HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Kleindochter Saar is met haar broer, ouders en andere opa en oma in Italië waar ze een bezoek brachten aan Florence. Het is duidelijk te zien dat ze lid is van de jeugdafdeling van onze toneelvereniging.Ze hadden laatst een uitvoering, ze was de jongste en bracht het er goed vanaf.

We hadden deze machine al vaker gezien maar nu we op de fiets er langs reden stopten we even om het beter te bekijken en ik nam wat foto's. Een trommel die rond kan draaien met in het verlengde een zeef was de constatering van Mart maar waar dat nu voor gebruikt werd was ons een raadsel. De machine stond op een verhoging die gebouwd is van stenen die hier genoeg te vinden zijn. Het bleef me intrigeren dus ik besloot de foto's op de Facebook pagina  'L'Artdèche en photo' te plaatsen met de vraag waar deze machine vroeger voor gediend had. Ik zet af en toe weleens wat foto's op deze pagina. Ik kreeg veel reacties, ook een paar met soortgelijke foto's uit de omgeving.  Er is op deze plek een steengroeve geweest maar daar is niets meer van te zien, alles is overgroeid. De machine was een steenbreker die vulkanisch gesteente fijner maakte wat daarna gezeefd werd. Het eindprodukt werd gebruikt voor wegen, misschien zelfs om beton te maken. Onder de machine werd ee

Wat hadden wij nu voor dringends nodig in Privas? Dat was een klein rubber membraam wat om een hard plastic puntje zat, bijelkaar niet groter dan een tien euro cent. Dat onderdeel is de afsluiter van de watertoevoer naar de vlotterbak van het toilet. En dat membraampje was stuk en daardoor konden we de toilet beneden niet meer gebruiken en moest ik voor ieder klein plasje naar boven. En dat vond ik maar niets. Dus op de fiets naar Mr.Bricolage in Privas, op zoek naar dat gevalletje. Waar zoek je naar iets heel kleins in zo'n grote winkel? We vroegen een jonge medewerker om raad en die bracht ons direct naar de  betreffende afdeling maar hij kon het juiste membraam niet vinden. Hij pakte zijn telefoon en vroeg een meerder om even te komen. Die kwam, keek naar wat Mart in zijn handen had, greep direct naar linksonder en haalde een dichtgeknoopt klein plastic zakje tevoorschijn met daarin het juiste onderdeel. Waarschijnlijk is het een keer teruggebracht waardoor het niet meer in de b

Dat heb ik nou altijd met schapen. Voordat ik mijn fototoestel kan pakken beginnen ze al te lopen en zijn ze binnen de kortste keren achter een heuvel verdwenen. Dan kan je toch beter met koeien te maken hebben, die zijn nieuwsgierig en komen altijd naar het hek gelopen waar je dan rustig de dames kan portretteren. We waren onderweg naar Privas op de fiets waar we een dringende boodschap moesten doen. Onderweg zagen we deze vogelverschrikker staan die door een echte creatieveling gemaakt moet zijn. Er zijn mooie kleurige stoffen gebruikt en de pop is van boven tot onder geweldig uitgevoerd. Bij Privas pakten we een stukje Groene Route en zagen we dit viaduct, tenminste, ik denk dat dat het is. Kort daarvoor zagen het fietspad afbuigen dus we gaan daar een volgende keer op verkenning. In Privas ben ik de biowinkel even binnen gelopen voor hun broodmeel wat ik eens wilde proberen. Je kon het daar zelf in een zak scheppen. Ondertussen hadden we trek in koffie met wat erbij dus en liepen m

De buurmeisjes Sofia en Antonia groeien als beste vriendinnen, zusjes bijna, op in het Brooklyn van begin vorige eeuw. Ze hebben net als hun ouders genoeg aan elkaar en de hechte kring om hen heen: de Familie. Elke zondagavond komt de familie bij elkaar. Al jong beseffen de meisjes dat hun vaders anders zijn dan andere vaders. Ze zijn ’s nachts vaak van huis en worden buiten de deur met eerbied aangesproken.  Als tijdens een gezamenlijke vakantie de vader van Antonia verdwijnt, brokkelt de vriendschap tussen Sofia en Antonia af. Terwijl de laatste droomt van een leven buiten de familie, wil Sofia juist een eigen rol in de familie. Hun ontwikkeling is zo beeldend en krachtig beschreven, dat je ademloos blijft doorlezen. Verrassend ook om de begintijd van de New Yorkse maffia door de ogen van vrouwen te ervaren.  Geweldig boek, ik heb ervan genoten. Spannend slot!

Toen we afgelopen zondag terugfietsten door de vallei kwamen we langs dit huis waar ik altijd even extra naar moet kijken, zo mooi vind ik het. Het heeft daar jarenlang leeg en verwaarloosd gestaan en dat ging mij echt aan het hard. Ik was blij dat er een jaar of vier geleden leven in kwam en telkens als we er daarna langskwamen zagen we dat  er weer wat aan het huis gedaan was. Het dak is vernieuwd en er kwamen luiken aan de ramen, wat er binnenin is gedaan kan ik natuurlijk niet zien maar ik zou er graag een kijkje nemen. We zijn er nog niet achter of er permanent in gewoond wordt of dat het een tweede huis is maar we hebben wel het vermoeden dat het van twee gezinnen met kleine kinderen is. Aan de overkant van het huis staat dit mooie Renault camperbusje, gespoten in een fraaie kleur groen. Het is van de eigenaren van het huis maar er wordt niet veel mee gereden want het onkruid tiert welig rondom de auto. Begrijpelijk want ze zullen hun handen vol hebben aan het huis. 

  Poten of zaaien doen we niet meer maar oogsten des te meer. Vanmorgen de uien uit de grond gehaald en met vooral de rode uien ben ik altijd blij, die zijn zo lekker in salades en die eten wij veel 's zomers. Broccoli die uit eigen tuin zo lekker smaakt, veel meer dan die van de supermarkt. Het spitskooltje wikkel ik in huishoudfolie, dan kan ik het zeker een week in de groentela bewaren. Ik wist dat vrienden Annelies en Ernest ook een butternut hadden gepoot en vroeg ze een dag of tien geleden of zij al vruchten hadden, wij zagen alleen maar bloemen.  Ondertussen hebben wij al vijf van deze mooierds kunnen oogsten. De butternut of flespompoen heeft een zoete nootachtige smaak en het voordeel is dat je deze pompoen wel een maand of vier kan bewaren op een droge plek. Ik heb al wat leuke recepten op internet gezien en mochten we er niet toe komen om ze allemaal op te eten, er komen er nog meer aan, dan gaat het restant mee naar Nederland. De oogst van de grote tomaten zoals coeur d

 Verschillende blogvrienden hadden problemen met reageren op mijn blog, zij konden dat alleen maar anoniem doen. Heel vervelend en het probleem zag ik ook bij andere Blogger blogs. Nicole van kwam Bloggen en Loggen kwam vandaag met de oplossing van dit probleem.  Kijk even op haar blog waar zij uitlegt wat je moet doen. Het is een kwestie van een vinkje wat er niet moet staan. Ik kon bij iedereen normaal reageren dus bij mij stond het vinkje er inderdaad niet. Controleer de instellingen van je browser even met de aanwijzingen van Nicole en het probleem is opgelost. Succes!

Dit is typisch Frankrijk. Zondagmorgen, bijna iedereen loopt met een mandje want er moet nog even naar de bakker gegaan worden. En zonder mandje neem je je stokbrood in een papiertje gewoon mee onder je arm. Niks geen haast, niks geen stress, je maakt een praatje of gaat zitten op het terras en praat verder. Voor de twee linker mannetjes stopten zo ongeveer het halve dorp, die waren daar wel heel strategisch gaan zitten. Wij zaten er ook, op het terras aan de zijkant maar eerst nam ik deze twee foto's van de overkant van de weg achter de auto van de bakker vandaan. Daar hadden we natuurlijk eerst een chausson au pomme gehaald voor bij de koffie. We reden al om kwart over zeven van huis vandaan, het was nog heerlijk koel en we genoten van de mooie uitzichten. We namen een weg die boven de vallei loopt, terug gingen we onderlangs. Een van de weinige ruiïnes die nog in onze vallei staan. Derig jaar geleden waren dat er heel wat meer maar sinds die tijd is er zoveel opgeknapt. Wel een

Er groeien twee druivelaars tegen de voorkant van ons huis, op het zuiden dus in de volle zon. De linkse is nog een heel oude, die doet niet veel meer maar de rechtse die we een paar jaar geleden opnieuw aangeplant hebben begint dit jaar mooie druiventrossen te geven. Dat ziet er toch veelbelovend uit. Het is een witte druif, we gaan zien hoe hij smaakt. Tenminste, als de vogels er af blijven.

Het was weer een heel gezellig avond met onze Belgische vrienden. De laatste twee waren woensdag aangekomen en zo zaten we gisteren met zijn achten aan tafel bij ons in Le Serret. En we begonnen met bubbels, zoals altijd. Bij de champagne kwam deze plank op tafel en die viel goed in de smaak. We kregen deze mooie plank verleden jaar cadeau van een van de Belgische echtparen tijdens het feest wat we hier gaven ter ere van ons vijftig jarig huwelijk.  Loop je even weg en de nemen ze met jouw telefoon deze foto, de grapjassen. Haha, ik zag het vanmorgen pas. Maar ik zal ze krijgen, zet ze met die gekke bekken gewoon op mijn blog. De stemming zat er goed in, vooral bij deze twee heren met hun gevatte opmerkingen. Na de bbq kwam er nog een lekkere meegebrachte crumble op tafel opgediend met een bolletje ijs. We kunnen weer spreken van een heel geslaagde avond. Laat er nog maar vele volgen zo.

Veel rukwinden de laatste dagen en daar ging opeens de zak voor het tuinafval de lucht in en kwam ergens lager op de helling neer. Mart ging op zoek maar kon hem nergens meer vinden. Hoe lager je onder onze terrassen komt hoe ondoordringbaarder het groen daar.  We hebben altijd twee van die zakken in gebruik, kunnen eigenlijk niet zonder en omdat we gisteren toch boodschappen moesten doen kochten we direct een nieuwe bij de GammVert (te vergelijken met de Welkoop winkels in Nederland). Voorheen kochten we zo'n zak nog weleens bij de Action of Lidl als we ze zagen liggen maar daar zijn we vanaf gestapt. Die kwaliteit is gewoon stukken minder en dan betalen we liever een paar euro meer dan de ergenis dat zo'n goedkope zak alweer kapot is. Ze worden intensief gebruikt hier en dan is kwaliteit onontbeerlijk.

Wij kijken iedere avond op tv even naar de Avondetappe, doen we al jaren. Dione de Graaff praat met analisten en andere gasten na over de etappe van die dag in de Tour de France. Als het zo uitkomt kijken we aan het eind van de middag ook even naar de finish, altijd leuk om de laatste kilometers te zien en wie er dan als eerste over de streep komt. Maar dat is het dan wel, van begin tot het eind de hele etappe kijken doen we niet. Deze foto maakte ik op 19 juli 2015 op de Col de L'Escrinet, een top tussen Privas en Aubenas. De Tour kwam langs en wij zagen vanaf een hoger gelegen weiland het hele spektakel aan ons voorbij trekken. Ik heb toen een hele serie foto's gemaakt waaronder foto's van de kopgroep. Maar dit werd mijn favoriete foto van die dag. Pa en zijn twee zonen, aan de namen op de shirts te zien Belgen. Uitleg erbij is verder niet bij nodig. De foto heeft al een keer op mijn blog gestaan maar ik vind hem nog steeds zo leuk dat ie nog een keer mag.

Ik had al een poosje niets laten horen vanuit de moestuin maar het gaat daar goed. Natuurlijk zijn er altijd dingen die minder gaan en soms helemaal niet gaan maar als je daar niet tegen kan moet je maar niet aan een moestuin beginnen. Het is een heel werk om met deze warmte alles voldoende water te geven, de problemen met de overloop van de bron zijn nog niet opgelost. Er loopt wel wat door de leiding maar dat is niet veel. Nou hebben wij het geluk dat ons huis het meest gunstig ligt om dat beetje op te vangen dus iedere ochtend zit de tank bijna vol en van daaruit pompt Mart het naar slangen zodat hij ook het lager gelegen fruit water kan geven. We eten veel komkommer, die kleintjes zijn super lekker en de ronde courgettes die vul ik, er zijn allerhande recepten voor te vinden. Ik heb verleden week al een pan gezeefde tomaten gemaakt, dat is  de vriezer in gegaan totdat ik wat meer heb en dan verwerk ik dat tot passata of gevulde tomatensaus voor de pasta. Deze tomaten hingen erg laa

Ondanks de warmte bezochten we gisteren twee brocantemarkten. We vertrokken om zeven uur en liepen in Ruoms heerlijk in een laan met grote bomen te snuffelen maar ons ook te verbazen over wat er allemaal aangeboden wordt. Deze handelaar had meerdere van deze leuke karretjes staan en ook jacks hangen die coureurs vroeger droegen. Echte handelaren en die staan er  hier in Ruoms alleen maar specialiseren zich vaak in een bepaald item. Poppen in alle maten en soorten hier maar het mooist vond ik toch die oude reiskoffer met zijn mooi beplakte binnenkant. Waar zal die allemaal geweest zijn. Deze mevrouw stond te snuffelen in mappen met oude ansichtkaarten, daar is altijd veel belangstelling voor. En omdat er veel belangstelling voor is zijn de prijzen ook hoog. Hier viel Mart zijn oog op, Meccano, hij had vroeger ook zo'n doos. Ik herinner me het ook van mijn broers. De tweede markt die we bezochten in Vals-les-Bains wordt altijd in het park gehouden en ook daar loop je onder de platane

Voor het eerst een gele vlinder op de foto gekregen, de citroenvlinder. Het geel is helaas niet goed te zien, ik nam de foto in de volle zon. Deze vlinder zie ik voor het eerst in mijn tuin, leuk. Van de koningspage kan ik op één dag tientallen foto's maken. Een vaste gast in mijn tuin die het meest van mijn vlinderstruiken houdt. Doordat de vleugels van deze vlinder dichtzitten kan ik niet zo goed de soort bepalen maar hij zit daar mooi op de rode zonnehoed.  Juffertje in het groen, ooit een plantje in de moestuin gezet en daarna het zaad uitgestrooid in de border. Doet het meer dan goed. Hierboven een jonge juffer en onder een juffer in vol ornaat. De ijzerhard staat volop in mijn border, soms teveel en dan trek ik het er gewoon uit. Ik heb tweer soorten, de Verbena bonariensis en dit is de Verbena hastata.