HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

De zon scheen volop toen we vanmorgen om half negen uit St. Alban vertrokken. Toch was het nog koud, het koelt 's nachts behoorlijk af. We zien bij  veel mensen dat de geraniums 's avonds de schuur in gaan en overdag even het zonnetje in mogen. In deze leuke potten stond nog niets. Veel huizen hier hebben leistenen daken. Het is natuurlijk glad, zo kan de sneeuw er makkelijk af glijden.  Boerenland is het hier. Ruimte genoeg voor grote boerderijen, vaak gemengd bedrijf. In Aumont-Aubrac dronken we koffie met een heerlijk warm appeltaartje. Bij het verlaten van het stadje zag ik dit geweldige  trafohuisje,  zo leuk  beschilderd. Hij ging natuurlijk  op de foto  voor blogvriend Sjoerd. In La-Chaze-de-Peyre bewonderden we nog even de mooie kerk en daarna was het nog maar een paar kilometer naar Lasbros waar we bij 'Chez Marie' alweer een voortreffelijke gite aantroffen.  We kregen een vierpersoons kamer en ik had gauw geregeld dat onze

Voor gisteren had ik een gite gereserveerd in La Clauze, ongeveer 19 km lopen. We kwamen vroeg in het kleine dorpje aan, kwart voor drie en de koude wind die er de hele dag al stond voelde daar op 1100 m ijskoud aan. Op de deur van de gite een bordje dat ze pas om half vijf open gingen.  We zagen licht branden en ook dat de haard aan was. Na een kwartier wachten in de hoop dat er iemand zou verschijnen heb ik mijn telefoon gepakt en gebeld. Een mopperige mannenstem nam op en ik vroeg met mijn liefste stem of we wat eerder naar binnen  mochten, dat we het zo koud hadden. Het sacherijnige antwoord was dat hij nog bezig was jam te maken en  dat we beslist niet eerder naar binnen konden. Over gastvrijheid gesproken! Met mijn telefoon direct een andere gite gezocht en gebeld, zij hadden nog plaats en we waren van harte welkom. Het was wel 4 km verder maar dat hadden wij nog wel in de benen. En wat een verrassing. Er wachtte ons een prachtige gite, echt de mooiste die ik ooit gezien

De gite waar we vannacht sliepen was geweldig. De twee mannen van wie het onderkomen was waren echte lieverds, je voelde je er meteen thuis. En, ook niet onbelangrijk, een van die twee was een hele goede kok. We zaten aan de tafel voor de pelgrims met mensen die we de laatste dagen al vaak zijn tegen gekomen en de sfeer was prima. De ruimte waar wij  zaten  was tevens café-restaurant dus er stond af en toe iemand aan de bar en er schoven ook mensen  aan een tafel om te eten. Maar het leuke was dat de heren er tussendoor ook de huishoudelijke taken deden. Op de achtergrond zit er  een de slopen te strijken  en de ander vouwt samen met de keukenhulp de schone lakens op. Vanuit Monistrol stegen we vandaag 680 meter waarvan de eerste 400 meter fel omhoog gingen, dat was wel  even afzien. We liepen langs stijle rotswanden en hoe hoger we kwamen hoe mooier de uitzichten werden. Dit kerkje  was in de rotswand uitgehouwen en het was van binnen nog behoorlijk diep.

Het was koud vanmorgen toen we om negen uur begonnen met lopen.  We hadden al een onderhemd met lange mouwen aangetrokken maar haalden ook de dunne regenjasjes uit  de rugzak,  niet voor de regen, het bleef de hele dag droog , maar ter bescherming tegen de koude wind. Hier liepen we nog vlak maar die pukkel daar in de verte moest toch echt door ons genomen worden. Toen we na die flinke stijging weer afdaalden kwamen we door het leuke dorpje Le Chier. Alle huizen waren hier opgeknapt, veel nieuwe daken, maar aan de rand van het dorp kwamen we dit tegen. Daar was zeker nog geen geld voor. Na weer een flinke afdaling over een smal moeilijk pad kwamen over dit houten bruggetje langs een snelstromend riviertje te lopen. Er is de laatste dagen veel water gevallen en dat is te zien onderweg. Zo halverwege de afstand die we vandaag liepen kwamen we door St.-Privat-d' Allier  waar we koffie dronken.  In de kroeg waar we dat deden was de eigenaar gek op rugby, te

Vroeg opgestaan vanmorgen, om zeven uur zaten we al in de kerk om de pelgrimsmis bij te wonen. We hadden niet verwacht dat het zo druk zou zijn, er waren zeker tachtig mensen. Na afloop van de mis  kregen we de zegen bij het standbeeld van St. Jacques  en werd ons een goede reis gewenst. Toen we uit de kathedraal naar de benedenstad liepen zagen we dit teken op het trottoir,  het wordt  vaak in steden op de pelgrims routes gebruikt.  Buiten de steden wordt het bekende rood-witte  teken van de GR gebruikt. Makkelijk voor ons want die volgen we in Nederland ook altijd. De route staat trouwens heel goed aangegeven, er is echt zorg aan besteed, mislopen kan niet. Le-Puy-en-Velay ligt midden op het Centraal Massief op 630 m hoogte en wij stegen vandaag naar Montbonnet op 1127 m. Vandaar dat wij kalmpjes aan begonnen en de dagafstand kort lieten. Stijgen kost mij kracht dus eerst maar een kijken hoe het gaat. Aan de schaduwkant van de weg zijn nog de restanten te zien

Toen we vanmorgen uit Le Serret vertrokken regende het hard en het waaide ontzettend. Het weer was meer geschikt om een goede erfenis verdelen in een gezellige bruine kroeg  dan aan een trektocht te gaan beginnen. Maar optimisten als wij zijn werden we halverwege de rit beloond met beter weer en zelfs zon. We vonden zonder problemen ons overnachtingsadres waar we ook de auto voor een week konden achter laten.  We liepen de stad in om allereerst naar de kathedraal te gaan. Die ligt hoog in de stad dus  er moesten heel wat trappen genomen  worden. En dan kom je al direct  van die prachtige typisch Franse huizen tegen. De kathedraal van Notre Dame is niet zo overdadig ingericht en eigenlijk ook niet zo groot, mooi.  We kwamen via een zijingang de kerk binnen en liepen er aan  voorkant weer  uit en dan krijg je dit  gezicht  op de stad, iedere keer weer prachtig. Al sinds de middeleeuwen gaan pelgrims vanuit Le-Puy-en-Velay op pad  naar Santiago en ze kome

In de drie weken tijd die we nu hier zijn is er veel gedaan. Terrassen zijn schoon gemaakt, potten en bakken gevuld. De tuin met onze plantenborder ligt er prachtig bij en de moestuin is op een klein stukje na weer helemaal onkruid vrij, de aardappelen komen al boven de grond. Het wachten is op begin mei, dan is er geen kans meer op nachtvorst en kunnen de laatste planten de grond in. In die tussentijd gaan we een week wandelen. Het lopen van een pelgrimspad verleden jaar oktober is ons zo goed bevallen dat we nu aan een nieuwe gaan beginnen. Het wordt de Via Podiensis, ook wel Chemin du Puy genoemd, die loopt van Le-Puy-en-Velay naar St.-Jean-Pied-de-Port aan de voet van de Pyreneeën, 751 km lang. Van daaruit lopen er verschillende routes naar Santiago de Compostela. Maar zover vooruit willen we niet denken, de weg is ons doel, niets is mooier dan op pad te zijn. De Via Podiensis is de oudste en een van de mooiste pelgrimsroutes door Frankrijk op weg naar Santiago de Co