HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Ben vandaag voor het eerst naar een Franse kapsalon geweest. Ik was in drie maanden niet geknipt, dus het werd tijd. Nou, het was een hele belevenis. Mijn haar werd gewassen waarbij ik een heerlijke hoofdmassage kreeg. Daarna werden mijn nek, voorhoofd en slapen gemasseerd met etherische olie, wat ook erg lekker was en toen kwam mijn haar aan de beurt. Het werd snel en vakkundig geknipt en het zit eigenlijk wel leuk, misschien wat damesachtig maar dat is morgenochtend na een wasbeurt wel verdwenen. Toen moest ik tanken, waar ik een hekel aan heb en een fles gas ruilen, waar ik moeite mee heb. Het was druk aan het tankstation waar ook de gasflessen verkocht worden dus de juffrouw die me de fles gas gaf rende meteen haar hokje weer in om de bezineklanten te helpen. Nou, daar sta je dan met handen en een rug die niets kunnen tillen. Wie niet sterk is moet slim zijn dus stak ik mijn hand op naar een passerende potige kerel die onmiddellijk viel voor mijn meest charmante glimlach en mijn

Het regende behoorlijk vannacht, maar tegen de tijd dat de camion van Courby tegen de helling klom werd het droog. Vier kuub beton ligt inmiddels op de vloer en het is nu wachten op de volgende vrachtwagen die we eigenlijk graag wat eerder hadden gehad. Maar niet alles valt te plannen, Courby heeft ook nog andere klanten (gelukkig voor hem). De glijgoot die de mannen hadden gemaakt werkt in ieder geval perfekt dus de volgende vier kuub gaat ook op deze manier naar beneden.

Alles is klaargemaakt om het beton op de verdiepingsvloer te storten. Er zijn betonmatten gelegd, leidingen getrokken en er is een glijgoot gemaakt. Morgenochtend komt Courby met de eerste vracht mélange en cement en dan draait de betonmolen de hele dag. Ondertussen wordt ik verzocht om over allerelei dingen te beslissen, de heren hebben haast lijkt het wel. Waar moeten de stopkontakten, waar de lichtpunten en ga alvast maar denken waar je de radiatoren wil hebben. Pff, dat houdt in dat ik nu al moet weten waar ik al de meubels ga plaatsen en daar wilde ik zo graag nog even langer over denken!

Daar hang hij dan, het bord met de nummers van onze "permis de construire". Gistermorgen, na twee weken vakantie, belde die aardige mevrouw van het gemeentehuis om te vertellen dat de goedkeuring voor de bouwaanvraag binnen was. 's Middags naar de mairie gereden waar ik twee pakken papier meekreeg. Omdat we vandaag toch hout moesten halen in Aubenas ben ik meteen op zoek gegaan naar zo'n bord dat je hier verplicht op je bouwplaats moet hangen. Bij Samse kreeg ik hem gratis mee. Wij, dus ook onze twee bouwvakkers, zijn er echt trots op . Ik moet de mannen nog wel even vertellen dat een helm dragen (port du casque) verplicht is.

Een deel van de schatten die ik afgelopen week op brocantes verzamelde staan hier op een tafeltje uitgestald. Dat tafeltje heb ik trouwens ook gekocht en ik zag mijnheer mijn echtgenoot er al direct met een scheef oog naar kijken, zo van: "wat moet ze daar nu weer mee?" Wijs geworden zegt hij niets, want hij weet dat het goed komt. Erg blij ben ik met de spiegel helemaal achteraan. Dit model zocht ik al een tijdje, maar óf ze waren te duur óf opgevreten door de houtworm. En dan die kannetjes, zijn ze niet geweldig? Ik heb er nog meer, maar moet oppassen dat ik er niet teveel krijg, straks heb ik geen plek meer om ze  neer te zetten.

Een maand of drie geleden vroeg buurvrouw Marie-Christine of wij het goed zouden vinden als er brievenbussen opgehangen zouden worden aan de muur van onze garage. Had de postbode met haar besproken. Waarom de goede man dat niet rechtstreeks aan ons vroeg is me een raadsel maar wij hadden er geen problemen mee. Maar jullie krijgen geen brievenbus, zei ze, want jullie zijn geen permanente bewoners. Wij wonen hier verdorie zo'n zeven maanden per jaar en dan geen brievenbus? Trouwens, hoe komt de post dan bij ons?  Allemaal vragen waar ze geen antwoord op wist. Tsja, dan vinden wij het niet goed dat ze daar komen te hangen, zeg dat maar tegen de postbode, was ons antwoord. Of we moeten natuurlijk wel een bus krijgen. Afgelopen week zijn ze opgehangen, de sleutel lag in onze oude brievenbus en onze naam staat op de bovenste linker brievenbus. Lekker, puh!!!!

We kunnen het nu niet meer voor eten, de tomaten. Dat groeit en kleurt maar, ik heb er te veel. Dus gaat de pan op het gas en wordt er tomatensaus gemaakt. Verleden jaar ook gedaan, ik had toen een vracht aan tomaten, en daar heb ik de hele winter plezier van gehad. In de soep en in de pastasaus, lekker! Vandaag een lunchgerecht gemaakt met de eerste aubergines. Met twee soorten kaas, kleine tomaatjes, ook uit eigen tuin, en toen de oven in. Mijn mannen vonden het blijkbaar lekker, want het was in no time naar binnen gewerkt.

De laatste betonnen broodjes worden vandaag gelegd. Ze moeten worden pasgemaakt, er is geen muur recht. Mart is wit van het betonslijpsel, wat natuurlijk gevaarlijk is voor je longen vandaar dat mondkapje. Volgende week donderdag gaan ze beton draaien, er kon niet eerder mélange geleverd worden wegens vakantie. Niet erg, er is nog genoeg te doen. Hiernonder een foto van het stempelwerk en dit is nog maar de hal .

Weer op stap geweest met Annie en verschillende brocantezaken in en om Valence bezocht. Zij weet al die adresjes moeiteloos te vinden en ik nu ook. Sjoerd, haar kleinzoon die bij Akkie een vakantiebaantje heeft ging ook mee en ook nog Ineke, vrouw van kok Geert. Geloof het of niet, we lopen met ons vieren deze zaak binnen, Annie en Sjoerd voorop en voordat Ineke en ik twee meter verder zijn komen Annie en Sjoerd al met de eerste spullen naar voren lopen die zij willen kopen. Weer stapelen in die bus natuurlijk.  Zondag gaan we als sluitstuk nog even naar de brocantemarkt in La Voulte, dat is altijd een goeie!

De laatste serie betonnen balken wordt geplaatst. Dit deel van de schuur komt bij niet bij de gîte maar bij ons huis, het voorhuis zal ik maar zeggen. In dat deel wordt ook een trap gemaakt en in de achtermuur waar je nu tegenaan kijkt komt een deuropening om bij de twee slaapkamers te komen die daarachter liggen. De trapopening voor de gîte is rechts al te zien. Snappen jullie het allemaal nog? Hoeft niet hoor, kom t.z.t. maar kijken. Als wij het ondertussen maar snappen zal het allemaal wel goed komen.

Met vriend Jan vanmiddag naar Mezilhac gereden om mirtylles te kopen. We hadden telefonisch vijf kilo gereserveerd, meer kregen we er ook niet mee van de boer. In de departementen om ons heen is de oogst slecht en zijn oogst is goed dus hij heeft het razend druk en kan niet voldoen aan de vraag. Hij moet doorlopend 'nee' verkopen, wordt stapelgek van alle telefoontjes. Ik koop al jaren om deze tijd een paar kilo van die prachtige bosbessen bij hem om jam te maken, verser en beter kan je ze niet krijgen. .

De eerste balken met daar tussen de broodjes zijn gelegd en dan heeft zo'n ruimte opeens een plafond. Deze kamer was een makkie omdat de balken aan beide kanten op een steunmuur kwamen te rusten. In de andere ruimtes komen de balken dwars op deze richting te liggen dus dat betekent dat er gaten in de buitenmuren gemaakt moeten worden en dat is niet het makkelijkste karwei in die harde granieten stenen van ons. Met beitels, boren en een kango zijn er drie man bezig om dit voor elkaar te krijgen. Zwaar werk, gelukkig binnen, want buiten is het bloedheet.

Om zes uur uit de veren vanmorgen om naar de brocantemarkt in Guilherand Granges (vlakbij Valence) te gaan. Ik ging er heen samen met Annie, een oude vriendin van Akkie, die af en toe komt logeren. Zij heeft een brocantehandel in Nederland en gaat hier dan alle markten af om in te kopen en dat doet ze snel en slim. Annie spreekt amper Frans maar ze kan handelen als de beste. Sommige handelaren herkennen haar zelfs. Met een volle bus zijn we terug gereden en daar zaten maar vier kleine dingetjes van mij bij, waar ik overigens heel blij mee ben.

Veel bramen dit jaar, ik heb al zes liter sap ingemaakt en ik kan de volgende lading al weer plukken. Het vlindertje wat meegeniet van mijn bramen is denk ik het bruine zandoogje. Ik zag vanmorgen dat ook de mirabellen al goed gaan rijpen, ga ik maandag mee aan de slag. Mijn planken in de kelder waar ik de inmaak bewaar beginnen al aardig vol te raken, geeft een rijk gevoel.

We hadden stempels nodig, veel stempels, om straks de betonnen balken van de broodjesvloer te ondersteunen. Zelf hadden we er een stuk of vier, nog een paar bij Akkie geleend, maar dat was bij lange na niet genoeg. Bij de verhuurbedrijven waren ze of niet te krijgen of  de huurprijs was zo hoog dat je ze maar beter kon kopen, wat we uiteindelijk ook gedaan hebben. Dus over een week of vijf hebben we drieendertig stempels in de aanbieding, maar één keer gebruikt! Komen we terug is er al weer een hele muur gestuukt, ze gaan wel door, onze bouwvakkers. 

De cosmea die ik gezaaid heb is overal opgekomen. Lekkker makkelijk spul, je kan er fijn de lege gaten in de border mee vullen en ook hier en daar een hoekje van tuin mee opvrolijken. Jammer is dat ik weer de hoge soort heb gezaaid, ik wil graag de wat lagere, want deze waait snel om. Nou ja, met hier en daar een steuntje redden ze het wel. Volgend voorjaar maar eens goed zoeken naar het juiste zaad en ondertussen genieten van al die kleur in mijn tuin.

De lateien van hout boven de meeste ramen en deuren zijn totaal vermolmd. Gelukkig zijn er genoeg balken uit de zoldering gekomen die nog prima bruikbaar zijn. Wat voor ons een reuze karwei zou zijn, met als resultaat waarschijnlijk een ingestorte muur, is voor onze hoofdbouwvakker een fluitje van een cent. Gistermiddag twee raamopeningen opgeknapt en vanmorgen de latei boven de grote toegangsdeur vervangen. Die was weliswaar wat moeilijker maar zit er nu ook in. Ik ben er helemaal blij mee, vooral het hergebruik van mooie oude materialen, in dit geval kastanjehout spreekt me aan. Boven de oude situatie, beneden de nieuwe. 

De betonmolen draait constant, dagen achter elkaar. Dat die jongen het nog niet spuugzat is om dat ding te vullen begrijp ik niet, hij blijft lachen. Ondertussen zijn Mart en ik vanmiddag weer op stap geweest, ditmaal om hout te halen. Nadat ik een halve ochtend rond gebeld had om een houtzagerij te vinden die niet voor de vakantie gesloten was, vond ik er bij toeval een op internet, vlakbij in Aubenas en die had ongeveer wat wij nodig hadden. Daarna nog wat stempels opgehaald bij Akkie en dan is er alweer een dag verdwenen. De dagen vliegen, geen wonder, we zijn behoorlijk druk.

De Olympische Spelen zijn gisteravond afgesloten en we hebben als klein landje een vracht aan medailles binnengehaald. Voor ons was toch de mooiste de gouden plak van Marianne Vos, de wielrenster. Toen die uitgereikt werd en ze daarna zo dapper het Wilhelmus meezong had ik echt kippenvel en tranen in mijn ogen. Jaren geleden zaten we ook samen voor de televisie te huilen, toen werd Joop Zoetenmelk wereldkampioen wielrennen op de weg, wat een emoties. Dit is het tweede blog met als titel 'Marianne' van dit afgelopen jaar, vandaar die II.  In juni tijdens de Ardêchoise maakte ik een blog over een andere Marianne . Zij kreeg geen medaille, maar zette in mijn ogen toch een prestatie neer.

Mart heeft vanmiddag de laatste aardappels uit de grond gehaald, de 'Rattes'. De 'Charlottes' waren  verleden week al gerooid. Ze zijn prima allemaal, mankeert niets aan. Dat wordt dus aardappels eten de komende tijd, op allerlei manieren. Gekookt, gebakken, in salades en weet ik veel wat nog meer. Als er mensen zijn die leuke recepten hebben op het gebied van deze knollen, ik hou me graag aanbevolen. Wat een geluk dat ik op het ogenblik goede eters in huis heb, ik ga van alles uitproberen.

Ik had vroeger een hekel aan phloxen, al die schreeuwerige snoepjeskleuren, maar sinds ik ze in mijn Franse border heb staan ben ik er van gaan houden. Ik heb deze, de phlox 'Bright Eyes' en nog een egaal roze, waarvan ik de naam niet weet. In het felle licht van Zuid Frankrijk komen ze beter tot hun recht dan onder een (vaak) bewolkte lucht van de Nederlandse polder. Samen met de rode valeriaan, die er stom toevallig achter is gaan groeien is het toch een plaatje?

Vandaag bijna de hele dag samen met Mart op sjouw geweest, bouwmarkt in, bouwmarkt uit, van alles gekocht en bekeken. Toen de bestelde tegels opgehaald, nog even bij een machineverhuurbedrijf informatie opgevraagd en daarna ook nog de gewone boodschappen gedaan. Dik boven de dertig graden in de Rhône vallei, geen pretje als je auto in, auto uit moet. Hier is het beter, minder warm en de mannen zijn gewoon doorgegaan. Het hoogste punt van de draagmuren is bereikt, het begint wat te worden.

Het licht begint zachter te worden met langere schaduwen, anders dan in hoogzomer. Ik hou van deze tijd die straks overgaat in de herfst met zijn prachtige kleuren. Het is eigelijk alleen nog maar 's morgens vroeg merkbaar. Vanuit mijn bed, wij slapen altijd met de gordijnen open, kijk ik naar het licht wat op de berg tegenover ons valt en zie ik dat dit warmer wordt, niet meer zo hard. Goh, wat ben ik beschouwend vandaag. Mag weleens, toch.

Laat ik nou iemand in huis hebben die enorm goed pizza's kan bakken. Deeg zelf gemaakt met verse gist, laten rijzen en daarna belegd met lekkere dingen. Ik moet bekennen dat we deze twee grote pizza's met zijn vieren schoon opgepeuzeld hebben met daarbij nog een flinke bak sla. Er wordt hier trouwens toch veel gegeten, niet zo gek met drie mannen die lichamelijk hard aan het werk zijn. Ik heb het gevoel dat ik de hele dag aan het koken ben, gelukkig heb ik er geen hekel aan. Bijkomend voordeel in dit geval is mijn groentetuin waar ik nu eindeloos uit kan putten. Het fruit wat ik pluk wordt gebruikt voor toetjes en taarten en verder voor de jam inmaak. Twaalf potten vijgenjam vandaag en de bomen zijn voorlopig nog niet leeg. 

Daar komt de vrachtwagen van Courby weer brommend omhoog met een nieuwe lading voor ons. Nog een pallet stenen en verder zijn het de broodjes voor de etagevloer, wat dus een balk- en broodjesvloer wordt. Morgen komt hij weer, beloofde ons Mr. Courby. Hij moet wel, want aan het eind van de week gaat het bedrijf twee weken dicht en dan wil hij graag alles afgeleverd hebben. Natuurlijk zijn wij blij dat voor de vakantie alles nog geleverd kan worden, alleen komen wij wat opslagruimte tekort. En dit alles moet ook nog eens naar beneden, dat is het nadeel van tegen een helling wonen met boven je de weg. Wat komt die bouwlift die we tweedehands gekocht hebben nu goed van pas. Als we klaar zijn met verbouwen gaat hij weer in de verkoop.

Tijdens een wandeling bij ons in de vallei kwamen we langs dit huis in aanbouw waarvan de wanden van strobalen worden opgetrokken en daarna met leem worden aangesmeerd. We hebben even met de eigenaar staan praten en hij vertelde dat hij de bouw op twee jaar geschat had, hij doet alles zelf, maar die termijn heeft hij al moeten bijstellen. Gelukkig woont hij aan de overkant, dus hij zit dichtbij maar al zijn vrije tijd en vakanties gaan op aan dit project. De techniek van het bouwen met strobalen komt uit Midden Amerika, de oudste gebouwen daar zijn van het begin van de twintigste eeuw, waarvan sommige nog overeind staan.

Dit weekend vindt er in Nederland de landelijke tuinvlindertelling  plaats. Het is de bedoeling om tijdens het telweekend de vlinders in je eigen tuin te noteren. Heb ik niet gedaan, want dat is hier onbegonnen werk. Ze waren laat dit jaar, de vlinders, maar zijn er nu in grote getale. De bloemen van de vlinderstruik zijn favoriet, maar ik lees net op het afgescheurde blaadje van de tuinkalender dat ook  het koninginnekruid op één dag honderden vlinders van nectar kan voorzien. Laat ik de mooiste soort koninginnekruid, de Euparotorium maculatum 'Artropurpureum' nou net in mijn tuin hebben. Staat op het kerkhofje, waar ik dus ga kijken of ik deze koningspage gefotografeerd kan krijgen op het koninginnekruid, lijkt me wel toepasselijk.

Onze oude schuur begint te veranderen in iets anders, een huis durf ik het nog niet te noemen. De contouren van woonruimtes worden met iedere steen meer zichtbaar. Aan de linkerwand is een lage steunmuur van beton gestort, nodig omdat Mart zoveel grond had afgegraven om de aflopende vloer gelijk te krijgen waardoor hij een stuk onder de muur, in de keiharde grond, uitkwam. In een paar dagen tijd is er ontzettend veel werk verricht, daarvoor is ook keihard gewerkt. Onze buren kijken hoofdschuddend naar binnen en bewonderen onze moed om op onze leeftijd nog aan zo'n karwei te beginnen. Ik weet niet of het met moed te maken heeft, we doen het gewoon.

Tijd voor wat ontspanning voor de harde werkers. Marjorie van Les Costes had ons voor gisteravond uitgenodigd. Er waren bij haar een paar muzikanten aangekomen en die zouden voor een leuke avond zorgen. Dus op naar de noordelijke Ardêche waar we ons prima vermaakt hebben. Muzikanten met banjo en accordeon speelden Franse, Ierse, Amerikaanse en Hollandse liedjes, veel bekend nummers. Later op de avond werd deze violist uitgenodig om mee te doen en die speelde werkelijk de sterren van de hemel, wat heb ik genoten van die man. 

Misschien dat er onder jullie zijn die denken 'komt ze weer met een foto van die oude schuur', maar ik heb een paar broers in Nederland die ik ook tevreden moet houden. Zij zijn hevig geïnteresseerd in  alles wat we hier doen, zouden het liefst ter plekke zijn. Ze worden nog al eens geraadpleegd om hun bouwtechnische kennis, willen op de hoogte blijven, dus jullie begrijpen dat ik ze niet iedere dag kan afschepen met een foto van het een of andere bloemetje. Morgen dus weer iets anders, vandaag de voortgang op de werkvloer. Uitleggen hoef ik niets, ze snappen het daar in Leiderdorp en Katwijk wel.

  Samen met Marie-Christine waren we gisteravond uitgenodigd bij buurvrouw Jacqueline. Zij had een vriendenechtpaar op bezoek waarvan de man jaagt en ook nog eens lekker kan koken. Jullie raden het misschien al, wildzwijn op het menu. Jeemig, wat heb ik heerlijk gegeten. Terwijl we buiten het aperitief dronken en zicht hadden op mijn tuin roemden de dames mijn clematis, dus heb ik vanmorgen maar een fotootje gemaakt, kunnen jullie ook meegenieten. Verder voel ik met op het opgenblik net een werkvoorbereider in dienst van een aannemer. Ik zoek in catalogi van bouwmaterialenhandels en ook op internet wat de heren nodig hebben, de juiste Franse termen er bij, overleg nog eens en bel dan maar weer met madame Courby. Morgen komt haar man weer met de volgende vrachtwagen vol met materiaal.