HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Tine is melkveehouder en kunstenaar. In opdracht schildert zij een verkeersbord voor je, kan niet schelen welk dier. Dus als je zo'n leuk waarschuwingsbord cadeau wilt doen aan je partner voor de oprit van je huis moet je even contact opnemen met haar. Het hoeft geen koe te zijn want ik neem aan dat die niet in je achtertuin graast, de poes of de hond mag ook en een schildpad bijvoorbeeld, lijkt me ook heel grappig op zo'n bord.

  Veel plekken waar je een kop koffie kon drinken zijn we op de eerste helft van het Pieterpad nog niet tegen gekomen maar in de Achterhoek troffen we wel verschillende rustpunten en dat is fijn.  Wat is een rustpunt? Ik heb het even voor jullie van het internet af geplukt: Je mag er zelf een bakkie leut maken gebruik maken van het toilet informatie vinden over de omgeving je e-bike opladen en je band plakken De tofste pleisterplaats op je route! Alle Rustpunten liggen aan een fiets- of wandelroute, vaak op een particulier erf met of zonder agrarische bestemming. De bijna 600 Rustpunten vind je in Overijssel, Gelderland, Groningen, Utrecht, Friesland, Drenthe (nieuw in 2018), Laag Holland en West-Friesland (NH). In Zuid-Holland loopt inmiddels een proef met enkele Rustpunten.   Als je al een uur of twee, drie aan de wandel bent en je komt zoiets als hierboven tegen wordt je echt blij. Je kan koffie en thee zetten en iets lekker erbij ligt er ook. Dat

We waren vandaag in de sauna in Gouda en ik ga het hier niet hebben over hoe lekker dat was, want het was gewoon verschrikkelijk lekker. Ik ga wat vertellen over het gebouw waarin deze kleine sauna zit. Aan de Lange Groenendaal in Gouda werd in 1920 een badhuis gebouwd in de stijl van de Amsterdamse School. Omdat in die tijd veel huizen nog geen bad of douche hadden is het badhuis bedoeld als school- en volksbad en heeft het vooral een hygiënische functie. Het badhuis opent in 1922 haar deuren en vanaf dat moment doet het dertig jaar als badhuis dienst. Als je binnenkwam kon je een kaartje kopen aan het loket, waarna je in de wachtruimte ging zitten. Als je aan de beurt was kon je gebruik maken van een douche of een badkuip. Aan de achterkant van het badhuis is in die tijd het schoolbad gevestigd: een grote, ovale ruimte met een lichtkoepel en een groot, zinken bad. Alle schoolkinderen uit Gouda zwommen in het badhuis, waarna ze onder de douche gezet werden en frisgewassen

Als ik eens door mijn fotobestanden loop merk ik dat ik veel bomen fotografeer, blijkbaar trekt mij dat. Maar het gekke is dat ik helemaal niet van bossen hou, ik ben meer een mens van de open vlaktes, de polder bijvoorbeeld of de kust. Bergachtig gebied waar je ver weg kunt kijken, zoals waar wij in Frankrijk wonen vind ik ook heerlijk. Boombasten zijn zo mooi, daar zou je een hele studie van kunnen maken. Ik vond op internet een site van een fotograaf die dat werkelijk gedaan heeft, kijk hier maar even.   Dit is toch een schoonheid, al die grillige vormen Van dit soort bomenlanen moet ik telkens weer foto's maken, ik heb er al tientallen in mijn bestanden, gemaakt in alle seizoen. Toen wij een week of twee geleden op het Pieterpad in de Achterhoek liepen kon ik wat dat betreft mijn hart ophalen, bij al die mooie landhuizen en kastelen zijn er in vroegere jaren wel een paar van die lanen aangeplant   Nog zo'n mooie, statig, koninkli

            Ik belde met oudste nicht om iets af te spreken om samen te gaan doen en vertelde dat ik weleens mee wilde doen aan de Egmond Wandel Marathon. Leuk idee vond zij en ze appte gelijk haar twee zussen en ik mijn dochter of die zin en tijd hadden. Een kwartier later was het rond. Nicht zou ook die dag haar tante (mijn zus) zien en vragen of ze het al aan kon om een zo'n stuk te lopen en die flinkerd zei ja. Dus daar gingen we gisteren, vier nichten en twee tantes. Altijd makkelijk om veel familie te hebben, er valt nog eens iets organiseren. En te lachen en heel veel te kletsen Na tien minuten begonnen we al aan de koffie, met wat lekkers natuurlijk. We bleven veel te lang zitten waardoor we nog maar net op tijd de eerste stempelpost op het strand haalden voor die ging sluiten. Wij namen de Noordroute naar Bergen aan Zee en op de terugweg kwamen we door het Noordhollands Duinreservaat, een prachtig natuurgebied. Een stukje van de A

 We wandelen met onze loopgroep vaak langs deze wijk en iedere keer kijk ik er met bewondering naar, ik vind deze stijl zo mooi. Tijd om er eens een paar foto's te maken.  Het Rode Dorp is een mooi bewaard complex van 28 arbeiderswoningen naar ontwerp van Jan Wils en die architect werd weer beinvloed door de bekende Amerikaanse architect Frank Lloyd Wright. (Ja, diezelfde waar Simon and Garfunkel over zingen).  Ik ben even door een steegje tussen de huizen naar achteren gelopen en dan is daar te zien  dat de huizen grenzen aan de Grote Gracht.   Het wijkje is in 1921/1922 gebouwd en werd in 2003 gerenoveerd.   De woningen vormen een eigen buurtje achter een plein, er is veel aandacht besteed aan details zoals raamkozijnen en ingebouwde bloembakken en ook de kleurstelling is belangrijk. Veel Nederlandse dorpen en steden hebben wijken die 'Het Rode Dorp' heetten.De meesten daarvan hebben rode pannendaken dus daar zal de naam wel vandaa

Dit is nog een muurschildering in Parijs, ik maakte de foto in november toen we daar waren.    Jammer genoeg kan ik niets vinden over de maker en wat de betekenis is van deze schildering maar mooi is hij. Leuk, Jolande die op het ogenblik veel in Parijs rondwandelt heeft meer informatie. Zij wist te vertellen dat deze Franse kunstenaar  Ardif heet. Ik heb even gezocht op internet en ik vond dit over hem. Ardif tekent vreemde wezens, half organisch en half mechanisch, op muren in Frankrijk en Navarra. Hij begon zijn kunst niet zo lang geleden in de openbare ruimte te plaatsen en zijn tekeningen worden steeds meer onderdeel van het stedelijke landschap. Hij studeerde voor een carrière in de architectuur, maar hij leeft nu al twee jaar met zijn street-art passie. De kunstenaar zegt dat hij mensen graag zou laten denken dat ze robots zijn, hybride wezens uit twee verschillende en niet-verwante werelden, en probeert een evenwicht te vinden tussen de twee thema's in zi

Van 22 januari t/m 1 februari 2020 zijn er weer de Nationale Voorleesdagen en dan wordt er op school extra veel aandacht besteed aan voorlezen in de klas. En dan hopen al die juffen en meesters maar dat er ook thuis iets meer aandacht besteedt wordt aan het voorlezen. Kinderen zijn nooit te jong om te worden voorgelezen, het is gewoon enorm belangrijk.  Dus toen schoondochter Christianne namens de juf van Saar vroeg of er nog oma's waren die wilden voorlezen zei direct ja, al was het alleen maar omdat ik het zelf zo leuk vind om aan een klas voor te lezen. Ik heb het al eens meer gedaan, drie jaar geleden toen Saar nog op het kinderdagverblijf zat en ik ontdekte net toen ik dat opzocht dat ik toen hetzelfde boek voor las. Het was nu weer de keus van Saar. Het boek 'Wij gaan op Berenjacht' is vrij bekend en diverse kinderen herkende het maar een slim jongetje merkte op dat mijn boek zo dik was. Ik heb uitgelegd hoe dat kwam en wat een 'pop-up' boek was.

Dit is het fiets- wandelpad wat ik donderdagsmorgens altijd neem op weg naar de plek waar ons wandelcluppie samenkomt om te gaan lopen. Verleden week kwam ik net de bocht door toen ik zo'n 50 meter voor me een man aan zag komen met twee loslopende herdershonden en die honden vlogen direct toen ze me zagen op me af.  Ik heb mijn diepe angst van honden redelijk kunnen overwinnen maar twee aanstormende herdershonden is voor mij teveel, ik werd heel bang. 'Doorlopen en niet naar ze kijken' zeik tegen mezelf maar ik liep te trillen. Bij mij aangekomen sprongen de honden om me heen en ik durfde niet verder te lopen. Toen de eigenaar me naderde zei ik tegen hem dat ik het niet prettig vond dat zijn honden zo op me af renden en dat ik een beetje bang was voor honden. Hij antwoordde dat hij bang was voor mensen, vond hij een goede grap en dat de honden alleen maar wilden spelen, niets deden. Niets aan de hand dus volgens hem en ik gaf hem helemaal gelijk en liep door, tegen z

De bibliotheek in Gouda waar we zondag waren was van oorsprong een chocoladeverwerkingsfabriek. Voordat het een bibliotheek werd was hier jarenlang het stadskantoor van de gemeente Gouda. Sinds 2014 het onderkomen van de Stadsbibliotheek Gouda, het Streekarchief Midden-Holland, een drukkerswerkplaats en je kan er ook nog eten.   De Chocoladefabriek is zeven dagen per week open van negen tot negen en toen wij er zondag waren was ik stomverbaasd om te zien hoe druk het er was. Ik fotografeerde natuurlijk in de rustige delen van het gebouw dus op de foto's is het niet echt te zien maar er waren hier echt heel veel mensen bezig. Waarmee laat ik op de volgende foto's zien. Hier worden de boeken ingeleverd en op de achtergrond zie je de kopse kant van het keukenbuffet. Ik sta hier op een grote brede trap die naar de bovenverdieping leidt. Dit is nog maar een deel van het restaurant, links stonden nog meer grote tafels en het zag er heel gezellig uit. Ik heb even

Was het bij jullie ook zulk mooi weer afgelopen zondag? Bij ons scheen volop de zon dus besloten we samen met schoondochter Christianne en kleindochter Saar naar Gouda te fietsen. Luuk was met zijn vader naar de voetbal, een goede reden voor ons viertjes om ook wat gezelligs te doen. Het doel was om een pannenkoek te gaan eten en ook nog even een bezoekje aan de bibliotheek te brengen.  We gingen op de fiets, zes kilometer naar centrum Gouda en dat is een heel eind voor Saar. Dus op de heenweg werd ze een beetje door haar moeder geholpen en op de terugweg kreeg ze de stevige hand van opa op haar rug. We gingen eerst naar de bibliotheek, in deze was ik nog nooit geweest en die was zo leuk dat ik volop foto's genomen heb, die komen later aan de beurt. Daarna de pannenkoeken en die waren heerlijk, we hadden allemaal een verschillende, ik een spek met appel want die vind ik altijd het lekkerst.   Met het zonnetje in het gezicht en de wind in de rug fietsten we tevred

Nog een paar foto's van de Galloway koeien in park Zegersloot. Dit runderras is hoornloos en ze zijn niet agressief, we konden ze dan ook van dichtbij fotograferen. Het zijn van die knuffelkoeien, ze hebben echt een lieve uitstraling. De koeien hebben komen oorspronkelijk uit Schotland, ze hebben weinig zorg nodig en kunnen goed tegen de kou. Ze worden hier in natuurgebieden ingezet om weilanden te bemesten, hun mest trekt namelijk weidevogels aan zoals de kievit en de scholekster. Nuttige dieren dus. Met een beetje zon erop vind ik dit altijd zo mooi, de pluizen van de wilde clematis. Wij waren weleens aan de rand van dit gebied geweest, op de kinderboerderij toen kleinzoon Thijs nog een kleuter was maar verder zijn we toen niet gekomen. Je kan hier heerlijk wandelen en door het vele water blijft het afwisselend. En zo'n uitje met fotomaatjes moet ik meer doen, je pept jezelf toch weer wat op om wat meer aandacht te geven aan je foto's.