HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Elk najaar is het het prijs in het zuiden van Frankrijk en dit was al de tweede keer in de maand oktober.  Een aanhoudende zuidenwind zorgde dit weekend voor langdurige opstuwing van warme en vochtige luchtmassa’s tegen de zuidkant van het Centraal Massief. Door deze zogenaamde “Episode Cevenol” ontstonden aanhoudend onweersbuien met extreem veel neerslag tot gevolg.  Dat leidde weer tot grootschalige overstromingen en plotselinge overstromingen (flash floods).  Ik haalde deze foto van internet. Het is de stad Voguë onder Aubenas aan de rivier de Ardèche. Wij waren er deze zomer verschillende keren. Die homp stenen in het water is een ruïne van een toren waarachter nog een heel stuk strand ligt. Strand is verdwenen en de rivier is behoorlijk gestegen want alleen het bovenste stuk van de ruïne is nog te zien. Als we dit horen terwijl we in Nederland zijn vragen we ons altijd af hoeveel schade deze langdurige zware buien in en rondom ons dorp zullen veroorzaken. Het riviertje wat door on

Zo nu en dan laat ik wat foto's zien van de renovering van het huis van onze zoon Bas. Het huis is van 1929 en wordt niet verbouwd, alle oorspronkelijke elementen zijn bewaard gebleven of hernieuwd teruggebracht. Ze trokken er 6 jaar geleden met de kerst in, toen was er al veel gebeurd en het opknappen gaat nog steeds door. Niet voortdurend hoor, er wordt ook maanden lang niets gedaan, even rust en omdat er gespaard moet worden voor een volgend project. En deze keer een kostbare, het gehele dak vernieuwen, te beginnen met de uitbouw boven de garage . Al het materiaal voor de rest van het dak ligt al achter het huis opgeslagen. Het weer van de laatste tijd werkte mee en vanmorgen werden de laatste pannen er op gelegd. Het regende wel maar dan trek je gewoon een regenbroek aan en ga je door. Het dak is van buitenaf nu helemaal geïsoleerd met van die speciale platen. Binnen wordt er ook hard gewerkt, zoon heeft gelukkig een 'knecht' die weer beschikbaar is en nog in goede cond

Was ik woensdag nog te slap om tien stappen te zetten, gisteren ging het al een stuk beter en ik vond dat ik er 's middags na een tukje eens uit moest, genoeg binnen gezeten. Bovenkerk vond ik nog net een beetje te ver en daar staan geen banken maar vlak achter ons appartementengebouw ligt de Hennepakkers, een soort aangelegd polderbos. Daar staan banken genoeg zodat ik onderweg even uit kon rusten.  Poeh, dit klinkt wel erg oudevrouwenachtig hè.  Ja, het was natuurlijk schitterend weer en dan die zon tussen die bomen, sprookjesachtig. En ook dit doet de zon, zulke prachtige reflecties op het water. Vooral bij knotwilgen werkt dit goed. We kijken hier polder Bilwijk in met daarachter het riviertje de Vlist. Tot mijn verassing stonder er nieuwe speelwerktuigen in de Hennepakkers. De vorige in dezelfde uitvoering waren in slechte staat. Mooi dat de gemeente hier nog een potje voor had. Ik hou van alle jaargetijden maar het voor- en najaar hebben toch mijn voorkeur en dat heeft voorna

De foto hier boven is van een graffitistraatje in Gent. Heel grappig, een smal verbindingsstraatje tussen twee grotere straten waar zij die dat wilden met spuitbussen aan de gang mochten gaan. Iedere meter was gebruikt, zowel in de hoogte als op straat. Het parkje hierachter was voor de spuitbussen gespaard gebleven en een oase van rust maar verder was het een bont geheel. Toch zaten er een paar mooie murals tussen die ik de komende tijd wel zal laten zien. Ik voel me vandaag iets beter dan gisteren. Toen had ik het gevoel alsof ik al mijn energie achtergelaten had in het ziekenhuis waar ik weer voor vier dagen verbleef. Nog nooit heb ik me zo gammel gevoeld, ik schrok er van wat zware pijnaanvallen, koorts en een bacterie in je lichaam kunnen doen. Mijn adequate uroloog heeft voor me geregeld dat ik volgende week donderdag in de niersteenvergruizer van het Alrijne ziekenhuis in Leiderdorp terecht kan dus ik hoop geen verdere hobbels op mijn weg naar het kwijtraken van die rot steen te

Onze kleindochter Saar, de jongste van het stel, acht jaar vandaag. Maar dat hadden jullie al gezien aan de muts natuurlijk. De tijd dat de juffouw op school nog een muts maakte is voorbij maar haar moeder kan het ook heel goed en houdt die traditie er nog even in. Die leuke knuffel is een van haar cadeaus, ze speelt nog graag met poppen en knuffels. Maar ze heeft ook een keybord gehad want ze houdt nog steeds van muziek maken en optrede, daar kan ze heel serieus mee bezig zijn. We genieten volop van haar.

Veel kan ik nog niet doen maar af en toe een klein rondje Bovenkerk lukt wel. Om me heen kijkend zie ik zoveel moois aan grassen en riet maar telkens vergeet ik mijn snoeischaar mee te nemen. Gisteren had ik blijkbaar een heldere dag 😏 dus met  de schaar in mijn ene zak van mijn jack en mijn mobiel om foto's mee te nemen in de andere, ja, die vergeet ik ook nog weleens, ging ik mijn rondje doen. Er staat genoeg in de slootkant, zelfs 'sigaren' van de grote lisdodde. Ik was net op tijd want zo'n grote maaimachine was bezig de kanten te maaien.   En dit werd het resultaat, een vaas vol natuur uit de polder.

Zo'n halve fiets in het gras zag ik al eerder, een nieuw vorm van kunst? Maar hier staan er ook nog drie kinderfietsjes bij, de allerkleinste ook al wat verzonken in de grond. Als grapje voor een paar weken misschien leuk maar mijn echtgenoot zou er weinig geduld mee hebben, staat in de weg als er gemaaid moet worden. Punt!

Verder dwalend door Gent kwamen we deze muurschildering tegen. De benaming muurschildering is eigenlijk niet juist want dit kunstwerk is op doek geschilderd wat vervolgens gespannen is tegen een hele onregelmatige lelijke muur. Goed idee want het frist de boel daar lekker op. Hier in het Groot Vleeshuis werd van de 13e tot eind 19e eeuw vlees verkocht. Tegenwoordig kan je er terecht voor bijna 200 Oost-Vlaamse streek procucten. Boven je hoofd hangen de hammen in het dakgebinte. We zijn er niet binnen geweest, het was er wat te druk. Het Gravensteen, een imposante burcht midden in de stad die we ook met onze vrienden zouden bezoeken. Het is zowat de enige overgebleven middeleeuwse burcht in Vlaanderen. In 1949 werd het Gravensteen bezet door een grote groep Gentse studenten die 'de slag om het Gravensteen' hadden belegd om te protesteren tegen de stijging van de bierprijs. De studentengrap verliep vreedzaam en tegen de avond werd het Gravensteen weer aan de stad teruggeschonken.

Naar aanleiding van de bioscooprelease van 'The Monuments Men' in 2014 spoot graffitikunstenaar Bart 'Smates' Smeets een grote muurschildering die verwijst naar het schilderij 'Lam Gods' op de zijgevel van een herenhuis vlakbij de Sint-Baafskathedraal waar dit wereldberoemde schilderij hangt. Filmproducent 20th Century Fox zocht een eigentijdse manier om ‘The Monuments Men’ onder de aandacht te brengen. De stad Gent verwelkomde dit werk met open armen, een blijvende promotie van het Lam Gods, dat een prominente rol speelt in deze film. De muurschildering bestaat uit twee delen is is werkelijk prachtig, we hebben het met veel bewondering staan te bekijken.  Ik vond op internet een filmpje hoe de muurschildering tot stand kwam met wat leuke informatie. 8 oktober 2021

Bij een prachtige boerderij in de Alblasserwaard waar we gisteren waren zag ik deze hoekstenen. Van boven naar beneden stonden er de volgende teksten op: 1740 en een stond het water aan desen steen 1819 en een stond het water aan desen steen 1809 is het water aan desen steen gestegen Heel even vroeg ik me af waarom 1740 en een gebruikt werd, 1741 had tenslotte ook gekund maar het was natuurlijk om het geschrevene te laten rijmen. Moo is dat! Eigenlijk stopten we omdat ik bij dezelfde boerderij deze tafel wilde fotograferen, die zag er zo leuk uit. Daarna zag ik de hoekstenen pas. En mijn allereerste aandacht werd getrokken door dit oude geldkistje. Men vertrouwt de passanten hier. De laatste stop was deze prachtige boerderij, echt een juweeltje. Wat direct opvalt aan de boerderij is het mooie siermetselwerk in zowel de zij- als voorgevel. Oude en rijke boerderijen werden vaak gebouwd met ijsselsteentjes en veel siermetselwerk. Dat laatste werd geaccentueerd door de witte voeg.

Wij waren van plan een kunstwerk te kopen maar om dat te zien  moesten we naar Hardinxveld-Giessendam en dat is aan de overkant van de Lek, in de Alblasserwaard. Je doet mij geen groter plezier om een ritje die kant op te laten maken. Zelfs om met de pont de Lek over te steken vind ik al leuk. En dan moet ik ook altijd even een fotootje maken vanaf de pont. We zijn tot de koop over gegaan, later laat ik nog weleens zien wat het werd, en op de terugweg hebben we een route over Brandwijk genomen. Holland op z'n mooist daar. De rest van de kippen maakten dat ze wegkwamen toen ik wat dichterbij kwam maar deze juffouw eigenwijs bleef onverstoorbaar zitten zitten. Het is een wipwatermolen en hij wordt nog bewoond. En de eitjes van de kippen waren te koop. We hebben hier in het vroege voorjaar nog gefietst en toen zag het er toch wat anders uit. Nu beginnen de eerste herfstkleuren zich af te tekenen.

Vanaf de St.-Michielsbrug hebben we een prachtig gezicht op Korenlei (links) en Graslei (rechts). Gent is een studentenstad en dat is te merken. Met dit prachtige weer  is het een gezellige drukte  op de leien, een bonte mix van Gentenaars, studenten en toeristen. Als je geen plekje meer vindt op één van de terrasjes ga je gewoon aan de rand van het water zitten te genieten. Op de hoek van de Graslei staat het Oud Postgebouw uit het begin van de twintigste eeuw. Nu is er op de bovenverdieping een luxe hotel en gelijkvloers zijn er winkels. Dit is, naar men zegt, zo ongeveer de mooiste huizenrij van de wereld. Prachtige historische panden staan hier zij aan zij. De Gras- en Korenlei waren samen met de Korenmarkt ooit het centrum van de graanhandel in Vlaanderen. Links het Cooremetershuys me daarachter de toren van het Oud Postgebouw. In de veertiende eeuw was het Coorenmetershuys de vergaderplaats van de pijnders, ambachtslieden die zorgden voor het lossen en laden van de schepen en voo