HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Wij reizen nagenoeg nooit met het openbaar vervoer, daarom was ik woensdagavond blij dat ik mensen van mijn fotoclub bij me had om op de metro te stappen. Ik wist niet eens of ik genoeg op mijn OV kaart had, maar men liet mij zien dat ik dat op het station in zo'n automaat kon controleren. Verder heb ik maar als een schaap achter de kudde aangelopen, want ook in de grote stad komen wij bijna nooit. Op de terugweg maakte ik op het metrostation nog wel even deze foto door een soort grote patrijspoort.

Slechts drie weken na de opening verwelkomde de  Markthal in Rotterdam afgelopen vrijdagochtend al zijn miljoenste bezoeker. De Markthal is de eerste overdekte marktvloer in Nederland en tevens het grootste kunstwerk van Nederland. Gisteravond brachten wij met onze fotoclub een bezoek aan dit prachtige gebouw en ik kan het iedereen aanraden om ook te doen. Je kijkt je ogen uit, niet alleen naar al dat lekkers op het gebied van eten en drinken maar je ogen worden doorlopend getrokken naar het kunstwerk boven je hoofd.

In het kader van de samenvoeging van vijf Krimpenerwaardgemeenten per 1 januari 2015 is het idee bij onze fotoclub ontstaan om een expositie te houden die deze eenwording belicht. Dertien fotografen hebben meegedaan, waaronder ikzelf, die ieder drie foto's hebben ingediend. Vanmorgen zijn Mart en ik naar Lekkerkerk gefietst (koud, de mist wilde maar niet optrekken) om daar in het gemeentehuis de foto's te bekijken. Het is een schitterende expositie geworden die een goed beeld geeft van de schoonheid van de Krimpenerwaard in al zijn facetten.

Witte zwanen, zwarte zwanen, wie gaat er mee naar Engeland varen..... Dit liedje leerde ik vroeger al op school en dat is toch erg lang geleden, maar wat me verbaasd is het feit dat mijn kleinkinderen het nu nog vrolijk meezingen. Blijkbaar is er niet zo'n snelle ontwikkeling in de kinderliedjesbranche. Natuurlijk, ik pik weleens een nieuw liedje op, maar echt veel is dat niet. Zo ook de Sinterklaasliedjes, er zijn er die gaan al zo'n honderd tot bijna tweehonderd jaar mee. Maar nu las ik laatst dat we het woord "knecht" uit die liedjes moeten gaan schrappen. Verdwijnen die traditionele liedjes dan uit onze cultuur???

Afgelopen woensdag werd onze kleindochter Saar één jaar oud en dat hebben we vandaag gevierd. We noemen haar ook wel Billy Turf, want alles aan haar is mollig, heerlijk. Het is een heel blij kind, lacht altijd. Omdat we toch allemaal bij elkaar waren zijn er ook foto's gemaakt van ons gezin, dit cadeau hadden wij nog te goed van onze kinderen. Ik heb ook wat meegeknipt terwijl de fotograaf bezig was, maar Sebas verschool zich telkens achter de bomen, dus hier maar drie kleinkinderen in plaats van vier. Gelukkig had de fotograaf meer geluk en is het allemaal goed gekomen.

Wij hebben in de tuin drie grote bakken met grassen staan en ik wilde er de hele week al een foto van nemen maar het waaide teveel en dan is dat bewegende gras niet te fotograferen, zeker niet met een macrolens. Toen we vanmorgen uit bed kwamen was alles nat in de tuin én het was windstil, dus ben ik na het ontbijt gauw naar buiten gegaan  om hiervan te profiteren. Verder bleef het gelukkig de hele dag droog en ik hoop morgen ook, want dan gaan we met de familie iets doen waar we echt droog weer bij nodig hebben.

Langzaam doen de wintergroenten weer zijn intrede in huize Berends. Ik had nog wat zomerbietjes, paprika's en courgettes meegenomen uit Frankrijk, maar dat is nu echt op en ik verlang eigenlijk wel naar die typische Hollandse winterkost. Toen ik vanmorgen bij de slager was heb ik ook alvast wat rookworsten meegenomen, fijn om in voorraad te hebben. Dus het worden spruitjes vandaag en omdat het zulk droevig weer is heb ik een lekkere cake gemaakt. Wordt een mens blij van!

Had ik eergisteren al een blog over speelgoed, vandaag weer eentje. Tsja, dat heb je met regelmatig kleinkinderen over de vloer. Deze pop heb ik gemaakt toen ik in verwachting was van dochter Floor, zij is nu achtendertig jaar oud. Vergis je niet, het was behoorlijk wat werk. Eerst moesten alle onderdelen in elkaar gezet worden waarna alles werd gevuld met schapenwol. Vooral de kop was een hele klus, die moest echt hard worden en daarna werd het haar steekje voor steekje met wol op de kop vastgezet. Gisteren heb ik wat restauratiewerkzaamheden aan de pop uitgevoerd, ik heb o.a. de armen en benen opnieuw vastgezet. Het zelfgemaakte jurkje wat de pop aanhad was helemaal verschoten, die ga ik nieuw namaken, maar ik vond dit lieve jurkje nog bovenop zolder. De pop gaat natuurlijk naar kleindochter Saar, fijn dat ie eindelijk weer een bestemming krijgt.

Ze zijn minstens een halve eeuw oud, deze autootjes. Ze zijn van mijn vier jongere broers geweest en blijkbaar onverslijtbaar. Helemaal ongehavend zijn ze niet uit de strijd gekomen, hier en daar ontbreekt er een bandje en de verf is wat beschadigd geraakt. Maar als je bedenkt dat behalve mijn broers ook mijn twee zonen er mee gespeeld hebben, vervolgens oudste kleinzoon Thijs en nu Luuk en Sebas er weer mee spelen dan is het toentertijd een goed aankoop geweest. Rijk hadden we het beslist niet thuis met dat grote gezin, maar mijn ouders kochten altijd goed speelgoed voor ons en ook veel boeken.

Met twee vriendinnen doe ik vandaag een saunadagje, heerlijk. Hoe laat we terug zijn weten we nog niet, we hebben afgesproken om alles uit de dag te halen......dus, krijgen jullie een foto van afgelopen zaterdag van een sprookjesachtig bos. Op die prachtige zaterdag leek het wel of half Nederland zich had verzameld in Lage Vuursche. Maar als je dan een paar kilometer het bos inloopt zie je niemand meer en heb je het bos voor jezelf.

Het viel niet mee om in Scheveningen te komen vanmiddag, de A12 was afgesloten, maar met wat geduld hebben we toch de kinderen en kleinkinderen daar kunnen bezoeken. Eerst natuurlijk vol bewondering gekeken naar Sebas die nu zomaar, zonder zijwieltjes kan fietsen. Het wordt echt al een kind dat klaar is voor de basisschool. Daarna nog even bij zijn vader binnengewipt die een wijnproeverij hield. Hele lekkere wijntjes geproefd, vooral Mart en Floor lieten het zich goed smaken. De verstandigste in de familie op dit gebied, ik dus, is maar snel gestopt. Iemand moet die auto toch weer naar Stolwijk rijden.

Prachtig herfstweer vandaag en dat kwam goed uit want we maakten met wat leden van mijn fotoclub een uitstapje naar de Lage Vuursche om herfstfoto's te maken. In het bos aangekomen lag de hele groep binnen vijf minuten op de grond geknield om paddenstoelen te fotograferen. Geen gezicht natuurlijk, al die achterwerken omhoog en die hoofden omlaag om maar zo dicht mogelijk bij je onderwerp te komen. Het was een heerlijke dag, ik ben lekker bezig geweest en heb weer wat geleerd.

Elk najaar koop ik vlak voordat we naar Nederland vertrekken een grote pompoen in mijn Franse supermarkt. Ze liggen daar vanaf begin oktober in grote hoeveelheden opgestapeld en kosten bijna niets. De Franse huisvrouwen maken er heerlijke pompoensoep van en nog veel andere lekkere dingen maar deze mevrouw neemt hem mee voor de sier. Op mijn buitentafel ligt de pompoen samen met de Franse kastanjes mooi te zijn. Als het hard gaat vriezen is het over met de pret, maar dat ziet er met het heerlijke weer van dit moment voorlopig niet naar uit.

Verleden jaar december maakte ik een foto van een oude boerderij in de Bovenkerkse buurt die helemaal gerenoveerd  zou worden en ik beloofde een foto te nemen als het klaar was. Inmiddels zijn de werkzaamheden voltooid en ik moet zeggen, het is een plaatje geworden. De aannemer kennende die de klus moest klaren, had ik ook niets anders verwacht. Aan de rechterkant van de boerderij is inmiddels een boomgaard aangelegd en nu ben ik benieuwd wat ze met de rest van het erf gaan doen. Ik hou jullie op de hoogte.

De grond van de tuin aan de andere kant van het huis ligt bezaaid met takken van de vier dakplatanen. De boom heeft grote bladeren en de meeste zijn nog groen. Maar de enkeling die al verkleurd is heb ik even van dichtbij bewonderd. Mart knot ze altijd voor het blad gaat vallen, dat geeft minder werk. Maar mijn tuinman is even gaan fietsen met zijn maatjes, dus dit ligt er morgen ook nog wel.  

Dit zal voorlopig ons uitzicht weer zijn vanuit onze woonkamer in Stolwijk. Helemaal niet slecht, maar wel iets anders dan de bergen van de Ardèche. Ondertussen is de auto leeg, is er al veel opgeruimd, de eerste was gedraaid en voelen we ons al weer thuis in dit huis. Vanmiddag op de koffie geweest bij zoon Bas, schoondochter Christianne en Luuk en Saar, die terugkwamen van een weekendje weg. Dat maakt het leven in Nederland weer zo leuk, die bezoekjes.

We verlaten vandaag de Ardèche in herfstkleur. Deze foto is van afgelopen zondag, vandaag regent het weer. Maar er valt niets te klagen, de nazomer was prachtig evenals het voorjaar. De zomer was een beetje vreemd. Zo hadden we dagen mooi weer, zo was het regenachtig en zelfs een hele koude week. Wij nemen het zo als het valt, voor de vakantiegangers was het soms wat minder leuk. We hebben weer een fijne tijd gehad in het Franse huis en gaan nu de winter doorbrengen in Nederland, dicht bij kinderen en kleinkinderen, familie en vrienden.

Anders dan de meteo voorspelde onverwacht nog een prachtige dag weer. Het maakt het leven een stuk makkelijker als je de laatste karweitjes buiten moet doen, zoals tuinmeubilair opruimen en potten binnen zetten. Ook een auto laden met droog weer is bijzonder prettig. Plastic kratten vol met potten van wat de zomer ons bracht uit de tuin zijn ingeladen. In de namiddag zijn we nog even naar de gezwollen rivier gaan kijken, impressionant! Overal zijn de mensen bezig met het rapen van kastanjes, bij de auto's langs de kant van de weg staan jute zakken vol. Ik heb nog wat geraapt om thuis een herfsttafel te maken.

Onze nieuwe houtberging is klaar, maar voorlopig nog leeg. Broer Joop had hem graag gevuld gezien met het oude hout wat uit onze twee huizen is gekomen. Een dagje zagen en dat houthok zit vol en jullie terras is leeg, volgens hem. Maar helaas, de weergoden werken niet mee, het blijft hier regenen met af en toe een uurtje droog. Gelukkig hebben de mannen en ook ik nog genoeg andere karweitjes te doen, voor vervelen hebben we op het ogenblik geen tijd.

Gisteren heb ik tussen de buien door mijn dahliaknollen kunnen rooien. In een emmer water heb ik de  grond er uit gespoeld en daarna heb ik ze op een paar kranten in de hal gelegd om te laten drogen. Het is heel belangrijk dat de knollen goed droog zijn voor ik ze opberg, anders gaan ze rotten. Vanmorgen was het gelukkig droog en heb ik een nieuw aardbeienbed aangelegd. Ik hoopte het zwarte landbouwplastic van het oude bed nog te kunnen gebruiken maar na het weghalen van de oude planten bleef er niet veel van over. Gelukkig hadden we nog veel gronddoek in de garage liggen, dus staan de jonge plantjes daar nu op. Eens kijken hoe dat bevalt. Zowel van de dahlia's als van de aardbeien hebben we genoten deze afgelopen zomer, dus ik hoop dat dankzij het werk wat ik eraan gehad heb deze twee dagen dat we volgend jaar weer kunnen genieten van die heerlijke zoete aardbeien en die prachtige alsmaar doorbloeiende dahlia's.

Het is regenachtig vandaag, dus we werken binnen. De mannen zijn aan het macgyveren  (werkwoord binnen onze familie) in de gîte. We hebben daar bij extreme regenval last van binnendringend water en daar moet een oplossing voor komen. Het lukt ze wel, ze houden van uitdagingen. Zelf heb ik weer diverse potten tomatensaus ingemaakt en ik heb de beschikbaarheidskalender voor de gîte voor volgend jaar bijgewerkt. Dus als toekomstige gasten al willen boeken voor volgend jaar, ze zijn welkom op de site.

Nog een laatste moestuinblog met een foto van een laatste maaltje prei. De laatste tomaten zijn er vanmiddag afgehaald, evenals de laatste paprika's en courgettes. Daar maak ik morgen nog wat potten saus van. De groene tomaten heb ik nog even laten hangen, als ik deze week nog wat tijd over heb maak ik daar chutney van, één van mijn schoondochters vindt dat erg lekker. Ook heb ik nog wat vazen gevuld met de laatste dahlia's, daarna heb ik de knollen omhoog gehaald, die liggen nu te drogen voor ze de winterberging in gaan. Als het morgen droog blijft ga ik aan mijn nieuwe aardbeienbed beginnen met stekjes van de oude planten en nieuw gekochte plantjes, meegenomen vanuit Nederland.

Het weerbericht was slecht. Zolang het nog niet regent gaan we nog even wat doen, zeiden Joop en Mart vanmorgen. Dan kunnen die palen in het beton en kan het vannacht drogen. Samen hebben ze de grootste lol, dat mag duidelijk zijn. In de middag zijn we vrienden gedag gaan zeggen en het weer bleef maar mooi. Op hun terras met schitterend uitzicht hebben we genoten van het zonnetje. Het weerbericht sloeg de plank vandaag helemaal mis.

Enthousiast begonnen de mannen na de koffie, ze hadden de auto daarvoor al uitgeruimd, aan de houtberging. Toen ik tegen lunchtijd kwam kijken lag het vloertje van pallets al keurig waterpas. We gaan vanmiddag wandelen, zei ik, het is zulk prachtig weer en morgen voorspellen ze regen. Twee paar ogen keken me verbaasd aan, enigszins verstoord. Soms schakel ik te snel voor deze twee. Maar toen we vanmiddag, in korte broek en shirt, liepen te genieten van de prachtige natuur en het heerlijke weer waren ze het helemaal met mee eens, het was een goed besluit!

Na een voorspoedige reis met werkelijk schitterend weer reden we om half zes ons kleine dorpje weer in. Wat direct opviel was dat de kastanjes rijp zijn en er goed uit zien, dus dat beloofd een prima oogst. Mijn broer Joop is meegekomen en we blijven hier nog een dag of tien voor wat kleine klusjes en wat mooie wandelingen. Nu maar duimen dat het weer zo blijft.

Ikea heeft sinds afgelopen zomer zijn keukenprogramma gewijzigd en aangezien wij een kastje van 50 cm. hadden wat eigenlijk een kastje van 40 cm. had moeten zijn en dat niet meer te krijgen was, zaten wij met een probleem voor onze keuken in Frankrijk. We hebben samen allerlei oplossingen bedacht maar uiteindelijk bleek het verbouwen van het bestaande kastje de best denkbare. Het oppervlak van het deurtje heeft wat profiel, er lopen zichtbare lijnen dus gewoon die 10 cm. eruit zagen. De handel mee naar Nederland genomen, nog even overleg gepleegd met de specialist en die was het er helemaal mee eens en wilde het ook wel even doen. Heerlijk, zo'n zoon, maar die handigheid heeft hij wel van zijn vader geërfd.