HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Nog een hele klus, die tegelvloer eruit in de badkamer. Twintig jaar geleden is er getegeld op de houten vloer en de laatste jaren gingen de tegels scheuren. Onbegrijpelijk, want ze zitten muurvast en Mart heeft de grootste moeite om ze eruit te hakken. Als de vloer er helemaal uit is  moeten we gaan overleggen wat te doen. Hout blijft altijd een probleem met een tegelvloer. Betonnen leggers met broodjes? We denken er nog even over, maar opgelost wordt het, dat is zeker.

Mart heeft vanmorgen een tochtje gefietst en ik heb er een luie ochtend van gemaakt. In de loop van de dag kwam er meer zon, de temperatuur was goed en dan is binnen blijven geen optie voor ons. Wandelschoenen aan en een rondje Gua gemaakt vanuit ons huis via Le Théron. Behalve de fototas ging er ook pen en papier mee zodat ik deze wandeling van twee uur eens op papier kon zetten, leuk voor onze gasten. Ik ga de beschrijving straks direct uitwerken, behalve op papier zit het nu ook nog goed in het koppie.

Als ik genoeg in de tuin te doen heb en het weer werkt ook een beetje mee dan ben ik geneigd om het huishouden te verwaarlozen. De zon scheen vandaag niet echt uitbundig dus heb ik mezelf vanmorgen een por gegeven en ben binnenshuis aan het werk gegaan. Aan het eind van de ochtend mocht ik, tevreden over een kraakheldere kamer/keuken, nog een klein tuinkarweitje doen en de middag heb ik besteed om mijn nieuwe keukenmachine eens uit te proberen. Er staat nu een lekker ruikende tulband in de oven gevuld met gedroogde cranberries en hazelnoten. Daar wordt dit weekend stevig van gehapt, geloof mij maar.

Er staat van alles in bloei in ons kleine dorpje, een heerlijk gezicht. Het weer blijft goed, zonnig en lekker om buiten te werken. We mogen tot eind maart nog tuinafval verbranden dus heeft Mart vanmorgen alle vlinderstruiken afgeknipt en ik de laatste rozen. Dat kan dan nog een dag of twee drogen en dan gaat maandag de fik erin. De vlinderstruiken hadden zich flink uitgezaaid op het tweede terras tussen de stapels hout en stenen, ze zijn door Mart allemaal uitgegraven. Renée is een zak vol komen halen, ruimte genoeg op het terrein van het chateau. Ik heb er een paar aan Marie-Christine gegeven en de rest in een grote emmer water gezet. Ik wacht wel tot buurvrouw Eliane komt, die wil er vast wel een paar hebben en ik zou er ook nog een bij buurvrouw Jacqueline kunnen zetten, is ze zeker blij mee. Zo wordt ons dorp nog mooier.

De helft van de moestuin is schoon. Aan de andere helft zal ik nog heel wat werk hebben, maar iedere dag een stukje en als we dan een week verder zijn is het klaar. Vanmiddag de aardappelen gepoot, twee bedden en morgen gaan de uien erin, witte, rode en sjalotten. Toen ik nog een stukje moestuin aan het schoonmaken was ontdekte ik tot mijn verbazing een hele rij rucolaplantjes, overgebleven van verleden jaar. Ze zagen er prima uit, ik heb ze op een schoon stukje uitgeplant en water gegeven. Ik dacht dat dat spul eenjarig was, of vergis ik me?

Alle nieuwe elektriciteitsdraden zijn getrokken, isolatie is aangebracht en morgen gaat Mart beginnen om de gipsplaten tegen het regelwerk te schroeven. Ja, die groten platen (1.20 bij 2.50) zijn uiteindelijk toch beneden gekomen. Plaat op zijn kant, Mart voorop en Marie-Christine en ik aan de achterkant tillend met behulp van een singel onder de plaat door. Af en toe moesten we de helling af Mart wel even afremmen want die liep veel te hard en Marie heeft maar korte beentjes. Maar het is gelukt!

Er stroomt op het ogenblik heel wat water door de Auzène, maar blijkbaar nog niet genoeg. Toen ik vanmorgen lekker bezig was met het schoonmaken van een stuk moestuin begon het te regenen wat overging in natte sneeuw. Toen mijn haren zo nat werden dat het in mijn nek begon te druppen ben ik maar gestopt. Het werd droog vanmiddag en ik wilde toch nog een stukje doen. Binnen een kwartier kwam er een bui hagel naar beneden vallen. Ik heb het opgegeven voor vandaag!

Een totale verrassing, dit laagje poedersuiker op de daken vanmorgen. Maar als je goed nadenkt is het niet zo gek. De temperatuur is behoorlijk teruggelopen, de nachten zijn kouder geworden en wij zitten ruim zeshonderd meter hoog. In de Alpen viel er veel sneeuw, bij ons dus een beetje. In de tuin werken vond ik te koud vanmorgen, dus we zijn maar weer eens naar de bouwmarkt in Valence gereden. Gipsplaten voor het plafond in de badkamer en nog wat ander klein spul. We zoeken alleen nog een sterke man die met Mart die platen uit de aanhanger naar beneden kan dragen. Niemand beschikbaar op dit moment in ons piepkleine dorpje.

Vandaag waren er in Frankrijk gemeenteraadsverkiezingen. Marie-Christine had het plan opgevat om  lopend  naar het gemeentehuis te gaan, of ik mee wilde. Mart ging fietsen dus het leek me een goed idee. Twee kleine buitjes onderweg en uitleg over de Franse verkiezingen. Het gekke is dat je niet vóór maar tégen kandidaten stemt. Als je vindt dat iemand niet in de gemeenteraad thuishoort moet je zijn/haar naam doorstrepen. Marie is het helemaal niet eens met het huidige gemeentebestuur en aangezien er maar één lijst was heeft ze alle namen doorgestreept. Ze is nogal rebels, ons Marietje.

Voor het eerst sinds we hier twee weken geleden aankwamen regent het. We wisten dat die regen er aankwam, daarom had ik gisteren in de border koemestkorrels gestrooid en Mart mestkorrels over het gazon. Lekker buitje er overheen en dan werkt dat spul prima. Gebruik makend van het mindere weer heb ik vanmorgen wat huishoudelijk werk gedaan en vanmiddag lekker zitten lezen. Mart kan de rust om een boek te lezen nog niet vinden, zegt hij. Ik trof hem vanmiddag in de kelder aan, bezig met het sorteren van schroefjes, moertjes en weet ik veel wat nog meer.

Nu het bovenste terras op orde is ben ik een verdieping lager in de moestuin aan het werk gegaan. Het aardbeienbed was een puinhoop, niet te doen om bij ieder plantje apart het dode blad weg te knippen. Ik heb gedaan wat ik bij mijn vaste planten ook altijd doe, radicaal alles wegknippen. Ik denk dat het wel goed komt, binnen twee weken staan die planten weer vol in blad. Een paar rabarberplanten ben ik kwijtgeraakt, te nat geweest neem ik aan. Maar er staat er een het geweldig te doen met een prachtige bloem in het hart van de plant. Op de site  van Diana las ik dat de bloem eruit moet, dus die staat nu in een vaas op tafel. Leuk bloemetje voor het weekend!

Ik heb een vaste plantenborder van achttien meter lang en op de bovenste foto kun je zien hoe het er tien dagen geleden nog uit zag, een ravage. Maar ook een uitdaging, want ik doe niets liever dan van zoiets weer iets moois te maken. Meter voor meter werk ik me er doorheen. Ik knip alle planten waarbij dat mogelijk is tot de grond toe af, te grote planten worden gescheurd en op een andere plek weer uitgezet of weggegeven. De eerste weken hou ik het nog een beetje bij met onkruid wieden maar al gauw hoef ik er niet veel meer aan te doen, dan is alles vol gegroeid. De border is nu helemaal schoon en hierna kijk ik iedere dag even wat er allemaal op komt. De eerste narcissen gaan in ieder geval al open. 

Biedt daar maar eens weerstand aan! We mochten ze eerst even proeven, maar alleen voor de kleur en geur gingen Renée en ik al voor de bijl. Aardbeien uit Carpentras, ze zijn op dit moment overal te koop. Op de markt in Privas was er nog niet veel te beleven. De gebruikelijke grote groentekramen, de slager en de visboer en natuurlijk een tafeltje met geitenkaasjes. Maar de boertjes uit de bergen rondom Privas met kruidenplanten en ander moois stonden er nog niet, dat duurt nog een paar weken.

Perzikbomen in de Rhône vallei. Nooit gedacht dat die in volle bloei nog gesnoeid mochten worden, maar het gebeurde wel, alhoewel, het was eigenlijk uitdunnen. Het zorgde voor een roze tapijt, een prachtig gezicht. De natuur heeft haast, alles loopt in een sneltreinvaart uit. Liepen we verleden jaar een week of drie achter, nu loopt de natuur een paar weken vooruit. Hopelijk zet dit weer zich voort. Na  twee jaar achter elkaar een ontzettend slecht voorjaar verdienen we nu iets beters.

Een zomerse dag vandaag, de temperatuur kwam boven de twintig graden uit. De ligstoelen en kussens zijn tevoorschijn gehaald en daarin hebben we na de middag een lekkere siësta gehouden. Mart is begonnen met het slopen van onze oude badkamer en ik ben in de border bezig, wat beslist geen straf is met dit mooie weer. Bovendien knapt het onder mijn handen op en daar ben ik dan weer erg tevreden over.

In de feestzaal van St. Julien du Gua werd gisteravond een voorstelling gegeven, voorafgegaan door een maaltijd. Tachtig mensen hadden zich voor de maaltijd ingeschreven en in Nederland zou daar een cateraar voor ingehuurd worden. Zo niet in Gua, hier gaan de vrouwen van het dorp zelf aan de slag en ze dienden een smakelijke vier-gangen maaltijd op.   Daarna de voorstelling, wij zouden het een bonte avond noemen. Er werden sketches opgevoerd, liedjes gezongen en verhalen verteld. Verschillende van onze buren deden er aan mee, op de foto Liliane en Marie-Christine, en Robert zong een lied. Natuurlijk waren het allemaal amateurs, dus raakten mensen hun tekst kwijt of waren niet toonvast, maar wat geeft het. Iedereen vermaakte zich, het was een leuke avond.

Terwijl ik in mijn tuin bezig was hoorde ik buuf Marie Christine tobben met iets. Ik ben maar eens polshoogte gaan nemen. Ach gut, ze ging met een beitel en hamer een dikke boomwortel te lijf. Hier moest een sterke vent aan te pas komen en die was beschikbaar natuurlijk. Met zijn kracht en wat beter materiaal had Mart hem er in een ommezien uit en zijn buurvrouw gelukkig gemaakt. 

Het kon allemaal nog net in het kleine autootje van Renée, de boodschappen en de plantjes. Maar ik had er geen probleem mee gehad als ik met zo'n kratje van dat moois op schoot had gezeten op de terugweg. Die boodschappen hadden we eerst in Privas gedaan en daarna zijn we doorgereden naar onze favoriete kwekerij. Wat een genot om daar rond te lopen, wat een diversiteit en kwaliteit. De prijzen liggen wel wat hoger dan in Nederland, maar dat moet je maar voor lief nemen. Naast planten hebben we ook plantuien meegenomen en Renée een grote zak aardappels om te poten. We kunnen weer aan de slag!

De hagen zijn klaar en Mart heeft voor de eerste keer het gras gemaaid. Wat ruikt dat lekker! Het weer is nog steeds erg mooi dus we doen zoveel mogelijk buitenwerk, er is genoeg te doen. Gisteravond bij Akkie en Renée gegeten op het kasteel. Ze hadden een paar mannen over uit Nederland om wat klussen te doen, zo'n immens gebouw vergt aardig wat onderhoud. Erg gezellig aan tafel, iedereen had wel wat te vertellen.

Verleden jaar was Mart er door de drukte van de verbouwing niet  toegekomen om de hagen van de struikklimop te snoeien, dus nu waren ze echt aan een flinke knipbeurt toe. Hij gebruikt daarvoor een zware motorheggenschaar, anders is er geen doorkomen aan. Het is meteen een kaal gezicht, kijk maar naar het verschil tussen de voorste en achterste struik. Maar over een paar weken is dat kale verdwenen en zo kunnen we al zittend weer over de struiken heen kijken, want we willen wel zien wie er naar boven, naar ons kleine dorpje komt rijden.

Ik kreeg er een voor mijn verjaardag, een wandhanger. Had ze nog nooit gezien, maar ze zijn te koop met  allerlei soorten planten erin, zelfs met aardbeien. Ik ben er erg blij mee, het staat prachtig tegen zo'n muur 'en pierres'. Overal staan inmiddels manden en potten met violen, een heerlijk gezicht. Mart heeft vanmiddag de lindeboom gesnoeid en ik de druif. Daar was ik eigenlijk veel te laat mee, maar ik denk dat hij het wel overleeft.

De auto is leeg, de meeste tassen en dozen zijn uitgepakt en vanmiddag zijn er ook nog boodschappen gedaan in Privas, want we moeten wel eten natuurlijk. De eerste eetafspraak is gemaakt, zaterdagavond is een feestavond met repas in St. Julien du Gua waar we met Marie-Christine heen gaan en ik moet nog even vrienden bellen om voor zondag iets af te spreken. Tussen dit gerommel door nog wel de tijd gevonden om de oude bloemen uit mijn hortensia te knippen. Samen met Marie hebben we vanmorgen op de stenen tuintrap, we hadden nog geen tuinstoelen buiten staan, in het zonnetje koffie gedronken terwijl we op een merelconcert werden getrakteerd. Vive la France.

Onder een stralende zon vandaag Frankrijk doorkruist om aangekomen in het Eyrieuxdal de perzikbomen in bloei te zien staan. We eindigden de reis met twintig graden om vier uur vanmiddag en troffen huis en tuin in goed staat aan. Wat vochtproblemen maar niets dat niet verholpen kan worden. Volgens Marie-Christine, die heel blij was om ons te zien, heeft het drie maanden achter elkaar geregend. Maar nu schijnt de zon en volgens de meteo blijft hij dat voorlopig doen en daar gaan we van genieten.

Thijs speelde vanmorgen  bij de Goudse rugbyvereniging, dus dat is voor de hele familie een goede gelegenheid om hem aan te moedigen. Terwijl de kinderen met de auto gingen namen Mart en ik de fiets, lekker met dit weer. Op het rugbyveld hebben we zelfs in het zonnetje buiten koffie zitten drinken. Thijs scoorde verschillende keren en oma scoorde met deze actiefoto. Tevreden over de prestaties van onze kleinzoon fietsten we langs een andere route weer naar huis.

Kleine Saar doet het geweldig. Ze is nu viereneenhalve maand oud, alles is mollig aan haar en ze lacht al veel. Ze slaapt goed, slurpt haar fles in no time leeg en is daarna een beetje boos dat het op is. Ik heb vanaf haar geboorte in oktober ontzettend veel van haar kunnen genieten maar toch heb ik er moeite mee om haar een week of vijf niet te zien. Vinden jullie toch niet gek hè, als je deze foto van ons beertje ziet?

Het was vandaag niet zo helder als gisteren maar daarentegen wel prachtige luchten. We liepen met onze loopgroep rond de surfplas in Reeuwijk  met zijn allen te genieten van het weer en de omgeving. Daarna koffie gedronken in een restaurant aan de plas en toen riepen de huishoudelijke plichten. Ik laat graag een schoon huis achter als we voor weken naar Frankrijk vertrekken dus is vanmiddag de keuken gesopt. Geeft wat minder voldoening als het wandelen van vanmorgen, maar ach, het is gedaan.

Op dit moment is de meteorologische lente al weer begonnen. Kijk eens naar buiten, hoe de natuur er nu voor staat. Deze schoonheid stond zo maar tussen een paar huizenblokken uitbundig te bloeien. En bekijk de weersvooruitzichten voor de rest van deze week maar, zowel hier als in Frankrijk. Dan weet je het: de lente is begonnen. Stukken vroeger dan vorig jaar. Gelukkig, vind ik en nu maar hopen dat dit zich voort zet.

Uren zou ik rond kunnen dwalen in zo'n tuincentrum wat zich op maakt voor het voorjaar. Alle plantjes staan keurig in het gelid, alles heeft net water gehad en ik loop daar verlekkerd tussen door. Ik moet me dan echt in houden, wetende dat mijn vaste plantenborder in Frankrijk eigenlijk vol genoeg staat. Maar er moeten een paar planten uit die teveel woekeren en daar moet iets voor in de plaats komen. Daar slaagde ik prima voor maar dan koop ik toch weer iets extra's waar ik misschien niet eens plek voor heb. Nou ja, het kan altijd nog in de moestuin.

Ja, dat gaan we missen de komende tijd, onze kleinkinderen. Vooral Luuk en Saar die zo'n beetje om de hoek wonen zien we vaak, vandaag zelfs de hele dag. Voor ons zijn die kleinkinderen wel de grootste reden om niet permanent in Frankrijk te gaan wonen, we zouden ze teveel missen. Zoals we het nu doen bevalt het goed, half in Frankrijk, half in Nederland. In de Franse periode komen we meestal nog een keer of twee terug en hoogzomer komen de kinderen vakantie bij ons vieren en dat is helemaal leuk.

Zo spelen kinderen tegenwoordig en op deze leeftijd zijn ze er slimmer en sneller mee dan ouderen. Thijs en drie zoontjes van nichten van mij vermaakten zich prima bij mij aan de tafel met hun speeltjes en oma vond het al lang goed want die had genoeg te doen. Veel aanloop van familie vandaag, druk maar ontzettend gezellig. Vanavond blijven Luuk en Saar slapen, dus dat wordt morgen nog even genieten voor opa en oma.

Zo, aan deze plaat appeltaart moeten we morgen meer dan genoeg hebben. Hij komt net uit de oven en het ruikt heerlijk in huis. Ondertussen ook twee pannnen soep gemaakt en dan morgenochtend nog wat hartige hapjes. Tussen dit alles door zijn we ook nog even naar Ikea Barendrecht geraced. We hadden nog iets nodig van dat warenhuis en ontdekte vandaag dat dat tot en met morgen met behoorlijke korting verkocht werd. We vestigden een record want we waren binnen tien minuten in en uit de winkel met onze gekochte spullen die best wat omvang hadden. Kwestie van bij de uitgang via de kassa's naar binnen gaan en vooraf op internet even opzoeken in welke stelling en vak je spullen liggen.