HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

We begonnen nog maar net met onze wandeling vanuit Porto toen ik kort na elkaar deze prachtige muurschilderingen zag. We liepen langs de rivier de Douro en ik moest naar de overkant van een drukke weg om ze goed op de foto te krijgen.  Jammer dat bij de foto hieronder schaduw op de muur viel. Hoe ik ook ging staan, ik kon het beeld niet beter krijgen. Alle twee zijn het prachtige kunstwerken geworden, het bovenste heel expressief en de onderste met die fijne lijntjes is wat zachter maar zeker net zo mooi.   Dat belooft wat voor de rest van de tocht, dacht ik, maar jammer genoeg heb ik verder geen  muurschilderingen meer gezien die het waard waren om op een foto te zetten.

 Het had zondagochtend vroeg wat gevroren maar de zon scheen en het was tintelend fris buiten. De avond ervoor hadden we in Sloten super lekker en gezellig zitten eten. We mochten de fietsen van de B & B waar we sliepen gebruiken om naar het restaurant te rijden, geweldige service. Balk, alweer zo'n mooi plaatsje waar we door heen liepen. Het was er nog stil op straat en zo zonder auto's waan je je een eeuw terug. Hadden we de vorige twee dagen veel door polders en over grasdijken gelopen, nu wandelden we het grootste deel van dit traject door bos waar ik probeerde paddenstoelen te fotograferen. Die foto's waren niet blogwaardig maar wel de foto die schoonzus Anja van mij nam. Deze bank stond bij een drooggevallen vennetje, het was een heerlijk plekje volop in de zon en lekker in de luwte. De foto is genomen door een passerende Fries waar we een leuk gesprek mee hadden. Hij wist veel te vertellen. Nog een foto van zo'n prachtige

Zaterdag, onze tweede wandeldag, scheen 's morgens de zon en dat en dat maakte de wereld meteen een stuk vrolijker. Na een paar kilometer liepen we Lemmer al in en wat is dat een leuke plaats. Door de hele stad loopt water met daaraan natuurlijk veel horeca. En overal liggen schepen, we hebben er heel wat van dichtbij bewonderd. We hebben er erg lekker koffie zitten drinken. Het was wel snel na ons ontbijt maar we vonden dat we nog wat in te halen hadden, gisteren nergens horeca tegengekomen terwijl we het zo hard nodig hadden. En een gebakje gaat er bij ons om half tien 's morgen ook wel in, hoor. Het mooist van deze dag waren de luchten, zo echt Hollands. Ik kan begrijpen dat landschapsschilders dat mooi vinden om vast te leggen. Ik had die behoefte ook al sterk met mijn fototoestel. Toch ging dat niet helemaal goed met die luchten want vroeg in de middag werd de hemel achter ons opeens heel donker en veranderde razendsnel naar bijna zwart. Gelukkig ha

Goed getraind als we zijn pakken we het wandelen in Nederland maar meteen weer op. We lopen inmiddels in Friesland en daar moeten we vanuit de Randstad een eind voor rijden dus daarom lopen we deze keer in plaats van twee drie dagen achter elkaar.  Hier boven een typisch Fries bouwwerk, een klokkenstoel.  De klokkenstoel is bedoeld om de doden te beluiden dus je ziet ze meestal op kleine begraafplaatsjes. Water en boten, dat is typisch Friesland en dat hebben we dan ook volop gezien de afgelopen dagen. En Duitsers, veel Duitsers, die zijn gek op onze Frieze meren, de mooie dorpen en steden in deze provincie en de 'saubere und gesundeLuft'. Hier steken we met een zelfbedieningspontje het riviertje de Tjonger over. Was nog zwaar werken hoor, we moesten het pontje ook eerst van de andere oever halen. Aan onze kleding kunnen jullie het wel zien, we hebben veel regen gehad deze eerste dag en het was ook nog een lange dag. Zo'n beetje de hel

Wat ik heel ergerlijk vond tijdens onze tocht van Porto naar Santiago was het plastic onderweg en dan met name de plastic waterflessen. Ze lagen overal, vuilnisbakken die er vol mee zaten maar ook in de wegkanten. Mensen kopen een flesje water, als het leeg is smijten ze het weg, kan niet schelen waar en kopen bij de volgende gelegenheid weer een vol flesje. Jammer genoeg maken veel wandelaars zich daar ook schuldig aan . Je zou toch denken dat die milieubewuster zouden zijn.  Wat is er mis met gewoon leidingwater? Niets, dus wij lopen met flessen die je kan hergebruiken. Daar heb je allereerst de Dopper, een hele bekend die je onder andere kan kopen bij de Wereldwinkels, steun je ook nog een goed doel. Van de fles hieronder heb ik er nog een paar, het was een actie van mijn supermarkt, ik kreeg ze gratis op mijn punten waar ik nooit wat mee deed. Het mooie van al deze flessen is dat je na gebruik de dop eraf kan schroeven en je het spul in de afwasmachine kan zetten.

 Ik was allang vergeten dat ik ze nog had maar bij het komen en gaan vanuit Nederland en Frankrijk doe ik altijd aan opruimrondes en kwamen ze tevoorschijn, deze twee boeken.  Onze kinderen werden tussen 1970 en 1976 geboren en in de tijd die daarop volgde waren deze boeken behoorlijk vooruitstrevend.  Het zijn prentenboeken en in de bovenste wordt aan kinderen de voortplanting uitgelegd. Alles komt ter sprake: vrijen, orgasme, bevruchting, de groei van een baby in de baarmoeder en tenslotte de geboorte. Het tweede boek is voor wat oudere kinderen en gaat over wat er tijdens de puberteit met het lichaam gebeurt, zoals menstruatie, erectie, stemveranderingen, haargroei, masturbatie, pukkels, anticonceptie en veilig vrijen.  Je moet je voorstellen dat in die tijd alles echt nog niet zo 'open en bloot' was. Het waren dan wel de jaren van  openheid en seksuele vrijheid maar in veel gezinnen werd nog steeds nergens over gepraat. Met behulp van deze boeken zijn w

Ik las vanmorgen in onze krant dat de Duitse jeugd weer wanderlust heeft, oftewel ze hebben het wandelen herontdekt. Om te ontsnappen aan kantoorbanen en maatschappelijk woelige tijden trekken ze de natuur in. En een leuk bijverschijnsel is dat ze de fotografische bewijzen van hun tochten op Instagram zetten.   De Beierse wandelschoenenfabrikant Meindl meldt recordomzetten en Angela Merkel wordt hergewaardeerd omdat ze al jaren met haar man op wandelvakantie gaat.   Ik ben benieuwd of deze trend zich ook in Nederland voort gaat zetten. In Portugal en Spanje zagen we al hoeveel jongeren vanuit de hele wereld de pelgrimstochten maken, het is beslist niet meer alleen de oudere generatie die dat doet.   Ik ben nu bijna zeventig en heb mijn hele leven al veel gelopen. Het begon al in mijn jeugd met een vader die van wandelen hield en ik ben er eigenlijk nooit meer mee gestopt. Het is fijn om te wandelen, ik word er blij van. Het is ook nog eens heel gezond en je komt op plekken waar

Er hingen nog heel wat tomaten in de moestuin toen we eind september klaar waren om naar Nederland te vertrekken. Maar ze waren nog lang niet rijp, zo groen als gras. Alles wat maar enigszins rood kleurde had ik kort voor vertrek nog ingemaakt. Meenemen dan maar. Alle tomaten in deze twee kratjes gedaan en in de Stolwijkse schuur op de werkbank voor het raam gezet. Verleden jaar lukte het dus waarom zou het dit jaar niet lukken.  En toen vertrokken we dus naar Porto en bleven achttien dagen weg en was ik die tomaten al helemaal vergeten, totdat Mart gisteren zei dat ik eens in de schuur moest gaan kijken. Zo, dat is een verrassing, al die mooie rode tomaten. Het zijn er alleen opeens wel erg veel dus dat wordt de komende dagen veel gerechten met tomaat.  Dochter Floor eet vanavond mee en ik weet al wat we gaan eten.

Ik ben er niet zo eentje hoor maar je hebt van die mensen die telkens weer wat leuks kunnen verzinnen om een ander blij te maken. Ik ben meer van het na-apen en daar is natuurlijk ook niets mis mee, haha.  In dit geval is het Toos die mijn brievenbus vrolijk deed klepperen. Kijk maar eens op haar blog hoe creatief dit mens is, haar tassen zijn juweeltjes. Zij maakte voor ons twee voetafdrukken en zette daarop alle trajecten die wij gelopen hadden. Op de achterkant werd nog iets liefs geschreven, echt super. Toos, reuze bedankt, je voetjes staan nu naast onze pelgrimspaspoorten te pronken.

We vierden het gisteren al maar vandaag is het echt, Saar is vijf jaar geworden. Met spanning keek ze er naar uit, dat doe je op die leeftijd. Eerst al het feest met visite en cadeautjes. Dan het trakteren op school uit die mooie versierde schaal die haar moeder had gemaakt. De feestmuts werd door juf Carmen in elkaar geknutseld en dan mag je als jarige zelf kiezen hoe die wordt. Saar houdt van uitbundig dus dat werd ie.  En dat ze nu eindelijk naar de voetbaltraining mag, daar keek ze ook naar uit. Ze kreeg van ons een nieuwe rugzak en beenbeschermers, roze. Ze hield ze de hele middag aan en ze vond die plastic dingen het mooiste cadeau, vertrouwde ze me toe.

 De zon wil niet echt door het wolkendek komen maar het is lekker genoeg om even een rondje langs de Bovenkerkse Wetering te doen. De bomen verkleuren en er begint al veel blad te vallen.  Hier sta ik altijd even stil om te zien wat er nu weer in bloei staat. Er staan zoveel struiken en planten in deze tuin dat er altijd wel kleur in is, nu vooral met die prachtige dahlia's. Hier is geen tuinarchitect aan het werk geweest maar een liefhebber van tuinieren, een al wat oudere boerenvrouw die altijd bezig is op haar stukje grond tussen de boerenschuren. Gewoon leuk. De koeien hebben het nog prima buiten. De weilanden zijn nog droog en zolang de temperatuur blijft zoals ie nu is hoeven ze nog niet naar binnen.

Mart was van plan om deze winter meer naar de voetbal- en rugbywedstrijden van de jongens te gaan kijken. 'Voordat je het weet zijn ze volwassen' zei hij en hij heeft gelijk, het gaat zo snel. Thijs beweerde toen hij me vandaag een knuffel gaf dat hij nu net zo lang was als ik. Hmm, ik moet het nog controleren.  In ieder geval stonden wij vanmorgen om half tien op een Wassenaars voetbalveld samen met Luuk, die niet hoefde te voetballen en Saar. Wij waren zogezegd de fanclub van Sebas. We zagen twee kleine teams spelen in de leeftijdscategorie tot acht jaar waarvan Sebas bij zijn team  de oudste en de kleinste is. Deze jongens spelen echt op hoog niveau, heel mooi om naar te kijken. Op hun leeftijd zijn het allemaal al gedreven voetballers, kijk bijvoorbeeld maar eens naar het gezicht van onze kleinzoon op het moment dat hij weer een bal in het net schopt.  En zie hier onder de derde voetballer van onze familie. Saar wordt maandag vijf jaar en mag gaan trainen bij d

Toen we eergisteren door Porto liepen te wandelen kwamen langs het kleine winkeltje van een pottenbakster, ze maakte prachtige dingen. Ik zag bijvoorbeeld een hele mooie schaal die ik wel had willen kopen maar hij was nogal teer en ik was bang dat hij zou breken onderweg en in een van onze rugzakken kon hij er zeker niet meer bij.  Ik troostte me met dit aardige tegeltje als herinnering aan onze tocht. Het is een impressie van de kathedraal van Porto maar het mooie is dat de kathedraal van Santiago ook twee vierkante torens heeft. Je loopt een camino altijd van kathedraal naar kathedraal dus dit tegeltje leek ons wel toepasselijk.  We zijn nu bezig om ons normale leven weer op te pakken alhoewel we de gedachte aan onze tocht proberen vast te houden. Ik wil jullie allemaal bedanken voor de lieve en leuke reacties op mijn blogposts van de laatste weken. Jammer, maar ik had geen tijd om terug te reageren, het kostte vaak al veel moeite en ook tijd om iedere dag mijn post te ma

Vandaag zijn we terug gevlogen naar Nederland. De zus van Mart en haar man haalden ons op van Schiphol en voordat ze ons naar huis brachten aten we nog bij hen. We hadden heel wat bij te praten, zij liepen dit voorjaar immers van Vezelay in Frankrijk naar Santiago in Spanje, 1844 km. Daar zijn wij maar kleine jongens bij.  Maar iedereen loopt zijn eigen Camino, het maakt niet uit hoe snel je loopt en welke afstand. Wij vonden het een geweldige ervaring.  Het wandelen zelf, iedere dag een flinke afstand afleggen maar ook het contact met andere wandelaars die vanuit de hele wereld komen om hetzelfde te beleven als jij. Ook de voldoening dat mijn lichaam dit aan kon is voor mij heel belangrijk geweest. Dit stimuleert me om te blijven lopen, minstens tot mijn tachtigste. 😄

We hadden lekker geslapen en liepen al vroeg in de stad. Nou, niet bepaald alleen hoor, grote groepen toeristen onder leiding van een gids luisterden aandachtig naar wat er verteld werd over al die mooie gebouwen die Porto heeft.  Wij kijken alleen maar en zwerven met behulp van een plattegrond door straten en over mooie pleinen.  Ik kijk niet alleen naar gebouwen maar ook in etalages. Altijd leuk om te zien wat er in een ander land te koop is. Ik heb bijvoorbeeld prachtige stoffenzaken gezien maar ook veel van die leuke rommelwinkeltjes die je in Nederland bijna niet meer ziet.  In deze winkel die in een prachtig oud pand zat zijn we even binnen gelopen. Mooie cadeau artikelen, je wist niet waar je kijken moest.  Nadat we deze kerk, de Igreja do Carmo met zijn prachtige tegelwerk nog bewonderd hadden verlieten we het oude centrum en gingen zakken naar de rivier.   Het was wat bewolkt en niet helemaal helder aan de rivier maar we waren allang bl