HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Deze vrolijke blommen kregen wij van een vriendin. Dit boeket is gemaakt van  gerecycled karton en bedrukt met plantaardige inkt en blijft eeuwig bloeien. Staat zo leuk in de vaas die mijn kapster en tevens beeldhouwster Lenny voor mij maakte. Het zorgt echt voor een vrolijke noot in onze kamer en is heel geschikt v oor de afwisseling met een natuurlijk boeket. Het boeket wordt plat geleverd en je zet het zelf in elkaar. Ik drukte ze uit de twee mallen die goed verpakt zaten in de map links.  

Een gekke ochtend vandaag. Al vroeg naar Gouda voor onze vijfde Coronavaccinatie en daarna pas ontbeten. Toen kregen we het plan om een rondje Bovenkerk te doen, dat hadden we gemist en de zon kwam nu zo lekker door.  Bovenkerk lag er nog bij  als vanouds, gelukkig maar want voor mij hoeft daar niets te veranderen. Deze jonge boerin had weer een leuk stilleven gemaakt, ik had haar tuin ook al staan te bewonderen. De zon was nog maar net door de mist heengekomen dus je zag overal prachtige spinnenwebben aan de waterkant. Zo, mijn favoriete boom staat ook weer op de foto, in bijzondere weersomstandigheden zal hij deze winter nog weleens langs komen. De begroeing langs en in de slootkant is zo dicht geworden dat het op sommige plekken wel lijkt of de wetering gehalveerd is. De meisjes lagen lekker te genieten in het zonnetje. Met de eigenaresse van deze mooie hond hebben we een hele poos staan praten. Zij is de dochter van onze voormalige buren hier en we informeerden naar haar moeder. Bi

Dat is nou een leuk welkom, in Stolwijk staken ze vanmorgen de feestverlichting voor ons aan, een prachtige regenboog ter ere van het feit dat we weer terug waren van het Franse land. Toen ik vanuit bed de huiskamer inliep zag ik hem aan de hemel staan. Een buurman vertelde dat er later ook nog een dubbele te zien was maar toen stond ik al onder de douche. We vertrokken gistermorgen om zes uur uit Le Serret en het bleek een lange dag te worden. Veel regen en veel wegwerkzaamheden. Maar we maken er nooit een probleem van, zijn altijd weer blij dat we gezond en wel weer thuisgekomen zijn. En de Stolwijkse kerktoren staat ook nog steeds scheef constateerden we, aan ons uitzicht is dus niets veranderd en dat is goed. Ondertussen heeft Mart vanmorgen de auto leeggeruimd en heb ik mijn best gedaan om alles weer een plekje te geven en dat is aardig gelukt. Ik ben ook al even bij mijn supermarkt geweest waar ze blij waren om mij weer te zien. Zo pakken we het Stolwijkse leven weer op maar niet

  Voor dit recept heb ik nog geen zoete aardappel van eigen oogst gebruikt, die moeten nog even een week of twee zoeter worden maar de puntpaprika en de prei kwamen wel uit eigen moestuin. Zoete aardappelschotel   Voor 2 personen heb je dit je er voor nodig: 300 gr gehakt 450 gr zoete aardappelpuree, gekookt en tot puree gestampt 2 puntpaprika’s of 1 grote 200 gr prei (fijngesneden) 1 dikke of 2 dunne 1 theelepel cajunkruiden 1 eetlepel tomatenpuree Wat geraspte kaas Boter en melk Verwarm de oven op 200 graden. Rul het gehakt bruin in een pan met een beetje olie of boter. Snijd de puntpaprika in reepjes en bak even mee met het gehakt. Voeg ook de prei, tomatenpuree en cajunkruiden toe. Meng alles goed door elkaar en breng het mengsel eventueel op smaak met peper en zout en een snufje tijm. Kook de zoete aardappelen met wat zout in ca. 20 minuten gaar, giet af en stamp tot puree. Voeg eventueel boter en melk beetje bij beetje toe tot de zoete aardappelpuree lekker smeuïg is geword

Fietsend op weg naar Montpellier vanaf de kust vonden we langs de oever van de rivier de Lez een hippe en creatieve locatie, die in no-time dé hotspot van de hipsterscene is geworden: Marché du Lez. Ik had er over gelezen dus we gingen er even een kijkje nemen. Op het openluchtterrein zagen we originele, grappige en stoere  gebouwen. Overal winkeltjes, leuke foodtrucks, restaurants, brocantezaakjes en cafés.  Het was nog rustig op het terrein, we waren eigenlijk te vroeg. Ik kan jullie maar één foto laten zien, de andere die ik maakte zijn mislukt, ik had de zon pal tegen. Hier willen we nog wel eens heen om dat goed te maken en alles op ons gemak te bekijken. En natuurlijk om er een hapje te eten. Ik heb eens op Google Maps gekeken en het is voor ons tweeënhalf uur rijden met de auto naar Montpellier. In de stad zelf wil ik ook nog het een en ander zien dus volgend jaar gaan we hier een uitje van maken. We blijven plannen maken!

Ik vond de chocolade-kastanjetaart die mijn buurvrouw Sylvie deze zomer maakte zo lekker dat ik nog maar een paar blikken kastanjecrème heb gekocht. Dit is echt een taart waar mijn kinderen en kleinkinderen gek op zullen zijn. De kastanjepuree- en crème is overal te koop, deze blikken kocht ik in de Intermarché waar ze een hele afdeling hebben met streekproducten uit de Ardèche. Zowel Aubenas, waar deze blikken vandaan komen als Privas zijn een fabriek rijk waar kastanjes verwerkt worden. In Frankrijk hanteert met 2 benamingen voor wat wij in Nederland kastanjes noemen: châtaignes en marrons. Het verschil is voor veel Fransen ook niet echt duidelijk en je merkt dat de woorden vaak door elkaar worden gebruikt.   Dit raapte ik vanmorgen op toen we ons wandelingetje maakten. De rechter kastanje is net gevallen, de kastanjes in het midden liggen al even op de grond, te zien aan de kleur van de schil en links kan je de afdrukken van de kastanjes nog zien zitten in de schil. De kastanjes zij

Er was me toch een partij regen voorspeld en dat zou vannacht al beginnen en vandaag de hele dag aanhouden. Er is vannacht wel wat gevallen maar daar hebben wij niets van gemerkt, we hebben goed geslapen. Toen we vanmorgen ons ochtendwandelingetje maakten zag het er zo uit. De damp van de gevallen regen hing nog in het dal, prachtige wolken partijen met al veel blauw. Toen we op het hoogste punt van het dorp waren was de damp nagenoeg weggetrokken en zagen we aan de rook van de schoorsteen dat een van onze buren was aangekomen. Tot nu toe is het droog gebleven en het is wisselend bewolkt. De temperatuur is goed, aangenaam nazomer weer. Zo, nu zijn jullie weer geïnformeerd over de weersomstandigheden hier. We gaan zo lunchen, daarna une petite sieste en dan weer aan het werk. Er valt heel wat te doen hier met het winterklaar maken van twee huizen en een grote tuin.

Een veld vol blad, dat kregen we van één plantje van de zoete aardappel, het groeide zelfs tegen de muur op. Begin mei gepoot en dan moet de plant lang staan en voor de eerste vorst gerooid worden. In ons geval gaat dat niet want wij vertrekken volgende week naar Nederland en zijn nu de moestuin aan het leegruimen. Eigenlijk zijn we dus te vroeg en dan heb ik ook nog verhalen gehoord over woelmuizen die juist deze plant zo lekker vinden omdat ze zoet zijn. En wij hebben behoorlijk last gehad van die rakkers.  Dus zijn we heel nieuwsgierig wat daar onder al dat blad in de grond zit. Zullen we wat opbrengst hebben? Mart begon eerst met het wegtrekken van al de uitlopers. Maar pakte er al snel de snoeischaar bij, dat ging beter. Ik stond zo gespannen te kijken naar wat eruit kwam dat ik even vergat de fotograferen toen hij voorzichtig de spitvork in de grond zette maar dit was het uiteindelijke resultaat,een grote schaal vol met zoete aardappels, er zitten grote knollen bij.  Ik kan niet

Toen wij zondagavond thuiskwamen van onze fietstocht merkten we dat er een groep in de stoppenkast uitgeslagen was. Het was noodweer geweest in de Ardèche en dan gebeurt dat weleens met die bovengrondse leidingen. Mart schakelde de groep weer in en liep direct door naar de vriezer in de bijkeuken. En wat hij vreesde was gebeurd, de weinige zakken fruit die op de bodem lagen dreven in het vocht. Ik had de vriezer al nagenoeg leeggemaakt, er stonden ook nog twee doosjes gehakt in en wat ander klein spul, dat was niet zo erg dat die bedorven waren maar die zakken fruit vonden wij wel erg. Vier kilo braam en drie kilo pruimen, de pit eruit en netjes in stukken gesneden. Die waren voor onze vrienden Ernest en Annelies en die zouden we brengen nadat we uitgefietst waren. Omdat ik wel klaar was met jam inmaken hadden wij dit fruit voor hen bewaard maar dat was nu bedorven. Gisteren gingen wij op bezoek bij hen om afscheid te nemen, wij gaan eerdaags naar Nederland. Maar we gingen niet me leg

'Maak hiervan maar even een foto' zei Mart toen we zondagavond voor onze garage stonden en wees op zijn fietscomputer. Hij had daarop de totaalstand bijgehouden, op die van mij hield ik de dagafstanden bij. De totale afstand is een stuk hoger uit gevallen dan ik vooraf uitgerekend had. Achteraf wel logisch want we gingen regelmatig van de route af voor bijvoorbeeld een slaapplek, om koffie te drinken of een bakker te zoeken. Het eerste deel van de route was enorm goed aangegeven maar zuidelijker waar de route nog niet helemaal uitgewerkt is was het af en toe zoeken om de juiste richting te volgen. Wij zijn ook een keer een flink stuk de verkeerde kant op gereden, heel stom. Maar dit kan je allemaal meemaken als je onderweg bent, dat hebben we ook tijdens onze langere wandeltochten ervaren. Je kan niet verwachten dat het tijdens zo'n trektocht allemaal volmaakt gaat. Het was een prachtige tocht met veel gevarieerde landschappen, prachtige steden en niet onbelangrijk heel moo

Toen we in het voorjaar vriendin Maria naar de trein brachten had ik op het station van Valence TGV geïnformeerd naar de treinverbindingen en op welke treinen de fietsen mee konden.  In de TER (regionale trein) mag je je fiets gratis meenemen, zolang je de fiets op de daarvoor aangeduide plaats(en) neerzet. Dit zijn stoptreinen maar met een keer overstappen zouden we met vertrek rond negen uur om twaalf uur in Valence Ville zijn. Geen probleem dus. Voordat wij vertrokken heb ik de site van SNCF nog gecontroleerd en alles was toen in orde. Niet lang meer bleek later want toen ik zaterdagmiddag na aankomst in Sète de site weer checkte bleek er op zondag maar één trein te gaan richting het noorden en wel om 11.46 uur.  Op de site was de volgende mededeling te lezen: Als gevolg van een lokale sociale beweging zal het verkeer vanaf woensdag 14 september ernstig verstoord zijn op de volgende trajecten en dan volgt er een lange lijst met die trajecten. We nodigen u uit om uw reis uit te stell

Toen ik naar een overnachtingsadres zocht in Sète kreeg ik overal te horen dat ze vol zaten, ik heb zeker wel zeven adressen gebeld. Het was voor een zaterdagavond en dat maakte het natuurlijk wat moeilijker. Toen ik La Maison Vert belde vertelde de eigenaresse dat ze nog één appartement vrij had. De prijs was wat pittig maar ik had geen zin om verder te zoeken dus we namen het. Een pluspunt was dat er ook een stalling voor de fietsen was, dat is wonderwel op alle overnachtingsadressen gelukt.   Voor een pittige prijs krijg je ook wat. Een schitterend appartement met alles er op en er aan. Zelfs de voordeur was mooi! We vertrokken gisteren later dan gepland wegens gedoe met de treinen. Hadden we in ieder geval de tijd om rustig te ontbijten in het leuke tentje onder ons appartement. Met een croissantje, koffie en een glas vers sinaasappelsap zaten wij daar heerlijk te genieten van de zondagsrust op het mooie plein. Morgen vertel ik hoe de rest van de dag verliep. We waren beslist nog n

De meesten van jullie dachten dat we met het bereiken van de Middellandse Zee het eindpunt hadden gehaald maar dat was niet zo. Het officiële eindpunt van de Via Rhôna is de stad Sète en dat stuk hebben we vanmorgen gefietst, het was maar 40 km. Het was weer een prachtige tocht, veel langs het water. En weer zagen wel veel flamingo's, wat is dat toch een machtig gezicht. Ze staan in ondiep water en trekken veel aandacht, ik was niet de enige die stopte om ze te fotograferen. We bereiken Sète rond de middag en fietsen direct door naar het treinstation om kaartjes te kopen voor de volgende dag want we nemen de trein terug. In het station was het een gekkenhuis, voor het loket stond een lange rij mensen en de toegansdeur naar die ruimte was gesloten en bleef gesloten zei de bewaker. Te weinig personeel en ze kunnen de drukte niet aan. Na veel toestanden lukt het me in een automaat een kaartje voor twee personen te kopen naar Avignon, verder is er in het ding niets mogelijk. We lossen

Het was eergisteren een lange fietsdag dus gisteren kalm aan gedaan. We wilden Montpellier nog bezoeken dus om half elf stapten we weer op de fiets om een kijkje te gaan nemen in deze stad die zo'n tien kilometer landinwaarts ligt. Het was een mooi ritje zonder hoogteverschil. We begonnen onze wandeling door de stad op de Place de la Comédie wat zo'n beetje de belangrijkste bezienswaardigheid van Montpellier is. Het is een mooi plein wat het middelpunt van de stad werd in het midden van de 19e eeuw toen het treinstation 200 meter naar het zuiden werd verplaatst. Het plein is vernoemd naar het prachtige operagebouw uit de 18e eeuw: Opéra Comédie.  Hé wat leuk, een oud kinderfietsje wat zomaar uit de muur steekt. Ik hou wel van dit soort grapjes. De man daar in de hoek naast die grote Anduze pot zat heerlijk zijn broodje op te eten. Hij had er een mooi plekje voor uitgekozen. Zoals overal in deze prachtige zuidelijke steden vind je hoekjes om verliefd op te worden. Dit soort balk