HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Dit hadden mijn lieve leuke collega's gedaan precies negen jaar geleden. Zestig werd ik toen en ik had er geen enige moeite mee. Ook niet toen ik vijftig werd, en veertig en dertig ook niet. Ik voelde me goed, vond het leven leuk en die getallen totaal onbelangrijk. Vijfenzestig ging nog aardig maar toen ik verleden jaar achtenzestig werd begon het al enigszins te wringen. Vandaag ben ik 69 jaar oud geworden, negenenzestig en ik heb de pest aan dat getal. Volgend jaar zeventig, nog erger. Het is zuiver het getal waar ik moeite mee heb, ik vind het niet bij me passen. En dan zegt natuurlijk iedereen dat ik er nog jong uit zie en nog zo'n actief leven leid, dank je wel voor de complimenten maar dat getal zou er niet moeten zijn, ik kan me er niet in vinden. Maar ja, het leven is wat het is dus ik zal moeten aanvaarden dat ik vanaf nu toch echt 69 jaar oud ben. Ik troost me maar met de gedachte dat ik dan ik nog minstens twintig jaar heb te gaan want ik ben van plan heel oud te

Ik kwam boven in mijn linnenkast een paar doosjes tegen waarvan ik het bestaan niet meer wist laat staan dat ik wist wat er in zat. Leuke doosjes waar ooit kerstkaarten in hadden gezeten, herinnerde ik me. Het eerste doosje dat ik openmaakte zat vol met gehaakte kleedjes en ook nog een gehaakt kastrandje. Ik bezat nog een paar van die randjes maar waar die gebleven zijn weet ik niet meer. In het tweede doosjes zat een grote stapel dameszakdoeken, niet te verwarren met herenzakdoeken want die zijn groter. Dus Mart heeft er niets aan want die gebruikt die dingen nog steeds, ik al lang niet meer. En dan dat derde doosje, die inhoud was het meest verrassend en ook wel dierbaar. Dat blauwe mutsje wat dochter Floor droeg als klein meisje met een bijpassend jurkje wat ik zelf had gemaakt. Die witte handschoenen droeg oudste in zijn tijd op de Hogere Hotelschool. Hij en zijn vrienden en vriendinnen schnabbelden   in die tijd veel bij in regeringskringen. Dure banketten in ambass

Lopen we daar door Gouda te struinen, zo'n lekker achterafstraatje, zien we opeens dit in de etalage van een klein winkeltje. Huppekee, je wordt direct zestig jaar terug in de tijd gegooid. Die clipjes, ik word er bijna sentimenteel van, die hadden mijn twee oudere zussen in hun wassen-en-watergolf kapsels. En die babyringetjes, die zijn toch allerschattigst. De man hier in huis herkende de schuurblaadjes, gebruikten ze vroeger in de smederij (de winkel van opa, vader en ooms) en die doosjes vaseline kwamen ons ook heel bekend voor. In die tijd was alles wat uit Amerika kwam nog heel goed, dus ook de natuurvaseline. Witte knopen 'Voor de huishouding'  en de kaarsen kon je waarschijnlijk per stuk kopen maar het allermooist van deze foto vind ik rechts onderin dat doosje met vingerhoedjes. Ik nam de foto's door vuile winkelramen dus ze zijn niet superscherp maar te leuk om niet te laten zien. Het kaartje aan de winkeldeur vertelt al dat we binnen geen kijkje k

De Gouwe is een gekanaliseerde rivier die vanaf de Oude Rijn bij Gouda de Hollandse IJssel in stroomt. De rivier is een belangrijke route voor de binnenvaart, las ik op internet. In 2017 voeren er zo'n 16.000 vrachtschepen naast zo'n 10.000 schepen in de recreatie. Geen wonder dat je nogal eens staat te wachten voor de hefbruggen bij Waddinxveen en Boskoop. Aan de zuidkant van Gouda vertakt de Gouwe zich in een westelijk kanaal (Gouwekanaal met de Julianasluis) en een oude stroom door de stad. Die stroom vertakt zich weer in de Haven en de Turfsingel die beide uitlopen in de Hollandse IJssel. Jammer genoeg voor de pleziervaart zijn dit smalle verbindingen met sluizen, niet geschikt voor de pleziervaart. Hierboven de Haven met zicht op de St Jan.  Deze foto's zijn van de Museumhaven in de Turfsingel. Oude bedrijfsvaartuigen liggen hier zij aan zij, een mooi plekje in Gouda, ik kom hier graag. Op de achtergrond de Gouwekerk.  Hier staan Mart en Sjaak bij het Sc

Met Jeanne en haar man Sjaak deden we Gouda aan. Zij hadden deze stad nog nooit bezocht dus als gids loop je dan als eerste naar de Markt met zijn prachtige stadhuis, kan niet missen. Met zo'n strak blauwe lucht er boven doet dit grote gebouw het mooi op de foto, dus vooruit, nog maar even knippen. Het wordt tegenwoordig alleen nog gebruikt voor ontvangsten en trouwerijen. Je zal er wel wat voor over moeten hebben om als kersvers echtpaar hier op het bordes te staan terwijl je trouwfoto's genomen worden. Ik kan me zo voorstellen dat het niet weinig zal kosten om op deze locatie te trouwen. Er is in de loop der eeuwen weinig veranderd in de Goudse binnenstad, je wandelt van de ene na de andere straat met mooie oude huizen. Hier wat kleintjes maar er zijn ook mooie statige gebouwen te bewonderen. Op deze foto de visbanken. Hier werd vroeger de vis gelost die via de rivier Gouwe per boot de stad inkwam. Aan de andere kant van het water staat zo'n zelfd

Ik heb al aardappelen gekocht, pootaardappelen wel te verstaan hè. Een beetje vroeg want we gaan nog niet naar Frankrijk. En als we daar zijn moet ook eerst de moestuin nog klaar gemaakt worden. Maar ik wilde perse Nicola, want dat is een lekkere vaste aardappel die je ook goed kan gebruiken in salades, dan heb ik niets aan een kruimelige aardappel. En wij zijn gek op maaltijdsalades waar je van alles in kan gooien. Die Nicola is als pootaardappel zo uitverkocht, dat merkte ik verleden jaar. Toen heb ik me voorgenomen om een volgend jaar super vroeg te zijn. Koel en donker kan ik de aardappelen nog prima een poosje bewaren. De kweker waar ik en iedereen in Stolwijk en omstreken zijn aardappelen en groenteplantjes kocht moest om gezondheidsredenen stoppen maar gelukkig heeft een andere kweker de handel overgenomen. Op de zolder van deze loods  stond een grote tafel met wel 20 verschillende soorten pootaardappelen. Beneden waren al veel groenteplantjes te koop maar daar wacht ik no

Echt super handig vind ik deze vergrotende spiegel (3x) van de Hema. Als ik even een beetje mascara op wilde doen of mijn wenkbrauwen wilde bijtekenen zag ik het zonder bril niet zo goed meer in een gewone spiegel. Ik stond dan onhandig te prutsen met mijn gezicht zo dicht mogelijk bij de spiegel. Van de winter kocht ik deze spiegel en ik ben er nog iedere dag blij mee.  Geen gedoe met lijm, achterop de spiegel zitten een paar zuignapjes en daardoor zit hij muurvast. Als je hem dan niet op de goede plek vindt zitten heb je het ding er zo weer af en op een ander plekje vastgezet. Ik heb natuurlijk wel een grote spiegel waardoor hij niet in de weg zit maar ook op een kleinere zal het wel wennen. Ik ga er nog eentje kopen voor het Franse huis. Waarom zou je het jezelf niet makkelijk maken?

Met zulk weer kan ik niet binnen blijven. Vanmorgen al een rondje gewandeld en vroeg in de middag besloot ik naar Gouda te fietsen, gewoon voor een paar kleine boodschapjes. Ik heb een stevig jack en met een paar handschoenen en een haarband om mijn oren warm te houden was het goed te doen. Ik ben er van overtuigd dat het goed is voor een mens om met dit frisse zonnige weer veel buiten te zijn. We hebben vitaminen D nodig en die krijgen we door zonlicht. Nu slikken wij de laatste jaren wel vitamine D tabletjes maar puur natuur voelt toch beter. 

De bochtige weggetjes in ons deel van de Ardèche zijn geliefd bij rallyrijders. Zoals ieder jaar werd  de rally van Monte Carlo , de variant met historisch auto's weer in de buurt van het Franse huis gereden toen wij daar kort geleden waren. We waren net onderweg om een wandeling te gaan maken en zijn maar even gestopt om te kijken want het is toch altijd een spectaculair gezicht (en geluid). De man waar ik naast stond hield in zijn boekje precies bij welke auto's er door kwamen en vertelde en passant dat er 272 deelnemers waren. 'Maar die halen bij lange na niet allemaal de eindstreep' zei hij er nog bij. Wij verbazen ons er altijd over dat er zoveel mensen staan te kijken. Twee keer hebben we hier de echte Rallye van Monte Carlo meegemaakt die meedoet aan het World Rally Championship en door onze vallei kwam. Daar kwamen duizenden mensen op af. Ik vond hier nog een oude blogpost waar je in het filmpje wat ik toen maakte de herrie kan horen die zulk

Die toren met al die glijbanen in de speeltuin van Avifauna is echt geweldig. Sowieso is het een hele leuke speeltuin, dat wisten we al van de keren dat we hier met oudste kleinzoon Thijs geweest waren. Maar die toren was nieuw en oh jongens, wat vond Luuk die glijbanen leuk, hij kon er geen genoeg van krijgen, vooral die kurketrekker met al die bochten. Ik denk dat hij er wel twintig keer vanaf gegleden is . Iets minder vond hij de hoge paal waaraan stoeltjes hingen die omhoog konden. Daar heeft hij maar kort in gezeten, kijk maar eens naar dat benauwde gezicht. Saar had daar wat minder moeite mee, Mart ging ook niet zo hoog met haar. Voordat we naar huis gingen moest ik van Luuk nog wel even een foto maken terwijl hij boven in de glijbaan toren stond. Kan papa zien dat ik echt zo hoog ben geweest. Bewijs geleverd, Luuk!

Troffen wij het even met het weer. We gingen met Luuk en Saar naar Vogelpark Avifauna en het was met die zon een feest om daar te lopen en al de vogels te bekijken. Luuk is van plan om net als Freek ook bioloog te worden en weet echt veel van dieren dus ook van vogels. Makkelijk als oma dan haar blogpost aan het maken is want zij weet dan nog wel dat de vogels hierboven ooievaars zijn maar van welk soort de mooie kop hieronder is.... pfff. 'Een gier, oma'. Al de papegaaisoorten en ook de reuzetoekan hierboven moest ik fotograferen door het gaas maar dat lukte aardig. Ze zijn zo leuk, maken veel herrie en hebben de mooiste kleuren. De pelikanen en de flamingo's zijn heel wat rustiger en leven aan een grote vijver. Toen we alles gezien hadden mochten de kinderen in de leuke speeltuin spelen. Daar laat ik een andere keer foto's van zien anders wordt dit zo'n grote post.