Om half zeven vanmorgen werd er al druk gekletst in de slaapkamer naast de onze. Kleinzoons Sebas en Luuk sliepen een nachtje bij ons en vooral Luuk is 's morgens nog vroeg wakker. Na een vermanend woord van opa waren ze nog een half uurtje stil en daarna mochten ze naar beneden om te gaan spelen. Ze zijn vijf nu en schelen negen maanden, Luuk is de jongste. Ze spelen altijd heel leuk met elkaar, heerlijk om te zien. Vandaag moesten er Pokemon plaatjes geruild worden en dan merk je dat Sebas net wat bijdehanter is in dit soort dingen. Hij is tenslotte ouder en heeft ook nog een grote broer.
Mart houdt van spelletjes en heeft dat overgebracht op kinderen en kleinkinderen. De jongens blijven nog lekker even in pyjama en gaan 'Kaartje Keer' doen met opa. Dit is dit het enige spel waarin de mannen nog kunnen winnen van hun opa. Bloedserieus zijn ze hierin en telkens worden de kaartjes geteld om te weten wie er aan het winnen is. Gelukkig kunnen ze goed tegen hun verlies, dat wordt ze al vroeg aangeleerd in deze familie.
Reacties
Mijn man heeft de jongens eerst bewust het plezier in spelletjes doen laten kennen en daarna langzamerhand het 'tegen je verlies kunnen'. Memory, ook zo leuk!
Fijn licht huis hebben jullie!