HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Vandaag is mijn jongere zus Lidy, links van mij op de foto, jarig. Ze is twee jaar jonger dan ik en we hebben altijd veel met elkaar opgetrokken. Dat ging vaak zo in die grote gezinnen van vroeger, de twee zussen boven ons gingen ook veel met elkaar om. We woonden in Noordwijk en daar was genoeg te doen in de uitgaanswereld. Toen ik in die leeftijd kwam wilde Lidy dolgraag met mij mee maar eigenlijk was ze nog te jong. Ze mag mee als jij op haar let, zei mijn moeder tegen mij. En daar zat hem nou de kneep, deze dame hield het later op de avond veel langer uit dan ik, maar  zonder haar thuis komen was geen optie. Bidden en smeken deed ik vaak om haar mee te krijgen, het hielp niet veel.

Een van de vrouwen uit mijn loopgroep is voorzitster van de Wereldwinkel in Oudewater en die winkel is net gerestyled en afgelopen zaterdag heropend. Na de verdiende koffie, wat was het lekker fris om te lopen, heeft Lea ons een rondleiding in de winkel gegeven. Wat heeft zo'n winkel toch mooie dingen, ik had binnen no time een ontzettend leuk cadeautje uitgezocht voor een jarige zus. Ik ben van plan om er toch eens meer naar binnen te lopen, zeker als je wat zoekt als presentje slaag je daar altijd.

Vandaag maakte ik een foto bij de boerderij  die zo mooi verbouwd wordt even verderop bij ons. Mijn oog viel op deze houders met porceleinen koppen voor het bevestigen van de elektriciteitsdraden. Dit stuk muur is opnieuw gemetseld en toch hebben ze de houders opnieuw geplaatst terwijl ze geen dienst meer doen. Oog voor detail, noem ik dat.

Van onze goede vriend en buurman Michel kreeg ik vanmorgen deze film toegestuurd met als titel 'L'Ardèche Plein Coeur' oftewel 'Het Hart van de Ardèche' en dat is precies waar wij wonen in Frankrijk. Ons huis staat in het ruige gedeelte van de Ardèche, middengebergte tot 1300 meter. De 'Gorges d'Ardèche' met zijn rivier en grote drukke campings liggen ruim een uur zuidelijker van ons. Leuk in het voor- en najaar maar in de zomer blijven we liever in onze eigen streek, heerlijk rustig. En ook nog eens een prachtige natuur, getuige het filmpje.

Vanmiddag even op onze jongste twee kleinkinderen gepast, ben je nog druk mee. Luuk naar bed voor zijn middagdutje, natuurlijk met een verhaaltje. Saar een flesje en een schone luier. Luuk uit bed, wil niet op het potje. Later wel en doet een flinke plas. En dan zal hij zijn zus wel even aan het lachen maken. Luuk reuze lol en Saar kijkt hem aan en denkt, wat een druktemaker. Wijze meid, die Saar!

Toen we in 1976 in Stolwijk kwamen wonen lag er nog een brug over de Bergvliet en konden we vanuit Bovenkerk over de ka naar Schoonouwen lopen en dan over de Tentweg weer terug naar het dorp. Vaak gedaan met de kinderen die eerste jaren. Later werd de brug weggehaald en was het jaren niet meer mogelijk om vanuit Bovenkerk op die ka te komen. Maar gelukkig bleek er nog ergens een potje bij de Provincie te zijn wat het mogelijk maakte een nieuwe brug te laten bouwen die kort geleden in gebruik is genomen. In het verleden werd deze route gebruikt om een arts of vroedvrouw uit Bovenkerk in staat te stellen snel naar kramende vrouwen in Vlist te gaan. Mogelijk werd deze route ook gebruikt door Vlister gelovigen, die 's zondags in Stolwijk te kerke gingen. Leuk om te weten, dat geeft zo'n pad toch weer extra dimensie. Vandaag hebben we brug en pad even gekeurd en we kunnen wel zeggen dat we zeer tevreden zijn, complimentje voor de gemeente Vlist.

Vanmorgen even rondgesnuffeld in onze favoriete brocante  in Nieuwerbrug, waar altijd genoeg te zien is en ook al koop je er niets, het blijft een leuk uitje. Ik heb er meteen een stapeltje visitekaartjes van de gîte achtergelaten, we moeten ons mooie vakantiehuis zoveel mogelijk promoten natuurlijk. Ik zag er nog een leuk kastje voor op een van de logeerkamers van het Franse huis, ga ik nog even over denken.

Samen met haar zus Ilonka heeft mijn kapster Lennie een kapsalon bij ons op het dorp. Lennie knipt mijn haar al ruim dertig jaar, Mart wordt altijd door Ilonka geknipt. Hij is verleden week geweest en ik was nu aan de beurt. Ik hoef niets te zeggen, ze weet wel hoe ik het wil, altijd kort. Mijn haar lijkt hier wel rood, maar dat komt denk ik door de lampen, want het is nog steeds blond. Lennie is heel creatief, doet al jaren aan beeldhouwen getuige de mooie kop links in beeld.

Blikken, ik ben er gek op. Ik heb ze in alle soorten en maten, hier en in het Franse huis. Ik spaar ze al mijn hele leven, heb zelfs het blikje nog waar ik als kind mijn poësieplaatjes in bewaarde. Vraag me nou niet waarom ik die dingen mooi vind, maar ze oefenen een onweerstaanbare aantrekkingskracht op mij uit, waardoor ik er eigenlijk al veel te veel heb. Dus toen ik vanmorgen in de kringloopwinkel in Oudewater weer eens met een blik in mijn hand stond heb ik het terug gezet. Even niet.

Eerst vanmorgen zus Lidy in Alphen aan de Rijn opgehaald en daarna vriendin Stan in Sassenheim en toen door naar de koffie bij schoonzus Gre in Katwijk. Na haar lekkere lunch hebben we het Katwijksmuseum  bezocht wat gevestigd is in een voormalige rederswoning. In Katwijk zijn meer dan 1100 kunstenaars aan het werk geweest, de meeste tussen 1870 en 1914.  Naast Nederlandse schilders zoals Jan Toorop, Willy Sluiter en B.J. Blommers woonden en werkten er ook voor korte of langere tijd veel Duitse schilders. Stan en ik waren in het verleden al eens in het museum geweest maar schoonzus Gre, een geboren en getogen Katwijkse, nog nooit. Ze heeft genoten en wij ook.

Een van de drukste kruispunten van Gouda, het Hamstergat, gaat op de schop. Er komen o.a. zes extra rij- en opstelstroken en om de grond, nu nog groenstroken, hiervoor geschikt te maken zijn er rondom het kruispunt honderden zakken zand geplaatst die de grond laten inklinken. Het is een gek gezicht, al die witte zakken, daarom maar eens een fotootje genomen toen we er vanmorgen  langsreden.

Ik kom uit een katholiek nest en zoals gebruikelijk in die tijd stond dit Mariabeeld met de engeltjes aan weerszijde op een hoekschapje bij ons in huis. Het was er altijd en verhuisde mee met mijn moeder tot aan haar kamer in het verzorgingstehuis. Er hoorde nog zo'n klein elektrisch kaarslichtje bij, maar dat is stuk gegaan. Altijd als er iets bijzonders was, een probleem, ziekte of een kind wat examen moest doen zei mijn moeder dat ze wel een kaarsje bij Maria zou branden. Zij geloofde er heilig in. Het beeldengroepje staat nu bij mij in de kast en het is al een keer voorgekomen dat bij mij het kaarsje ook weken gebrand heeft.

In het Filmhuis Gouda deze middag 'Avant l' hiver' gezien van Philippe Claudel. Heel mooi, een film waar ik nog lang over na zal denken. Een paar jaar geleden zagen we hier ook al 'Il y a longtemps que je t'aime' van dezelfde regisseur/schrijver, daar was ik nog meer van onder de indruk. Als schrijver brak hij in 2003 door bij het grote publiek met zijn roman 'Grijze zielen'. Toen ik dat boek uit had wilde ik meteen meer lezen van hem. Fijn dat hij ondertussen zijn prachtige boeken ook is gaan regisseren.

Even wat boodschappen gedaan vanmorgen in Bergambacht, lekker op de fiets. Jammer genoeg hebben we, op die in de twee supermarkten na, geen slager meer in Stolwijk, terwijl Bergambacht een hele goede heeft, dus de fietstas werd weer volgestopt. Op de terugweg net buiten Bergambacht maakte ik deze foto van dit prachtige oude schuurtje, heel apart met een rieten dak. Op de achtergrond de contouren van het buurtschap Schoonouwen wat onder Stolwijk valt.

Terwijl we gisteren met de administratie bezig waren hadden we een nieuwe ordner nodig voor het nieuwe jaar. Ordners genoeg boven op zolder als je een eigen bedrijf hebt gehad. Dus heeft Mart vanmorgen een paar dozen naar beneden gehaald om leeg te maken, weer wat weg van die grote zolder. We hebben met elkaar afgesproken dat we in het najaar de zolder helemaal op gaan ruimen. Ik sloeg er altijd alles op wat ik na de verbouwingen in Frankrijk daar zou kunnen gebruiken en dat was heel veel. Er is het afgelopen jaar al aardig wat naar de het vakantiehuis en ons eigen huis daar gegaan en de komende maanden zal er nog wel wat zijn weg vinden van mijn Nederlandse zolder naar ons Franse huis.

Troosteloos weer, de hele dag. Van de nood een deugd gemaakt en een grote stapel administratie weggewerkt. Daarom was dit ons uitzicht vandaag want we hebben alles naar beneden gehaald en aan de grote eettafel zitten werken met zijn tweeën. Verder valt er niets te melden over een dag als deze, behalve dan dat ik straks een nieuw recept ga uitproberen, iets met tortilla's in de oven.

Toen we zaterdag tijdens onze wandeling voormalig vliegkamp Soesterberg passeerden zagen we deze vliegtuigtrap staan. Ook vliegkamp Valkenburg is sinds juli 2006 gesloten  en krijgt een nieuwe bestemming, een woon-, werk- en recreatiegebied, wat zich in 15 tot 20 jaar (vanaf 2012) zal ontwikkelen. Een van de hangars is verbouwd tot theater: De Theaterhangaar. Hier is op 30 oktober 2010 de musical Soldaat van Oranje in première gegaan. Als jong meisje heb ik drie jaar in Wassenaar gewerkt en nam dan iedere dag vanuit Noordwijk op mijn Kaptein Mobylette de weg die door vliegkamp Valkenburg liep. Ik 'vloog' even terug in de tijd toen ik deze vliegtuigtrap zag staan.

Kleinzoon Luuk ging met zijn mama kennismaken met de tandarts dus mocht ik even op Saar passen.. Ze lag heerlijk te slapen en toen ze wakker werd ging ze bellen blazen en kreeg ik een  lachje. Klein meisje, wat zijn we toch blij met je!

Mijn voeten worden goed verzorgt, mag ook wel als je zoveel wandelt. Vandaag mijn nieuwe steunzolen opgehaald. Ik geloof dat 'steunzolen' een beetje ouderwets woord is, want op de rekening staat  'podotherapeutische' zolen. En ik heb ook een 'podologisch' onderzoek gehad. Mijn voeten werden zelfs met een echoapparaat onderzocht. Klinkt wel goed allemaal, maar het belangrijkste is dat ik kan blijven lopen. 

Voor wandelaars zijn dit de dagen met een gouden randje. Licht gevroren, dus een witte waas over de velden, damp waar langzaam de zon doorbreekt en een prachtig landschap. We wandelden vandaag van Doorn via de mooie landgoederen van Langbroek naar Amerongen. Het laatste stuk liepen we door de Amerongse Bovenpolder, zie foto. Dit is een uiterwaard van de Nederrijn, de rivier die bij Wijk bij Duurstede de Lek gaat heten. Als je daar loopt heb je een prachtig gezicht op de Utrechtse heuvelrug en snap je ook de betekenis van het woord heuvelrug. In twee dagen eenenveertig km verder gekomen op ons pad. Ik zie al weer uit naar de volgende keer.

Samen met dochter Floor en de drie dochters van mijn overleden zus Gre hebben we gisteravond in Leiden heerlijk zitten eten en we hadden natuurlijk, zoals gewoonlijk, geen gebrek aan gespreksstof. We hebben ons voorgenomen om het meer te doen. Vanmorgen er vroeg uit, we gingen weer wat kilometers wegstappen van het Trekvogelpad samen met schoonzus Anja en zwager Kees. Lekker gelopen, van Soesterberg via Maarn naar Doorn en morgen lopen we door naar Amerongen.

Ik heb nog even staan kijken bij de boerderij die in Bovenkerk verbouwd wordt. De voegen van de stukken muur die nog zijn blijven staan worden hier uitgehakt, daarna opnieuw gevoegd. Goed is te zien dat er hele stukken muur opnieuw zijn opgetrokken, wel alles met de oude ijsselsteentjes . De zijgevel aan de andere kant is helemaal vernieuwd. Het rieten dak is bijna klaar en rondom zijn er nieuwe ramen en deuren geplaatst. Ik stond even met een opzichter te praten en hij vertelde me dat ze afgelopen september begonnen zijn met dit project en dat het over zes weken klaar moet zijn en daarbij trok hij een moeilijk gezicht.

Onze kleindochter Saar ging vanmiddag een paar uurtjes oefenen op het kinderdagverblijf dus had haar moeder even tijd voor zichzelf. Daar hebben we gebruik van gemaakt om even samen in Gouda te gaan shoppen. Wat nieuwe kleren voor Christianne want haar werkzame leven gaat weer beginnen en daarna nog even naar het leukste warenhuis van Nederland, misschien wel van Europa, want er komen steeds meer Hema vestigingen in het buitenland. Tot volle tevredenheid hebben we onze lijstjes afgewerkt. Niet zo moeilijk omdat iedere Nederlander precies weet wat je in deze winkel kan verwachten.

Midden tussen de weilanden, net buiten ons dorp, heeft zich sinds een jaar een groenteboer gevestigd. De eigenaar had hier al jaren een groentekwekerij en heeft nu in zijn loods een winkeltje gemaakt. Behalve de groenteafdeling in onze twee supermarkten had Stolwijk al jaren geen groenteboer meer, dus ik ben er wel blij mee. Mooie verse spullen, vaak eigen kweek, tegen scherpe prijzen. Steeds meer boeren en kwekers hebben tegenwoordig een nevenhandel. Het verkopen van eigen producten komt natuurlijk het meest voor, maar ook een Bed en Breakfast of een kinderdagverblijf op de boerderij zie je steeds meer.

Ik heb een lichaam dat beweging nodig heeft, veel beweging. Als er bij iemand het gezegde 'Rust Roest' wel van toepassing is dan ben ik het. Iedere morgen doe ik oefeningen, ik wandel veel en toch is het niet genoeg. Dus heb ik vanmorgen het zwemmen maar weer opgepakt en dat was heerlijk, want ik hou van zwemmen, maar toch viel het niet mee na afloop. Het lichaam protesteert aan alle kanten, maar goed, het went er wel aan. De foto is van 2007, afgedankte walsen op het achterterrein van het bedrijf waar ik werkte. Ik vond het wel toepasselijk.

Alles wat met de kerst te maken heeft hebben we vanmorgen opgeruimd. De kerstboom staat buiten, woensdagmiddag nog even aan de straat zetten want de kinderen mogen ze op die middag inleveren op het gemeenteterrein en ze krijgen dan een kleine vergoeding. Vazen met kerstgroen zijn geleegd en schoongemaakt, de beeldjes uit de kerststal zitten weer in het vloeipapier en een pot met uitgebloeide hyacinten ligt in de groene bak. De laatste naalden zijn opgezogen, niets herinnert er meer aan de feestdagen. Kom maar op met dat nieuwe jaar, wij zijn al druk bezig met het organiseren van leuke dingen voor de komende maanden.

Waarschijnlijk getriggerd door al die leerkrachten die gisteren meeliepen zocht ik vanmorgen wat oude schoolfoto's op. Dit is de eerste klas van de Roomsch Katholieke Meisjesschool te Noordwijk Binnen, waarschijnlijk 1956. Ik zit links op de derde bank in de middelste rij, met die witte strikken. Schuin achter mij rechts zit Stan, nog steeds zijn we vriendinnen. Achter in de klas staat juffrouw van der Schalk, ze was niet echt aardig, ik was een beetje bang voor haar. Ze zat op een verhoging achter haar lessenaar en we konden zo naar haar gestopte directoire  kijken. Als de klep van haar lessenaar open ging wisten we al dat ze daarachter weer een snoepje nam. (Klik op de foto voor een vergroting)

Drukke, maar leuke dag vandaag. Vanmorgen eerst op de koffie geweest in Scheveningen, kleinzoon Sebas werd vandaag drie jaar en dat wilde hij weten ook. Het meest belangrijk voor hem waren de kadootjes, normaal op die leeftijd. Daarna doorgereden naar Noord-Holland, waar Frans, de vader van schoondochter Christianne zijn Nieuwjaarswandeling weer organiseerde. Deze foto is genomen in het dorpje Uitgeest, begin en eindpunt van de wandeling. Het was een grote groep wandelaars dit jaar, ruim dertig mensen en met een deel daarvan hebben we s' avonds in Beverwijk lekker maar vooral gezellig zitten eten.

Morgen is Sebas jarig, hij wordt drie jaar. Dochter Floor moest nog een kadootje kopen dus even naar Bergambacht waar ze een mooie speelgoed/boekenwinkel hebben. Ze was eigenlijk snel klaar, een boek, altijd goed. Er wordt veel gelezen in onze familie. Toen de kinderen klein waren mochten ze in de Boekenweek altijd een boek uitzoeken. Ik zat dan soms uren met hen in een grote boekenzaak in Gouda totdat ze eindelijk beslist hadden welk boek het werd. Kleinzoon Thijs leest al heel veel en ik hoop dat de rest hem hierin volgt, want het is heerlijk om je helemaal in een boek te kunnen verliezen.

Het was een gezellige tijd met veel eters en mensen die bleven slapen, maar we gaan nu weer even normaal doen. Gisteravond de wekker gezet om vanmorgen vroeg naar Oudewater te rijden om daar lekker te gaan lopen met mijn wandelkluppie. We lopen hier langs de Lange Linschoten die we met een  kwakel  overstaken. Daarna met zijn allen koffie gedronken in het mooie plaatsje Linschoten en zo is mijn sportieve jaar weer begonnen. Oh ja, en vanavond eten we gewoon hutspot. Met een duik in zee zijn Jacek, Wietske en Thijs hun sportieve jaar in Scheveningen begonnen. Brrrrr 

En weer ondernam ik een poging om het vuurwerk te fotograferen, zie hier het resultaat. Daar moet ik nog eens goed op gaan oefenen, wat niet mee valt als de gelegenheid zich maar een keer per jaar voordoet. Gelukkig maar, ik heb weer knallen genoeg gehoord. Maar afgezien van de mislukte foto was de avond heel gezellig. Met twee zussen van Mart en hun partners hebben we het oude jaar uitgeluid en het nieuwe jaar verwelkomt. Was ik verleden jaar nog de winnaar met sjoelen, deze keer ging schoonzus Anja met de eer strijken.