HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Langzaam begint dit stuk op het tweede terras vorm te krijgen. Een week of twee geleden nam ik ook al wat foto's  maar sindsdien is er toch weer het een en ander gebeurd. De muur links op de foto is wat verder doorgetrokken en loopt nu trapsgewijs af en er is een mooie trede gebouwd. Vanaf die trede loopt de grond iets omhoog en dat gaat Mart proberen te plaveien met grote platte stenen. Die stenen worden eerst gedeeltelijk ingegraven en ze zijn natuurlijk niet allemaal even dik wat voor veel werk zorgt.  Het voordeel van al dat bouwen is dat we hier en daar wat steenhopen zien verkleinen. Sommige stenen zijn zo zwaar dat de steekwagen er onder gezet moet worden. Deze grote platte stenen zijn allemaal achter uit de schuur gekomen waarin een aantal jaren geleden onze vakantiewoning is gebouwd. Daar lagen ze onder lagen schapenmest. Ze hebben al heel wat energie gekost. Niet de mijne natuurlijk, ik durf er niet eens naar te wijzen maar van die sterke man van mij.

Meestal heb ik na een bezoek aan mijn Franse kapsalon bijna geen haar meer op mijn hoofd, zij houden daar van kort blijkbaar. Vanmorgen heb ik voet bij mijn Franse stuk gehouden. Nee, het hoefde niet overal kort, alleen van onderen, ja, ik heb fijn haar en ik wil bovenop nog wat volume, nee, het hoeft niet met een borstel geföhnd te worden want anders krijg ik zo'n dameshoofd en ja, er mag een klein beetje gel in (natuurlijk toch weer teveel). Maar na afloop heb ik gezegd dat ik très content met het koppie was want dit is veruit de beste knipbeurt van de afgelopen zes jaar in een Franse kapsalon.. Het is natuurlijk ook moeilijk te wedijveren met mijn Stolwijkse kapster. Lennie knipt mijn haar al 35 jaar, ik hoef alleen maar te gaan zitten en dan gaan we het over anderen dingen hebben. Redelijk tevreden reed ik weer naar huis en van wat ik onderweg zag werd ik nog veel tevredener. Onze mooie Ardèche.

Ik ben jarenlang rond deze tijd van het jaar voor een dag of tien naar ons huis in Frankrijk gegaan. Ik ging alleen, Mart had het veel te druk in zijn fietsenzaak. Ik nam dan de trein naar Valence en de bus naar Privas waar een van de buren me af kwam halen. Heerlijk was dat, dagenlang alleen maar tuinieren en lezen. Ook ben ik een keer of vier vanaf  Valence in drie dagen lopend naar het huis gegaan. Als ik dan 's middags op het oude station in Valence aankwam liep ik naar de overkant van de Rhône naar St. Peray. Daar wonen Sylvie en Patrice die hier in Le Serret ook een huis hebben en bij hen overnachtte ik. De volgende morgen steeg ik naar een kam die me hoog boven de Rhônevallei over voetpaden naar het Eyrieux dal voerde waar ik in een hotelletje sliep in St. Laurent du Pape. De tweede dag liep ik door het dal naar St. Sauveur de Montagut  waarna ik de derde dag over het plateau boven ons eigen rivierdal naar huis liep. Ik liep zo'n acht uur per dag maar had wel de tijd

Op de terugweg van een marktje namen we een andere route als gewoonlijk. Dat doen we wel meer, gewoon om van de omgeving te genieten. We passeerden daardoor ons gemeentehuis en waren stomverbaasd over wat we zagen. Een prachtige schildering, een trompe l’oeil, op de kopse kant van het gebouw. Een landschap met een grote kastanjeboom met daaronder een vrouw die de gevallen kastanjes raapt, verder schapen en een herder. Heel typerend voor dit gedeelte van de Ardèche en daarbij is het ook mooi geschilderd. Toch moesten wij er een beetje om lachen en ik zal uitleggen waarom. Wij hebben een gemeente met 107 inwoners die in verschillende hameau's wonen. De oppervlakte van onze gemeente bedraagt 16 vierkante km en dit lelijke gebouw samen met een nog lelijker huis aan de overkant van de weg vormt de hoofdplaats van onze gemeente, genaamd Issamoulenc-Mairie. Als deze muurschildering nu op een mooi oud pand in een leuk stadje geschilderd zou zijn vonden wij het zeker mooi, maar hier is he

Ik was vanmorgen om half negen al aan het werk in de moestuin. Met deze warmte is het lekker om vroeg te beginnen, na de middag doen we niet veel meer. Alle bedden zijn gewied of geschoffeld en ik heb weer sla, wortelen en bietjes gezaaid. Onder de moestuin ligt het kerkhofje en de klein-fruittuin. De witte rozen naast het kerkhof doen het heel goed dit jaar, de rode roos aan de andere kant is een beetje zorgelijk. Ik heb daar vroeg in het voorjaar een grote dode tak uit moeten knippen, zo jammer. Dit was de eerste roos die we hier aanplantten en hij heeft het altijd prachtig gedaan met in het najaar mooie grote bottels. Maar er zit nog leven in, dus ik hoop op een goede nieuwe scheut. 

Onze binnenplaats bestaat uit veel muren maar wel hele mooie. Verder veel beton met grote stenen. Ik vind dat koud aandoen dus zet ik er zoveel mogelijk groen neer. Dat lukt al aardig met de twee enorme planten naast de voordeur van het vakantiehuis.  En ze doen het dit jaar ook zo geweldig. De bak met de hosta is bij het huis van mijn schoonouders meegenomen en staat hier jaar in jaar uit op dezelfde plek te staan, gaat 's winters niet eens naar binnen. Ik strooi er in het voorjaar een handje koemestkorrels bij evenals bij de hortensia aan de andere kant die nu vol met knoppen zit. In de border hield ik een grote pol tuingeranium over en wist niet waar ik er mee heen moest. Dan maar in die grote pot waar eigenlijk eenjarigen in moesten. Ik zie wel hoe lang dit mooi blijft, anders kan ik er halverwege de zomer altijd nog wat anders in zetten. Verder staan hier en daar nog wat kleinere planten en dat maakt het geheel gezellig groen.

Hemelvaartsdag, prachtig weer. Met vrienden naar het terras van een goed restaurant om daar het zondagse repas te gebruiken. Buren van ons zijn er ook en daar maken we eerst een praatje mee. Dan gaan we zitten aan de voor ons gereserveerde tafel op een schaduwrijke plek. Onder het genot van een goed glas wijn en lekker eten praten we over van alles en nog wat. De eigenaar die we goed kennen biedt ons na de maaltijd een digestif aan. Kunnen we nog langer blijven zitten, we willen eigenlijk nog niet weg. Als we dan opstappen nemen we afscheid van elkaar, zij vertrekken weer naar België en komen in de zomervakantie weer terug. We kijken er al weer naar uit.

Het was vandaag warm, zelfs onder de parasol dus we verhuisden met zus en zwager die op bezoek waren al gauw naar de grote lindeboom waaronder het goed toeven is. Nadat we ze aan het eind van de dag uitgezwaaid hadden begonnen we aan ons dagelijks rondje water geven. Mart doet de grote nathalzen met een flinke gieter, die ik niet kan tillen als hij vol met water zit, en ik doe de kleinere potten met een wat geschiktere maat voor mijn handen. Het water halen we uit deze regenton die aangesloten is op een afvoerpijp van het dak. Als we dagenlang, wat soms ook weken kunnen worden, geen regen hebben gaat de slang erin met water uit de dorpsbron. Ook het 1000 litervat wat beneden in de moestuin staat wordt op deze manier gevuld. Deze oude gieters staan al van te voren gevuld zodat het water op temperatuur kan komen.

Lekker hoor, dat weer van de laatste dagen. Tijd voor jurkjes of korte broeken met slippers eronder. Vanmorgen boodschappen gedaan en meteen een nieuw nagellakje gekocht, kan dat bijna lege potje de vuilnisbak in. Mijn teennagels zijn niet echt mooi maar met wat nagellak erop kan het er mee door. Het moet altijd rood zijn, een andere kleur vind ik niet mooi. Ik vond trouwens wel dat ik me deze uitgave kon permitteren want vanmorgen werd de AOW mèt vakantiegeld op onze rekening bijgeschreven.

Beloofde ik gisteren jullie nog wat foto's laten zien van Tournon sur Rhône blijkt dat ik er maar eentje heb, die van het mooie beeld van Maria en kind. Maar ik heb genoeg foto's van de tweelingstad Tain-l'Hermitage die aan de overkant van de Rhône ligt en waar we naar toe liepen via deze mooie brug met een brugdek van zware houten planken. Het leek net of je een beetje liep te wiebelen.  Vanaf de brug nam ik diverse foto's, onder andere van de stad zelf met een mooie rij platanen aan de waterkant. Maar het meest interessant vond ik die hellingen die achter de stad omhoog lopen. Hier ligt een van de oudste wijngebieden van Frankrijk. Historici vermoeden dat hier in de 4e eeuw v.Chr. wijnstokken werden geplant door Feniciërs. Dit zijn dure percelen, hier komt kwaliteitswijn vandaan. Rondom de Hermitage-rots liggen de wijngaarden van de Crozes-Hermitage, die zijn iets minder van kwaliteit. Ja, verschil moet er zijn. Tain-l'Hermitage is niet zo gr

De eerste open tuin die we bezochten ligt in Tournon sur Rhône en we deden dat vandaag samen met vrienden Annelies en Ernest die iets noordelijker in de Ardèche wonen. Le Jardin d'Eden ligt in het hart van de stad Tournon en is het oude park van de monniken van de orde van de Cordeliers.   De huidige eigenaars zijn sinds 2008 bezig om dit park weer in oude luister te herstellen. Over slingerende paden langs oude muren loop je omhoog. Er zijn niet veel bloeiende planten, wel veel verschillende soorten bomen en struiken, waaronder veel rozen. Op veel plekken stroomt water in bekkens en vijvers. Helemaal boven heb je een een prachtig uitzicht op de stad, de rivier de Rhône en de bergen van de Vercors. Langs de paden prachtige oude hekken, beelden en kruizen. We hebben echt lopen genieten daar, mede door het mooie weer. Na afloop namen we ook nog een kijkje in de stad zelf, daar laat ik morgen wat van zien.

Iedere ochtend lopen we na het ontbijt even de moestuin in om te kijken wat er gegroeid is of opkomt. Mijn tien tomatenzaailingen zijn nog steeds allemaal in leven, wat ik op zich al een hele prestatie vind. Het zijn nog ienemiene plantjes maar ik vertik het om ze eruit te halen en grote planten te kopen. Nu ik er zoveel moeite voor heb gedaan zal ik ook zorgen dat het volwaardige planten worden. Uit voorzorg heb ik een paar weken geleden twee tomatenplanten gekocht waar nu de eerste bloemen in komen dus tomaten zullen we wel hebben en dan komt de rest maar later, hoop ik dan hè. Hier komen de bonen omhoog piepen en er staan zelfs al wat hogere planten die ik voorgetrokken had. Zo krijg ik de oogst in etappes. Gisteren wat bloemen gezaaid. Rechts in de bak, niet op de foto, komt rucola en venkel op. Ook wortel- en bietenzaad ziet er veelbelovend uit. Zien jullie die aardbeien daar vooraan lekker rood kleuren. Zo zitten er nog veel meer aan. En het tomatenplantje hieronde

Vandaag is het Rokjesdag in Frankrijk. Dat is iets anders dan Rokjesdag in Nederland, waar de bedenker van het woord, Martin Bril, er ooit de volgende definitie van gaf: "Rokjesdag is die ene dag in het voorjaar dat alle vrouwen als bij toverslag ineens een rok dragen, met daaronder blote benen." "La journée de la jupe" heeft in Frankrijk een heel andere betekenis. Deze dag werd voor het eerst in 2014 uitgeroepen in Nantes, waar op verschillende lycées (met instemming van de rector) de leerlingen besloten om op een dag allemaal, man of vrouw, in een rok gekleed naar school te komen. Dat wekte de woede van de Manif-pour-tous, de zeer conservatieve franse beweging die ook fel (maar vergeefs) tegen de invoering van het homohuwelijk demonstreerde. Diverse schermutselingen tussen de leerlingen in rok en tegendemonstranten waren het gevolg. Hoewel het een ludieke actie is heeft La Journée de la Jupe een diepere betekenis: strijd tegen seksisme, tegen lastigvallen

Manlief heeft de betonmolen weer tevoorschijn gehaald en gaat verder met zijn project op het tweede terras. De muur op de foto hieronder is al een paar jaar geleden gebouwd maar wordt nog een stukje verlengd en gaat dan schuin aflopen. In het verlengde daarvan komt een tree op een tuinpad wat nu nog niet is te zien. Geeft niet als jullie er niets van snappen maar de bouwer ziet het helemaal voor zich. Ik probeer me er niet mee te bemoeien en maak af en toe een fotootje om later te kunnen zien wat voor vorderingen er gemaakt zijn.  Ik kijk wel met een schuin oog naar al die stenen die er nog liggen. Wat zou het fijn zijn als die allemaal verwerkt of opgeruimd zijn en we daar nog eens een heerlijk terras kunnen maken. Maar laat ik niet te ver op de zaken vooruitlopen. Geduld!

Ik heb eigenlijk niets bijzonders te melden vandaag, het kan niet iedere dag feest zijn. Alhoewel.....? Het weer was zo aangenaam dat we buiten koffie dronken, lunchten en daarna een heerlijke siësta hielden in de schaduw van de lindeboom. Door dat mooie weer liggen mijn beddenlakens al weer schoon op het bed, lekker ruikend. Het roosje in de border zit vol met knoppen die op het punt staan hun schoonheid te tonen en dat dat vetplantje in die pot op de trap staat zoals ieder jaar weer in bloei. Tel daarbij op dat het me, in tegenstelling tot vorig jaar, eindelijk gelukt is om heel veel zaailingen van de lathyrus op te kweken...dan kan ik toch eigenlijk m'n geluk niet op.