HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Met een kleintje van nog geen twee jaar oud doe je natuurlijk nog geen echt spannende dingen, je voegt je naar zijn tempo, wat eigenlijk best lekker is. Badje in de tuin, nog een speciekuip erbij, de tuinslang, het zorgt voor urenlang vermaak. Vanmorgen even naar het riviertje net buiten het dorp gelopen, waar Luuk dapper zijn ontdekkingsreis begon in het ijskoude water en natuurlijk een nat rompertje haalde.

Verleden jaar wat zaad gekregen van de kattensnor (Cleome spinosa) en dit voorjaar gezaaid. Het zaad kwam op maar we zaten toen in zo'n koude regenperiode dat ik de plantjes amper buiten durfde te zetten. Uiteindelijk heb ik ze in de moestuin gezet met de doorzichtige kap van de zaaibak er over heen, zo kon de temperatuur daar binnen met het beetje zon wat we af en toe hadden zorgen dat het plantgoed nog wat werd. Nou, het resultaat mag er wezen, een vrolijke noot in mijn moestuin.

Ze hadden geen prettige reis gisteren, Bas en Christianne met kleine Luuk, de hele dag zware regen. Ook hier, na urenlang dreigende luchten om vier uur een onweer met veel regen, het leek wel of de wereld verging en het duurde urenlang. Inmiddels schijnt het zonnetje weer en vermaakt Luuk zich in de tuin opperbest met zijn bal en een paar opblaasbare kegels. Zo'n kind is gauw tevreden!

Ons gehucht telt vijftien huizen maar er worden er nog maar vier permanent bewoond. De rest is in gebruik als vakantiehuis, dus 's zomers is het gezellig 'druk' in ons dorp. Iedereen doet op zijn manier zijn best om Le Serret zo mooi mogelijk te houden en we zijn altijd in de weer rond huis en tuin. Mijn tuin wordt veel geprezen door mijn buren maar gisterenavond was Marie-Christine aan de beurt, zij kreeg veel lof over haar prachtige hortensia's. We zaten in de tuin bij Patrice en Sylvie aan het jaarlijks repas van onze dorpsvereniging, dit keer 's avonds gehouden. Er doen niet alleen dorpsbewoners aan mee, Les Peyses bijvoorbeeld was goed vertegenwoordigt met vriend Jan en onze Belgische vrienden Andre en Carine. Wat is het toch leuk om met allerlei lieve mensen lekker lang aan tafel te zitten. Alweer een heerlijke avond!

Het jaarlijks concert dat onze dorpsvereniging organiseert werd dit keer in samenwerking met de dorpsvereniging van St. Julien du Gua en de camping van Intre gegeven. Dit maal niet in het kerkje van Issamoulenc maar op Le Folastère , een  mooie kleine camping te midden van prachtige natuur. Voor de elfde keer al traden de Quattro Dasj op en zij namen ons mee op een reis door de renaissance, baroque, classique en romantique. Al onze buren, vrienden en bekenden waren er en met zijn allen hebben we genoten van de prachtige muziek met boven ons een heldere sterrenhemel.

De hele winter, tot ver in het voorjaar stond deze hortensia in zijn zware ijzeren bak in de verdrukking tussen en zelfs achter allerlei bouwmaterialen. Toen de gîte klaar was en we begonnen met het opruimen van de binnenplaats hebben we de plant naast de mooie hoofdingang van de gîte gezet en zijn hem gaan verzorgen. Dit werd beloond met een weelde aan witte bloemschermen. Mijn schoonmoeder praatte tegen haar planten, die het dan ook uitstekend deden. Heb ik niet eens gedaan!

Je zou kunnen denken dat de man met het baardje zijn gegipste voet los in de hand houdt. Toen ik de foto een paar dagen geleden in St. Pierreville nam was het echt niet mijn bedoeling om het zo te laten lijken, maar mijn positie was stom toevallig precies de juiste om dit effect te bereiken. Leuke toevalstreffer.

Ons gehucht ligt op zeshonderd meter en nog een stuk hoger ligt Les Peyses waar verschillende vrienden van ons een vakantiehuis hebben. Vanmiddag op bezoek bij de Belgen om ze uit te nodigen voor het repas a.s. zaterdag. Dat betekent dus lopend omhoog door het kastanjebos en ondanks de schaduw van de reusachtige bomen toch een warm karwei. Ik werd natuurlijk beloond met een lekker koud drankje en terug in mijn eigen tuin werd ik zelfs getrakteerd op een koud glaasje champagne door de leuke gasten die we op dit moment hebben. Och ja, het leven is zo slecht nog niet!  

Daar staat ie dan, onze verwarmingsketel. Wat een apparatuur, ik ben diep onder de indruk. Voorlopig geeft de ketel alleen warm water, in september komt de installateur terug om de radiatoren te vullen. We gaan stoken op olie, gas was niet mogelijk omdat de wagen die gas levert te zwaar is voor het bruggetje wat beneden in de toegangsweg naar Le Serret ligt. Nu maar hopen dat de olieprijs niet teveel gaat stijgen, maar ja, je moet wat over hebben voor comfort.

De hop-marjolein, Origanum 'Kent Beauty' kocht ik een paar jaar geleden op kwekerij Morning Glory in Aalsmeer, een heerlijk oord als je van planten houdt.  's Winters haal ik hem uit de pot en gaat hij in de volle grond, maar deze winter overleefde de plant maar net aan. Het frutje wat ik opgroef in het voorjaar was niet veel, maar zie, hoop doet leven en de plant bloeit als nooit tevoren.

Om één uur vanmiddag gingen we aan tafel bij restaurant Le Voyageur in St. Pierreville en het was vijf uur voordat we opstonden. In goed gezelschap heerlijk zitten eten en we waren niet bepaald de enige die dit deden. Alle tafels waren bezet en wat dan altijd opvalt is dat de kinderen die mee aan tafel zitten zich zo keurig gedragen. Franse kinderen schreeuwen niet in restaurants, blijven aan tafel zitten en eten hun bord leeg. Prettig!

Op de markt in Privas zie je nog veel boertjes die met een kleine kraam hun waar verkopen. Een kistje uien, wat aardappelen, tomaten en soms zelfs wat geitenkaasjes of potjes honing. Altijd van prima kwaliteit en niet duur. Dit mannetje in zijn mooie blauwe outfit keek net in de lens toen ik afdrukte, toch liet hij merken dat hij het niet erg vond dat ik hem fotografeerde. Dit is waarschijnlijk zijn doordeweekse gezicht, zijn zondagse gezicht is vast wat vrolijker.

We hebben een paar dagen familiebezoek en dan is dit een geliefd plekje om even heen te lopen en lekker aan het water te zitten. Er vliegen altijd van die prachtige blauwe libellen maar mijn pogingen om er eens een goede foto van te maken zijn tot nu toe jammerlijk mislukt. Volgende keer neem ik mijn statief en macrolens mee, ik geef het niet zo gauw op.

De verwarmingsketel zou vandaag geplaatst worden maar de installateur had alleen de olietanks bij zich, die gelukkig precies in ons kleine keldertje  pasten. De ketel werd om een uur of elf door een kleine vrachtwagen gebracht, waarschijnlijk rechtstreeks van de fabriek. Zoals gewoonlijk als er iets groots of zwaars bij ons naar beneden moet was het weer een heel gedoe, maar met drie man sterk lukte het toch allemaal. De deur van de grote kelder moest er wel even uitgelicht worden maar toen kon de ketel naar binnen. Het is allemaal maar net aan, maar goed, wat mij betreft hoeft het ding er in de tijd die ik nog leef niet meer uit!  

In mijn border blijven er nieuwe planten in bloei komen, hier de witte zonnehoed (Echinacea). Op de achtegrond de salvia "Purple Rain", een dankbare plant die bloeit tot in het najaar. Alles doet het dit jaar bijzonder goed in de tuin, zal wel komen door het vele vocht wat hier gevallen is. Vannacht weer een fikse onweersbui met veel regen, vanmorgen drupte het nog wat na en daarna werd het buiten weer heerlijk met een opgefriste tuin.

De eerste logeerkamer staat in de verf. De balken zijn bruin geworden, het donkerrood wat ik van plan was vonden we toch te onrustig voor een slaapkamer. De muren zijn mooi geworden. In de gîte hebben we de oorspronkelijke natuurstenen muren in het zicht kunnen houden, hier helaas niet. De stenen waren erg onregelmatig en in vreselijke kleuren geschilderd. Nu zijn de muren met een dunne laag gestuct en daarna met muurverf geschilderd. De andere logeerkamer krijgt dezelfde behandeling en dan hopen we volgende week de vloeren te kunnen beitsen. Eerst maar eens op internet zoeken naar een bedrijf waar we een parketschuurmachine kunnen huren, want om dat nu allemaal met de hand te doen is te gek.

Van oudsher is de Ardêche een arme streek, dus verwacht bij ons geen gepleisterde huizen, wat een teken van welvaart was, of rijk versierde gebouwen. Alles is simpel opgetrokken met grote brokken graniet wat meer als voldoende voorhanden was. Ik mag dat wel, die soberheid in een verder rijke natuur. Nu nog geven de meeste Ardêchois niet veel geld uit aan opsmuk, als het goed is laten ze het zo, getuige deze deur. Twee plankjes om wat gaten te dichten en het kan nog jaren mee. Van mij mag het, het levert vaak mooi plaatjes op.

Mart ging fietsen vanmorgen dus maakte ik een afspraak met vriendin Renée  om samen naar St. Pierreville te gaan waar de wekelijkse zondagsmarkt wordt gehouden. Het is een marktje van niets maar wel erg gezellig, zeg maar lekker kneuterig. Ik stond op een hoog stoepje waar vandaan ik het hele gebeuren goed kon overzien. Ja, wat doet de gemiddelde Fransman op zondagmorgen? Nou, die haalt zijn krantje en/of zijn brood en maakt dan op zijn gemak een praatje met een kennis. Een Franse madam zie je gek genoeg niet zo gauw lopen met dat soort zaken, die gaat samen met een vriendin hoeden passen op de markt. Is natuurlijk ook veel leuker. Verder was er een fototentoonstelling waar we beide van genoten hebben, we kwamen allerlei mensen tegen waar we een praatje mee gemaakt hebben en zo hadden we een aangename zondagmorgen. Mijnheer mijn echtgenoot trouwens ook, want die heeft tot zijn volle tevredenheid zesenvijftig kilometers weggetrapt. 

Toen we een paar weken geleden voor het laatst in Nederland waren vond Mart het niet nodig zijn tas met fietsspullen mee te nemen naar Frankrijk. Voorlopig toch geen tijd, wimpelde hij het af toen ik erover begon. Maar ja, de druk begint wat af te nemen en dan gaat een mens aan andere dingen denken. Ik had het eigenlijk wel verwacht en vond het dus niet vreemd dat hij deze week begon over die tas die in Stolwijk in de garage achter gebleven is. Om een lang verhaal kort te maken, we zijn naar Privas gereden en hebben een complete nieuwe fietsuitrusting aangeschaft, voor het eerst van zijn leven niet uit zijn eigen winkel. Morgen gaat hij fietsen!

 Voordat het te warm werd vanmorgen een uurtje in de tuin gewerkt, de border wat opgeknapt. Veel uitgebloeide bloemen eruit geknipt, vooral valeriaan. Eigenlijk heb ik daar veel te veel van, maar ja, dat spul vindt het bij mij zo gezellig, het groeit zelfs overal uit de muur. Volgend voorjaar wat strenger zijn! Maar er is weer plaats gemaakt voor andere schoonheden, zoals hier op de foto de ijzerhard (Verbena Hastata) en de phlox hier onder. Geen wonder dat die laatste ook wel vlambloem wordt genoemd, zo'n stelletje phloxen bij elkaar knalt wel in de border. Maar daar moeten we nog even op wachten, dit is de eerste die in bloei staat . 

Jarenlang stond dit hoekkastje op onze Franse slaapkamer volgepropt met boeken. Die boeken zitten nog wel een poosje in de verhuisdozen en dit kastje stond vochtig te worden in een kelder bij buurman Robert. Vanmorgen de hal schoongemaakt, die opeens wel erg leeg was nadat ik alle zooi die erin stond opgeruimd had. Dus kastje schoongemaakt, jampotten erin, wat leuke brocantevondsten erop en zie daar, mijn hal is meteen een beetje aangekleed.

Leuke lamp, alleen het kapje klopt niet. Hier hoort eigenlijk een stoffen kapje bij, het liefst met zo'n ouderwetse uitstraling. Maar ja, het zat er niet bij toen ik de lamp een paar jaar geleden in de kringloopwinkel in Gouda kocht. Ik heb overal gezocht naar een geschikt kapje, maar omdat het ijzeren bevestigingsrondje bovenin moet zitten is het niet te vinden. Deze glazen kapjes kan je nog overal kopen, dus vooruit maar, ik heb het zoeken naar iets anders opgegeven en dit ding past in ieder geval. Maar om nou te zeggen dat ik er tevreden over ben, hmmm.....

In onze vallei zijn er kleine terrassen waar weinig te hooien valt, maar in een wat ruimere omtrek valt er voor de boeren genoeg te doen. Al dagen mooi weer en dan krijg je dit soort plaatjes. Weliswaar hadden we gisteravond een flinke onweersbui met regen, maar daar was iedereen blij mee, goed voor het stof en de (moes) tuin. Vanmorgen was alles weer heelijk fris en volgens de meteo hebben we tot en met het weekend niets te klagen.

De spanten in de logeerkamers waren voor een deel in een lelijke bruine kleur geschilderd en de delen die nu tevoorschijn zijn gekomen omdat het plafond is verhoogd waren behandeld met iets wat erg af gaf. Dat wordt nu in een dekkende grondverf gezet en daarna wordt al het houtwerk in een mooie dieprode kleur geschilderd. Ik heb de kleur laten mengen bij Leroy Merlin, waar ze een grote verfafdeling hebben. Ik ben benieuwd wat het eindresultaat zal zijn, aan de schilder zal het niet liggen, hoogstens aan mijn kleurkeuze.

Overal zie je stokrozen (Alcea rosea) tegen huizen, soms komen ze zo uit het asfalt tevoorschijn of tussen een paar stenen uitpiepen. Maar in de grote border die ik heb willen ze het niet echt goed doen, daar worden ze te veel verwend met regelmatig water. Verleden jaar kwam ik op het idee om ze tegen de zuidmuur van ons begraafplaatsje te zetten, lekker warm en daar komt niemand met een gieter. Dus twee plantjes neergezet, stokken er omheen, want anders worden ze neergesabeld door de bosmaaier en afwachten. De plant is tweejarig, vormt het eerste jaar een rozet en bloeit het tweede jaar. En zie, een roserode en een gele (wist ik al niet meer) beginnen prachtig te bloeien. En nu maar hopen dat ze zich flink gaan uitzaaien, want ik wil een hele muur met stokrozen!

 Omdat mijn keuken pas in augustus geïnstalleerd gaat worden gebruik ik de bijkeuken nu als keuken. Wie daarbij denkt dat dit behelpen is heeft het mooi mis. Ik denk dat menig vrouw zou wensen zoveel ruimte te hebben in haar keuken en dan met name zo'n werkblad. Daar begon het allemaal mee. Er stonden al een paar jaar twee zware marmeren bladen buiten tegen de gevel, krijgertjes van onze oudste zoon en schoondochter. Die wil ik in de bijkeuken, zei ik tegen de timmerman, maak er maar iets onder. Onder dat vierkante blad moet de wasmachine komen en onder dat langwerpige blad nog een extra plank.Ik zal wel even weggeweest zijn voor boodschappen of zo, in ieder geval, toen ik terugkwam stond dit gevaarte er en waren ze al aan het passen hoeveel tegeltjes er nog achter moesten. Voorlopig kan je afwasmachine er wel onder, werd er gezegd, laat die wasmachine nog maar even in de badkamer staan. Nou, daar zegt niemand nee tegen! Een witte porcelijnen wasbak ernaast en daarnaast pa

Kilo's aardbeien hebben we al geplukt en er komt nog geen eind aan. Inmiddels al zoveel potten jam gemaakt, een deel ervan gemengd met aalbessen, dat ik het nu wel genoeg vind. Want ook de frambrozen, bramen en Japanse wijnbes zien er meer dan veelbelovend uit. Dus worden al de volgende aardbeien schoongemaakt, gepureerd en dan in doosjes de vriezer in. Heerlijk om sorbetijs van te maken, zeker als straks de kinderen en kleinkinderen er zijn. De ijsmachine staat al klaar, het vruchtensuikermengsel staat koud te worden in de koelkast en dan draai ik alvast het eerste portie ijs. Er moet tenslotte voorgeproefd worden!

Nog een keer de keuken, maar nu krijgen jullie de eethoek er ook nog bij. En die mooie servieskast natuurlijk. En die kachel, die voorheen altijd in ons huis stond. We gunden het vakantiehuis er ook een, dus hebben vier mannen zich bijna een breuk getild met dat ding. In Stolwijk in de garage staat een Godin Colonial houtkachel te wachten op verhuizing naar Frankrijk, jaren geleden via Marktplaats gekocht. Die krijgt dan een plekje in onze huiskamer. Op deze foto zijn de prachtige spanten goed te zien. Dat zorgde nog wel voor enige discussie met onze bouwvakkers, want als wij die spanten in het zicht wilden houden kregen we een scheef plafond. Jammer dan, zeiden wij, maar de spanten willen we zien. En aldus geschiedde!

De keuken in volle glorie. Mooi zijn de grote ramen erboven met zicht op een groene helling. De witte tegeltjes hadden zoon en schoondochter over in hun huis, maar het waren er niet veel. Nou, we kwamen precies uit, hielden niets over. De grootste oude pot in de vensterbank kocht ik op een brocante, de kleinste vonden we onder onze slaapkamervloer. Schoongeboend is het weer een aanwinst.

 De komende dagen krijgen jullie een kijkje in de woonkamer van ons vakantiehuis (gîte). Volgens onze bouwvakkers, die al tien jaar in Frankrijk voor Nederlanders werken en menig gîte verbouwd of gebouwd hebben, is het bij ons wel erg ruim en luxe. Ja, het is inderdaad wel een beetje ruim uitgevallen, maar die vierkante meters waren er, dus waarom niet? De banken en tafels die Mart en Bas gemaakt hebben komen daardoor prima tot zijn recht. Vijftien jaar geleden kocht ik op een marktje in Nederland die twee oude Franse schoolplaten, ik ben er nog steeds blij mee. De twee industriële lampen kreeg ik een paar jaar geleden van vriend Kees. Er hangt er een bij de zithoek en een boven de eettafel. Nog bedankt, Kees!  

Leuk bankje, zeiden we bijna tegelijkertijd verleden week zondag op de brocante van La Voulte tegen elkaar. We hebben het niet echt nodig, maar wel leuk, even vragen wat het kost. Normaal ding ik altijd af, maar toen de jonge vrouw vijf euro vroeg voor dit lieverdje was de koop direct gesloten. Thuisgekomen bleek er een pootje wat mank, maar dat is inmiddels door Mart vakkundig gespalkt. Mijn nichten zouden dit vintage noemen, prima, ik vind het gewoon een heel leuk bankje. Zo leuk dat het misschien wel binnen een plekje gaat krijgen.