Voor een paar kleine boodschappen ging ik naar Gouda, ik kon het niet langer uitstellen want volgende week vertrekken we naar de Ardèche. Terwijl ik langs de grote winkelruiten van V&D liep zag ik de aanplakbiljetten die reuze kortingen beloofden. Nieuwsgierig liep ik er even naar binnen en er past maar één woord voor wat ik zag: ontluisterend. Lange rijen voor de kassa, veel bewakingspersoneel, overal graaiende mensen en er lagen veel spullen op de grond. Ik heb gauw een fotootje gemaakt, een beetje verscholen zodat de bewaking me niet zag en ben weer naar buiten gelopen, hier had ik niets te zoeken. Bij de Hema was er ook een soort opruiming bezig, die vonden zeker dat ze ook maar mee moesten doen.
De wind was heftig in de polder, zonder mijn elektrische fiets had ik het niet gered. Ik moest oppassen dat ik het water niet in geblazen werd. Op de terugweg bij het naderen van Stolwijk begon het al weer te regenen maar die paar spetters deerden me niet meer. Mart wachtte met een pot thee.
De wind was heftig in de polder, zonder mijn elektrische fiets had ik het niet gered. Ik moest oppassen dat ik het water niet in geblazen werd. Op de terugweg bij het naderen van Stolwijk begon het al weer te regenen maar die paar spetters deerden me niet meer. Mart wachtte met een pot thee.
Reacties
Dapper dat je op de fiets was, het waait niet naar zo hard.
Liefs,
Mirjam
Vroeger, met mijn moeder naar de V&D in Leiden voor een nieuwe jas. Een hele rit met bus 40 of 42. Dwalen door dat mooie oude statige pand. En ik stond er voor het eerst van mijn leven op een roltrap.
De mens zit vreemd in elkaar, Mirjam.