Onze zwager Kees is gek op oliebollen, hij lust er wel pap van. Toen hij dan ook tijdens onze wandeling op het Pieterpad een oliebollenkraam zag op het parkeerterrein waar wij onze auto net hadden neergezet liep hij er snel naar toe om een zak te halen. 'Lekker voor bij de koffie' zei hij, helemaal gelukkig. In het hotel waren ze zo vriendelijk geweest om een kruik met koffie voor ons te vullen dus halverwege de ochtend vonden we twee boomstammen waar we op konden zitten voor de koffiepauze. Er bleken 6 oliebollen in de zak te zitter, de twee extra kwamen wel op volgens Kees.
Nou, dat klopte want er passeerden twee wandelaars, ook Pieterpadlopers en die boden we die twee oliebollen aan. 'Graag, maar dan zingen we eerst een liedje voor jullie'. Uit een foudraal wat op een rugzak was gebonden kwam een kleine ukelele en de twee troubadours zetten een lied in.
Ze hadden er blijkbaar lol in, wij ook hoor en brachten zelfs vier liedjes ten gehore. Bij het laatste liedje dacht ik er gelukkig aan om een filmpje op te nemen. Dat doe ik bijna nooit dus het is een wonder dat het gelukt is. Ik ging achter Mart staan en steunde op zijn rug. De mannen kregen een welverdiend applaus en als beloning ieder een oliebol.
Geweldig weer, zo'n ontmoeting.
Reacties
De oliebol: in de Middeleeuwen oliekoek genoemd, voedzaam, delen, gegeten bij vieringen en feestelijkheden
De troubadour: op reis, boordevol muziek, hij zong voor groot en klein publiek, hij maakte blij, melancholiek........de troubadour.....,lalalalalalalailalalailala.....om even bij de tekst van Lenny Kurh te blijven( mijn bijna buurmeisje vroeger)
En dit alles kwam voor jullie onlangs samen tijdens wandeling op het Pieterpad
Dat is toch smullen, van dat vrolijke stel en van de oliebollen.
Ik word er zó blij van.