HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Ik ben vandaag 68 jaar jaar geworden en ik schat dat deze foto genomen is toen ik een jaar of acht oud was. Zestig jaar geleden was ik nog een kind, opgroeiend in een groot liefdevol gezin. Mijn wereld was klein; school, kerk, vriendjes en vriendinnetjes, ons eigen gezin, verder reikte het niet. Wij hadden geen auto dus ik kwam niet verder dan het strand en de duinen waar we lopend heen gingen en aan de andere kant, achterop de transportfiets van mijn vader, het land waar hij zijn bollen kweekte. Wat was de wereld klein toen en wat is ie groot nu, soms weleens te groot. Alles is bereikbaar, alles komt ook binnen. Maar laat ik niet zuchten over het huidige leven, het is mooi en waard om geleefd te worden, wat ik nog lang hoop te doen. Zoals Acteur Morgan Freeman schreef: Ik kan zeggen dat het leven goed voor me is geweest. Is geweest en nog steeds is. Dus ik denk dat het mijn taak is ook goed voor het leven te zijn. En hoe ben je goed voor het leven? Door het te leven.

Ik schrijf hier nooit over religie en politiek. Zo'n soort blog heb ik niet, wil ik ook niet hebben. Maar toch ga ik hier vandaag een uitzondering op maken. Ik wil jullie oproepen om op 15 maart op een vrouw te stemmen. In de Tweede Kamer zitten nog altijd minder vrouwen dan mannen dus dat wil zeggen dat politiek in Nederland nog altijd sterk wordt gedomineerd door mannen.   Niets ten nadele van deze mannen, maar het wordt wel tijd dat hier verandering in komt. Maar......stem niet op een hooggeplaatste vrouw. Door je stem uit te brengen op een willekeurige vrouw uit de lijst van jouw favoriete partij, kunnen er veel meer vrouwen in de Tweede Kamer komen. Lees hier en  hier  hoe we strategisch op een vrouw kunnen stemmen. Doen, we hebben genoeg vrouwen met politiek talent.

Vrijdag hadden we tijdens onze wandeling op twee hagelbuiten na overwegend zonnig weer. Jammer maar van zon was gisteren geen sprake. Het was een grauwe grijze dag met veel miezerbuien. Ook de route was minder spectaculair maar als je goed kijkt is er altijd wat te zien. Graffiti onder een viaduct, woonboten waar ondanks het haveloze uiterlijk toch nog gewoond wordt. Kaalgeschoren schapen met genummerde lammetjes. We vonden ze alledrie zielig. Moederschaap stond zonder haar vacht te rillen van de kou, volgens ons dan hè, en die twee schatjes waren nog veel te jong voor die rode inkt op hun lijfjes.   Op de foto hieronder een stuk snelweg met daarachter de bouwputten van nieuw aan te leggen wegen. Hieronder  Fort Muiden of de Westbatterij, één van de 42 forten van de Stelling van Amsterdam. Het is nu in gebruik genomen door de scouting. En dan natuurlijk het Muiderslot aan de monding van de Vecht, gebouwd door graaf Floris de Vijfde. In Muiden konden we eindelijk koffie

Gisteren en vandaag liepen we weer een deel van het Zuiderzeepad. Vanaf Uitdam volgden we de dijk langs het IJsselmeer  om na een aantal kilometers even landinwaarts te gaan naar het mooie dorpje Holysloot. We hebben bijzondere herinneringen aan dit dorpje. Vijf jaar geleden overnachten we er toen we het Trekvogelpad liepen. Toen lag er volop ijs en we overnachten er in zo'n mooi houten huis in een bedstee . We aten die avond in dit restaurant en nu dronken we er koffie en aten er een flink stuk heerlijk eigengemaakt appelgebak. We liepen door Durgerdam en toen we omkeken zagen we hoe mooi het kerkje van die plaats daar aan het water ligt. Deze prachtige houten huizen staan al op Amsterdams grondgebied, aan de Nieuwerdammerdijk. We namen het IJpleinveer naar Amsterdam CS.  Dorpsmensen als we zijn keken we onze ogen uit en toen we eenmaal aan de overkant waren en het Stationsplein opliepen verbaasden we ons over al die mensen. Dwars door de stad ging

Ik had woensdagavond eigenlijk helemaal geen zin om naar de fotoclub te gaan maar omdat het een macro-doe avond zou worden ben ik toch maar gegaan want op dat gebied valt er voor mij nog wel wat te leren. De foto hierboven is eigenlijk geen macro, werd er verteld, dat is meer dichtbij fotografie. Bij macro is het de kunst om een klein onderwerp scherp te krijgen, het mag zelfs een onderdeel van dat kleins zijn. De rest er omheen mag onscherp zijn en die mate van onscherpte kan verschillen. Ik stelde scherp op die zwarte puntjes bovenop dat besje en over dat scherpstellen kreeg ik nog een paar handige tips van de oude knakkers op de club. Die hebben zoveel kennis, heerlijk om daar van te leren. Bij deze bloem stelde ik scherp op de voorste bladeren en de verwelkte anemoon probeerde ik in het hart te vangen. We fotograferen hier met speciale lampen die al klaargezet waren dus we hadden geen flitser nodig. Heel leuk om zo een avondje bezig te zijn en ik heb weer veel gel

Toen kleinzoon Sebas begin januari op turnen ging beloofde ik hem een keer te komen kijken. Al snel kreeg ik te horen dat dat niet zomaar kon, alleen op speciale middagen. En dat was gistermiddag. Toen werd er geturnd voor familie en vriendjes. Hij heeft een geweldige juf die zonder haar stem te verheffen de wind er goed onder heeft. Sebas vind haar ook geweldig, hij is een beetje verliefd en wil met haar trouwen. Sebas is ontzettend lenig, het lijkt of hij van elastiek gemaakt is. Zijn vriendje Leander zit nu ook op turnen en als ze thuis met elkaar spelen doen ze niets anders dan springen, salto's maken en meer van dat soort gedoe. Bij Leander thuis valt soms de kalk van het plafond. Hij deed natuurlijk ontzettend zijn best om alles goed te doen, soms met zijn tong uit de mond. Ik vond het echt ontzettend leuk om dit te zien, heb een uurtje zitten te genieten.

Ik geef niets om statten (als jullie twijfelen aan de juiste schrijfwijze kijk hier dan even) en heb het deze winter daarom nog helemaal niet gedaan. Vandaag moest mijn klusjesman aan het werk in het huis van onze zoon in Scheveningen en ik vroeg hem of hij mij eerst even in Delft af kon zetten. Ik wilde daar een paar kringloopwinkels bezoeken en  Jolanda  van de blog Franse Lelie  schreef een paar weken geleden zo enthousiast over de winkel  Groene Vingers dat ik die weleens met eigen ogen wilde zien. Niets teveel gezegd, wat een leuke winkel. Behalve veel mooie planten allerlei leuke spullen voor je interieur. Ik waarschuw maar alvast, dingen waar je hebberig van wordt. Ik heb een enorme beheersing, ahum, en kocht vijf prachtige kaarten en een piepklein plantje. Ik had niet veel oog voor het stadsschoon van Delft, daar was ik deze keer niet voor gekomen, Nou vooruit, die koe kan nog net, want die is wel erg leuk. Over de kringloopwinkels kan ik kort zijn, ik k

Dat is leuk thuiskomen! Drie weken weggeweest en dan gaat de brievenbus open en komt er allerlei leuks te voorschijn. Een grote envelop van Toos  met daarin, zoals gewoonlijk bij haar, weer zoveel creativiteit dat ik er verbaasd van sta. Een mooi linnen zakje met daarin een kaartje met stoffen opdruk met een afbeelding van de lathyrus en in het kaartje een zakje zaadjes van deze mooie bloempjes. Verleden jaar mislukte mijn zaaisel van lathyrus dus ik ga dit jaar zeker weer een poging wagen.  Ik herkende het papier van de envelop linksboven direct, dit is een blad uit een van de Richard Scarry boeken. Ze staan, kapot gelezen, nog steeds in onze boekenkast. Het gedicht van de jaarringen was voor de man die met alle soorten gereedschap om kan gaan en bovendien ook wel met hout en bomen. Deze man voelt zich vereerd, een gedicht speciaal voor hem. Toos, wat is dit alles toch weer attent en met liefde gemaakt. Reuze bedankt. Verder kreeg ik via Postcrossing een kaart uit Duitsla

Toen ik vanmiddag vanaf de Bovenkerkseweg waar wij wonen het Dorpsplein op liep schrok ik wel even. Zo zagen de bomen er uit, maar dan zonder blad, toen wij drie weken geleden naar Frankrijk vertrokken. We hadden wel een berichtje van de gemeente gehad dat het snoeien zou gaan gebeuren maar daar kan je je moeilijk een voorstelling van maken. Dit speciale snoeien heet trouwens kandelaberen. Ik weet nog dat mijn vader dat vroeger deed met de prachtige bomen aan de Voorstraat in Noordwijk, daar gebeurde het om de paar jaar. Ik kan me niet herinneren dat deze bomen ooit zijn gesnoeid in de veertig jaar dat  wij hier wonen. Ik troost me maar met de gedachte dat dit werk door vakmensen is gedaan en dat het wel goed zal komen met de bomen. Even geduld hebben.

Gisterenmiddag thuisgekomen uit Frankrijk en vandaag meteen ons jaarlijkse gezinsuitje. We zagen elkaar vanmorgen om negen uur op het station van Rotterdam, waarna we op weg gingen voor een wandeling door de stad. Het was koud maar gelukkig regende het niet en er wachttte ons een beloning voor het afzien, een brunch in hotel New York. Daarvoor namen we eerst de watertaxi. We waren de enige passagiers en tot groot plezier van de kleinkinderen scheerde de boot met een vaart over het water. Wat was dat leuk. Ook vonden de kinderen het heel leuk om zelf hun bord te vullen met al het heerlijks wat er in het restaurant lag uitgestald. Dat leidde tot leuke combinaties. Weer op weg gingen we, naar het Maritiem Museum. Daar hebben vooral de kleinkinderen zich kostelijk vermaakt. Helemaal op de bovenste verdieping leefden ze zich uit met het verstouwen van vracht van de ene naar de andere plek. Ze konden er geen genoeg van krijgen. Na al dat sjouwen moest er nog wat g