Na Uitdam kwamen we uit op dit kruispunt en gingen daar rechtsaf richting Broek in Waterland. Mooie ophaalbrug en hoeve maar beiden konden wel een verfbeurt gebruiken vonden wij. Prachtig natuurlijk, al die houten huizen maar het vergt heel wat onderhoud.
Meestal vind ik dit soort beelden bij opritten foeilelijk maar deze twee verweerde koeien, er stond er nog een, die me zo aardig aankeken vond ik wel mooi.
Dit is de Volgermeerpolder zoals het er nu uitziet maar in feite is het de grootste gifbelt van Nederland. Het gebeid was oorsronkelijk een veenweidegebied maar nadat de turfstekers hun werk hadden gedaan kon men de petgaten die waren ontstaan mooi opvullen met Amsterdam afval. Maar het bleef niet bij 'gewoon' afval.
In 1980 baggerde een kraanmachinist kapotte vaten uit het water en toen ging het balletje aan het rollen. Jarenlang was hier zeer giftig afval gestort, oogluikend toegestaan door de gemeente. Naar schatting liggen er minstens 10.000 vaten met zwaar chemisch afval. Omdat het te duur was om het hele gebied te saneren is het afgedekt met folie met daarbovenop een laag grond. Ondertussen is het een natuurgebied met natte gebiedjes die lijken op sawa's. Onze route voerde er doorheen.
De Volgermeerpolder is ruim 100 ha groot en ligt tussen Amsterdam Noord en Broek in Waterland.
Deze ligfiets kwam ons tegemoet op het fietspad wat ons naar Broek in Waterland bracht maar we liepen niet tot in het centrum. Het dorp ligt niet op Amsterdam grondgebied maar valt onder de gemeente Waterland.
Het laatste bruggetje, we namen er drie achter elkaar, bracht ons naar een voetpad tussen de weilanden naar Zunderdorp wat tegen Amsterdam aan ligt.
In dit laatse dorp ook weer die prachtige houten huizen die we in alle dorpen zagen.
De dorpen waar we in dit gebied doorheen zijn gelopen behoren allemaal tot de gemeente Amsterdam.
We hebben deze keer geen gebruik gemaakt van het openbaar vervoer omdat het begin- en eindpunt van de route heel dicht bij elkaar lagen aan de rand van de stad en waar we ook makkelijk konden parkeren. Het verkeer zat mee, we hadden precies een uur nodig om thuis te komen. Daar hadden we met het openbaar vervoer langer over gedaan.
Reacties
Tjonge, dat zou je toch ook niet denken dat zo''n stuk natuur dat er zo mooi uit ziet, zo'n akelig verhaal heeft.
Lie(f)s.
Het is wel afgedekt met plastiek, maar ik vraag me dan af, wat wanneer er vaten stuk zijn of gaan en het gif sijpelt door en komt in het grondwater terecht. Vreselijk en ongelooflijk dat men dit zoveel jaren heeft toegestaan
En dan te bedenken dat dit echt niet de enige plek is, te triest voor woorden.