HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Vanmorgen in Privas ontdekte ik dit kleine doorgangetje. Nooit gezien, terwijl het toch midden in het centrum van de stad ligt. Het deed me denken aan Parijs, daar heb je veel van die smalle straatjes die je stijgend naar de Sacré Coeur brengen. Het was vandaag prachtig weer, genieten voor alle     vakantiegangers.

Heel voorzichtig komt de zon weer tevoorschijn na een paar dagen somber weer en regen.  Morgen belooft het weerbericht echt zonnig, dus daar gaan we dan maar extra van genieten want het is hollen of stil staan met deze zomer. De potplanten houden we natuurlijk wel in de gaten, maar we hoeven ons niet druk te maken over het sproeien van de moestuin. Ook het grasveld op het bovenste terras blijft deze zomer mooi groen, is ook weleens aardig. De prachtige grote geranium die ik een paar weken terug nog kocht doet het met dit wisselende weer gelukkig prima, zonnetje voor het huis.

Afgelopen zondagavond vond wederom het concert plaats wat onze dorpsvereniging ieder jaar organiseert. Het ensemble Quattro Dasj , deze keer uitgebreidt met een gitarist, bezorgde ons weer een mooie avond. In de ons omliggende dorpen van vaak maar een paar honderd mensen wordt in deze weken van alles georganiseerd. Zaterdagavond waren in St. Julien du Gua bij de opening van de schilderijententoonstelling. Natuurlijk, op zijn Frans, met een glaasje wijn en allerlei heerlijke hapjes.

Ik zal vandaag de uien naar binnen halen, ze zijn genoeg gedroogd en er zou tegen de avond wel eens een onweersbui kunnen vallen, zei ik vanmorgen. Koud had ik het gezegd of die bui viel. Jammer dan, moeten ze nog maar wat langer blijven liggen. De eerste tomaten zijn al geplukt, iedere dag heb ik nu wel een paar rode. Er zijn er veel dit jaar, dat wordt zeker tomatensaus inmaken. Zoals ik dat verleden jaar gedaan heb, met erbij courgette, uien en paprika's, is me heel goed bevallen. Tot het laatste potje is  het opgegaan, in de soep of als saus bij de pasta. We hebben aardig wat perziken, maar helaas is de helft aangevreten door de vogels. Hoe dat nu komt weet ik niet, andere jaren hadden we daar nooit last van. Mart heeft de nog goede maar snel geplukt, die moeten binnen maar verder rijpen.

Kurt, een van de gasten in onze gîte houdt zich bezig met het determineren van nachtvlinders. Gisteravond werd er in onze tuin op een wit laken een lichtbak geplaatst en toen was het afwachten wat er op dat licht afkwam. Vanmorgen heb ik met Kurt de vangst bekeken en de mooiste gefotografeerd. Daarna zijn alle beestjes weer vrij gelaten. Dit is de ligusterpijlstaartvlinder, volgens Kurt al oud, dus wat vaal van kleur. Het was de grootste vlinder van deze nacht met een spanwijdte van 9 tot 12 cm. Nooit geweten dat nachtvlinders zo mooi zijn. Het is net een bontvachtje, dit huidje van het vrouwtje van de hageheld. Van deze kever of tor, zeker 4 cm. groot, kon Kurt de naam niet vinden, dus als een van mijn lezers hem blij kan maken met zijn of haar kennis, graag. Leuk hoor, zo'n tijdelijke buurman, ik leer veel van hem.

Het zijn niet alleen maar kastanjebomen hier, er zijn ook veel hellingen begroeid met brem. Die is ondertussen uitgebloeid, maar het Jacobskruid zorgt nu voor een tintje geel. Verder was het vandaag wisseldag in de gîte, maar de nieuwe gasten waren i.v.m. de te verwachte drukte op de wegen gisteren al aangekomen en hadden voor een nachtje gebruik gemaakt van de logeerkamers in ons eigen huis. Ze hebben zelfs een ontbijtje vanmorgen gekregen. Ach, een goede gastvrouw moet flexibel zijn.

Ze lijken op elkaar, wordt er gezegd, vader, zoon en kleinzoon. Het zal wel, ik zie het niet. Wel bij anderen, maar niet bij mijn eigen kinderen en kleinkinderen. Wat ik wel zie is dat ze alle drie op dezelfde plek op hun hoofd twee kruinen hebben en zo zijn er nog wat overeenkomsten. Als ik onze supermarkt in Stolwijk binnen stap met kleinzoon Luuk is er altijd wel iemand die zegt dat hij sprekend op zijn vader lijkt. Leuk om te horen, maar niet belangrijk. Het zijn gewoon mijn mannen, en zo heb ik er nog drie, wat een rijkdom.

Eindelijk eens een paar vlinders gefotografeerd, waaronder deze parelmoervlinder. Er fladdert genoeg in de tuin, ik heb veel planten waar vlinders van houden, o.a. een paar mooie vlinderstruiken. Mijn pogingen om van een klein blauw vlindertje een foto te maken mislukten, dat beestje zat geen moment stil. Ik blijf het proberen.

Haalde hij verleden jaar nog een nat rompertje , dit jaar, met veel meer durf natuurlijk, waren uiteindelijk alle kleren van kleinzoon Luuk drijfnat. Het is natuurlijk ook heerlijk spelen in zo'n klein stroompje met schoon, helder water en het allerleukst is om grote stenen in het water te gooien. Je krijgt dan zo'n lekkere plons en wordt nog natter.

 Mooier hoeft het leven niet te zijn, zei schoondochter Christianne vanmorgen, genietend van haar kinderen in onze tuin. Vakantie, niets hoeft en de zon schijnt. Wel af en toe een wolk voor die zon, maar in ieder geval droog. Opa en oma genieten mee, dubbel en dwars.

De sjalotten heb ik verleden week met prachtig weer al geoogst, als het deze week wat vaster weer wordt gaan de uien er ook uit. Ik heb gele en rode en ze zien er goed uit. Morgen kunnen we voor de tweede keer sperciebonen eten. Heerlijk, met onze eigen aardappels, want die eten we inmiddels ook volop.  Steeds meer dahlia's in bloei, dus steeds meer kleur in de moestuin. Telkens als we een wisseldag in de gîte hebben zet ik een nieuw boeket neer. Mooi, zeggen onze gasten, doet me aan vroeger denken.

Natte tuinbank, natte tuintafel, alles nat. Na een week met prachtig weer zijn we voor de tweede keer deze maand in een dip beland. Mart kwam vrijwel droog thuis van zijn fietsrondje, hij had geen last gehad van de flinke bui die hier al was gevallen. Na zijn thuiskomst is het vrijwel niet meer droog geweest. In Nîmes, de aankomstplaats vandaag van de Tour de France was het noodweer. Sneu voor al de mensen die op vakantie zijn, o.a. voor zoon Bas en zijn gezin die naar ons onderweg zijn in de hoop op een zonnige vakantie.

In de namiddag zijn we nog even wat wijn gaan halen. En vrac, of te wel uit het vat. Er zijn diverse mogelijkheden, van een gewoon landwijntje tot een goede AOC . Tegenover de cave zit een erg goede bakker, waar ik wat lekkers heb gehaald. Laat het weekend dus maar komen. Het was druk op de weg tussen Privas en Aubenas, allemaal vakantieverkeer. Veel Nederlanders en ook veel Belgen. Eenmaal terug in onze vallei merk je gelukkig niets meer van die drukte, de stilte omarmt je hier.

Onwetend van wat zich afspeelde in de wereld zaten we gisteravond met twee Belgische vriendenkoppels te barbecueën. Heerlijk weer, goed gezelschap, kortom, het was genieten. Vanmorgen pas hoorden we van het drama in Oekraïne en hoe zwaar de Nederlandse gemeenschap is getroffen. Hier zijn geen woorden voor, we kunnen alleen maar meeleven met de nabestaanden.

Voor 21 juni, de langste dag, heb ik diverse plantengroepen in de border tot aan de grond toe afgeknipt. Het is even een kaal gezicht maar na een week kwam er al weer blad tevoorschijn. Diverse geraniumsoorten komen zelfs al weer in bloei. Of dat bij de vrouwenmantel ook lukt dit jaar moet ik nog even afwachten, maar de winst is dat er weer fris groen blad aan de plant is gekomen waar de dauwdruppels zo mooi aan blijven hangen.

Driekwart jaar heeft ie op zijn kant in onze woonkamer gestaan en pas een paar weken geleden is deze prachtige tafel overeind gezet. Daarna de stoelen in de was en er om heen gezet en toen zei ik met een zucht van verlichting, ja, hij past. Het is een krijgertje (echt waar!!) maar ik heb tot hij op zijn poten stond getwijfeld of de tafel met zijn 2.75 m. lengte wel zou passen. Ik ben er ontzettend blij mee, hij staat fantastisch in onze kamer, dus Bas, nogmaals, bedankt! PS  Die aanrechtbladen die achter de tafel liggen verdwijnen daar een keer en ook aan dat lelijke bord met die elektriciteitsdingen naast de kast wordt nog een keer wat gedaan.

Eindelijk is het zomerse weer terug, zoals vandaag hoort het te zijn in deze tijd van het jaar. Door al die regenbuien van de laatste anderhalve week was het onkruid in de moestuin behoorlijk gegroeid, daar heb ik vanmorgen eerst eens flink gewied en geschoffeld. Veel vlinders in de tuin, maar het lijkt wel of ze dit jaar niet bij mij op de foto willen. Nou, dan die Echinacea (zonnehoed) maar zonder vlinder op de foto. Vanmiddag drie dozen boeken en tijdschriften bij Akkie op Chateau la Tour gebracht. Hij was er blij mee en ik ben blij dat er weer wat meer ruimte in onze garage is gekomen.

Behalve over de moestuin hebben we over de fruittuin ook niet te klagen. Sommige soorten doen het wel minder, maar dan zijn er toch andere die het meer dan goed doen. De Japanse wijnbes bijvoorbeeld, die ik ooit als klein stekje kreeg van een aardige mevrouw tijdens open tuindagen in Rotterdam, doet het prima maar de frambozen opbrengst is veel minder als verleden jaar. Rode bes hebben we heel veel van kunnen plukken, zwarte bes bijna niet gezien, is ook maar één struikje. Maar zie de peren aan de leiboom eens, toch geweldig om te zien. Zo heb ik ook veel kweeperen dit jaar, stoofperen weer wat minder. Ik ben er nooit zo mee bezig hoe dit allemaal komt, ik accepteer het en ben dankbaar met wat de natuur me geeft.

Onder toeziend oog van opa mag Mateo gooien en dat deed hij niet slecht. Het jaarlijks repas van onze dorpsvereniging was dit jaar bij Lily en Michel. Zij wonen in een klein huisje  maar hebben een groot terrein aan de rivier waar we altijd een paar spelletjes jeu de boule spelen. Het was deze keer de mannen tegen de vrouwen en de mannen hebben met 2-1 gewonnen, maar... net aan. Daarvoor hebben we heerlijk gegeten en het geheel was weer knoert gezellig.

Hij heeft er een hekel aan om naar de kapper te gaan, zeker in Frankrijk, dus heb ik zo'n handige haar-trimmer gekocht en knip Mart zelf in de maanden dat we hier zijn. Zulk moeilijk haar heeft hij niet, hij draagt het graag heel kort en het is eigenlijk een fluitje van een cent. Nog even nek en bakkebaarden scheren en mijnheer is weer netjes. Zelfs zwager Kees is onder het mes geweest. Beide heren waren tevreden.

Ja, we zijn nu eenmaal wandelaars en ik had nog een mooie in de portefeuille om aan schoonzus en zwager te laten zien, dus vandaag weer een mooie wandeling gemaakt. Het was genieten van de mooie omgeving en verdraaid, in de loop van de ochtend begon het zelfs zonnig te worden. Om dat te vieren deze twee zonnestraaltjes tussen de stokrozen gezet en een foto gemaakt. Broer en zus en dat is te zien!

De laatste dagen van hun vakantie brengen schoonzus Anja en zwager Kees bij ons door dus dat was gisteravond gezellig voetbal kijken zo met z'n vieren. Jammer, het liep niet zo als we gehoopt hadden, Argentinië bleek toch sterker. Maar de wereld vergaat niet en we stonden vanmorgen weer gezond op. Het weer was niet heel bijzonder maar om een lekkere wandeling te maken eigenlijk prima, dus wandelschoenen aan en er op uit. Onderweg kwamen we deze leuke bordjes tegen, mooi handwerk van een aardige vrijwilliger.

We hebben hem toch maar weer opgehangen, deze letterbak die voor ons door een timmerman gemaakt is. Al zo'n beetje ons hele huwelijksleven in ons bezit en hij heeft altijd wel ergens gehangen. De laatste jaren hier in het Franse huis in de badkamer en daar hangt hij nu weer, ik kon er geen afscheid van nemen. Misschien nog wel van de bak, maar waar moest ik dan met al die dierbare spulletjes heen? Het vaasje van mijn schoonmoeder en het flesje 4711 cologne van mijn moeder.  De fossielen die we met de kinderen zochten op onze vakanties in Frankrijk, het eierdopje, het eerste souvenir wat we 38 jaar geleden in Bretagne kochten. Mijn dierbare blikjes, in de meest linkse bewaarde ik toen ik op de lagere school zat mijn communieplaatjes. Ik kan er geen afscheid van nemen, de bak hangt weer en wat mij betreft nog heel lang.

Veel regen de afgelopen dagen, de planten in de border en ook in de moestuin vinden het heerlijk na die droge maanden mei en juni. Vandaag is het, op drie spetters na, gelukkig droog en ik ben volop aan het wassen. Tot voor kort waste ik in de gîte, maar die is nu bezet, en de wasmachine in ons huis moest nog steeds, tijdelijk, aangesloten worden. Dat is gisteren gebeurd en daarna heeft die machine niet meer stil gestaan, zelf vannacht is er een was gedraaid.

Ben je een paar dagen weggeweest en bij terugkeer vindt je dit, een prachtige bloem in de artisjok. Zo te zien komen er nog een paar aan, dus dat blijft genieten van deze plant. Hij staat er ook alleen maar met dit doel, want we eten er niet van. Ondertussen is mijn groentetuin 'volwassen' geworden. We eten er goed van, verschillende koolsoorten, courgettes, komkommers, sla en rode bietjes. Eind van de week zal ik een maaltje bonen kunnen plukken en als het eens wat droger wordt, het is erg regenachtig op dit moment, gaan de aardappels en uien eruit. Al met al niet slecht.

Deze foto nam ik gisteren nog op de markt in Les Vans. Het was leuk om te zien met hoeveel bezieling de koopman stond te vertellen over zijn gedroogde ham. Daarna zijn we naar huis gereden en hebben gisteravond (het werd nachtwerk) kunnen genieten van de bezieling van ons Oranje Team, wat hen wederom naar de overwinning voerden. Ze hielden de spanning er wel in, bloedstollend.

De zaterdagmarkt in Les Vans is ver in de omtrek bekend. Groot, gezellig en veel kraampjes met echt mooie koopwaar. Dus daar hebben we vanmorgen heerlijk een paar uurtjes lopen slenteren en na afloop natuurlijk een terrasje gedaan. Voor onze ogen speelde zich dit tafereel af. De persoon in kwestie vierde waarschijnlijk zijn vrijgezellenfeest en moest van zijn vrienden op het drukste punt van de markt, voor de terrasjes, ramen van auto's wassen. Hij hield zich kranig en kweet zich met veel enthousiasme van zijn taak. In de rij auto's dook een vrachtwagen van de pompiers op en ja hoor, hij werd omhoog getild door zijn kameraden en onder veel gejuich en geklap van het publiek maakte hij ook dat raam schoon. Hilarisch!

Schitterende wandeling gemaakt vandaag in een landschap van rotsen, mos, lage eiken en uitzichten over de kloof van de rivier de Chassesac. Wat zaten we hoog af en toe, maar wat was het prachtig. Veel klim en klauterwerk over al die rotsen en we verdwaalden ook nog. Maar goed, we werden door een vriendelijke Belg, die ervan overtuigd was dat zijn land wereldkampioen voetbal zou worden, weer op de goede weg gewezen en net voor een flinke onweersbui bereikten we de auto. Eind goed, al goed.

Broer Leen, die de hele zomer op een camping in de zuidelijke Ardèche verblijft, was vandaag jarig. Hij heeft daar een prachtige plek aan de rivier met dit uizicht. Wordt je helemaal rustig van. We zijn gezellig op de koffie geweest, weer bijgepraat en na de lunch nog verder zuidelijk afgezakt, richting Les Vans. Daar samen met schoonzus Anja en zwager Kees een camping gezocht waar we een paar dagen blijven. Toch wel prettig als je veel familie hebt, kom je nog eens wat tegen. Verder hierbij nog even een linkje naar een bericht van mijn blogvriendin Emie, die was wel weer heel leuk vandaag.

Zomaar een hoekje van onze pas ingerichte huiskamer. De posters van schilder Ruud Verkerk die geboren is in onze woonplaats in Nederland kreeg ik van zijn moeder waar ik mee in een boekenclubje heb gezeten. Op de grootste poster staat o.a. het bekende van Melle blik afgebeeld, terug te vinden op de kast. Ik kreeg het blik van mijn moeder en het komt uit het huis van haar moeder. Het blik is niet echt gaaf meer, maar dat maakt niet uit, voor mij is het een kostbaar bezit.

Ik hield niet van phloxen, die felle snoepjeskleuren, niets voor mij in mijn Nederlandse tuin. Totdat jaren geleden een lieve, veel te vroeg overleden zwager op een mooie zomeravond trots de vaste plantenkwekerij liet zien waar hij werkte. Rijen bedden met phloxen, honderden, in alle zoete kleuren die je kon bedenken. Ik was om! Ik kreeg stekken van hem mee en in mijn Franse tuin met dat zomerse felle licht staan ze prachtig. Ieder jaar geniet ik er weer van en denk ik even aan de gever, met wie ik zo fijn over planten kon praten. Op de onderste foto staat de Phlox paniculata "Bright Eyes", van de phloxen op de bovenste foto ben ik de naam kwijtgeraakt.