig geruiineerd is. Als je het ziet schieten de tranen je in de ogen.

Kleine Luuk is vanmorgen met zijn vader en moeder vertrokken naar de noordelijke Drôme om daar voor het eerst van zijn leven te gaan kamperen en wij gaan ons weer richten op het verbouwen van onze schuur. Als het goed is komen er aan het eind van deze week twee bouwvakkers om ons de komende weken te helpen. Mart is de laatste grond er aan het uit hakken zodat we volgende week kunnen beginnen met het storten van een betonvloer. Vanmorgen voor de zekerheid toch maar even de burgemeester gebeld om te vragen of dat mocht zonder bouwvergunning. "Ach, u verandert niets aan de konstruktie", was het antwoord. Met zo'n man valt te praten! De schuur lijkt nu net een kerk, zo hoog en met die spanten. Op de foto is goed te zien tot hoe hoog de achtermuur  er uit klapte begin april. Maar goed, die ellende is verleden tijd, we richten ons op het werk wat nu gaat komen.

Het jaarlijkse repas van onze dorpsvereniging vond vandaag plaats in Foulix, een klein gehucht een paar kilometer verder in de vallei. Omdat er ook wat mensen van buiten Le Serret lid zijn, gaan we dus weleens 'buitengaats', zo kom je nog eens ergens. We waren te gast bij Christian Hughes en zijn vrouw Maité. Christian is een echte bourgondiër, ik hoef denk ik niet te vertellen dat hij die man met het schort voor is. Links André, onze Belg, die het reuze naar zijn zin had en rechts Mart, en die had het ook naar zijn zin. Ik ook, want het gezelschap was aangenaam, het weer heerlijk en het eten lekker.

Er groeit en bloeit nog van alles in de weilanden en bermen van de Ardêche. Dit dankzij het natte voorjaar en de buien die nu af en toe, gelukkig meestal 's avonds, vallen. Normaal is alles om deze tijd geel van de droogte en valt er niet veel kleur meer te zien. Dit mooie veld met toortsen (Verbascum) vond ik op vijf minuten lopen van ons huis, op de weg naar Les Peyses, waar onze vriend Jan woont. Die komt vanavond trouwens eten. Zal wel een avond met veel gekkigheid worden, want hij en onze Bas bij elkaar.......!

We worden nogal eens geplaagd door mollen en dan zet Mart een mollenklem. Hij is er behoorlijk succesvol in, regelmatig heeft hij 'beet'. De foto die ik hier van dichtbij maakte van de dode mol was heel goed gelukt, maar ik zet hem toch maar niet in mijn blog, bang dat ik problemen krijg met de Dierenbescherming en de Partij voor de Dieren (grapje). Ik heb er begrip voor dat mensen zo'n mollenklem niets vinden, maar als je altijd op het platteland hebt gewoond vindt je dit de normaalste zaak van de wereld.

Dit wasje hing te drogen bij één van onze buurvrouwen buiten haar raampje. Nog best sexi ondergoed voor een zestigjarige, dat van mij is toch wat degelijker. Ik heb de laatste dagen veel gewassen na het vertrek van de halve familie. Alles is zo droog, wat niet zo gek is met het weer wat we hebben. Sinds half juni is het hier echt zomers weer, wat we van noordelijkere streken niet kunnen zeggen. Jammer voor alle mensen die vakantie hebben, ik gun iedereen het weer wat wij hebben.

Nu het de laatste weken zulk mooi weer is ga ik geregeld zwemmen bij Akkie op Chateau La Tour. Als ik dan 's morgens vroeg in de auto daar heen rijdt zit ik te genieten van de natuur om me heen. De hoog gelegen hellingen zijn nu niet meer geel van de brem maar van het jakobskruiskruid . Tenminste, ik denk dat het dat is. Maar als er andere meningen zijn hoor ik het graag. Het blad is gevederd en neigt wat naar grijs.

Onverantwoord dat Bas daar zonder werkschoenen met stalen neus dit soort werk doet, maar het is goed afgelopen, de laatste balk ligt op de vloer. De jongen had er niet op gerekend dat hij nog aan het werk moest in zijn vakantie. Zo hebben onze twee zoons aardig meegeholpen de afgelopen weken om de zoldering eruit te halen. Nu moeten die balken nog uit de schuur, ze zijn loodzwaar. Dat wordt de volgende uitdaging!

Voordat vanmorgen de grootste helft van het gezin vertrok naar hun volgende vakantieadres heb ik eerst nog deze foto gemaakt met mijn zelfontspanner, ik heb ze tenslotte niet vaak zo bij elkaar in Frankrijk. Zoon Bas met vrouw en kind blijven nog een weekje. Wederom naar het gemeentehuis geweest, waar Christianne en ik anderhalf uur gezeten hebben om de bouwaanvraag samen met de secretaresse tot in de puntjes af te werken. "Fingers crossed", zei ze toen we wegginggen.

Ik kreeg een dag of tien geleden een aangetekende brief dat onze bouwaanvragen nog enige toelichting behoeften. Weer naar het gemeentehuis getogen voor verdere informatie en de komst van onze schoondochter Christianne afgewacht. We zijn vandaag met zijn drieën, Chris, Mart en ik de hele dag bezig geweest om alle gegevens, tekeningen, maten en foto's tot twee dossiers te vormen en morgen gaan Chris en ik met die hele handel weer richting mairie. Ik ben doodmoe van al dat gedoe dus jullie moeten het vandaag maar met een bouwtekenig doen, een foto krijg ik er niet meer uitgeperst. 

Met de komst van kleinzoon Luuk en zijn ouders is de familie compleet. Het is jaren geleden dat we allemaal tegelijk in het Franse huis waren, wat een weelde. Er wordt gevoetbald, spelletjes gedaan en vooral veel met water gespeeld. Links en rechts van ons is er veel familie bij de buren, het is vandaag immers de nationale feestdag van Frankrijk, 14 juli. Bij ons gaat vanavond de barbecue aan, de Fransen zijn rond het middaguur al begonnen.

Ja, dit zou ons jeu de boulesveld moeten worden, de muurtjes waren klaar. Maar als je dan een schuurzolder afbreekt zit je met al die balken die nog niet weg mogen  en die toch ergens opgeslagen moeten worden. Ook al de grond die in de schuur afgegraven is heeft hier een plek gevonden evenals de stenen die nog uit de vloer kwamen. Ik ben bang dat dit voorlopig nog wel even een opslagplaats van bouwmaterialen zal blijven en zeker geen leuk jeu de boulesveldje.

De hele familie heeft zich vanmorgen, net als verleden jaar, weer vermaakt in zo'n avonturenpark waar je, dit keer zelfs boven een snel stromende rivier, allerlei trajecten moet afleggen. Dit Parc Aquarock ligt aan de Eyrieux en ik moet zeggen, het ziet er allemaal spectaculair uit. Voor mij blijft het inderdaad bij zien, want met mijn hoogtevrees ga ik echt niet aan die touwen hangen. Trouwens, er moet toch iemand op Sebas letten, die hier nog te jong voor is. Zijn broer Thijs kan het niet gek genoeg zijn, die heeft genoten.

Met dochter en schoondochter vandaag gewinkeld in Privas. Modezaakjes bezocht, nog wat lekkere dingen op de markt gekocht en daarna geluncht. Wat is dat toch een goede gewoonte in die zuidelijke landen. Geen snel broodje kaas, maar op je gemak gaan zitten, glaasje wijn erbij en dan je laten verrassen met wat er vandaag op het menu staat. Dessertje, nog een kopje koffie en dan kom je na zo'n anderhalf uur tevreden van tafel. Ja, dat is toch leven als.........!

Met drie kleinzoons waarvan Thijs met zijn acht jaar de oudste is vonden we de aanschaf van een doel wel verantwoord. Het grasveld is groot genoeg en aangezien alle drie de mannetjes met voetbal liefhebbende ouders opgroeien denk ik zomaar dat het ding veel gebruikt gaat worden. Thijs vindt het in ieder geval geweldig en is aan het trainen om keeper van FC Barcelona te worden. Ik moet er van Thijs nog even bij zeggen dat hij die Iker (keeper van Real Madrid) beter vindt dan de huidige keeper van Barcelona. Ja, ik ben hier, na een paar dagen Thijs, wel weer op de hoogte van wat er speelt in voetballand. 

Terwijl de dames vanmorgen inkopen deden in Privas hebben de heren, Mart en onze oudste zoon, de halve verdiepingsvloer uit de schuur gesloopt. Een gedeelte van het hout zal in de kachel verstookt worden en een ander deel wordt voorlopig opgeslagen om later te bekijken of we het nog ergens voor kunnen gebruiken. Het is allemaal kastanjehout waarvan de kern in de meeste gevallen goed blijft. Wat een inmense ruimte komt er dan vrij in die schuur als je nu naar boven kijkt. Er zal nog heel wat moeten gebeuren voordat dit een woonruimte is.

Een held is kleine Sebas nog niet met water, maar met de tuinspuit in zijn hand durfde hij toch heel wat capriolen uit te halen. En wat geeft het dat je met vijfentwintig graden drijfnat wordt. Vannacht een behoorlijke onweersbui met veel regen, maar vanmorgen knapte het al heel snel op en is het de hele dag al prachtig weer. Fijn voor de vakantiegangers.

Ze zijn onderweg, twee kleinkinderen met hun ouders. Onze dochter is inmiddels door haar vader opgehaald van TGV Valence en zit al op haar gemak in de tuin. Het bad is weer tevoorschijn gehaald en het water staat nu op te warmen in het zonnetje. Een echt zwembad hebben we niet, in onze rivier zijn een paar mooi zwemplekken waar je binnen tien minuten heen rijdt. Ik heb vanmorgen al het een en ander aan eten klaargemaakt zodat ik vanmiddag al mijn tijd kan besteden aan kinderen en kleinkinderen. Ze zijn meer dan welkom!

We waren uitgenodigd om gisteravond naar Les Costes, een vakantiedorp in de noordelijke Ardèche,  te komen. Daar werd een swingavond gehouden met levende muziek. Ontzetten leuk, want veel van de dansers waren gekleed in dertiger jaren stijl. Wat kunnen die mensen dansen, heerlijk om naar te kijken. Het koppel wat les geeft deze drie weken heeft half juni in Barcelona tijdens de European Swing Dance Championships  in verschillende categorieën een tweede en derde prijs behaald. (Klik op de foto voor een vergroting)             

Nadat we vanmorgen boodschappen gedaan hadden  in Privas reden we binnendoor naar huis, want ik wilde perziken kopen bij een boertje op die route. Vlakbij ons dorp komen we dan door Pervenche waar dit mooie huis met de blauwe luiken staat. Vroeger was het een restaurant, tegenwoordig een gîte. In onze eerste jaren hier moesten we altijd door dit dorpje om naar de vuilstort te gaan, en met vuilstort bedoel ik echt zo'n afgrijselijke stortplaats. Huisvuil, maar ook koelkasten, accu's, volledige inboedels, schroot en waar een mens verder nog van af wil werden daar vanaf een helling gegooid. Gelukkig is dit nu allemaal veranderd, hebben wij keurige containers beneden bij het kruispunt staan en zijn de déchêtteries in leven geroepen. Maar ik moet nog altijd aan die akelige plek denken als ik door Pervenche rijdt. Om nog even terug te komen op de perziken, ik heb een mooi kistje gekocht en ben nu perzikijs aan het maken. Lekker!!!

Ik heb maar twee struikjes met kruisbessen, maar er kwam veel vanaf. In totaal heb er er twintig potten jam van kunnen maken. Wij eten veel jam, naast kaas het enige broodbeleg wat wij gebruiken, dus er gaan bij ons wel wat potjes door. Oh, en die leuke stickers, dat zijn gewoon schooletiketten, iedere zomer te koop bij het Kruidvat. Als onze dochter zaterdag aankomt op het TGV station in Valence zal ze tien pakjes in haar koffertje hebben heeft ze beloofd.

Me nooit afgevraagd hoe een courgette groeit, maar daar kom ik nu achter. Ik had op internet gelezen dat de plant veel ruimte nodig heeft, minstens een vierkante meter. Dan krab je je eens achter de oren als je naar dat kleine plantje kijkt wat je net gekocht hebt, maar vervolgens doe je braaf wat er gezegd wordt en gelukkig maar. De plant krijgt prachtige grote bladeren met diepe nerven en in het hart groeien de vruchten met een gele bloem . De bloem verdort en dan wordt de courgette langzaam groter. Wat is de natuur toch mooi. Met mijn moestuin gaat het goed, die is langzaam van de schrik bekomen (en ik ook). Al het nieuw geplante spul is goed aan de groei, er zal alleen wat later geoogst kunnen worden.

"De meest gewaardeerde tuinen zijn meestal gemaakt door vrouwen wiens kinderen volwassen zijn, of door oude vrijsters of homoseksuelen. Naast hun liefde voor tuinieren hebben deze groepen nog een ding gemeen: geen kinderen. Kinderen en serieus tuinieren zijn geheel onverenigbaar". Dit zijn niet mijn woorden, ik las het vanmorgen op het afgescheurde blaadje van mijn tuinkalender. Ik ben het gedeeltelijk met de schrijver eens, want hij is even de kleinkinderen vergeten. Ben benieuwd hoe vaak die voetbal van Thijs volgende week mijn border in vliegt.

Moet ik nodig laten horen dat ik zo blij ben met het mooie weer, regent het vandaag bijna de hele dag. Mart was net binnen van een paar uurtjes fietsen toen het begon. Nou ja, alles was gortdroog van zon en wind, dus we zullen het maar positief in zien. Maar om nu een foto van de stromende regen te laten zien is niet zo aantrekkelijk. Daarom deze van die blozende abrikozen, de pluk is in volle gang. In het dal van de Rhône, de Érieux en de Drôme staat het vol met perzik- en abrikozen boompjes. Overal langs de weg staan stalletjes waar je de vruchten kan kopen, of rechtstreeks bij de kwekers. De inhoud van het kistje van vijf kilo abrikozen wat ik kocht zit al in jampotten, heerlijk!