Hidden places, secret spaces II

In het vervolg van onze stadswandeling in Maastricht bezochten we de Hoge Fronten die deel uit maakten van een gordel van vestingwerken die in de 17e en 18e eeuw ter verdediging rondom de stad Maastricht zijn aangelegd. Het was een legerplaats voor duizenden soldaten. Leuk dat je met een gids loopt want die heeft een sleutel van de toegangsdeur zodat we ook binnen even een kijkje konden nemen.

Een deel van de oude vestigingmuren, hier onder Bastion B met daarvoor de vestiginggracht.

Het Sphinxterrein is een openluchtmuseum van industriële architectuur en zeer de moeite van het behouden waard. Uit het laatste kwart van de negentiende eeuw en de eerste helft van de twintigste eeuw zijn nog talloze voorbeelden van Maastrichtse fabrieksbouw bewaard gebleven. In de plannen wordt het terrein integraal aangepakt. De te behouden bouwwerken worden gerenoveerd en herbestemd voor woon- en werkfuncties. Enkele gebouwen, die voor het begrijpen van het industriële verleden belangrijk zijn, worden gereconstrueerd. Straten en pleinen volgen het historisch gegroeide stratenpatroon op het fabrieksterrein. De fabrieksmuur en -poorten blijven zoveel mogelijk behouden. Op het hele terrein is ruimte voor nieuwbouw, die op een contrasterende wijze in de historische omgeving ingepast kan worden. (bron internet)

Sinds zes jaar wordt er al geen wc-pot en wastafel meer gemaakt in Maastricht en nu heeft de nieuwe eigenaar besloten ook het verkoopkantoor in Maastricht te sluiten. Een showroom voor de Benelux. Dat is alles wat straks nog rest in Maastricht van Sphinx, de fameuze aardewerkproducent die in 1834 door de industrieel Petrus Regout in de Limburgse provinciehoofdstad werd opgericht.
(bron internet)

We eindigden onze rondwandeling in de straat waar we deze afbeeldingen zagen van een merk wat bijna twee eeuwen lang de stad Maastricht bekend maakten over de hele wereld. Bijna drie uur duurde deze wandeling waarin we ontzettend veel zagen van een ander Maastricht.