HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

De helft van de vloer van onze huiskamer is gestort en het ziet er direct al een stuk beter uit als dat zand en puin een strak laagje beton krijgt. Mart had  het druk vandaag. Vanmorgen twee keer een lading puin in de aanhanger geschept en bij Akkie gelost en vanmiddag kon hij weer naar Les Ollières rijden om zand en cement te halen. Er wachten nog zeker twee ladingen puin op de parkeerplaats.

En daar gaan we weer met een aanhanger en auto vol met bouwafval, op naar de déchetterie. Bij de beheerder daar hoeven we onze naam en postcode al niet meer op te geven, die kent hij uit zijn hoofd. Het ruimt weer lekker op en terug namen we gelijk vijf betonmatten in de aanhanger mee. Alles is uit mijn kamer/keuken gesloopt, één grote ruimte, zelfs de gootsteenbak en schoorsteen zijn verdwenen. De hele dag gaat die drilboor, overal liggen leidingen en slangen van water en verwarming. Het is nu nog een puinhoop maar als straks de vloer is gestort zal het er al heel anders uitzien.

 De nieuwe trap die we uit Nederland meengenomen hebben is vanmorgen in elkaar gezet en geplaatst. Hij moet nog goed afgesteld worden, maar dat komt later, de heren hadden haast want de oude trap moest eruit en zonder trap kan ik niet meer bij mijn slaapkamer komen. Mart heeft hem netjes afgeplakt want met dat voortdurende slechte weer wordt er wat mee naar binnengelopen. Alhoewel, binnen is het ook oorlogsgebied, want na veel wikken en wegen is er toch besloten om de oude betonvloer eruit te halen, waar men nu mee bezig is. Twee man rijden af en aan kruiwagens puin naar boven. Er ligt al zeker voor drie aanhangers vol boven op de parkeerplaats . 

Mijn mannen zijn weer begonnen vanmorgen en voor ik het besefte hadden ze mijn hele kamer/keuken gesloopt. Ik moest snel mijn fototoestel pakken om het nog vast te kunnen leggen. We hebben hier toch twintig jaar tijdens onze vakanties gekookt, gegeten, zitten kaarten en lezen en nog veel meer.  Jemig, wat krijg ik een ruimte nu alles, op de trap na, eruit gesloopt is. Een heerlijke grote kamer met drie ramen waar een joekel van een tafel in gaat komen en eindelijk eens een bank. Je moet een stevig karakter hebben om door deze puinhoop heen te kunnen kijken, maar ik weet zeker dat het goed gaat komen. 

Nog een fotootje van verleden week. Kleinzoon Luuk met het schortje aan wat achtendertig jaar geleden zijn vader droeg. Die was te eigenwijs om de verfschorten van de peuterspeelplaats aan te trekken dus kocht ik dit exemplaar om hem enigzins schoon te houden. Volgens mij is Luuk niet zo eigenwijs maar de tijd zal het leren. Telkens al ik hem zie moet ik aan een oude reklame denken en van de week schoot het me te binnen welke dat is, Petje Pietamientje! En verdraaid, ik kon er nog een filmpje van vinden op You Tube. 

Niet ongerust worden, we leven nog en zijn goed aangekomen maar ik voelde me niet lekker bij thuiskomst en ben direct mijn bed ingedoken, dus daarom geen blog gisteravond. Maar inmiddels weer kiplekker zijn we vanmiddag bij vrienden geweest die een barbecue gaven voor hun vrienden en buren. Lekker zitten happen met af en toe een zonnetje en toch nog een schraal windje. We sloten af met een glaasje champagne wegens een jarige Franse buurvrouw die we in drie talen toegezongen hebben. Zowel heen als terug was het genieten van het landschap met al die bloeiende brem. Als er dan ook nog een prachtig vosje langzaam oversteekt voor je auto is de dag helemaal goed.

Wat zijn we toch altijd blij met die grote aanhanger, de hele wereld kan je erin stoppen. Twee compleet gemonteerde loungebanken, twee tafels, de losse onderdelen van de trap, het past er allemaal in. We waren blij met de hulp van Bas,  alles is op tijd afgekomen. Nu de auto nog inpakken en dan zijn we weer klaar voor het vertrek, morgenvroeg om zes uur gaan we rijden.

Behalve een trap, Ikea keuken en nog vééél meer gaan er ook nog twee bedbanken mee naar Frankrijk. Ze worden vandaag nog even door vader en zoon gemaakt. Vanmorgen vroeg is het hout gehaald door Mart en daarna zijn deze twee lachebekjes in de werkplaats van buurman Piet aan de slag gegaan aan de hand van wat fotootjes die ik van internet geplukt had. Twee polyether matrassen waren al bekleed, die moeten ook nog een plekje vinden in de aanhanger. Die matrassen gaan op de banken en met een heel stel kussens wordt dat dan de zithoek in de gîte. Van de restjes hout maken de mannen nog twee tafeltjes. Handig toch, zulke kerels?

Dit laatste half jaar brengen we iedere keer als we in Nederland zijn een bezoek aan Ikea Delft, dus vandaag was het weer zover. De tweede keuken kopen en nog heel wat ander klein spul. Gelukkig was alles op voorraad, nog even de handgreepjes uit de laatste stelling halen en dan kunnen we naar de kassa. Laten die nou net op zijn en voorlopig niet meer leverbaar. In Barendrecht zijn ze nog wel op vooraad, zegt dan zo'n aardige knul in zo'n gele polo. En ja hoor, we hebben ze, zeven setjes. Het was een lange dag, maar vanavond ga ik naar de sauna met vriendin Ineke. Heerlijk badderen en bijkletsen!

Ook de tuin in Stolwijk is mooi met veel planten die op het punt staan in bloei te komen. Wat jammer dat het bijna voortdurend regent, het water staat op sommige plekken als grote plassen in de tuin. De hele nacht hoorden we de goot overlopen, gelukkig kon Mart dat vanmiddag zonder al te veel heisa verhelpen. Inmiddels is het trapprobleem uit de wereld. Er is eentje besteld bij een kleine trapfabriek in Lopik, hij wordt nu ingevoerd in de computer, dan gaan de machines aan de gang en kunnen we hem donderdag ophalen. Pak van mijn hart!

De mannen werden baldadig. Na eerst een paar rondjes in de brandweerauto van de draaimolen rondgedraaid te hebben koos Sebas het vliegtuig uit. Luuk, die jonger is, volgde gedwee en daar ging het weer. Maar ondeugend als ze zijn stonden de twee boeven al snel overeind te springen van plezier. Ze kregen een heuse waarschuwing van de mevrouw van het kermisspul en toch wel onder de indruk daarvan gingen ze snel zitten. De papa's van deze twee, mijn zonen, werden ook wat baldadig, maar dat had een andere oorzaak!

We reden vandaag door een feestelijke polder voor een paar familiebezoekjes. De bermen zijn prachtig met al het fluitenkruid en koolzaad. Mijn gevoelens zijn helaas niet feestelijk, verdrietig om mijn oudste broer. Hij is ziek en we weten nu al dat het niet goed gaat aflopen. Het houdt me erg bezig.

  De bovenverdieping van ons huis begint al lekker op te knappen, het stucwerk is klaar. Ruim drie weken geleden zag het er nog zo  uit. Ondertussen is een deel van de vloer opengebroken en worden de eerste balken verstevigd. Maar nu zijn de mannen op Pinksterreces en wij ook, want we zijn onderweg naar Nederland. Pinksterkermis in Stolwijk, dus vanavond zijn we al direct oppas oma en opa. Heerlijk!

De trap die, op een kleine aanpassing na, wel goed was wordt al door Mart geschilderd. Je ziet wel, met de grootste aandacht, schilderen kan hij. Hij heeft in de loop der jaren al heel wat geschilderd, eerst bij zijn moeder, toen bij mij en nu vaak bij de kinderen. Draait zijn hand niet om voor een buitenboeltje. Dit gaat vast weer mooi worden, zijn achternaam zou van Rijn kunnen zijn.

In dit gat moet een trap en de trap die we hebben gekocht is niet goed, dus zijn we nu druk in overleg met zoon Bas om een oplossing te vinden, desnoods in Nederland. We zijn er, helaas te laat, achter gekomen dat een standaard trap niet past dus zal er een gemaakt moeten worden. Vanmorgen alles opgemeten en met een paar foto's doorgemaild naar zoonlief, hopelijk komt er een oplossing. Vandaag de trapkast en de ingebouwde kast daarnaast leeggeruimd, wist niet dat ik zoveel spullen heb. Het meeste staat nu in de tuinkamer die nu omgedoopt is als opslagkamer. Wat ik met de oude kastdeuren gedaan heb laat ik nog weleens zien op dit blog.

Vanmiddag hebben we in sneltreinvaart al mijn keukenspullen naar de gîte verhuisd, inclusief fornuis en koelkast. Hoe ik het voor elkaar gekregen heb weet ik niet maar ik heb ook nog een maaltijd in elkaar weten te draaien. De mannen zijn voor een week naar huis en wij gaan zaterdag rijden. Ik ben doodmoe, het was een moeilijke dag. Er is tijdens de bouw niet veel mis gegaan maar nu zitten we toch met een probleem. Beide trappen die we gekocht hebben zijn niet goed. De trap voor de gîte kunnen we wel aanpassen maar de trap voor ons eigen huis vormt toch een probleem. Maar vooruit, problemen zijn er om op te lossen, het zal wel goed komen. Hoop ik!

Altijd een feest, alliums in je border. De narcissen zijn uitgebloeid en verder is er nog niet veel kleur dus zorgt dit bolgewas voor de vrolijke noot. Steekt prachtig af tegen al het groen. In mijn agenda schrijven dat ik in het najaar ook weer eens die grote poot. Verder komen alle irissen in bloei en die staan werkelijk overal in de tuin, ik heb ze zelfs aan de rand van de moestuin gezet. En daar in die moestuin doet alle aanplant het opperbest, behalve mijn slaplantjes, die hebben last gehad van een ijskoude stortbui verleden week. Morgen ga ik naar de markt in Privas, hoop nog wat te scoren voor de moestuin.

De nieuwe ramen worden vandaag ingezet. De ramen in Frankrijk gaan altijd naar binnen open en deze kunnen dan ook nog kantelen. De timmerman is een smal, klein ventje, watervlug en ook met praten is hij erg rap, het is net een waterval. Hij loopt altijd in korte broek, dat heeft hij denk ik van huis uit meegekregen want zijn broer, onze burgemeester loopt ook altijd met zijn benen bloot. Verleden jaar zomer had hij op de mairie waar ik toevallig was twee deftige heren in pak op bezoek en hij ontving ze gewoon in zijn zeer korte broek. Maar daar houdt de gelijkenis verder op want onze burgervader is groot, zwaar gebouwd en beweegt zich traag. Onbegrijpelijk dat die twee broers zijn.

Een dag of tien geleden was deze ruimte helemaal leeg, we hebben toen de tegelvloer goed schoongemaakt. Nu staat er weer allerlei materiaal opgeslagen, overal wat. Het kan ook niet anders, ons eigen huis is bijna leeg en een mens moet toch ergens heen met zijn spullen. Binnen een paar dagen moet ik hier gaan koken, dan wordt mijn oude keuken gesloopt en moeten al mijn keukenspullen tijdelijk hierheen. Dikke pech dat ik nu net vanmorgen mijn enkel verstuikt heb, ik stapte verkeerd op een steen. Zulke dingen gebeuren altijd als je het echt niet kan gebruiken, een wet van Meden en Perzen. Ik heb een poosje gezeten met ijs erop, daarna een zwachtel erom gedaan en maar proberen rustig aan te doen. Nou ja, twee en een halve kilo aardappelen kan je ook zittend schillen.

Neef Jim begint er schik in te krijgen, hij kan al aardig met de heggenschaar omgaan. Nadat alles gemaaid en geknipt is zien de terassen bij de familie Berends er weer gelikt uit. De meesten fruitbomen zijn uitgebloeid, alleen de kweepeer staat nog heel mooi te zijn. Witte bloemen met een tintje roze en de bladeren zijn mooi fris groen. Mart ik en zijn vandaag naar Aubenas gereden waar we de in januari al bestelde  keukenapparatuur hebben opgehaald. Twee vaatwassers, twee koelkasten en een vriezer, het kon maar net in auto en aanhanger.

Lagen dinsdag  de plafonds van de slaapkamers nog helemaal open, nu is er al een flink stuk dichtgemaakt. Het raam is er uit, de opening wacht op het nieuwe raam met dubbel glas. Beneden in onze oude slaapkamer zijn er ondertussen water- en verwarmingsleidingen getrokken en de hal van onze woning is grotendeels gestuct. Gisteravond heeft het knap geregend, vandaag schijnt het zonnetje maar de wind is fris. Zo zijn jullie van alles op de hoogte, inclusief het weer!

De dagen gaan voorbij in een roes van werken en wat voor dag van de week het is beseffen we vaak niet. Vanmorgen om acht uur al in de auto op weg naar Valence voor bouwmaterialen. In Les Ollières zien we dat de zand- en grindhandel dicht is, daarnaast Courby de bouwmaterialenhandel ook. Feestdag in Frankrijk, vraagt Mart? Wat voor dag is het eigenlijk? We kijken elkaar aan en beginnen te lachen, donderdag, Hemelvaartsdag! Keren dan maar weer, terug door de vallei. Nou is dat geen straf maar dik genieten, de Ardêche in lentetooi met overal bloeiende brem. 

Mijn huis is een soort oorlogsgebied. Het puin rolt de trap af, grote bonken boven mijn hoofd, in de slaapkamer naast me wordt het plafond gesloopt, gaten worden in muren geboord en er wordt aangenomen dat ik onder dat alles rustig blijf, wat ik dan ook maar gewoon doe. Ondertussen verwachten de mannen wel op tijd eten en drinken want daar draaien ze op. Ook dat doe ik maar gewoon, ik krijg in die puinhopen nog steeds een fatsoenlijke maaltijd op tafel. Af en toe zoek ik een uuurtje rust in de tuin, ik ben het laatste stukje moestuin aan het omspitten. Mart zet ondertussen de nieuwe ramen in de grondverf, maandag komt de timmerman ze inzetten.

Helaas waren de muren in het voorhuis niet zo mooi als achter. Geen mooie regelmatige stenen en dan ook nog eens geschilderd in afgrijselijke kleuren. Dan is er maar één oplossing mogelijk en dat is alles pleisteren en daarna wit schilderen. De balken zijn naar een acceptabele hoogte gebracht en daar wordt nu rails tegen gezet voor de gipsplaten. Het mooie van dat omhoog brengen is dat de spanten ook meer in zicht komen. Het ziet er nu nog niet erg aantrekkelijk uit maar wacht maar tot mijn schilder zich hier heeft uitgeleefd!

We zijn ondertussen zo bekend bij Leroy Merlin, een grote bouwmarkt, dat verschillende medewerkers ons een hand geven ter begroeting. Prettige zaak met personeel wat weet waar over ze praat. Ook prettig was dat we de twintig pakken tegels die we per vergissing teveel hadden besteld zo terug konden geven, pas de problème. Laat thuis, geen foto gemaakt dus daarom eentje van gisteren maar wel een hele mooie. Deze prachtige sering stond bij vrienden waar we gisterenmiddag op bezoek waren en ik kreeg een paar takken mee. Alsnog bedankt!

Die mooie tomatenstokken stonden bij mij altijd te zwabberen, zeker als de tomaten hoger groeiden. Verleden jaar tijdens een wandeling zag ik in een moestuin dat die stokken horizontaal aan elkaar verbonden waren met tonkinstokken. Hebben wij dus vanmorgen ook gedaan, hopelijk ben ik van het gezwabber af. Verder heb ik bietjes, courgettes, komkommers, aubergine, paprika's en dus tien tomatenplanten gepoot. De aardappels en uien komen al boven de grond en de aardbeien staan er prachtig bij, allemaal in bloei, kortom, deze moestuinierster is tevreden.

De afgelopen dagen is dit laatste stuk muur gevoegd en daarna is er een achterwand voor de keuken gemaakt. Het wordt niet zo'n ingewikkelde keuken, koelkast, fornuis en afwasmachine komen los te staan dus geen inbouw. De rand onder de ramen was van onregelmatige stenen. Onze timmerman heeft met twee oude planken een brede vensterbank gemaakt. Hij is nu nog afgeplakt maar dat wordt mooi straks met wat potten erop. Terwijl ik deze blog zit te maken dwarrelt het stof naar beneden tussen de kieren van het plafond. Boven worden de nieuwe gaten voor de balken ingehakt en er zit er zelfs al eentje op zijn plek.

De meeste bomen zijn nu in het blad, behalve de kastanjebomen, die zijn altijd laat. Maar dat komt allemaal in orde, de eerste knoppen zitten aan de takken. De laatste twee weken zag je iedere dag de hellingen wat groener worden, en over een paar weken zijn die donkere plekken ook opgevuld met groen in een andere tint. De tweede dag op rij die droog was, alhoewel het vannacht nog behoorlijk geregend heeft. Voorlopig is het weerbericht goed, we kunnen met een dag of twee eindelijk die groenteplanten in de grond  zetten.

Onze bouwvakker waren een paar dagen weg naar een andere klant maar zijn nu weer vol in bedrijf. De bijkeuken wordt betegeld, een ander is bezig met de waterleiding door te trekken van het nieuwe naar het oude gedeelte en weer een ander heeft mijn keukenkastjes in elkaar gezet en is nu bezig een achterwand voor die kastjes te maken zodat daar alle leidingen in weggewerkt kunnen worden. Mart schildert en neef Jim maait het gras. En wat doe ik? Nou, het is goed weer vandaag, eindelijk een droge dag. Beddengoed gewassen en lekker in de tuin bezig. Ondertussen worden de mannen van koffie voorzien, lekker mosterdsoepje met versgebakken brood als lunch en vanavond een heerlijke ovenschotel met witlof.

We hebben er een hulpje bij, een zoon van nicht Linda. Helemaal op de motor uit Nederland aan komen rijden en nu lekker bezig met Mart de zolder aan het slopen. In ons woonhuis zijn nu alleen de kamer/keuken en de badkamer nog intact, de rest is niet meer bewoonbaar. Hier gaan de balken een stukje hoger, gipsplaten en isolatie erop en dan moeten de muren gestuct worden. De vloer gaat er ook nog uit, maar ik ga nu te hard, dat komt nog. Voorlopig werk genoeg!