HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Met al dat buitenwerk hier verwaarloos ik de binnenboel een beetje. Vanmorgen kwam ik er eindelijk toe om de huiskamer een beurt te geven en zeemde ik ook even de ramen aan de binnen en buitenkant. Toen ik het eerste raam open deed zag ik het al, we hadden afgelopen winter weer bezoek gehad. In de spleet van het raamkozijn zaten deze bruine hoopjes, het zijn net kleine drolletjes, Ze zijn door wespen gemaakt van leem en het zijn broedcellen van hoogstwaarschijnlijk een metselwesp of leemwesp. Ze zijn niet groot, anderhalf tot twee centimeter. Fascinerend om te zien, dat een insect dit kan maken. Ik steek ze weg met de botte kant van een mes, er blijft poeder over. Ik heb twee ramen aan de voorkant van het huis en als ik pech heb zitten die alle twee vol met deze drolletjes. Nu was het maar in één raam een rijtje van een stuk of acht. De wespen komen binnen door de gaatjes die in een kozijn zitten voor de ontwatering.

 Ik las op internet dat de brocantemarkt in La Voulte weer open was en daar reden we zondagmorgen al vroeg naar toe. Dat vroeg is om twee redenen, ten eerste omdat het dan nog lekker rustig is en ten tweede omdat een deel van de markt in de zon ligt en dat vind ik al gauw te warm. Het was heerlijk om weer over zo'n markt te slenteren en al het moois wat er staat te bewonderen.  Het was een goede markt, veel mooi aanbod. Jammer dat ik niet nog een huis heb om in te richten want dan zou ik het wel weten.   Ik kocht deze drie Franse kommen. Ik heb er al meer en gebruik ze overal voor. Ik ga er niet eens eerbiedig mee om, stapel ze gewoon in elkaar maar heb er nog nooit eentje gebroken.   Voor die kommetjes betaal ik maar een paar euro per stuk maar voor dit setje betaalde ik wat meer. Het is geëmailleerd aardewerk en ik was er weg van. Stevig onderhandeld want dat kan ik goed maar wilde er toch nog even over nadenken. Een uurtje later ben ik het toch gaan h

Zus Lidy wilde wel naar Intre aan de overkant van de vallei lopen, ze dacht dat ze dat wel aankon ondanks dat het een stuk hoger ligt dan Le Serret. Dat betekent dat we eerst naar beneden moeten lopen voordat we gaan stijgen. In Intre bij het eerste huisje wat we tegenkwamen zagen we dit mooie beeldje staan in goed gezelschap van een prachtige blauwe hortensia.  Even uitrusten bij de waterbakken.  Ik heb dit beeld al tientallen keren gefotografeerd en waarschijnlijk ook al een paar keer op mijn blog gezet maar ik blijf het mooi vinden. Die prachtige brede terrassen op de flank van de berg die gelukkig nog steeds gemaaid worden zodat we er goed zicht op hebben. Een druk gezoem rond de bijenkasten waarvan er hier in de omgeving veel staan. Je kan dan ook overal honing kopen. Tweeëneenhalf uur gelopen met stijgen en dalen, trots op mijn zus. Ze was ook wel trots op zich zelf zei ze.

Zus en ik maakte een wandelingetje rond het dorp en liepen ook even naar het gehucht Seignebelle. We maakten een praatje met de vrouw van het echtpaar wat daar nog permanent woont. De man is jarenlang burgemeester van onze gemeente Issamoulenc geweest. We bewonderden haar geraniums en hadden het nog over de hagelstorm van verleden jaar die alles toen vernieleden, ook haar mooie geraniums.  Het gehucht bestaat maar uit twee huizen, het andere huis wordt alleen 's zomers bewoond. Haar man woont hier zijn hele leven al, zij waarschijnlijk sinds ze met hem getrouwd is. Veel mensen zouden niet tegen deze stilte en eenzaamheid kunnen. Deze twee mensen zijn het gewend en beslist niet ongelukkig. Zij stralen een kalme tevredenheid uit.

Twee struiken kruisbessen, afgeladen met kruisbessen. Mart heeft ze in twee sessies 's morgens vroeg geplukt en met zijn allen hebben we ze schoongemaakt. Gezellig hoor, al kletsend onder de parasol. Nu liggen er dus kilo's in de vriezer, ik weet niet hoeveel want ik heb ze niet geteld, maar het zijn er heel veel. Als er nog mensen zijn met lekkere recepten voor kruisbessen, ik hoor ze graag.

 Net zoals in Nederland is het warm hier maar ik denk beter uit te houden. Droge warmte en op onze hoogte  van 650 meter vaak met een windje. Die hoogte zorgt er ook voor dat het 's avonds gaat afkoelen, dat slaapt lekker. Gistermiddag gingen we even afkoelen aan het water, we hebben zwemplekken genoeg in ons riviertje. Deze goddelijke zwemplek ligt maar tien minuten rijden bij ons huis vandaan. Het water is koud maar heerlijk schoon en fris, we hebben alle vier gezwommen, flinkerds die we zijn.😏  Vanaf de brug moet je naar beneden klimmen, best wel even een ding voor de ouder wordende mens maar ik krijg het nog steeds voor elkaar. In Nederland zou er al lang een trap zijn gemaakt maar daar doen de Fransen niet aan. Als je wilt zwemmen klim je maar naar beneden, punt. Het heeft wel iets. Er zaten nog wat meer mensen verspreid over de rotsen maar druk was het niet. Het is nog geen hoogseizoen en verder is het nog maar de vraag of het nu door de corona echt druk z

 We waren gisteren in de zuidelijke Ardèche op de camping waar mijn familie al 35 jaar komt. Vrienden van zus en zwager waren daar ook aangekomen en we hadden een leuke dag met elkaar. In de schaduw onder de bomen was het aangenaam maar warm was het er, dat scheelde zeker vijf graden met Le Serret. Op de terugweg zochten we nog naar een plek waar zwager Piet vroeger ging vissen met onze Bas maar we konden het niet precies vinden. De mannen liepen nog een stuk naar beneden vanaf deze hoogte, zus en ik gaven het op in die hitte en bleven wachten in de schaduw. We gaan nog weleens kijken als het minder warm is.

 Het leuke van bezoek hebben is toch het samen eten. Zus en ik koken om de beurt en ik ben inmiddels al twee hele goede recepten rijker, ze kan lekker koken. Zondagavond gingen we barbequeën. De tafel en de stoelen op de foto namen we mee uit Nederland, die hielden we over. We hadden nog een ander stel omdat we een grote voor- en achtertuin hadden bij het oude huis en dat is naar Mart zijn zusje en zwager gegaan. Die hebben sinds kort een volkstuin en konden het daar goed gebruiken. Verleden jaar hebben we dit apparaat aangeschaft. Ik vind hem wel een beetje groot maar Mart is er blij mee en onze kinderen vonden hem geweldig. Een mooi  barbeque vuurtje maken is een vak apart waar Mart niet zo goed in is dus we gebruikten onze oude barbeque alleen als de kinderen er waren. Dit is er eentje op gas die we nu vaak gebruiken. Niet te veel vlees want daar houden we niet van en dan een paar lekkere salades er bij maken. Verleden jaar roosterden we ook vaak een mengsel van stukken

Hier wandelen we altijd graag, boven bij het Croix de Ferrières. Het is het hoogste punt in onze directe omgeving, ruim negenhonderd meter en je hebt er schitterende uitzichten. Het waait er altijd, als het beneden warm is heb je boven een trui nodig.   Ik denk dat het onze burgemeester is die daar aan het maaien was, het is zijn grond. Stijl daar hoor. Hij maakte een prachtig lijnenspel in het landschap.   Veel vingerhoedskruid langs het pad, kleurig gezicht.   Er ligt nog een laatste gele waas op de helling, de bijna uitgebloeide brem. Jammer dat we het dit jaar niet in volle glorie hebben zien bloeien, het is hier altijd zo mooi. We lopen dit pad meestal heen en terug maar soms dalen we de helling af aan het eind en gaan dan door de vallei terug.

Gisteravond aten we kwark met frambozen als toetje en de avond daarvoor vanille ijs met rode bessen, erg lekker allemaal. De rode bessen waren wel wat klein, te weinig water gehad maar dat deed aan de smaak niets af. Ik heb er ook wat van in de vriezer kunnen doen en frambozen komen er nog genoeg. Dit is mijn zus die hier aan het plukken is, zij en haar man hebben voor veertien dagen het vakantiehuis betrokken, ik had toch geen gasten voor die periode. Gisteren hebben we met zijn vieren heel wat karweitjes gedaan in de tuin en vandaag houden we zondagsrust. We hebben het erg gezellig met elkaar.

 'Wat doen we met de aardbeien' vroegen we ons af. Op zich zagen ze er niets eens zo slecht uit. Er zat blad aan en hier en daar een bloemetje. Maar blijkbaar waren er een paar konijnen bezig geweest  want iedere plant was aangevreten, er staken allemaal kale steelt boven uit. En al het oude blad van verleden jaar zat er ook nog aan. Kortom, het was een rommeltje.   We besloten om alles kort te knippen dus vanochtend om acht uur lagen we ieder aan een kant van het aardbeienbed en knipten alle planten met de grond gelijk. Ja, het leven is hard soms, zelfs voor een aardbeiplant. Alles heeft daarna een scheut drab gehad van koemestkorrels en de zon gaat de rest doen. Zo komen ze wel, mijn aardbeien.

Leuk, de verrassingen die we in de moestuin aantroffen. Allereerst deze joekel van een artisjok, zeker anderhalve meter hoog. Het is een prachtig sierobject, bijna kunst. Hier was ik stomverbaasd over. Jaren geleden heb ik eens drie papavers gekocht, bij Esveld nog wel, ze kostten toen niet weinig. Ik heb er geen plezier van gehad, na één zomer nooit meer wat van teruggezien.  Blijkbaar is er zaad in de moestuin terecht gekomen en is dat zaad nu ontwaakt, haha. De papavers waren allemaal uitgebloeid op een na. Ik ben nu in ieder geval verzekerd van voldoende zaad om ze zelf op te gaan kweken. Verleden jaar deze ridderspoor gezaaid in de moestuin, de helft van een zakje, dit is het resultaat. De andere helft in de border uitgestrooid maar daar vond ik niets van terug. Het is echt een van mijn lievelingsplanten. De naam is Delphinium ajacis 'Blue Spire'. Het zaad is niet overal te krijgen, ik bestelde het uiteindelijk bij Vreeken's zaden in Dordrec

 Langzaam maar zeker werk ik me door mijn vaste planten border heen. Veel planten knip ik tot de grond toe af en dat ziet er nu een beetje kaal uit maar binnen twee weken zit er weer blad aan. Er zijn ook planten die ik laat staan, die hebben weinig last gehad van de droogte en zijn nog niet uitgebloeid. Ze zijn nu te mooi om er de schaar in te zetten. De planten die ik voor deze border koop moeten de hele dag zon kunnen hebben en het liefst een beetje droogte, maar dat gaat vaak samen. Beneden in de moestuin vond ik wat pollen van het 'Juffertje in het groen' en een daarvan heb ik vanmorgen naar boven verhuisd en op een erg kale plek in de border gezet. De plant is wel bijna uitgebloeid maar blijft zonder bloemen ook mooi om te zien.

 Wat is er hard gewerkt gisteren bij ons. Om kwart over negen stonden onze vrienden  Annelies en Ernst al bij ons voor de deur na een rit van vijf kwartier. Wij waren toen al een uurtje bezig en met zijn vieren gingen we verder. Mart had al een groot deel van het bovenste terras gemaaid. Ernst had zijn bosmaaier meegebracht en nam de rest van de terrassen voor zijn rekening en dat is heel wat oppervlakte, hij is er tot het eind van de middag zoet mee geweest. Annelies en ik hebben eerst de binnenplaats aangepakt. Clematis en roos samen met klimop waren zo ongeremd aan de gang gegaan dat we de ijzeren trap bijna niet meer af konden komen. De grote hortensia in de ijzeren bak is kort geknipt en gaat naar de ziekenboeg in de moestuin, kijken of er wat te redden valt. De twee planten op de voorgrond waarschijnlijk ook, daar moet ik nog een beslissing over nemen. Nog een hoop om op te ruimen, Mart heeft wat afgesjouwd. Gelukkig hebben we een terreintje waar we dit

De reis naar Frankrijk gisteren is goed verlopen, geen problemen aan de grenzen. Het is als vanouds, je ziet er niemand, er wordt je geen strobreed in de weggelegd. Wat wel opviel was dat er bij de tankstations en de supermarkt veel mondkapjes werden gedragen. Dat waren  wij helemaal niet gewend want in Stolwijk liep er niemand mee. Ik had uit voorzorg een pakje met mondmaskers gekocht maar we hebben ze niet gebruikt, de meerderheid van de mensen droeg ze niet en het was erg rustig in de supermarkt. Toen we bij het huis aankwamen liep ik meteen door naar de tuin en eerlijk, het was nog erger dan ik had verwacht. Ik geloof dat het Sjoerd was die het woord rimboe gebruikte, nou...dat woord benadert het aardig. Hier op het eerste terras staat het gras heel hoog, daar kom je met een gewone maaier niet meer door heen, dat moet met de bosmaaier gedaan worden en dit is niet  het enige   terras wat er zo bijstaat.   De vaste planten border ziet er zo op het oog aardig uit maar het i